02/11/2025
Gelukkig (deel 3) - Ik voel me gewoon gelukkig!
Een tijd geleden had ik geregeld overdag een geluksgevoel. Ken jij dat gevoel?
Dat is nooit zo'n bekend gevoel voor me geweest. In mijn volwassen leven, misschien al wel 25-30 jaar geleden, herinner ik me dat ik dit gevoel voor het eerst bewust werd: ik realiseerde me dat deze bijzondere sensaties van lichte kriebel in mijn onderbuik, bijna weeïg zelfs, het gevoel van 'geluk' was.
Bij die realisatie, toen voor het eerst in mijn volwassen leven, herinnerde ik me de (waarschijnlijk) eerste keer in mijn leven dat ik dat gevoel had. Ik weet het nog goed.
Ik was een jaar of vijf. Ik was ziek en lag daarom 's ochtends in het grote bed van mijn ouders. Mama had net de koorts gemeten met een ouderwetse kwik-thermometer in mijn p**pgaatje - echt heel naar! Maar omdat ik inderdaad koorts had, mocht ik blijven liggen. Er was aandacht voor mij... Ook al ging mama daarna haar eigen ochtendritueel doen en bleef ik een tijdje alleen. Ik voelde me gehoord, erkend in mijn gevoel van ziek-zijn. En... ik kreeg een heel vreemd intens gevoel, daardoor ook wat onaangenaam. Een soort weeïg gevoel in mijn onder/middenbuik, diep in het midden van mijn be**en. Aangezien het een vreemd gevoel en het behoorlijk intens was, vond ik het dus onprettig... Een soort verliefd gevoel, kriebels, vlinders.
Toen ik me als jong-volwassen vrouw voor het eerst bewust werd van dit gevoel, realiseerde ik dat dit een geluksgevoel was... Ik vond het shocking dat ik dat niet vaak eerder had gevoeld. En als kind alleen die ene keer, dat het zo onbekend voor me was dat het vreemd en zelfs wat onprettig voelde.
Dus toen ik een tijdje geleden diezelfde sensaties geregeld in mijn basisgebied en buik had, voelde ik me enorm dankbaar. Heel fijn, een heel zachte sensatie, die me nu uitnodigt om er gewoon met mijn aandacht bij te zijn.
En nu besef ik steeds meer dat het verschijnen van dit geluksgevoel vooral - ik durf nog niet te zeggen alleen maar - te maken heeft met aandacht hebben voor mezelf. Dat ik steeds vaker goed naar mezelf luister. Gehoor geef aan mijn behoeftes. Me hierover uitspreek ook vooral!
Dat uitspreken van mijn behoeftes levert af en toe moeilijke en pittige gesprekken op. Maar hé, wat is het effect enorm groot:
* me niet uitspreken laat twijfels en onrust groeien
* me wel uitspreken geeft lastige gesprekken en (een tijdje) na dit gesprek een heerlijk gevoel van rust, liefde en geluk!
Ik merk dat de Liefde kan stromen als ik mezelf serieus neem en me uitspreek... hoe moeilijk soms ook!
Ken jij dat gevoel van geluk? En weet jij ook wat bij jou dit gevoel laat groeien?
door