09/04/2025
Dit prachtige verslag kreeg ik vandaag van een deelnemers/ster.
En ik zit het zelf met ontroering en kippenvel te lezen🙌 ik mocht het delen om zo anderen mensen ook de kans te geven om er voor te gaan.
Lieve Sandra
Na een aantal ‘gewone’ retraites gedaan te hebben voelde ik dat ik dieper wilde gaan.
Jouw weekend heet ‘diepzielduiken’. En dat klonk precies als wat ik zocht.
Van familieopstellingen tot lichaamswerk, van innerlijk kind werk tot beweging en dans, alles trok mijn interesse, ook al waren veel dingen nieuw voor me en dus best spannend.
Geen idee wat er mij te wachten stond, ging ik met een nieuwsgierige blik, een bonzend, maar open hart, de huiskamer binnen.
Wat ik daar 3 dagen lang heb ervaren is bijna niet onder woorden te brengen. Maar toch ga ik dat met een aantal belevenissen proberen!
We begonnen midden in de kring te staan om elkaar te leren kennen. De vraag was ‘Als je mij zou kennen dan…’ , ‘ik ben goed in ..’ en ‘mijn grootste angst is..’. Daarna kregen de andere de kans om te vertellen wat in ze naar boven kwam als ze naar mij keken. Dat was verhelderend, mooi en voelde als een warm welkom. Want iedereen werd gezien.
Buiten kreeg ik een blinddoek om. Iedereen ging in een kring om me heen staan en de muziek ging aan. Sandra zette een prachtig, precies passend nummer aan. De eerste zin was ‘wat als ze mij niet mogen, wat als ik onzichtbaar lijk te zijn’. Ik werd geduwd door zachte handen terwijl mijn benen stonden gegrond. Ik hoorde ‘Angst beheert mijn dagelijks bestaan, zonder te weten of het ooit nog weg zou gaan’. En ik dacht ‘dit is het precies!’
Ik liet de controle los, voelde de energie door de aarde via mijn benen en alle handen naar mij stromen. En hoorde de zang ‘‘Dankjewel, ik kan het alleen, Ik kan het nu zelf, ik ben vrij, ik ben mij’.
Ik deed mijn blinddoek af en keek naar jou Sandra en zei ‘wauw, je kent me niet maar je hebt PRECIES de juiste snaar geraakt'. Ik voelde mij direct veilig bij jou. Dit gaf een zetje om mij ook de rest van het weekend open te kunnen stellen en volledig aanwezig te kunnen zijn.
In een familieopstelling werd er iemand gezocht die voor ‘vertrouwen’ mocht gaan staan. Ik sprong bijna van de bank af omdat ik dat 100% voelde, zonder dat te laten merken (denk ik;). Ik werd gekozen. Wat het vertrouwen teweegbracht bij de ander, en bij mezelf was magisch. Dus zo voelt het om volledig vertrouwen te hebben!
We zaten met zijn allen op de bank. Je keek naar mij. Vroeg mij te komen staan, zette weer een prachtig liedje op en keek me diep in mijn ogen aan. Je voelde wat ik nodig had terwijl ik het zelf niet onder woorden had kunnen brengen.
Je vroeg of ik bang was om de hoogte in te gaan. Neehoor, ik was vol vertrouwen en in overgave in deze groep!
Ik ging liggen op de grond, iedereen kwam om mij heen en ik werd vastgehouden door warme handen op mij. Je draaide mijn nummer ‘do I have the courage to change’.
Ik werd omhoog getild. Gedragen door de groep. Gewiegd en daarna nog hoger getild!
Een onbeschrijfelijk sterk, krachtig, liefdevol en vrij gevoel ging door mij heen. Gevoelens die ik wel eens door mij heen voel maar nu kwam alles samen. En toen ik hoog in de lucht was zei jij ‘pak je ruimte Boukje , je mag je ruimte in nemen’!
En dat gevoel, met die woorden heeft mij ontzettend veel kracht en zelfvertrouwen gegeven om verder te durven gaan en doen wil IK wil en voor ogen heb. Het heeft een weg gebaand voor meer positieve verbinding met mezelf en daardoor ook met anderen.
Dit zinnetje gaat nog regelmatig door mijn hoofd.
Yes I have the courage to change!
Do You? .
