25/09/2025
Deze ochtend is Daniëlle als eerste beneden en hoor ik vanuit de keuken een in zichzelf kletsende Daniëlle én het geluid van het koffiezetapparaat.
Als ik beneden kom, staat er een latte macchiato en mijn dagelijkse vitaminedrankje voor me klaar en trots zegt ze: "Kijk eens mam, voor jou, omdat je zo goed voor me zorgt!"☕️🥰
Tsja, zij voelt het ook... vandaag zetten we samen wéér een stapje in het verder opbouwen van haar uitwonen.
Vandaag voor het eerst met de vertrouwde chauffeur van de dagbesteding mee en daarna rechtstreeks door naar haar nieuwe thuis bij Het Palet! 🏡
Wat doet ze het goed, maar zie ik ook dat ze zich soms stoerder voordoet dan ze eigenlijk is. (Iets met een appel die niet ver van de boom valt...🙈😇).
En wat ben ik onwijs trots🦚, maar ben ik met vlagen ook intens verdrietig! Want wéér moet ik loslaten... 💔🥹
Dat een dochter uitvliegt heb ik al eens mogen beleven en ook toen al raakte het aan het rouwproces van het verlies van Rob, want weer is het een milestone die ik moet zetten zonder zijn papa-rol...
Maar dit proces voelt op veel vlakken ook zo anders...
Het voelt eerder als losweken; Heel zachtjes en behoedzaam iedere keer kleine beetjes losmaken en dan weer even laten, zodat de beide helften over een tijdje onbeschadigd verder kunnen... in het vertrouwen dat dat ook kan en in de wetenschap dat de liefde altijd blijft! (Al is het maar in de vorm van een bakkie troost in de ochtend...☕️😉)
En waarom ik dat hier deel? Omdat het zo gelinkt is aan mijn werk en mijn missie!🔥
Omdat veel mensen dit soort intensieve processen niet zouden zien als een rouw proces. Simpel omdat er toch niemand dood is. 🤷🏼♀️
Dat niet (h)erkennen maakt dat het vaak onderschat wordt, zeker ook op de Werkvloer. Ook nu ervaar ik weer persoonlijk dat er voor dit soort processen juíst ook op de Werkvloer aandacht mag, sterker nog: moet zijn! Wil je meer weten, check je gewoon mijn website: www.coachjekracht.nl
