Monuta Weber

21/11/2025

Steigerhout

Alles had hij al bedacht. Voor zijn geliefde vrouw wilde hij zijn afscheid zo goed mogelijk voorbereiden. Door alles te bespreken met haar en met mij, zouden er geen onduidelijkheden zijn. Een klein afscheid wilde hij. Zijn tekst stond al op papier. Ook over de muziek was geen twijfel. Zo hield hij van de klanken van onweer en regen. Daar kon hij erg van genieten. Niets zo heerlijk om dan lekker weg te kruipen op de bank met een dekentje.

Een uitgesproken wens over de uitvaartkist had hij ook. Zijn grote voorliefde voor steigerhout werd me meteen duidelijk toen ik het huis binnenkwam. Op de vloer lag een laminaatvloer met een print van steigerhout. Alles in het huis was door zijn vaardige handen gegaan. Het tuinmeubilair had hij ook zelf gemaakt, natuurlijk van steigerhout.

Een steigerhouten kist, dat was wat hij wilde. Of dat mogelijk was? Natuurlijk kon dat. Op de dag van zijn overlijden werd de steigerhouten kist bezorgd. Zijn behaaglijke slofsokken werden eronder gezet. Hoewel hij hem zelf niet meer had kunnen timmeren, kwam de kist aardig in de buurt van hoe hij hem zelf zou hebben gemaakt.

Tekst en foto zijn geplaatst met volledige instemming van de familie.

21/11/2025

💫 “Toen ik klein was, dacht ik dat de maan kapot was als hij niet rond was. Opa zei dat hij hem kon maken met zijn ladder.”

Joyce (32) had een bijzondere band met haar opa Rein: samen reden ze overal naartoe op zijn scooter, bestelden bitterballen op het terras en deelden die kleine alledaagse momenten waar later zoveel herinnering in zat.

Op de avond van het afscheid, tijdens volle maan, vertelde ze hem dat ze van hem hield “tot de maan en terug”… Hij glimlachte en zei dat hij al op de terugweg was.
“Soms lach ik als ik naar de maan kijk, omdat hij dan toch een beetje bij me is.” 🌙

Joyce koestert warme herinneringen aan haar opa en deelde haar verhaal met ons voor November 2 Remember.

Lees het nu op onze blog: https://shorturl.at/GQQ8Y

Monuta maakt als uitvaartverzorger en uitvaartverzekeraar voor iedereen een afscheid met een goed gevoel mogelijk. ✓Uitvaart ✓Verzekering ✓Uitvaartwensen

18/11/2025

@“Herinneringen zijn kostbaarder dan spullen. Je maakt ze voor het leven, niet voor even.”

Met deze woorden deelt Jeffrey hoe het verlies van zijn broer Ricky hem diep heeft veranderd én hoe hij die band levend houdt voor zijn zoon. Jeffrey vertelt hoe geuren, muziek en zelfs sterren hem terugbrengen naar de momenten die hij samen met zijn broer had.

Hij legt uit dat zijn zoon nooit de kans heeft gehad om oom Ricky te leren kennen, maar dat hij hem in zijn hart draagt. Als hij naar de sterren kijkt, zegt hij: “Ome Ricky.”

Het is een prachtig eerbetoon: herinneringen maken, delen en koesteren, zelfs als iemand er fysiek niet meer is. En ook dit verhaal vormde een inspiratie voor Diggy Dex en zijn lied Ik Mis Je Nu Wel Hier.

💫 Lees het hele verhaal hier: https://shorturl.at/lDwgo

13/11/2025

🕊️ Soms moet je ergens even bij stilstaan. Bij aankomst op die warme herfstdag in een oude schuur werd meteen het gevoel tastbaar: het afscheid van Ed was geen standaard ritueel, maar een viering van zijn leven.

Zijn dochters delen hun herinneringen vol liefde: “Hij hield van het leven … en wij konden samen erg lachen.” Dat is uiteindelijk misschien wel de mooiste erfenis: niet wat je meegemaakt hebt, maar hoe je hebt geleefd. Op jouw manier. En zo kon Ed ook zijn afscheid helemaal naar wens invullen.

Op ons blog vertelt afscheidsbegeleider Els Heijkant hoe de uitvaart van Ed indruk op haar maakte. https://shorturl.at/wQVVo

Heb jij weleens nagedacht over hoe jouw afscheid eruit moet zien? Bij Monuta kun je kosteloos je wensen vastleggen, zodat jouw nabestaanden weten wat écht bij jou past.

11/11/2025

🦋 “Elke keer als ik een vlinder zie, weet ik dat hij dicht bij me is.”

Christine deelde haar verhaal met ons voor November 2 Remember. Als er een vlinder langsfladdert, moet ze aan haar overleden man denken. Het is zo’n klein signaal, maar vol betekenis, vol herinnering. Het laat zien hoe liefde en verbondenheid doorgaan, ook als iemand er niet meer is.

👉 Krijg jij ook weleens subtiele herinneringstekens van overleden dierbaren?

Lees nu het hele verhaal van Christine op onze website.
https://shorturl.at/gItRX

Monuta maakt als uitvaartverzorger en uitvaartverzekeraar voor iedereen een afscheid met een goed gevoel mogelijk. ✓Uitvaart ✓Verzekering ✓Uitvaartwensen

06/11/2025

🌊 Bij de kust, in de stilte van de zee, kan een herinnering plotseling naar boven komen. In ons blog vertelt Jony hoe haar vader haar inspireerde: jaren samen op vakantie, visjes vangen, muziek maken. En hoe zijn overlijden haar leven veranderde.

“Praten helpt”, zegt ze. “Zolang we over ze praten, blijven ze bestaan.”
Lees haar verhaal op de website en ontdek hoe kleine dingen, zoals het geluid van de zee of een liedje, je ineens weer aan iemand laten denken die je mist.

https://shorturl.at/jtsov

Monuta maakt als uitvaartverzorger en uitvaartverzekeraar voor iedereen een afscheid met een goed gevoel mogelijk. ✓Uitvaart ✓Verzekering ✓Uitvaartwensen

03/11/2025

Een bijzondere avond vol herinneringen 💫

Gisteren kwamen bijna 3.000 mensen op verschillende locaties in het land samen tijdens November 2 Remember. Samen stonden we stil bij onze overleden dierbaren. Met muziek, warme woorden, het noemen van namen en het aansteken van kaarsen. ✨

Het was een avond vol licht, troost en verbondenheid. In ons crematorium Noorderveld in Nieuwegein bracht Diggy Dex zijn nummer Ik Mis Je Nu Wel Hier live ten gehore, een heel bijzonder moment.

Dank aan iedereen die erbij was, zowel in de zaal als in gedachten. We blijven samen herinneren. 💛

02/11/2025

Voor wie steek jij vanavond een kaarsje aan? Op 2 november staan mensen al eeuwenlang stil bij hun overleden dierbaren. Op onze speciale November 2 Remember herinneringsavonden komen vanavond bijna 3.000 mensen samen om de herinnering aan hún dierbaren levend te houden.

Tip: luister nog eens naar 'Ik Mis Je Nu Wel Hier' van Dex via onze website: https://shorturl.at/Z8Dl6. Hij schreef dit lied speciaal voor November 2 Remember. Het gaat over de mooie herinneringen aan mensen die we moeten missen.

30/10/2025

🌈 "Om van de regenboog te genieten, moet je de regen erbij nemen."

Voor Jos (48) is die spreuk van zijn vader een blijvende herinnering.
Als hij een regenboog ziet, knipoogt hij even naar boven. Een klein gebaar dat alles zegt. Zijn vader Sjoerd was een positieve, liefdevolle man die hield van knuffelen en luisteren. Toen hij overleed, bleef zijn warmte voelbaar in de dagelijkse dingen: een zonnestraal op zijn favoriete plek, mosselen op het menu, een handvol schepsnoep bij het graf.

Jos deelde zijn herinneringen met Diggy Dex, die zich liet inspireren voor het lied “Ik mis je nu wel hier”, geschreven voor November 2 Remember.

❤️ “Ik mis hem, maar in gedachten is hij er nog bij.”

📖 Lees Jos’ volledige verhaal op monuta.nl: https://shorturl.at/yGLl2.

🎵 Luister ook naar Ik mis je nu wel hier – een eerbetoon aan iedereen die iemand mist.

28/10/2025

“Ik weet nog precies hoe hard hij kon lachen.” Fatma denkt vaak aan de lach van haar opa. Welke mooie herinneringen vergeet jij nooit meer?

Het is fijn om je herinneringen te delen, dat kan veel troost bieden. Voel je welkom om open over afscheid te zijn.

23/10/2025

Je staat er niet alleen voor. Wij helpen je graag. Of het nou is ter troost of om alles nog goed te regelen. Jouw persoonlijke uitvaartverzorger helpt je verder.

Op onze site, via https://shorturl.at/V03EW, kun je vinden hoe wij er ook na de uitvaart nog voor je zijn.

22/10/2025

“Als de dagen korter worden, denk ik aan mijn vader”. Diggy Dex nam afscheid van hem en vertelt ook zijn eigen verhaal.

“Herinneringen komen vaak op de meest onverwachte momenten. Door te herinneren draag je iemand altijd bij je.”

Hij schreef er Ik Mis Je Nu Wel hier Over, waarvoor hij prachtige gesprekken had met andere nabestaanden. “Dat was heel mooi. Ik weet hoe goed het kan zijn om te praten over verlies. Rouw is rauw, maar het delen van ervaringen zorgt ervoor dat andere mensen ook open zijn.”

Lees zijn hele verhaal op onze website: https://shorturl.at/uZYr5.

21/10/2025

Nog even en dan is het zover, onze herinneringsavond op 2 november. Er zijn nog een paar plekken beschikbaar voor November 2 Remember. Kom je ook?

Het is fijn om stil te staan bij iemand die je moet missen. Namen noemen en samen herinneren, zo vergeten we onze overleden dierbaren niet.

Die herinneringen zijn ook de basis voor Ik Mis Je Nu Wel Hier, het lied dat Diggy Dex vorige week speciaal voor November 2 Remember uitbracht. Het nummer is onderdeel van het programma op de herinneringsavonden.

Aanmelden voor November 2 Remember kan nog tot en met 26 oktober via de website van Monuta. https://shorturl.at/GXOBl

17/10/2025

Concertgebouw

In de ochtend krijg ik een appje: “Goedemorgen Jolanda, ik heb jouw nummer doorgekregen. Vannacht is mijn vader overleden. Ik hoor graag van je.” We spreken af in het verzorgingshuis waar zijn vader woonde, op de gesloten afdeling voor dementerenden.

Daar ontmoet ik zijn kinderen, kleinkinderen en zijn vrouw, die er ook woont. Veel gaat langs haar heen, maar ze beseft wel degelijk dat we bezig zijn met het afscheid van haar man. We moeten keuzes maken die passen bij meneer, en die haalbaar zijn voor mevrouw. Kiezen voor de veilige weg ligt voor de hand. Maar als ik zijn levensverhaal hoor, stel ik toch voor: “Waarom dan niet het Concertgebouw?” Meneer speelde jarenlang hobo in het Koninklijk Concertgebouworkest. Het is met de familie verweven. De zoon kijkt mij aan, kijkt zijn vrouw aan en zegt: “Ja, we kunnen het natuurlijk gewoon vragen.”

Na het overwinnen van heel wat obstakels krijgt het afscheid vorm. Op de dag van de uitvaart vertrekken we met een bus. De kist met meneer erin staat te midden van zijn familie en verzorgers. Achter de bus rijdt een auto mee, voor het geval dat het mevrouw te veel wordt.

Bij aankomst in de Spiegelzaal van het Concertgebouw neemt zij vooraan plaats. Als de eerste klanken van een opname van haar man klinken, biggelen de tranen over haar wangen. Maar ze blijft zitten en beleeft het allemaal mee.

In het laatste muziekstuk is de zangstem van meneers vader te horen. Daarna lopen we langs een plaquette met daarop de namen van oud-leden van het Concertgebouworkest. De naam van meneer staat ertussen. Bij de uitgang van de zaal staat een schaal klaar met Haagse Hopjes, zijn lievelingssnoepje.

Vervolgens gaat het gezin met de bus naar het crematorium. De route voert door de buurt waar het echtpaar heel vroeger woonde. Als de zoon mevrouw daarop wijst, is er een lichte blijk van herkenning. Maar al snel daarna verzinkt ze weer in haar eigen gedachtewereld.

Tekst en foto zijn geplaatst met volledige instemming van de familie.

03/10/2025

Klein en intiem

Na het verlies van haar man, gaat het snel bergafwaarts met mevrouw. Ze trekt zich steeds meer terug in haar eigen wereld. Zelfstandig wonen gaat niet meer en uiteindelijk moet ze verhuizen naar een zorginstelling.

In de tijd dat ze daar woont, komen haar dochters regelmatig op bezoek. Ze gaan met haar op pad of nemen haar mee naar de kapper. Ook de kleinkinderen komen vaak langs bij oma om een praatje te maken, al is het verhaal niet altijd eenduidig. Als het duidelijk wordt dat haar laatste dagen naderen, begint het gezin langzaam afscheid te nemen van hun moeder en grootmoeder. Mij bellen ze met de vraag of ik vast wat dingen wil uitzoeken.

De uitvaart van hun vader was destijds een groot afscheid geweest, met veel mensen. Voor hun moeder lijkt zo’n afscheid minder geschikt. Een klein en intiem afscheid past beter bij haar. Ik geef ze wat mogelijkheden om rustig over na te denken.

En dan komt, toch nog plotseling, het telefoontje dat ze is overleden. De dochters hebben de laatste nacht bij hun moeder doorgebracht. Nu helpen ze met haar aankleden, ze verzorgen haar kapsel en doen haar een beetje make-up op.

Bij het vertrek doen de medewerkers van de zorginstelling haar uitgeleide en vormen een erehaag in de hal. De dochters zetten de kist zelf in de auto. Als we de auto met mevrouw uitzwaaien, realiseert één van de dochters zich dat ze haar pyjamabroek nog aan heeft.

Mevrouw wordt overgebracht naar het crematorium, waar enkele dagen later een 24-uurs suite beschikbaar is. Daar kunnen de kinderen en kleinkinderen elke dag langskomen. Ze kunnen bij haar zijn wanneer ze maar willen. De dag voor het afscheid vindt de condoleance plaats. Het geeft iedereen de gelegenheid om afscheid te nemen en de familie te condoleren. Er komen foto’s voorbij op het scherm, er speelt zachte muziek en men proost met een goed glas wijn op haar leven.

Een dag later is het hele gezin bijeen in de suite. Ze delen verhalen met elkaar, luisteren naar muziek en kijken naar foto’s van hun ouders en grootouders. Ze hebben nog even een moment, met alleen elkaar. Dan lopen ze gezamenlijk naar de ovenruimte.

Tekst en foto zijn geplaatst met volledige instemming van de betrokkenen.

05/09/2025

Turnzaal

“Jolanda, het gaat echt niet meer. Ik hou dit niet meer vol.” Tegenover mij zit een dame die haar hele leven vol passie turnles heeft gegeven. Maar nu is ze echt op. Haar einde is nabij en ze wil alles graag goed geregeld hebben, voor haar man en haar dochter.

Het liefst wil ze afscheid nemen in ‘haar’ turnzaal, maar ze betwijfelt of dat wel mogelijk is. “En misschien komen er helemaal geen mensen,” zegt ze onzeker. Haar man weet haar ervan te overtuigen dat er meer dan genoeg belangstelling zal zijn. We zetten alles in gang, voor als het zover is. Ik regel met de locatie een paar oude turnbankjes en via de bloemist kunnen we een oude hoepel krijgen, die in het bloemstuk wordt verwerkt.

Na haar overlijden blijft ze thuis zodat haar man, dochter, schoonzoon, kleinkinderen en familie rustig afscheid van haar kunnen nemen. Als de dag van de uitvaart nadert komen er steeds meer berichten binnen dat ze enorm zal worden gemist. Haar man krijgt gelijk.

Terwijl de lucht buiten even paars kleurt – haar absolute lievelingskleur – nemen oud-leerlingen en bekenden afscheid van haar in haar turnzaal. Middels een banner met een tekstje en een foto van haarzelf, zegt zij de mensen gedag.

De volgende dag is de dienst in het crematorium. Ze wordt omringd door alle mensen die haar lief waren. Iedereen heeft kleding met iets paars erin aangetrokken. Ik hoop dat ze er iets van heeft meegekregen. Ze had het prachtig gevonden.

Tekst en foto zijn geplaatst met volledige instemming van de betrokkenen.

08/08/2025

Zelf maken

Door mijn werk kom ik soms op prachtige plekken. De aanleiding is echter vaak triest, en dat is nu ook het ook het geval. Ik moet misschien een collega vervangen bij het aankomende overlijden van een baby. Het kleine meisje is ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Mijn collega heeft besproken dat de ouders zelf het kistje gaan maken bij een bedrijf dat daarin is gespecialiseerd. De collega en ik hebben afgesproken dat we elkaar treffen bij dit bedrijf om alvast kennis te maken, voor het geval ik de uitvaart moet overnemen.

Als ik aankom, zie ik midden in het land een soort boerderij liggen. Er huppelt een klein jongetje rond, dat het broertje van de baby blijkt te zijn. Binnen brandt de kachel en in de werkplaats is een koffiehoekje gecreëerd. Hier zit het jongetje even later op zijn knietjes te spelen, onder het toeziend oog van zijn oma. Vader is druk aan het schaven aan het kistje voor zijn kleine meid en moeder loopt rond met een kinderwagen waar de baby in ligt. Als het kistje straks klaar is, krijgt het een behaaglijk bedje van schapenwol.

Als de omstandigheden niet zo in- en intriest waren, zou het een uitgesproken idyllisch tafereel zijn. Maar nu niet. De vader heeft nog een paar dagen gewerkt aan het kistje en mijn collega heeft de uitvaart zelf kunnen verzorgen. Deze mensen en deze bijzondere plek, waar je zelf een uitvaartkist voor je dierbare kunt maken, zal ik niet meer vergeten. Het beeld van de vader die zo vol overgave aan het kistje werkt, heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt.

Tekst en foto zijn geplaatst met volledige instemming van de betrokkenen.

25/07/2025

Vakantie is voor mij altijd een tijd van bezinning.

Vakantie is voor mij altijd een tijd van bezinning. Even afstand nemen van de dagelijkse routine, eropuit met vriendinnen, nieuwe plekken ontdekken. Soms kom je dan op locaties die mijn aandacht trekken terwijl je erlangs wandelt. Ik kan mijn werk dan niet helemaal loslaten en loop zomaar een oude begraafplaats op.

Heel klein, aan de rand van een dorpje in het hoge noorden, verscholen onder de bomen, ligt een wereld aan geschiedenis van mensen die hier vroeger hebben gewoond. De monumenten op de graven staan hier en daar scheef, maar het geheel wordt nog altijd goed onderhouden door de bewoners van het dorp, die de herinnering levend houden.

Op zulke momenten word ik vaak stil. Een vleugje melancholie komt voorbij, en in mijn gedachten zie ik de gezichten van de mensen die ik de afgelopen jaren heb mogen begeleiden. Ieder met hun eigen verhaal, hun eigen afscheid, hun eigen plek in mijn herinnering.

Juist dan realiseer ik me weer: ik heb het mooiste vak dat er bestaat.