Hartenlust: liefdevol plezier in verbinding

20/10/2025

Zondagmiddag 26 oktober geven we weer een workshop voor mensen die ta**ra willen ontdekken. Ben jij er ook bij?

Deze workshops zijn gericht op mensen met interesse in ta**ra, die relatief wein...

07/10/2025

De kracht van verbinding

Waar tot voor kort het accent in onze samenleving lag op zelfontplooiing, individualiteit, persoonlijke ontwikkeling en het versterken van je eigen positie (door opleiding, carrière paden, strategische keuzes enz.) zie ik langzaamaan een kentering komen. Onze individualistische samenleving is failliet, de prijs die we er voor betaald hebben te hoog, de slachtoffers te veel.

De verheerlijking van het IK heeft ons uitputting, stress, burn-out en verlies van een gevoel van "Zelf" gebracht. Als er tegenslag komt, moeten we het zelf maar oplossen of in de niet altijd goed functionerende hulpverlening circuits soelaas zoeken. Er is vaak geen familielid of goede vriend om je verhaal eens te vertellen en je gehoord te voelen. Veel wordt alleen gedragen, met alle gevolgen van dien.

Van oorsprong komen we uit stammen, we waren samen en hoorden ergens bij. We deelden voedsel, huisvesting, de zorg voor kinderen en er was altijd wel iemand om op terug te vallen.

Het idee autonoom te moeten zijn, want niet afhankelijk en dus sterk en krachtig, is lang het dogma geweest. Wat een verschrikkelijk misverstand.

Als mens zijn we altijd verbonden met elkaar, of we het nu willen of niet. En hebben we elkaar nodig. Het kunnen vertrouwen, het kunnen delen met elkaar schept een band van stevigheid en veiligheid. Er is iets of iemand om op terug te vallen, we worden gezien en ontmoet.
In Afrika noemen ze dat “Ubuntu”, vrij vertaald: “Ik ben omdat wij zijn”. ��De diepe waarheid is dat we onszelf ervaren en voelen via de ander, in contact met de ander, altijd. Er is geen ik die alleen ervaringen heeft, die alleen leeft zonder context, op een eilandje. We hebben altijd met elkaar te maken en beïnvloeden elkaar. In iedere ontmoeting word ik gespiegeld en spiegel ik de ander. Er is geen ik zonder wij.

Hoe zit dat bij jou, durf jij uit te reiken als je het moeilijk hebt? De ander toelaten om je verhaal te doen, om vastgepakt te worden of alleen maar te voelen dat de ander er echt voor je is?

05/10/2025

Er is er weer eentje.....met mooi nieuw en bekend aanbod. Wij hebben er weer zin in. Geniet je met ons mee?

Najaar 2025 Nieuws van Hartenlust 😍

02/10/2025

Deze workshops zijn gericht op mensen met interesse in ta**ra, die relatief wein...

29/09/2025

De meeste liefdes eindigen niet in vuur.
Ze eindigen in stilte.
— Zen Prem

Niet met dichtslaande deuren.
Niet met verraad.
Niet met een dramatisch afscheid.
Maar met twee mensen
die gewoon ophielden om te verschijnen.
Als een oude trui die niemand meer draagt,
maar die ook niemand wegdoet.
Ooit spraken ze.
Echt.
Over leven, over dood, over wat het betekende
om elkaar lief te hebben.
Nu rest enkel het regelen.
Wie haalt het kind op.
Hoe laat is het eten.
Is de rekening betaald.
Ze zeggen nog steeds: ik hou van je.
Maar het klinkt als een gewoonte,
niet als een waarheid.
Zij reikte niet langer naar hem,
omdat hij haar niet meer halverwege tegemoetkwam.
Hij vroeg niet meer wat er scheelde,
omdat haar antwoorden hem
telkens lieten voelen dat hij tekortschiet.
Beiden misten ze de blik van toen.
Maar geen van beiden sprak het uit.
Zij was moe van het uitleggen van haar pijn.
Hij was moe van het gevoel nooit genoeg te zijn.
Dus deden ze wat de meeste stellen doen.
Zij schonk haar verdriet uit in boeken, vrienden, yoga.
Hij begroef zijn verwarring in werk, schermen, stilte.
Ze deelden een bed,
maar niet langer een wereld.
Tot op een dag de liefde stil de kamer verliet.
Niet boos.
Niet gebroken.
Gewoon moe van verhongeren.
Ze voelden het allebei.
Maar zwegen.
Ze hielden niet op van elkaar te houden.
Ze hielden slechts van elkaar in afwezigheid.
Op de automatische piloot.
Uit angst.
Zij voelde zich niet veilig genoeg om zacht te blijven.
Hij niet sterk genoeg om echt gezien te worden.
En liefde, ware liefde, kan daar niet ademen.
Geen dader.
Geen slachtoffer.
Alleen twee mensen
die vergaten elkaar te vinden in het midden.
En langzaam vreemden werden
met enkel een gedeeld verleden.
Dit is voor wie te lang bleef.
En voor wie nooit echt aankwam.
Voor de stellen die niet braken door verraad,
maar door afstand.
Want de meeste liefdes eindigen niet in vuur.
Ze eindigen in stilte.
Niet omdat we ophouden lief te hebben.
Maar omdat we ophouden te verschijnen.
Dat is de stille dood van verbinding.
Het hartzeer van wederzijdse verlating.
En de zachte, pijnlijke waarheid:
De meeste stellen raken de liefde niet kwijt.
Ze vergeten alleen er nog voor op te dagen.

— Zen Prem

26/08/2025

Het gebeurt regelmatig. Mensen die me benaderen omdat hun partner een "probleem" heeft.

25/07/2025

Van harte aanbevolen deze reis met Tanya Rozenthal op het prachtige Sadhaka in Frankrijk!

Nog plek voor vrouwen!

Tantrische reis van de ziel: Liefdesreis naar heelheid, een week training van 4 - 10 augustus 2024 bij Sadhaka in Frankrijk

18/07/2025

Het is zomer en ik zit in een heerlijk huis op een warm eiland, dichtbij de zee. Ik ben hier om op een huis te passen en ook om tijd voor mezelf te hebben. En: er is een opdracht, ik heb wat te doen hier. Met mezelf, in mezelf. Dat geeft wat druk, ik voel een drang om dingen op papier te zetten, uit te werken, te komen tot iets, het liefst iets heel geweldigs. Ik heb bedacht dat ik dat ook wil uitbeelden, op papier en zo visuele middelen ga toepassen met kleurtjes en verf. Daarvoor heb ik zelfs een groot blok aquarel papier aangeschaft hier. ��

Het moet anders, ik wil meer, beter en zichtbaarder, althans dat is wat mijn hoofd mij vertelt. Tegelijk komt mijn lichaam niet echt in actie. Ik doe allerlei dingen, ik ruim het huis op, zoek afleiding in het luisteren naar podcasts of het lezen van berichten van mensen op Social Media. Allemaal niet erg bevredigend, zoals het meestal voelt als tijdverdrijf en afleiding en niet als inspiratie.

En is er nog dat interessante boek, dat al een jaar in mijn boekenkast lag, maar waar ik niet de ruimte voor voelde om te lezen. Het is in het Engels en vrij abstract geschreven, zodat ik er moeilijk helemaal in kan duiken. Waarom wilde ik me ook alweer verdiepen in deze materie?

Dan besluit ik naar buiten te gaan, de omgeving te verkennen en al gauw komt er ontspanning. Ik laat me verrassen door wat ik tegen kom en ervaar. Ik geniet van de wind, de zee die woest langs de kust opkomt en hoge golven maakt, die na het kletsen tegen de rotsen voor een zachte do**he zorgen. Ik moet er om lachen. Ik vind een handjevol mooie schelpen, die ik meeneem. Verschillende krabbetjes zitten tegen de rotsen geplakt en ik zie dat ze niet meer leven en als voer hebben gediend voor meeuwen. Ik besluit er eentje mee te nemen in mijn tas en vind die later in heel veel stukjes terug in mijn tas.

Ik voel mijn voeten wat knellen in de schoenen, die ik geleend heb en trek ze daarom lekker uit. Dan ga ik in een duinpan zitten, doelloos, om de woeste, vulkanische elementen helemaal in me op te nemen. De aarde, het water, alle elementen zijn zo hevig aanwezig hier. Dat heeft geen doel of richting nodig, het is er gewoon en ik mag daar in aanwezig zijn. Mijn lichaam ontspant.

Later die dag maak ik nog dieper contact met de eisen die ik stel aan mezelf, de lat die zo hoog gelegd wordt. De moeite om gewoon te zijn met wat is. De rijkdom te ervaren van dat alles. Betekenis te geven en vinden in het alledaagse, mezelf de tijd en ruimte te gunnen hiervoor.

Er is al zoveel gerealiseerd, geëxperimenteerd, geleerd en toegepast….tijd om het “moeten” los te laten. “Wat mag je eigenlijk van jezelf”, een vraag die ik vaak gesteld heb als begeleider en waar ik mezelf ook steeds weer aan herinner. Mijn tijd hier geeft ruimte aan dit proces, ook daar waar het schuurt en knelt. Juist daar! Zonder ook maar iets te presteren. Ik ben meer dan genoeg.

En jij? Hoe doe jij dat met en in jezelf? Hoe geef jij ruimte aan datgene wat je eigenlijk wilt realiseren maar (nog) niet bereikt hebt? Hoe blijf je mild voor jezelf en haal je in feite de druk van je eigen ketel?