18/11/2025
Afgelopen weekend was ik te gast bij de Zusters Franciscanessen van Denekamp, voor een retraite over sterfelijkheid met Joost van den Heuvel Rijnders. Een weekend van meditatie, contemplatie en verstilling. Waardevol en verdiepend voor iedereen die het pad van bewustwording bewandelt.
Over sterven nadenken betekent vanzelf ook over het leven nadenken. Het boeddhisme en de yoga zijn al jaren belangrijke pijlers in mijn leven. Wil ik daarin verder groeien? Verdiepen of verbreden? Waar wil ik mijn tijd en energie aan schenken? Welke avonturen horen nog bij mij?
Joost las dit weekend een eenvoudig maar indringend vraagstuk voor:
In hoeverre hebben weโฆ
โข voluit geleefd
โข geleerd lief te hebben
โข geleerd los te laten
In de afgelopen 48 jaar heb ik voluit geleefd. Ik heb avonturen gezocht, geรซxperimenteerd, liefgehad en losgelaten. En toch voel ik dat er nu een diepere laag zichtbaar wordt. De kernwaarde die opkwam was dienstbaarheid, een thema dat al langer door mijn werk en leven stroomt. Het resoneerde zo sterk dat mijn levenszin helder werd: โZo zuiver mogelijk leven in sobere rijkdom.โ
Tijdens de retraite voelde ik de zachte steun van mijn oudtante, die haar leven ook in dienstbaarheid en soberheid leefde. Eerder schreef ik al een blog over haar (link in reacties). Pas na afloop hoorde ik dat de zus van mijn opa Franciscanesse was en herinnerde ik mij dat de neven van mijn oma missionarissen waren. Ook mijn vader verkende ooit het kloosterpad, maar gaf zijn dienstbaarheid uiteindelijk op een andere manier vorm. Dienstbaarheid en levensbeschouwing blijken een rode draad in mijn familielijn.
Een non zal ik niet worden, daarvoor houd ik te veel van het leven. Maar op mijn eigen-wijze manier zet ik deze familiewaarde voort. Dienstbaar aan het leven ๐