Van kinds af aan hebben wij allemaal traumatische ervaringen opgedaan omdat we in een samenleving zijn opgegroeid, waarin van ons werd (en nog steeds wordt!) verwacht, dat we ons aanpassen aan normen die we als kind al met de pap- of zeg maar rustig “Pavlovlepel” krijgen ingegoten. Als je je aanpast aan normen die anderen voor je bepalen, raak je uit verbinding met jezelf en daardoor uit verbinding met de eenheid, die we allemaal samen zijn. Door de verbinding met onszelf te verliezen, leren we ook niet onszelf volledig te accepteren zoals we zijn en niet onvoorwaardelijk van onszelf te houden. Gevolg hiervan is dat we het gevoel hebben, zelf niet te voldoen en de liefde die we nodig hebben bij een ander te moeten vinden, binnen de verschillende vormen van relaties (partnerrelaties, vriendschapsrelaties, familierelaties, werkrelaties etc). Op dit moment is er wereldwijd een groei merkbaar van het collectief bewustzijn, doordat we langzaam wakker lijken te worden en te beseffen, dat we nooit hebben geleerd wie we eigenlijk echt zelf zijn en daar onvoorwaardelijk van te houden. Om bij dat ECHTE ZELF te komen, dienen we eerst verantwoordelijkheid te nemen voor alles wat er in ons leven is gebeurd. Wie geen verantwoordelijkheid neemt, blijft slachtoffer en kan de regie over eigen leven, niet nemen! Na het nemen van alle verantwoordelijkheid en door alles aan onszelf te aanvaarden, te voelen en zo te HELEN, komen we weer terug bij onze echte bron.
