De Getijden Uitvaartzorg

27/11/2025

Verstilling

Op 2 december is er gelegenheid om stil te staan bij iemand die u verloren bent, Er is de mogelijkheid om een kaarsje te branden en indien u dit wens met een van onze medewerkers na te praten.

Rouw is hard werken, zeker in de eerste periode na het verlies van een dierbare gaat 80 procent van de dagelijkse energie naar rouw, dat is veel en kan soms als een zware deken om u heen voelen.

Rouw is een individueel proces, ieder mens doet het op zijn of haar manier. De een kruip in zijn schulp terwijl andere het leven zo gaat als kwaad als het gaat het leven weer probeert op te pakken.

Een kaarsje branden, stil staan, praten , kan helpend zijn om verlies wat hanteerbaarder te maken, het kan soms wat de scherpen kantjes er vanaf halen.

Wij bieden u deze gelegenheid op 2 december in onze Kapel van het Uitvaartcentrum de Getijden, Kerklaan 17-19 te West-Souburg van 14.00 tot 16.00 uur.

Tevens is het mogelijk om op deze middag in onze familiekamer, vragen te stellen. Misschien heeft u specifieke vragen over uw uitvaartwensen, wat is er mogelijk, des gewenst kunnen we uw uitvaart middels onze laatste wensen boekje vastleggen.

Praten over uw levenseinde en de vormgeving van uw uitvaart is niet makkelijk, we zijn niet graag bezig met onze einde. Maar kan soms helpend zijn om rust te bieden en duidelijkheid te scheppen voor naasten, want stel dat u overlijd, dan is het voor nabestaanden goed om te weten hoe u het zou willen.

Wij vertellen kijken graag met u mee en geven tips over de vele mogelijkheden die er zijn rondom een afscheid.

Mocht u een gratis voorregeling willen, maar dit liever een andere keer willen, dan is dat altijd mogelijk.
Dit kan in ons uitvaartcentrum maar ook bij uw thuis.

Mocht u hier gebruik van willen maken, dan is dat altijd mogelijk. U kunt met ons contact opnemen via info@degetijdenuitvaartzorg.nl of via 06-53204416

26/11/2025

T’s goed zo.

Stijn overleed in Koudekerke. Hij had al duidelijk aangegeven wat zijn uitvaartwensen waren: geen toeters en bellen, gewoon uit huis en door naar het crematorium. “Liefst in een jutte zak”.

Stijn kreeg thuis de laatste zorg, van een jutte zak maakte we een dekentje wat deels over Stijn lag.

Familie, vrienden en kennissen konden afscheid nemen van Stijn. Om 22.00 uur was de uitgeleide. In huis branden kaarsen, woorden werden gesproken en zijn favoriete muziek werd afgespeeld. Iedereen legde een witte bloem op de kist.

De kinderen droegen Stijn uit huis, de buren familie en vrienden maakte een haag als laatste eerbetoon.

Na de wettelijke termijn vond de crematieplaats van Stijn, zonder dienst met familie. Precies zoals Stijn dit gewild had.

De Getijden uitvaartzorg bied dit pakket aan voor 2500 euro.

Maar wat houdt dit pakket in:

* De laatste zorg van uw dierbare.

* Wij verzorgen de aangifte van overlijden in de gemeente van overlijden.

* Een nette uitvaartkist.

* Uitgeleide op de dag van overlijden.

* Overbrengen naar de gekoelde ruimte in het uitvaartcentrum.

* Een stille crematie ( zonder dienst)

Uiteraard kunt u er voor kiezen om rouwbrieven te sturen e.o. een advertentie in de krant te plaatsen. Dit is niet in de prijs van het pakket meegenomen

Meer informatie vindt u op onze website www.degetijdenuitvaartzorg.nl
U kunt ons ook bellen indien u meer informatie wenst op 06 - 53204416

( namen/plaatsen zijn in de deze blog gefigneerd)

23/11/2025

Eeuwigheidszondag.

Stil staan bij degene die zijn overleden...

Verstilling, herdenken, troost vragen, omdat we ze nooit zullen vergeten.

Het licht van het kaarsje brandt, voor hen die heen zijn gegaan. Dat we hun warmte weer even mogen voelen en troost biedt in moeilijke tijden.

Namens Simon, Daan, Marcel, Nettie, Eva en Arjo wensen wij u sterkte op deze Eeuwigheidzondag.

20/11/2025

Een doos vol.

Thijs is 38 jaar als bij hem ALS wordt geconstateerd, langzamerhand nemen al zijn functies af. Hij belt mij, door zijn aandoening is de spraak moeizaam, maar Thijs wil graag alles geregeld hebben.

Samen met zijn vrouw bespreken wij zijn wensen, het kost hem veel energie maar alles is duidelijk voor hem, van kist, kaart, de tekst, kleur rouwauto, tot invulling van de dienst.

Maar Thijs heeft ook nog een boodschap, hij wil tijdens zijn uitvaart nog wat zeggen. In deze boodschap wil hij mensen bedanken, bedanken voor wat ze hem in zijn leven hebben gegeven en of ze goed willen zorgen voor Wilma en zijn twee kinderen.

We nemen het filmpje meteen op. “Dan is het maar gebeurd zegt Thijs met een glimlach.

Ik adviseer Thijs om een gedenkdoos te maken voor zijn kinderen, 8 en 5 jaar met allemaal mooie herinneringen zoals foto’s aandenken aan hun vader en misschien wel een persoonlijk woordje, die ze kunnen lezen op belangrijke momenten in hun leven bijvoorbeeld als ze op zichzelf gaan wonen, gaan trouwen en misschien kinderen krijgen.

Twee dagen voor zijn dood belt Wilma; “Thijs wil je nog een keer zien”.

Inmiddels verblijft Thijs is een Hospice, aan een beademingsmachine. Praten kan hij niet meer, met zijn ogen probeer hij met mij te communiceren.

Wilma zegt, Thijs wilde je nog een keer wat laten zien, zijn ogen probeert hij met moeite naar een twee dozen te sturen. Ik kijk, een prachtige gedenkdoos voor zijn kinderen.

De inhoud mag ik bekijken, wat heb je dat prachtig gedaan!
Een traan loopt uit zijn oog..Wilma dept het liefdevol weg.

De doos is gevuld met foto’s, mooie en lieve woorden, en een klein boekje voor bijzondere momenten, kerst, verjaardagen, trouwen etc.

Ook mooie cadeautjes…en een vlinder, zelf gemaakt van hout met een waxinelichtje, een foto van Thijs ingelijst in een Micky Mouse lijstje, want daar zijn ze allebei gek op, een boekje met als titel “Als papa er niet meer is”.

Voor elke kind een persoonlijke box.

Prachtig Thijs, een prachtige dierbare herinnering en dat alles in een doos,dat zal heel hun leven bij hun blijven, als een herinnering van een lieve, zorgzame vader.

Thijs overleed eind oktober op 38 jarige leeftijd in bijzijn van Wilma, ouders en schoonouders.

( namen in deze blog zijn gefigneerd, de afbeelding is een voorbeelden en niet de doos die Thijs zijn kinderen na liet)

14/11/2025

12/11/2025

Dood gewoon?

Een uitvaartcentrum is een plaats waar we niet graag komen, toch worden we in ons leven vaak geconfronteerd met de dood bijvoorbeeld van een kennis, collega, vriend, familielid of iemand die belangrijk was in uw leven.

Los laten van iemand, of zoals wij het liever noemen - “ander vasthouden”- is moeilijk en zwaar.

Met een vaak vervelend gevoel gaan we naar een uitvaartcentrum om daar afscheid te nemen van een dierbare die ons ontvallen is.

Nare gevoelens overspoelen ons vaak bij het nemen van afscheid, we voelen ze liever niet…toch zijn ze er en nemen vaak de overhand.

Rouw is een zware taak en verloopt bij ieder mens anders. Misschien bent u iemand verloren en heeft u de behoefte om hier bij stil te staan.

Dat kan op onze open middag op dinsdag 2 december van 14.00 tot 16.00 uur in ons uitvaartcentrum de Getijden Kerklaan 17-19 in West-Souburg

Er is in een apart gedeelte van onze Kapel waar we u de mogelijkheid bieden een kaarsje te branden en na te praten als u daar behoefte aan heeft.

Tevens is er op deze middag gelegenheid om kennis te maken met ons werk, en kunt u vragen stellen over het werk dat onze uitvaartverzorgers en overledenenverzorgers doen.

Ook is het mogelijk om zaken rondom uw uitvaart te bespreken in een 1 op 1 gesprek met een van onze uitvaartbegeleiders, desgewenst kunnen wij dit voor u vastleggen.

Met welke intentie u ook komt ; om te gedenken, om rond te kijken in ons uitvaartcentrum, om vragen te stellen, of gewoon uw verhaal rond verlies te willen delen. U bent welkom, ons uitvaartcentrum kent geen drempels en staat open voor iedereen met welke vraag dan ook.

Mocht u voordien een specifieke vraag hebben dan kunt u altijd contact met ons op nemen via info@degetijdenuitvaartzorg.nl of via 06-53204416

Mocht u deze dag niet in de gelegenheid zijn om langs te komen, maar wel de behoefte hebben om ons uitvaartcentrum een keer te zien en of vragen te stellen over uw uitvaart, dan is dat uiteraard altijd mogelijk.

10/11/2025

Elf uurtje

Stijn verteld mij, oud worden is leuk, maar oud zijn is vaak moeilijk. Stijn is 98 jaar, goed bij de pinken. Een gezellige joviale man, die gewoon nog midden in het leven staat.

Terwijl de koffie pruttelt, vraagt hij mij vol enthousiasme of ik de politiek een beetje volg.
Een uitgesproken mening heeft hij over de in zijn ogen “maakbare wereld”.

Dat was vroeger wel anders, niet was maakbaar. Nee, geen thuisbezorgd. nl geen facebook, geen telefoon, geen auto en zo gaat Stijn nog ff door.

Wij moesten keihard werken, ik was boer om vier uur ging de wekker, machines hadden we niet - ik schoffelde van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat, zes dagen in de week.

Mijn vrouw zorgde voor de koffie om een uurtje of 10. Twaalf uur kwam ze met boterhammen met stropievet, heerlijk en niet duur.

En als je denk dat ik veel verdiende, wel nee -soms niet eens genoeg om de week rond te komen-

We hadden drie kinderen, naar school konden ze niet hoor, ze moesten meewerken. Mijn kinderen hoorde je niet klagen, speelgoed hadden ze niet….als je dat toch tegenwoordig ziet, schut hij met zijn hoofd.

Mijn kinderen speelde buiten. Ik maakte houten treintjes, daar konden ze soms uren mee spelen…nee gamen was er gelukkig niet bij.

Mijn vrouw nam nog een baantje als kamermeisje, zo konden we toch rondkomen.

Een mooie tijd hoor, want iedereen stond voor elkaar klaar. Maar ook een zware tijd, geld zorgen, het overlijden van mijn zoontje op 9 jarige leeftijd, de oorlog, de watersnoodramp. De rest zal ik je maar besparen.

Nu ben ik 98 jaar…mijn kinderen heb ik niet meer, ze zijn allemaal overleden, mijn vrouw overleed toen ze 60 jaar was.
Iedereen in mijn omgeving valt weg, mijn wereldje wordt steeds kleiner…oud worden is leuk, maar oud zijn is soms moeilijk en zwaar.

Na de koffie, slaat de klok een 11 uur. “Ah, de 11 in de klok, doe je mee?”

Verbaast kijk ik naar Stijn…”hij lacht, tijd voor een elf uurtje!”

Ik ben nog niet mee, maar de man loopt naar de vitrinekast en pakt twee glaasjes, met en een fles Jenever. Alsjeblieft, das een Elf uurtje. Maar Stijn ik drink niet als ik werk….

“Neem noe ma” dringt Stijn…ik nip aan de Jenever en denk, wat een prachtige man, zoveel meegemaakt, maar ondanks zijn leeftijd en ondanks wat hij heeft meegemaakt staat hij zover het nog kan volop in het leven. Elke week biljarten in het dorpshuis, puzzelen en de krant van A tot Z lezen.

Begin november overleed Stijn, de uitvaart begon om 11.00 uur met zoals hij dat gewend was een Elf uurtje!

Als ik aan Stijn denk - komt meteen het nummer van Ten Sharp naar boven- Lines on your face ( tells the story of your live)

Deze tekst, dit nummer, gebruikte we als inspiratie om de uitvaart van Stijn vorm te geven.

( namen in deze blog zijn gefigneerd)

Ten Sharp - Lines On Your FaceWords by Ton Groen & Marcel Kapteijn - Music by Niels HermesTen Sharp: Marcel Kapteijn & Niels Hermeshttps://www.tensharp.comht...

06/11/2025

Heb je me legotrein al gezien?

Iedereen verdient een uitvaart die recht doet aan wie hij of zij was, rijk, arm, wie of wat je ook bent, ieder mens verdient een uitvaart die het leven van de overledene weerspiegelt.

Want hoewel de dood verdrietig en schrijnend is, is er ook zo veel liefde.

Deze week hadden we te maken met een overlijden van een jonge vader, 39 jaar...twee jongen kinderen. Tim van 9 jaar en Vince van 7 jaar.

Zeker de nieuwsgierige Vince piekert veel maar heeft ook veel vragen. Zijn vader ligt thuis opgebaard en vandaag was ik even samen met Vince. Ik had een troostknuffel voor hem meegenomen.

Aandachtig volgt hij mij op de voet: "Arjo wat ga je nu doen bij papa"? Een nieuwsgierige vragende blik kijkt mij aan. Ik ga kijken of papa er nog netjes bij ligt.

Mag ik even meekijken...tuurlijk...aandachtig kijkt hij naar wat ik doe. Zijn ogen volgen alles.

Zo verzorgde ik onderandere de huid van zijn vader om het vochtverlies zoveel mogelijk tegen te gaan, smeer ik dagelijks de huid in met een speciale creme.

"Mag ik ook?"...vraagt Vince mij? Tuurlijk...maar dan wil ik wel een handschoen aan, net als jou...ik schiet in de lach en zegt....maar die zijn toch veel te groot voor jou?

"Ja duh...grapt Vince, maar jij doet dat toch ook?"
Na dat ik alles gecontroleerd heb, zit ik alleen samen met Vince bij zijn vader.

Er komen allerlei vragen naar boven
Wat gebeurt er met je lichaam als je dood bent? In wat voor kist word papa dan begraven? Daar wilde hij wel eens antwoord op.

In Jip en Janneke taal geef ik antwoorden op zijn vragen. Hij luisterd aandachtig en geconcentreerd. Na een stortvloed van vragen, gaat hij over tot de orde van de dag en nodigt mij uit om naar zijn nieuwe legotrein te komen kijken. Ik moet even schakelen...maar Vince niet..hij gaat over tot de orde van de dag: gewoon kind zijn!

Tijdens ons werk heb ik regelmatig met kinderen te maken. Soms staan ze wat verder af van de overledene, maar vaak maken ze juist deel uit van de directe nabestaanden, zoals Tim en Vince.

Hoe jong ze ook zijn, ze zijn wél nabestaanden, en die moeten we serieus nemen. Toch merken we vaak dat ouders geneigd zijn te willen bescheremen: ‘Het is te zwaar voor ze’ of ‘Dat is niets voor kinderen, ze begrijpen het toch nog niet’.

En dat is eigenlijk onzin. Kinderen begrijpen veel meer dan wij denken. En bovenal voelen ze precies dat er iets speelt.

Daarom moet je ze niet weghouden, maar betrekken.
Wees eerlijk over wat er gebeurt: papa of oma ligt niet te slapen, nee ze zijn dood.

Vertel wat er tijdens de uitvaart gaat gebeuren en hoe de dag eruitziet.

Geef kinderen bovendien een taak, iets waarmee ze kunnen bijdragen.
Zoals het helpen sluiten van de kist, maar ook klein: een tekening maken, een vlindersluiting laten beschilderen een bloem neerleggen, een kaarsje aansteken. Zo krijgen kinderen het gevoel: "Ik hoor er bij!"

Maar kinderen blijven het kinderen. Daarom vind ik het minstens zo belangrijk om ze ook gewoon kind te laten zijn. Laat ze rennen, spelen, lachen, huilen.

Het ene moment helpen ze mee, het andere moment zijn ze weer even weg in hun eigen wereld. Dat is niet raar, dat is precies hoe kinderen rouwen.

Ook kinderen verdienen het om mee te doen, om gehoord te worden, en om te ervaren dat de dood, hoe verdrietig ook, een onderdeel is van het leven.

(Namen in deze blog zijn gefigneerd)

05/11/2025

Dela of Monuta?

We gaan er vanuit dat alle uitvaartbegeleiders na een overlijden, de juiste begeleiding geven en tijd nemen voor de naasten.

Tijd en persoonlijke begeleiding is van groot belang, door de juiste handvatten te geven om te rouwen, om een uitvaart vorm te geven, zeer belangrijke vaardigheden maar vooral de tijd geven en nemen is nodig.

Nu willen we niet zeggen dat grote ondernemers, dat niet doen. Ook zij leveren kwaliteit, alleen door het grote aanbod wat verzekeraars hebben ontbreekt het vaak aan tijd.

Tijd die juist nodig is, om te luisteren, er te zijn en ook maatwerk te kunnen leveren in het afscheidnemen van een dierbare. Wij werken geen standaard lijstjes af, maar stemmen af op de situatie.

En die is elke keer anders, dat vraag preciesie, fingerspitzgeful; kortom maatwerk.

De kleine ondernemingen hebben juist meer tijd om u in alle facetten te kunnen begeleiden.

Zijn persoonlijk bereikbaar en ook tussentijds contact is altijd mogelijk.

U heeft te maken met een persoon, niet met call centra, of andere collega’s die het even overnemen, omdat de uitvaartbegeleider geen of even geen tijd heeft.

Maar kan u gebruik maken van de Getijden Uitvaartzorg, als u Dela, Monuta of elders verzekerd bent?

Zeker is dat mogelijk, u bent ongeacht uw polis niet verplicht te kiezen voor de Dela of Monuta.
Bij de Getijden Uitvaartzorg nemen we de tijd, begeleiden we u in het rouwproces, en heeft u te maken met een persoon.

En zijn de kosten van de polis lager dan de polis uitkeert, dan krijgt u het restant van de polis netjes van ons uitgekeerd. Wel zo eerlijk.

Samen werken aan een waardig afscheid, dat is waar de Getijden Uitvaartzorg voor staat.

Wij zijn er voor u als het tij in uw leven keert.

04/11/2025

Het leven was een feestje.

Een week voor de dood van Jacque, ontmoet ik de man in een mantelzorg woning.
De man is verzwakt en ligt op zijn bed, liefdevol wordt hij omringd door zijn dochters en kleinkinderen, die dagelijks de zorg op hun nemen.

Hij begroet me vriendelijk; “Hé je bent er, fijn ga zitten”.
Volgende week is het zover..eindelijk: “Dinsdag 12 uur krijg ik euthanasie”…maar wat duurt het nog lang…ik ben klaar voor de dood.

Jacque verteld mij dat hij zijn lichaam aan de wetenschap stelt, maar vraagt welke mogelijkheden er nog zijn, er moet sowieso een feest komen als ik er niet meer bent, geen tranen hoor; mijn leven mag gevierd worden. Want mij leven was een feestje.

Een week later, loop ik wat ongedurend rond op kantoor, mijn gedachten zijn in de mantelzorg woning. Bij Jacque, zijn kinderen, kleinkinderen en aanhang.

Rond 14.00 uur gaat de telefoon, de dochter belt mij…Jacque is overleden.
Ik rij naar de woning en tref daar Jacque rustig en vredig aan op zijn bed.

Samen met de familie doen we de laatste zorg, er is nog even de tijd voordat Jacque uitgeleide wordt gedaan en wordt overgebracht naar een universiteit.

Alle kinderen en kleinkinderen en aanhang nemen afscheid van Jacque, allemaal hebben ze een witte roos meegenomen. Dan is het moment dat de rouwauto komt, Jacque wordt uitgeleide gedaan, iedereen legt de witte roos op de baar.

We maken een haag waardoor de auto met het lichaam vertrekt…het is stil we kijken net zolang tot dat de auto uit het zicht onttrokken is.

Twee dagen later is het afscheid, veel bloemen, veel kaarsen, en een prachtige foto van Jacque met al zijn kinderen, kleinkinderen met aanhang prijkt midden op het podium.

Er zijn mooie toespraken, muziek en champagne….het leven van Jacque werd herdacht en geheel in de stijl van Jaccque , wat zijn leven was een feestje.