08/12/2025
Vandaag mocht ik de Uitvaart verzorgen van een echte Dieren Vriend(in).
Ik kende haar al wat jaartjes en nog maar 7 maanden geleden had ik de uitvaart van haar partner mogen verzorgen.
Net als hij overleed zij geheel onverwachts. Het noodlot herhaalde zich na 7 maanden in dezelfde woning, iets wat mij ook raakte. Maar wat mij nog meer raakte, waren haar vrienden, de honden.
Een paar keer in de week liet ze de honden van haar zoon en schoondochter uit- de honden die ze liefkozend, de grobbebollen, noemde waren dol op haar. Maar vorige week toen ze niet kwam opdagen om de honden uit te laten, gingen alle alarmbellen af.
Vandaag, voordat we haar huisje verlieten en de kist gesloten werd, hebben we de kist op de grond gezet zodat haar viervoetige vrienden ook op hun manier afscheid konden nemen. Een afscheid dat ik niet snel zal vergeten.
Al snuffelend en piepend liepen ze rond de kist en af en toe kreeg ze een likje. Tot ze wegliepen, maar nog één keer kwam één van de twee terug en liep terug om bij het hoofdeinde om deze vrouw een liefdevolle lik op haar voorhoofd te geven.
Ja, ook dieren rouwen en moeten afscheid nemen. Dat heb ik in de 15 jaar dat ik werk doe geleerd en ja dat raakt mij altijd opnieuw weer. De liefde van dier naar mens is de trouwste liefde die er is.
