Wat zijn de openingstijden?

Maandag 09:30 - 13:00 Dinsdag 13:00 - 21:30 Woensdag 13:00 - 21:30 Donderdag 09:30 - 17:30 Vrijdag 09:30 - 13:00

Marluna Haven

Lichaamsgericht Energetisch Therapeut
Je lijf verteld wat je hoofd niet meer hoort |Terug naar je natuurlijke ritme
📍Wageningen & online | Kennismaken? ↓

05/12/2025

Fun fact:
Ik kan dus écht niet tegen alcohol.
Nooit gekund.

Op de kerstmarkt liep ik rond met een kinder-punch
en eerlijk, dat past me eigenlijk precies. ✨

Een sjamaan zei ooit tegen me:
“Bij jou gaat de geest uit de fles.”
En hij had gelijk.

Alcohol trekt me net een fractie uit mijn centrum,
alsof mijn energie omhoog zweeft
en de zachte helderheid vervaagt.
Mijn systeem werkt anders.
Het leeft van afstemming,
van dat stille weten dat je alleen voelt
als je in je lichaam blijft.

En alcohol opent precies die poorten
die mij niet dienen
alsof alles wijd wordt terwijl ik juist wil landen.

Geen oordeel.
Gewoon hoe mijn energie gebouwd is.
Ik blijf het liefst helder.
Aanwezig.
In mijn eigen midden.

Dus ja… kinder-punch.
En ik?
Ik voel me daar heerlijk bij. ✨
Herken jij dat je ‘uit je centrum’ raakt door alcohol?

01/12/2025

Wanneer ik aan het einde van een sessie de voeten aanraak, voel ik vaak hoe het lichaam weer begint te “samenwerken”.

Alsof beide kanten langzaam in dezelfde taal komen hoofd, hart en buik die weer in één ritme ademen. Dat uit zich voor mij als stroming: een innerlijke beweging die niet zichtbaar is maar wel duidelijk voelbaar.

Tijdens de behandeling stond er vaak nog wat ruis op het systeem. Het lichaam was bezig met loslaten, verschuiven, opnieuw ordenen.

En op een bepaald moment valt alles weer in elkaar een natuurlijke doorstroming tussen links en rechts, boven en beneden.
Dat moment herken ik doordat de voeten gaan antwoorden.

Ze worden warmer, zachter, opener… en soms voelt het alsof er een lichte wind onderdoor ontstaat.
Alsof het lichaam zegt:

“Ik ben er weer. Ik ben weer thuis.”

Maar gevoelsmatig is het vooral dit:
een moment van harmonie. Een binnenwaartse zucht.
Een signaal dat iemand weer dieper in zichzelf geland is.
Laat je lichaam spreken, mijn deur staat open. 🌙

21/11/2025

Je hebt vast gehoord dat spanning in je buik over stress gaat. Over onrust. Over dat het wel weg zal gaan als je ontspant.

Maar wat als het daar niet helemaal in de kern over gaat?

Je buik is de plek waar je landt in jezelf. Waar je daalt. Waar je volledig aankomt in je eigen lichaam, in je eigen leven.
En ergens... ben je gestopt met dalen.
Je bent blijven hangen. Halverwege. Niet hier, niet daar. Zwevend in je eigen lichaam.
Alsof je nooit helemaal bent aangekomen.
Die spanning in je buik? Dat is vasthouden tegen de zwaartekracht.
Het is de energie die het kost om niet te landen.
Om niet helemaal hier te zijn.
Om jezelf tegen te houden van volledig incarneren in dit lichaam, in dit leven.
Want landen voelde niet veilig.
Volledig zijn voelde niet veilig.
Helemaal hier zijn met alles wat je voelt, alles wat je bent voelde niet veilig.
Dus bleef je zweven. Net boven jezelf. Net niet helemaal aanwezig.
En je buik? Die wacht.
Niet op ontspanning.
Niet op ademhaling.
Je buik wacht tot jij durft te landen.
Tot je je gewicht durft over te geven aan de grond.
Tot je durft te zakken in jezelf.
Tot je durft te zeggen: ik ben hier, helemaal.
Dat voelt misschien eng.
Want landen betekent voelen.
Landen betekent er helemaal zijn.
Landen betekent niet meer kunnen vluchten naar dat veilige niemandsland.
Maar het is ook waar je rust vindt.
Waar je thuiskomt.
Waar je eindelijk mag stoppen met zweven.
Je buik is de plek waar je ziel woont.
En die wacht op jouw terugkeer.
Niet geforceerd. Niet in één keer.
Maar zacht. Adem voor adem. Zolang als nodig is.
✨ Herken je dit? Dat zweven? Dat nooit helemaal geland zijn?

19/11/2025

Je hebt vast al gehoord dat spanning in je kaak over stress gaat.

Over tandenknarsen. Over te veel in je hoofd.
Maar wat als er nog een andere laag onder zit?
Een laag die niemand je vertelt.

Het gaat over welke gezichtsuitdrukking veilig was en welke niet.
Ergens heb je geleerd dat je echte gezicht niet welkom was.
Misschien glimlachen toen je boos was omdat boosheid ongemakkelijk maakte.
Misschien neutraal blijven toen je verdrietig was omdat verdriet teveel was.
Misschien vriendelijk kijken toen je het ergens niet mee eens was omdat dat conflict zou geven.
Je kaak werd de bewaker van jouw gezicht.
Elke keer dat je echte expressie wilde komen:

Die opgetrokken wenkbrauw van ‘echt niet’
Die vertrokken mond van ‘dit doet pijn’
Die grimmige blik van ‘ik ben boos’

Je kaak hield het tegen.
Voor je veiligheid.
En nu, jaren later?
Nu is het automatisch.
Je voelt boosheid je kaak spant aan voordat het je gezicht kan bereiken.
Je voelt verdriet je kaak houdt het binnen voordat het kan breken.
Je hebt een mening je kaak neutraliseert het voordat het gezien wordt.
Je kaak is het laatste checkpoint tussen wie je bent en wie je mag laten zien.
En dat kost zoveel energie.
Want je gezicht wil.
Je expressie wil eruit.
Je emotie wil gezien worden.
Maar je kaak zegt: niet veilig.
En hier is de waarheid:
Die wezenlijke spanning gaat niet weg met masseren.
Met mondoefeningen.
Met bitjes ‘s nachts.
Die spanning gaat weg als je systeem leert dat het nu anders mag.
Niet meteen. Niet geforceerd.
Maar stap voor stap.
Als je gezicht voorzichtig mag ontdekken dat het veilig is.
Dat boosheid er mag zijn zonder ongemak.
Dat verdriet gezien mag worden zonder dat het teveel is.
Dat onenigheid getoond mag worden zonder dat je verlaten wordt.
Je kaak wacht niet op woorden.
Je kaak wacht op het voelen van: het is nu veilig genoeg.
Niet perfect veilig. Maar veilig genoeg om voorzichtig je echte gezicht terug te krijgen.
Het gezicht dat toen niet veilig was.
Maar nu misschien wel kan.
✨ Welke gezichtsuitdrukking was bij jou niet veilig? Boos? Verdrietig? Afwijzend?

18/11/2025

Iedereen heeft het over schouders die te veel dragen.
Over verantwoordelijkheid en stress.

Maar wat als ik je vertel dat je schouders wat anders vertellen?
Wat als die spanning niet over gewicht gaat, maar over beweging die nooit af mocht maken?

Denk aan een kind dat gefrustreerd is en wil duwen, wil stampen, wil wegrennen, maar het niet mag.
Die energie, die impuls, die beweging... waar gaat die naartoe?
Die bevriest. In je schouders.
Of die keer dat je wilde weglopen maar moest blijven.
Die keer dat je wilde duwen maar stil moest blijven staan.
Die keer dat je wilde schreeuwen maar het moest inslikken.
Die momenten dat je je wilde afzetten maar jezelf inhield.
Al die impulsen; duwen, vluchten, afweren, weigeren, je losmaken, die zijn niet verdwenen.
Ze zitten vast. Halverwege de beweging. In je schouders.
Je schouders bewaren al die acties die je wilde maken maar niet mocht.
En nu?
Nu voelen ze stijf. Zwaar. Vast.
Want er zit letterlijk energie vast die nooit heeft kunnen bewegen.
Impulsen die halverwege zijn gestopt en niet zijn afgemaakt.
Bewegingen die zijn ingevroren op het moment dat ze niet mochten.
En hier is wat niemand je vertelt:
Die stijfheid gaat niet wezenlijk veranderen met stretchen.
Met rollen.
Met kracht.
Die stijfheid gaat weg als die bevroren impulsen eindelijk mogen bewegen.
Niet letterlijk natuurlijk je hoeft niet te gaan duwen of stampen.
Maar die energie die wil ergens naartoe.
Die wil eindelijk de beweging afmaken die toen halverwege stopte.
Lichaamsgericht werk gaat daar naartoe.
Naar die bevroren momenten.
Naar die onafgemaakte bewegingen.
Naar die energie die nog steeds wacht om te bewegen.
Niet geforceerd. Niet dramatisch.
Maar voorzichtig, in veiligheid.
Als je systeem leert dat het nu veilig genoeg is.
Dat die impuls er mag zijn zonder gevaar.
Dat die beweging af mag maken zonder consequenties.
Stap voor stap mag die energie ontdooien.
Mag die vastheid zacht worden.
Mag die beweging eindelijk stromen.
Je schouders zijn niet zwak.
Ze houden vast wat je systeem toen niet veilig kon afmaken.
En ze wachten op het voelen van: het is nu anders.
Nu mag het wel.
✨ Voel jij die vastheid in je schouders? Die energie die niet kan bewegen?

14/11/2025

Ze voelde het voordat ze het begreep.
De sessie ontstond zo natuurlijk. En toen midden in een stilte voelde ze een tinteling in haar buikgebied. Het frequentieflesje in haar hand. Mijn hand op haar schouder. Een “stroming” die ze niet kon bedenken.
“Wat ís dit?” vroeg ze.
Dit is jouw lichaam dat eindelijk mag spreken.

Je bent gewend om alles te begrijpen voordat je het vertrouwt. Maar sommige dingen werken niet zo.
Sommige dingen moet je voelen om te weten.
Dit is jouw verdiepende uitnodiging.
Om verder te gaan dan wat je verstand je toestaat.
Om te ervaren in plaats van te analyseren.
Om jezelf toe te staan om echt te voelen.
Ben je er klaar voor?

05/11/2025

Wat gebeurd er in 3 maanden?
Een dame die net het traject afsloot, deelde dit:
“Ik wist dat ik iemand nodig had om me hier doorheen te helpen”.
Aan het begin: Ze wist dat er iets was, maar kon het niet volledig benoemen. Ze voelde dat ze begeleid wilde worden.
En nu, 3 maanden later?
“Er is fundamenteel wel iets verwerkt en verschoven”.

Van weten dat er iets is 👉🏽 naar fundamenteel verwerken.
Dat is de reis, met begeleiding, met ruimte, met aandacht.
Waarin je lichaam eindelijk mag verwerken wat het al jaren met zich meedraagt.
Voel jij ook dat er iets fundamenteels mag verschuiven?
DM me voor een vrijblijvend gesprek en laten we kijken of dit traject iets voor jou is.
Volgende ronde: Start 10 november 🙌🏽

20/10/2025

Je bent ooit vertrokken. Niet omdat je zwak was. Maar omdat blijven te veel was. Dus ging je weg. Uit je lichaam, uit je gevoel, uit jezelf. En dat was niet fout. Dat was overleving. Dit is De Terugkeer. En het begint met herkennen dat je ooit vertrok. En dat dat oké was.
Herken je dit?
👇🏽
Tijdens een sessie kom je terug in verbinding met jouw lichaam en je eigen natuurlijke wijsheid.
Het hoofd mag ontspannen, zodat hart en buik weer mee kunnen doen in het waarnemen, voelen en besluiten nemen.
Ik begeleid je in een veld van afstemming waarin het lichaam in volledige bedding kan voelen hoe die natuurlijke samenwerking hoort te zijn.

15/10/2025

Het verschil tussen herkennen en thuiskomen voelde ik pas echt toen ik het samen kon ervaren.
Hier bij mij is die ruimte er ook voor jou, natuurlijk en stap voor stap 🙌🏽

14/10/2025

Waarom alles zo intens voelt de laatste tijd..

Misschien merk je het ook: dingen die vroeger werkten, werken niet meer. Doorzetten voelt zwaarder. Je lijf protesteert sneller. Die oude overlevingsstand, kost steeds meer energie.
En tegelijkertijd voel je dingen scherper, dieper. Je merkt sneller wat niet klopt en je hebt minder geduld voor dingen die niet echt zijn.
Dat ben niet alleen jij. We zitten middenin een collectieve verschuiving, van een tijd waarin alles draaide om presteren naar een tijd waarin het gaat om zijn, om verbinding, om authenticiteit. Je kunt dat zweverig noemen, of je kunt het voelen in je dagelijks leven.
Al die mensen om je heen die vastlopen, die burn-out raken, die niet meer weten wat ze willen... dat zijn geen losse gevallen. Dat is een systeem dat niet meer past bij waar we naartoe gaan.
En jouw gevoeligheid? Die onrust in je lijf? Dat is geen zwakte. Dat is je systeem dat zegt: de oude manier werkt niet meer, het is tijd om anders te leven. Niet harder pushen, maar naar beneden komen, voelen, geworteld zijn.
Want deze nieuwe tijd heeft mensen nodig die vanuit hun lijf leven, die hun intuïtie vertrouwen, die weten wanneer iets klopt en wanneer niet.
Jij bent niet te gevoelig, je bent precies gevoelig genoeg.
🌱 Wat als die onrust geen probleem is, maar een uitnodiging?

13/10/2025

“Ik hoop dat het helpt,” zei ze toen ze binnenkwam.

Ik vroeg: “Wat zou helpen zijn voor jou?”

“Dat die pijn weggaat.”

“En als die er morgen nog is?”

Stilte. “Dan heeft het niet gewerkt?”

Zie je hoe snel we dat doen? Meten aan het resultaat dat we vooraf bepalen? En als het niet precies zo gaat, is het mislukt?

“Wat als er iets anders gebeurt? Wat als je beter slaapt, of rustiger bent, maar die pijn er nog is?”

Ze dacht na. “Dan zou dat ook fijn zijn eigenlijk.”

Ja. Maar dat had je van tevoren niet als succesvol gezien.

Je lijf geneest niet lineair. Het pakt wat het aankan, in de volgorde die het nodig heeft. Soms is die pijn het laatste wat gaat, omdat het je beschermt tegen iets anders dat eerst aandacht nodig heeft.

Als je alleen meet aan die ene verwachting, mis je wat er wel gebeurt. Die subtiele verschuivingen, die momenten van rust, die ademhaling die dieper gaat.

Soms is een behandeling: loslaten van hoe het zou moeten. En zien wat er werkelijk is.

Soms is nieuwsgierig zijn naar wat er in je lijf speelt al genoeg reden.

10/10/2025

“Waarom ben ik zo moe?”
“Waarom voel ik zoveel?”
“Waarom kan ik niet gewoon ontspannen?”
Omdat je te snel gaat voor wat je lijf aankan.
Omdat niemand je ooit heeft verteld dat langzamer gaan niet zwak is.
Omdat jouw systeem om precisie vraagt.
Ik werk niet sneller dan je lijf toestaat.
Met de fijnafstemming die jouw gevoeligheid vraagt.
Save deze post als herinnering 🤍

Adres

Pomona 104
Wageningen
6708CD

Openingstijden

Maandag	09:30 - 13:00
Dinsdag	13:00 - 21:30
Woensdag	13:00 - 21:30
Donderdag	09:30 - 17:30
Vrijdag	09:30 - 13:00

Telefoon

+31612574834

Website

http://www.marlunahaven.nl/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Marluna Haven nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.