20/03/2021
Wat maakt relaties crisisbestendig en dus duurzaam?
Behalve gelijkwaardigheid, spelen ook een gezamenlijk verleden en gedeelde belangen een bindende rol. Mensen die samen veel hebben doorgemaakt en veel tijd en moeite in elkaar hebben geïnvesteerd, ervaren ook een hechtere relatie. Dat zullen ze niet zomaar op willen opgeven. Die relatie heeft de tand des tijds doorstaan en ook dát geeft een band.
Voldoende gelijkwaardigheid, een gemeenschappelijk verleden en wederzijdse tevredenheid helpen een relatie in stand te houden.
- [ ]
Een crisis – per definitie een ontwrichtende ervaring – verandert vaak niet alleen individuele behoeften, maar soms ook verwachtingen binnen de relatie.
- [ ]
Maar dat is geen wet: een crisis kan ‘oppervlakkige’ relaties verdiepen en oude ‘hechte’ relaties breken.
Het kenmerk van crisis is nu eenmaal, dat je de uitwerking ervan niet goed kunt voorspellen. Dat maakt de crisis tot een crisis. De dood van een kindje, burn-out, ziekte, je baan kwijt, traumatisch ongeluk: het zijn allemaal situaties waarin je niet alleen jezelf in zekere zin opnieuw moet uitvinden, ook de relatie krijgt een nieuwe vorm. En die moet wel bij alle beide partners passen.
- [ ]
Dit gebrek aan loyaliteit en medeleven is aan de buitenkant niet altijd makkelijk te zien, vooral niet als je verliefd bent: mensen met een narcistische of psychopathische aanleg bijvoorbeeld kunnen extreem charmant en aantrekkelijk zijn, maar als partner dé hel. Twijfel je over de loyaliteit van je partner? Loyaliteit laat zich alleen testen door een tijdlang samen te zijn en voldoende hoogte- en dieptepunten te hebben beleefd. Geef het tijd en overschrijd niet je eigen grenzen alleen om een ander bij je te houden. Liefde groeit nooit door je als een dweil te laten behandelen. Ook je voortdurend aanpassen of je eigen behoeften los laten niet.
- [ ]
Andere partners zijn onschuldiger, maar kunnen door hun egocentrische aard ook een moeizame partij maken.
Sommige mensen zijn vooral gericht op eigen successen, plezier of prestaties en niet op het hebben van een fijne, gelijkwaardige relatie. Soms zelfs ten koste van de kinderen.
Soms is dat een gevolg van de specifieke levensfase waarin iemand zit: jonge mensen kunnen soms onevenredig gefocust zijn op hun eigen carrière. Vaak trekt dat later wel weer bij, maar als die egocentriciteit een stabiele karaktertrek is, dan moet je als partner op een gegeven eerlijk de balans opmaken. Wanneer jij voelt dat je teveel moeite doet om iets van de relatie maken, zonder dat je partner jou voldoende tegemoet komt, dan zit je waarschijnlijk in de verkeerde relatie. Als meerdere gesprekken en crises niet voor een nieuw evenwicht zorgen, dan wordt het tijd voor afscheid.
Ook de aanwezigheid van sommige psychische klachten – waardoor iemand continu met zichzelf bezig is en daardoor weinig ruimte heeft voor een ander – kunnen een relatie lastig en breekbaar maken. Iemand mist dan misschien de motivatie, loyaliteit of vaardigheden om er echt iets van te willen of kunnen maken. In de verliefde fase zullen die gebreken geen doorn in het oog zijn, maar daarna steken ze waarschijnlijk al snel de kop op. Zo’n relatie kan op een gegeven moment veranderen in een hulpverlener-patiënt-relatie. Toegegeven, dat kan soms heel lang goed gaan als beide partner zich in die rol schikken. Maar, het zal niemand verbazen dat gelukkige, stabiele mensen over het algemeen ook makkelijke partners zijn. De beste manier om aan je liefdesleven te werken is niet om de ander of jezelf continu te proberen bewegen tot verandering. De beste manier is om zelf gelukkig te zijn, ook zonder partner.
Gelukkige mensen hebben vaak betere relaties, juist omdat ze die relatie niet per se nodig hebben. Ze zullen eerder stoppen als de relatie gewoon niet werkt, maar ze hebben ook meer positieve energie om er wel iets van te maken.
Ik eindig met positief nieuws:
verschillen in persoonlijkheid en behoeften kunnen tot op zekere hoogte overbrugd worden door een goede communicatie.
Kijk op mijn website bij ervaringen die stellen hebben gedeeld.
