Helend Veld

09/11/2025

31/10/2025

SYSTEMIC DANCE RITUAL [VOL]
zaterdag 15 November, EdanZ

Systemic Dance Ritual (SDR) is een uniek format van dansopstellingen en familieopstellingen. Via systemische dans bewegen we voorbij de eerste generaties en openen ons voor een weidser veld van voorouders. Daar vinden we ook bronnen van kracht, moed en verbinding die ons in het hier en nu kunnen ondersteunen – bij het innemen van de plek die ons leven laat stromen.
Een dag waarin systemisch lichaamswerk en familieopstellingen samenkomen, elkaar afwisselen en ons voeden.

Begeleiding door: Reino van der Velde en Albert Heidekamp

Voor deze workshop dag bij EdanZ in Groningen is er nog 1 plek beschikbaar. Wil je graag op de hoogte blijven van volgende opstellingsdagen? Stuur dan een berichtje naar info@helendveld.nl

Meer informatie & links in de comments.

🙏🏾🙏🏽🙏🏼

26/10/2025

FUNDAMENT - Voorouderwerk gaat niet over verering of aanbidding, maar over relatie.

In het Westen hebben we geleerd dat verering alleen aan God toekomt.
Daardoor wordt contact met onze voorouders vaak verkeerd geïnterpreteerd als aanbidding of het aanroepen van geesten.
Maar in werkelijkheid gaat het om iets anders: her-innering.
Her-innering dat wij niet afgescheiden zijn van hen die vóór ons leefden.
Het is geen onderwerping, maar een gebaar van relatie.

Een erkenning dat het leven dat wij nu dragen, gevormd is door hun handen, adem en keuzes.

Wanneer we dit bewust doen — met aandacht, dankbaarheid en wederkerigheid — ontstaat er een fundament.
Een stille uitwisseling tussen mens, aarde en voorouder.

Ik heb het hem vaak zien doen, wanneer we een andere Shuar-community bezochten. En ook toen hij in Nederland was.
Eerst werden het land, het erf en de voorouders die ermee verbonden zijn begroet — met Tsaank in de ene hand en een fles Trajo in de andere.
In en rondom het pand.
Toestemming vragend, dankbaarheid betuigend om op deze plek in ceremonie te mogen gaan. Het nam de tijd die er voor nodig was.
Pas daarna werd het altaar opgebouwd en de ruimte voorbereid voor ancestraal helingswerk.

Als kind en puber was het vanzelfsprekend dat ik hetzelfde deed: stilstaan, groeten, mij verbinden. Voor ik een huis of kamer betrad die niet de mijne was. Voor ik het bos, de hei of de zee begroette. Hij bracht het in her-innering — niet als iets dat naar buiten gericht is, niet als verering.

Voorouderwerk is geen aanbidding van wie ons voorgingen, maar een eerbetoon.
Een beweging van erkenning en relatie. Een besef dat we niet losstaan van de grond waarop we leven, noch van hen die vóór ons liepen.
Het is geen blik vol verliefde ogen op de sjamaan, het altaar, het vuur, de Tsaank of een pan kokende Natém (of kop Cacau).
Zo zul je een Shuar uwishin of andere native Elders niet aantreffen.
Het is verinnerlijkt.
Een stille dialoog met het levende, zichtbaar en onzichtbaar — niet geprojecteerd, maar beleefd.

15/10/2025

TRAUMA REENACTMENT

Kinderen herhalen soms onbewust trauma uit het verleden. Het herkennen van deze patronen helpt ouders en zorgverleners om hen te ondersteunen en de vicieuze cirkel te doorbreken.

Last week, I watched the documentary AKA Charlie Sheen on Netflix, and one story he told kept me up that night. It was a single moment early in his life that seemed to reverberate across everything that followed.

12/10/2025

VOOROUDERLIJKE VERWONDINGEN

Voorouderlijke verwondingen vragen om een voorouderlijk medicijn; natuur, rust, ritme, dans, zang, aanraking, samenkomst.

De oude tribale rituele dansen van onze voorouders waarbij elk ritme, elke gezamenlijke beweging en elke stap een gebed is en betekenis heeft, zijn verloren gegaan of ontkracht en omgebogen tot een kinderliedje —zoals de wonderlijke dans De Zevensprong.
Ancestrale dansen die het land, de seizoenen en voorouders eren, gemeenschapszin voeden, het leven vieren en dood en verlies rouwen.

Toch, laat de echo ervan zich in onze lichamen zien wanneer we met het voorouderveld verbinden in een dansopstelling.

We ervaren dat de lijn via ons terugloopt tot de Eerste(n) en worden gewaar dat we daar deel van zijn. Daar zit levenskracht in, ruimte en stroming. Verbondenheid geeft de bedding en draagkracht om zicht te krijgen op de ordening in het systeem en waar de natuurlijke ordening der liefde verstoord is.

[zaterdag 15 november staat de laatste SDR van dit jaar gepland. Er zijn nog 6 plaatsen beschikbaar]

04/10/2025

BUIGEN

In de midnegentiger jaren
ontmoette ik het werk van Bert Hellinger.
Ik las zijn boeken,
maar pas in 2007 nam ik deel aan mijn eerste organisatieopstellingen.
Een jaar later volgde mijn eerste familieopstelling.

Vanaf de zijlijn keek ik
met verwondering
naar de vrouw die mijn moeder representeerde
en naast haar dader ging staan.

Mijn kleine meisje – de ultieme redder – brak.
Jarenlang had zij geprobeerd haar moeder te bevrijden,
telkens opnieuw falend.
Toen mijn ogen mijn moeder naast mijn overgrootvader zagen,
kwamen hete tranen van woede vrij.

Voor het eerst ervoer ik de verstrengeling
van dader en slachtoffer.

De begeleiders vroegen mij te buigen
voor mijn overgrootvader.
Onder lichte dwang ging ik door mijn knieën,
vuurspuwend.
Mijn lichaam was er nog niet klaar voor.

Toch ontving ik een nieuwe imprint:
een ervaring.
Een inzicht.

Buigen is meer dan een fysieke handeling.
Buigen is een eerbetoon
aan wie ons zijn voorgegaan,
een erkenning van hun keuzes, van hun lot.
Buigen is opnemen in plaats van afkeren,
liefde en verdriet verbinden in de lijn van ons bestaan.
Buigen is overgave –
het loslaten van oordeel,
het loslaten van controle –
zodat energie weer vrij kan stromen.

Gaandeweg groeide het besef:
ook het bloed van de dader stroomt door mijn aderen.

Nu kan ik meer belichaamd buigen
voor mijn familiesysteem,
en kom tot in een child’s pose.
Wanneer ik ritueel buig,
voel ik mijn adem vrijer, dieper stromen.
Daar – in de diepten van de buiging –
ontvang ik levenskracht
van degenen die mij voorgingen.

Is het niet zoveel eenvoudiger
buik aan buik te liggen met de Grote Moeder,
met God, avatars en archetypen,
dan te buigen voor het lot van je familiesysteem?

Maar juist daarin ligt de kracht:
de belichaamde buiging,
de rituele buiging,
de sacrale buiging
voor het bloed dat stroomt.

En nog in dit leven hoop ik uitgestrekt te liggen,
uitgestrekt op mijn buik, in volledige prostratie,
aan de voeten van mijn ouders en voorouders,
als een offerande op het altaar van mijn innerlijke kind.

Mijn lichaam wijst het juiste moment.
Mijn lichaam voelt hoe diep ik vandaag kan buigen.
Ik volg mijn adem, mijn hart, mijn be**en,
steeds verder openend, steeds dieper buigend.

In overgave.
In dankbaarheid.

🩸

Geschreven voor een vriend die verbondenheid wil her-inneren, en zoekend is in buigen voor het leven.

De kleinste belichaamde beweging is een goed begin. Je hoeft de daders van het systeem niet deel te laten uitmaken van je dagelijks leven. Erkennen kan vaak al het enige juiste zijn. Uiteindelijk bevrijdt de buiging je Zelf.

Art: Visions of Glory by Grace

23/09/2025

SYSTEMIC DANCE RITUAL
zaterdag 15 November, EdanZ [Gr]

Systemic Dance Ritual (SDR) is een uniek format van dansopstellingen en familieopstellingen. Via systemische dans bewegen we voorbij de eerste generaties en openen ons voor een weidser veld van voorouders. Daar vinden we ook bronnen van kracht, moed en verbinding die ons in het hier en nu kunnen ondersteunen – bij het innemen van de plek die ons leven laat stromen.
Een dag waarin systemisch lichaamswerk en familieopstellingen samenkomen, elkaar afwisselen en ons voeden.

Begeleiding door: Reino van der Velde en Albert Heidekamp

Hipsy link: https://hipsy.nl/event/136372-systemic-dance-ritual-dans-en-familieopstellingen

www.helendveld.nl | info@helendveld.nl

Helend Veld – systemisch werk & lichaamswerk dat inzicht brengt in onbewuste patronen en je uitnodigt tot nieuwe bewegingen in je leven.

08/09/2025

HET IS NIET VAN MIJ

Zowel in opstellingen als integrale be**entherapie en baarmoedermassage gebeurt het regelmatig dat iemand deelt pijn te dragen die ouder is dan zijzelf.

Pijn die ver terug gaat in de bloedlijnen en via hun lijf en leven aan de oppervlakte komt. Met de woorden ‘het is niet van mij’ proberen ze de last van zich af te schudden. Maar daarmee stopt het niet. Daarmee keert de rust niet terug. Het maakt de weerstand zichtbaar om de pijn op te nemen.

Wanneer het niet van jou is maar wel door je heen komt is het toch aan jouw om de pijn te erkennen, op te nemen als deel van je familiegeschiedenis en een plaats te geven als ‘dat wat je voor een ander bent gaan dragen’. Terug te geven aan het veld.

Door erkenning en doorvoeling vullen we de leegtes in onszelf op met onze eigen aanwezigheid en levenskracht. Leegtes zijn toegangspoorten voor dat wat in familiesystemen is buitengesloten omdat het te pijnlijk en schaamtevol was om onder ogen te komen —de angst voor buitensluiting door de gemeenschap te groot was.

04/09/2025

POORTEN NAAR HET VOOROUDERVELD

Ons lichaam is een directe poort naar het voorouderveld. Maar ook het landschap waar we in zijn opgegroeid en het landschap van onze vaders en moeders zijn directe poorten naar het voorouderveld. En ik hou van de subtiele fluisteringen van het land. De taal van veertjes op mijn pad.

Toen ik 19 was ontvluchtte ik de ‘saaiheid’ van het dorp waar ik ben opgegroeid. Een beweging die velen wel herkennen. Acht zomers geleden keerde ik weer terug om voor mijn vader te zorgen. Een ‘ware heldinnen reis’ ging eraan vooraf.

Het landschap verwelkomde mij gretig en haar wortels zogen me in haar aarde. Emoties die hier in mijn jeugd ervaren waren en toentertijd niet voldoende doorvoeld dienden zich opnieuw aan. Het Water in mij wilde ook hier JUIST HIER vrij kunnen blijven stromen.

Angst diende zich aan; ik wandelde ermee.
Boosheid diende zich aan; ik wandelde ermee.
Verdriet diende zich aan; ik wandelde ermee.
Schaamte diende zich aan; ik wandelde ermee.
Walging diende zich aan; ik wandelde ermee.

Voelen, erkennen en eren. Niet bezig zijn met verhalen spinnen, oprakelen, weven. Met boosheid wandelde ik wel een jaar terwijl zijn Vuur mij schoon brandde.

En het landschap van mijn voorouders omarmde me, had mij lief precies zoals ik ben, nam het in haar weidsheid op terwijl ik mijn buik tegen de hare drukte.

Zo verliepen de eerste jaren. Dat is de kracht van een landschap wat haar kind herkent en schoon wast.

🌿

De wind waait en een wisseling van seizoenen hangt in de lucht. Dankjewel zomer van 2025.

👣🐾
…

23/08/2025

DE BRUG

Over de verbinding tussen cervix en stembanden — de brug tussen baarmoeder, hart en keel
�Ze komt binnen met verdriet in haar ogen en haar heze stem verraadt de spanning die in haar be**en huist.

Want er is een verbinding tussen onze baarmoederhals en stembanden, niet in de laatste plaats omdat ze uit hetzelfde weefsel zijn ontstaan. Ze weet ervan en dat heeft haar bij mij gebracht. �
We kennen elkaar al lange tijd en ze heeft me gevraagd of we samen de spanning in haar kaken en be**engebied kunnen onderzoeken. Dankbaar ben ik dat het vertrouwen er is om naar mij uit te reiken en elkaar in deze nieuwe setting te ontmoeten; in een IPT-sessie op een andere laag open en kwetsbaar te mogen zijn in elkaars aanwezigheid. Immers, ook in een vriendschap ontstaat een vorm waarin we met elkaar omgaan. En hoe waardevol is het wanneer je elkaar blijft volgen, de vorm blijft openbreken en elkaar steeds opnieuw ontmoet in ieders ont-wikkeling.

De baarmoederhals en de keel zijn als spiegels van elkaar – poorten die openen en sluiten, die spanning vasthouden of loslaten. Beide worden gevormd uit hetzelfde embryonale weefsel, beide resoneren in hun kwetsbaarheid en kracht. Wanneer de keel dichtklapt, kan ook het be**en zich verharden. Wanneer de stem zich bevrijdt van de ingehouden NEE, kan de baarmoederhals verzachten.

Tussen deze twee poorten stroomt het hart – de plek waar gevoelens worden gevoeld en waar zachtheid of verdriet zich toont. De brug tussen baarmoeder, hart en keel is een levend landschap. Het nodigt ons uit om aandachtig te luisteren naar de signalen van het lichaam en te beseffen dat spanning of blokkade nooit op zichzelf staat. Wat vastzit in de be**enbodem, kan hoorbaar worden in de stem. Wat niet gezegd kan worden, kan zich vastzetten in het be**en.

Wanneer we die brug bewandelen, wordt duidelijk dat heling niet alleen een lichamelijk proces is, maar ook een emotioneel en relationeel proces. Het vraagt om moed om de kwetsbaarheid van het lichaam te erkennen en de taal van de stem te vertrouwen. Zo ontstaat ruimte om niet alleen spanning los te laten, maar ook om een dieper gevoel van heelheid te ervaren.

Toen ze naar huis ging was haar stem er weer; en de zachte gloed van aanwezigheid in haar uitstraling. Een paar dagen later stuurde ze een appje:

“Ik wil je bedanken voor je fijne, zachte begeleiding. Integer. Zuiver en liefdevol. Zo’n zachte bedding.”

**enbewustzijn