Holistische Praktijk Ivon Hartjes

05/11/2025

We leren geschiedenis uit boeken.
Maar wat leren/weten we allemaal van onze eigen geschiedenis boeken! Samen met mijn moeder 🤍 kippenvel!
Van onze ouders en voor/ grootouders.
Waar werd nooit over GESPROKEN.
Waar mocht NOOIT over gepraat worden………
Wat is er allemaal WEGgestopt.

Maar wat weggestopt is, kan ook weer gevonden worden.
Je celgeheugen voelt weet waar je op resoneert. Met je systeem (voor/ouders) of je dit voelt of leeft.

En kan het onderbewuste bewust naar boven komen….

Wand alle antwoorden zitten in jezelf.

Pijn reist door families totdat er iemand klaar voor is, om het te gaan door voelen en te helen in liefde. Het wil vanuit je onderbewuste, bewust, gezien, gehoord geuit en door voelt worden. Dat je eigen energie weer kan gaan stromen.
En weer vanuit je eigen energie kan stromen. Hierdoor zijn ook je kwaliteiten ontstaan. Maar nu kunnen ze vanuit je binnenste zelf geuit worden naar buiten.
En niet van buiten naar binnen.
Van klacht naar kracht.

Vele onverwerkte patronen.
Zijn ze van mij of leef ik ze omdat mijn voorouders ze niet verwerkt hebben.
Vanuit hier ontstaat juist iets heel moois en krachtigs wat je hebt meegekregen van je voorouders.
Als iets resoneert is het aan mij een eervolle taak om het in een liefdevolle en zachtheid te transformeren.

Hoe mooi je met een opstellingen voelt ziet doorziet….ervaart doorvoelt…De verbanden zien van jouw oorsprong.
De lading van de trilling waar mee je resoneert te helen.
Herinneren wie JIJ bent!

PIJN reist door familielijnen
WOEDE reist door familielijnen
ANGST reist door familielijnen
PATRONEN reizen door familielijnen.
GEBEURTENISSEN reizen door familielijnen.

En na zoveel generaties is er 1 kind die alles draagt.

In één kind vindt het systeem een stem voor wat nooit gezegd werd.”

En die de uitdaging heeft aan genomen de start van zijn leven.
Om het allemaal uit te gaan werken.

Om te dragen en te zuiveren.
Zodat de opvolgende lijn gevrijwaard is van deze ballast.

Ze dragen in STILTE
Ze dragen met een boel KABAAL

Maar met KRACHT en STUWENDE energie.

Ieder heeft zijn eigen UNIEKE verhaal.

De zachte kracht vanuit mijn HARTJES hart 🤍

Liefs Ivon
Lees verder……… hieronder

05/11/2025

23/09/2025

SYSTEMISCHE KIJKEN vanuit MIJN LIEFDEVOLLE HARTJES METHODE.
Steeds meer inzichten.

Het moment dat je meer weet van je systeem!

Ga je Steeds meer weten van je eigen
W O R T E L S !

Als je weet van je eigen wortels.
Heel veel dingen waar we in het dagelijks leven tegen aan lopen waar we tegen vechten. Daar vechten we tegen vanuit onze roots. Of wat op onze cellen is blijven vastplakken. Omdat het nooit de ruimte heeft gekregen. Om het te doorvoelen, doorleven of te uiten!
(Vaak werd er gezegd ziet mar stil.)
(Het was vaak not don om erover te praten….)

Wat weten we van onze voorouders…..( Onze oma’s maakten vroeger de lekkerste zondagse soep. Maar het recept weten we vaak niet…….)

Vele Thema’s die nu nog kunnen door spelen. Vanuit onze wortels
Het M O M E N T als je weet dat je er niet tegen hoeft te vechten.
Dan krijg je een hele andere kijk op jouw W O R T E L S……

Jouw missie…….
Jouw kwaliteit…….is hier uit geboren!

Vanuit mij 🤍

08/09/2025

Al vanaf het begin, zelfs al in de buik – nemen wij waar via het zenuwstelsel van de ander. Een baby voelt voordat het kan denken. Voelen is onze eerste natuur. Denken ontwikkelt zich pas later en dient in eerste instantie om te overleven.

Wanneer wij emoties ervaren die te groot of te bedreigend zijn, drukken we deze naar binnen. Dat is een overlevingsmechanisme van ons systeem. Het lichaam slaat die spanning op en wacht tot de kust veilig is. Pas dan kan er ontlading of herstel volgen. De signalen die we klachten noemen, zijn in feite een teken dat ons lichaam iets ouds loslaat en zichzelf wil herstellen.

Dit een volkomen natuurlijke reactie. Het lichaam schakelt altijd tussen spanning een conflict-actieve fase en een herstel de helingsfase. In de helingsfase komen vaak vermoeidheid, pijn of andere symptomen naar boven. Niet omdat er iets ‘fout’ gaat, maar juist omdat ons lichaam zijn werk doet.

Toch leren we al jong dat ons eigen VOELEN niet altijd klopt. We gaan luisteren naar de ander, naar wat gezegd wordt dat goed of fout is. Zo raken we verwijderd van onze eigen natuur en ontstaat er Angst: angst dat ons lichaam ziek is, ANGST dat VOELEN gevaarlijk is.

Maar in werkelijkheid wil ons lichaam niets anders dan ruimte krijgen. Ruimte om emoties te laten stromen. Ruimte om het herstel te voltooien dat ooit is onderbroken. Wanneer wij leren ons lichaam te vertrouwen, ontdekken we dat het niet tegen ons werkt, maar juist altijd vóór ons.

Hoe groot zou de verandering zijn als wij ons weer herinneren:
denken is overleven,
voelen is leven.

Liefs vanuit mijn HARTJES hart.

16/08/2025

Een opening van mijn nieuwe praktijk deuren, een reis in zachtheid en kracht
Wat een bijzonder moment…
Op mijn 53e, na een diepe reis door lichaam, ziel en leven, mag ik zeggen: ik heb mijn eigen praktijk gebouwd. Niet alleen in idee, in verlangen, maar echt: van steen tot sfeer.
Van fundering tot gevoel.

Ik heb hem zelf gedragen.
Mijn fundering.
Zo puur, zo écht, zo gedragen vanuit wie ik ben.
Bij elke steen voelde ik: dit is mijn huis, mijn plek, mijn bedding.

Ik droeg mijn ideeën.
Ik bleef bij mezelf.
En ja – tijdens de bouw raakte ik soms anderen, zelfs als ik neutraal bleef. Want het ís intens als iemand volledig bouwt vanuit hun kern.
Maar dat raakte meer bij hen dan bij mij.
Ik mocht leren: dit is míjn huis. Ik mag bouwen vanuit IK.
Vanuit voelen. Vanuit eigen draagkracht.
Vanuit zachtheid.

Een plek van geborgenheid

Die zachtheid wilde ik zichtbaar maken.
Voelbaar maken.
Hoorbaar laten worden in elk detail.

De natuurlijke kleuren.
De materialen.
De ronde vormen.
De sfeer.

Alles mocht samenvallen met mijn binnenwereld.
Wat een diepe, intense reis was dit…
Maar o, wat voelbaar krachtig is mijn fundering nu.

De eerste woorden van mensen die binnenkomen raken me elke keer:

Ohhhh… wat een geborgenheid.
Ohhh… het lijkt wel of ik op vakantie ben.
Ohhh het lijkt wel of ik even in een andere wereld ben!
Ohhh… ik land helemaal.
Ohhhh… ik droom even helemaal weg.
Ohhhh ik zak helemaal in de grond en voel me zo gedragen.
Ohh.. ik voel alleen maar LIEFDE!

En T O E N ….. mijn eigen vader binnenkwam…
En zei:

Tjee, het lijkt wel de Efteling…
EFTELING ,JA DE MOOIE DEUREN NAAR DE FATA MORGANA….

Waar jij nu ook bent…

Nu nog dankbaarder voor jouw woorden.
En dat JIJ het nog gezien hebt.

Lieve pap ik voel je nog zo dichtbij, en je bent zo ver weg. Maar altijd in/ons HARTJES hart!

Hoe mooi jouw en mijn deuren opengaan!

Toen wist ik: hij raakte precies de plek waar het allemaal begon.
Waar mijn zachtheid geboren werd.
Waar mijn reis naar binnen begon.
En nu mag ik die liefde, die bedding, doorgeven aan jou.

Zien horen en beleven.

Mijn praktijk is niet alleen een ruimte.
Het is een ervaring.
Een ademhaling.
Een bedding waar je mag landen, waar je stil mag worden.

Ik ben stil.
In verwondering.
In dankbaarheid.

Kom jij ook de stilte ervaren?
Kom je voelen wat jouw lichaam je wil vertellen?
Mag jouw zachtheid ook weer ruimte krijgen?
Laat jouw mooie zijn zich tonen.

DE WERELD VRAAGT EROM

Voel je welkom. In mijn huis. In mijn praktijk. In jezelf.

Met alle liefde van mij Ivon🤍

28/07/2025

Wat 𝐁𝐄 – 𝐋𝐄𝐄𝐅T er in mij…….

Zo Kwetsbaar.
En het raakt zo diep.

Een van de vele momenten waarop alles even stilvalt. Misschien raakt het ook iets in jou.
En is dát niet precies waar de ESSENTIE van het leven zich bevindt?
In het werkelijk voelen.
Ik be-LEEF…

𝗩𝗮𝗻𝘂𝗶𝘁 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗵𝗮𝗿𝘁𝗷𝗲𝘀 𝗵𝗮𝗿𝘁

S T I L

Vanuit een zo dankbaarheid.
Wat een liefdevolle kracht hoe dichtbij… ik mezelf voel en herken!
dat ik mag voelen hoe het voelt.

De pijn.
De hartenpijn.

Alsof mijn hart niet weet waar het naartoe moet met al die liefde die ik nog steeds voel.
Lieve pap…
Ik voel je.

Ik voel je afwezigheid én je aanwezigheid tegelijk.
In elke traan.
In elke stilte.
In mijn hartjes hart.

Mijn lichaam reageert.
Het zoekt nog steeds naar jouw.
Mijn adem drukt, blijft hangen…
diep in mijn HART.
Mijn spieren willen vluchten.

Maar ik blijf.
Ik voel.
Ik luister.

Mijn hoofd zegt: Ga door.
Maar mijn lichaam zegt: Wacht nog even.
En ik kies ervoor om te luisteren.
Ik hoef nergens naartoe.
Er is geen haast.

Mijn lichaam begrijpt geen woorden.
Het begrijpt ervaring.
In veiligheid zachtheid en aanwezigheid.

En dat probeer ik te geven, beetje bij beetje.

Deze week kwamen zo vele tranen vanzelf.
Soms is er een stilte die zwaarder weegt dan woorden.
En soms voel ik niets.
Gewoon niets.

En ook dat mag Ivon.
Alles mag er zijn.
Ik geef mezelf de tijd.
Ik geef het ruimte.
Ik geef het liefde.

Ik vertrouw mijn lichaam.
Ik weet dat het precies weet wat het doet.
Het laat mijn emoties komen op mijn tempo.
Op het moment dat het veilig voelt.

Ik kan het zo vaak tegen mezelf zeggen. Het is oke.
Maar als mijn lichaam het niet voelt,
verandert er niets.

Alle gevoelens die nog in mij liggen te wachten
ook in de weken waarin voelen even niet kon. Vanuit overleving….het was zo veel….. onze R I T samen……..
En mogen nu alsnog bestaan.

En dan… pas dan…
voelt mijn lijf:
hé… hier en nu is het wél veilig.

Dan kalmeert er iets.
Mijn adem verzacht.
Ik hoef niets.
Ik mag zachtjes gaan uitademen.

Zonder moeten.
Zonder masker.
Alleen ik.

Lieve pap…
Liefde stopt niet bij de dood.
Jij leeft voelend verder in mijn hartjes hart.

Ik weet het nu:
De dood krijgt misschien geen zichtbaar plekje…meer. Maar het blijft systemische VOELBAAR tot het stroomt….

De liefde blijft voelbaar.

Want liefde weet wat echt is.
En liefde verbindt.
Voorbij tijd.
Voorbij vorm.
Voorbij leven en dood.

Liefde is eeuwig.
En ze leeft… hier in mij HARTJES HART 🤍