27/11/2025
Er was een tijd dat ik vooral altijd stralend, positief en krachtig wilde zijn. Altijd maar doorgaan, die lichte kant van het leven laten zien.
Maar ondertussen voelde ik vanbinnen iets heel anders. Ik voelde leegte.
Moeheid. Alsof ik voortdurend aan het rennen was zonder ooit echt op mijn plek aan te komen.
Het koste me zoveel energie om alleen maar positief te zijn. Alsof ik maar één deel van mezelf mocht laten zien, het deel dat lacht, geeft, draagt, presteert, straalt.
En dat andere deel, dat zachter, trager, donkerder stuk…daar draaide ik me steeds van weg. Ik wilde het niet voelen. Ik was bang wat ik tegen zou komen als ik stil zou gaan staan.
Het donker vermijden voelt als controle
Het lijkt op grip houden. Niet zakken, niet stilstaan, niet voelen. Want daar, in dat donker, liggen oude verhalen. Pijn die we hebben weggeduwd en nooit hebben uitgesproken.
Emoties die ooit te groot waren om te dragen.
Dus houden we het licht vast.
We zetten een glimlach op, we blijven positief, we gaan maar door. En van buitenaf lijkt dat sterk. Maar van binnen… kan het langzaam afbreken. Niet omdat het licht verkeerd is,
maar omdat het niet compleet is als het donker niet mee mag.
Wat ik leerde toen ik wel naar binnen durfde
Op het moment dat ik niet meer weg kon vluchten, dat mijn lichaam moe werd van doorgaan en mijn energie steeds lager zakte,
werd ik bijna vanzelf naar binnen getrokken.
En daar ontdekte ik dat het donker niet eng was.
Het wilde niet dat ik instortte, het wilde dat ik mezelf zag.
Ik leerde dat het donker niet is wat we denken. Het is geen g*t waarin je verdwijnt.
Het is een plek waar je eindelijk kunt landen.
Waar spanning uit je lijf kan zakken.
Waar jij niet hoeft vast te houden, maar mag loslaten.
Heling gebeurt niet aan 1 kant.
In mijn praktijk zie ik het nu elke dag:
Je kunt niet alleen leven in het licht.
Je brandt op. Je raakt jezelf kwijt.
Je kunt ook niet alleen leven in het donker.
Je verstijft. Je blijft klein. Je ziet de weg niet meer.
We hebben ze allebei nodig.
Licht om te groeien. Donker om te voelen.
Zon om te bewegen. Nacht om te herstellen.
Het is niet kiezen. Het is toelaten.
Misschien herken jij jezelf hierin?
Misschien ben jij ook iemand die altijd licht probeert te zijn. Die sterk blijft, doorgaat, lacht terwijl het van binnen soms zwaar en donker voelt.
Misschien ben jij ook moe van die onzichtbare strijd.
Misschien weet je dat er iets in je donker wacht…maar je nog niet weet hoe je daar moet komen.
Als dat zo is je bent niet zwak. Je bent mens.
En je lichaam probeert je iets te vertellen.
Je hoeft niet te duiken in het donker.
Je mag er stap voor stap naartoe bewegen.
Zacht. Lief. In je eigen tempo.
Daar, in die zachtere lagen, ligt precies datgene wat je al die tijd al met je meedroeg.
Niet om je te breken maar om je terug te brengen naar jezelf.
Licht en donker.
Hoofd en hart.
Kracht en zachtheid.
Het hoort allemaal bij elkaar.
En jij mag het allebei zijn. 💖
Liefs Susan 🫂
✨TIP✨ Nog 1 plekje vrij voor onze reis op Cel & Zielsniveau. Reis je met ons mee. Zondag 30 november. Herinneren wat nooit verloren ging.
Meer info vind je via de link in de reacties onder dit bericht. 💖
Afbeelding: Ester Bennink - Cozy kaartjes