30/10/2025
“Is wat ik heb wel erg genoeg voor therapie?”
Die vraag hoor ik vaker dan je denkt.
Alsof er een drempel is waar je eerst overheen moet.
Alsof hulp pas mag als het misgaat. Echt mis.
Veel mensen stellen die vraag niet hardop.
Ze noemen het ‘drukte’.
Zeggen dat ze gewoon even door moeten.
Dat het straks wel rustiger wordt, als dit project af is. Als de kinderen slapen. Als de vakantie begint.
Ze lachen erom.
Zeggen: “Ach, ik ben gewoon een piekeraar.”
Of: “Iedereen is moe, toch?”
Ze vergelijken zichzelf met anderen die het ‘écht zwaar’ hebben.
Die niet meer uit bed komen.
Die paniekaanvallen krijgen in de supermarkt.
En denken dan: zo erg is het bij mij niet.
Maar ondertussen slikken ze tranen in op de fiets.
Liggen ’s nachts te draaien, steeds opnieuw hetzelfde rondje in hun hoofd.
Staren naar een scherm zonder iets te lezen.
Lachen op werk, en vallen stil zodra ze thuis zijn.
Dat zijn geen kleinigheden.
Dat is je systeem dat overuren draait. Terwijl jij nog probeert vol te houden.
Je hoeft niet te wachten tot het knapt.
Tot je vastloopt, of niet meer weet hoe je verder moet.
Therapie is niet alleen voor mensen die onderuit zijn gegaan.
Het is er ook voor wie voelt dat het zo niet langer kan.
En ergens vermoedt dat het anders mag.
Twijfel je of het iets voor jou is?
Via deze link kun je een korte test doen:
https://nikolienmartina.nl/heb-ik-therapie-nodig/
