28/11/2025
Dit keer een onderwerp met een zeer groot probleem in onze samenleving. Een probleem die zeer veel vrouwen herkennen en die een grote rol speelt in mijn praktijk een onderwerp dat nog altijd in de schaduw blijft; seksuele intimidatie, aanranding en verkrachting.
En vooral, de moed die nodig is om aangifte te doen en de onterechte oordelen die dit belemmeren.
Jij denkt misschien, "Ik zou direct aangifte doen!"
De realiteit van het slachtoffer
Dit is een van de zwaarste beslissingen in hun leven. Waarom de stilte?
De redenen waarom slachtoffers (meisjes en vrouwen) vaak géén aangifte doen, zijn complex en diep persoonlijk:
Trauma en schaamte: een overweldigend gevoel van schaamte en angst om het trauma opnieuw te moeten herbeleven en te delen.
Gebrek aan bewijs: de vrees dat de zaak geseponeerd wordt, want geen bewijs, wat helaas nog te vaak gebeurt. Dit voelt als een tweede afwijzing door het rechtssysteem.
Victim Blaming: de angst voor ongeloof, kritiek, of de vragen die ze krijgen voorgeschoteld; “wat heb je zelf gedaan” - "je zal het zelf wel hebben uitgelokt"...
De procedure: het slopende en langdurige proces van de aangifte, het verhoor, en de confrontatie. En dan een uitspraak die nooit overeenstemming is met wat haar is aangedaan.
De schadelijke veroordeling
Mensen die nooit zoiets hebben meegemaakt, denken vaak te weten wat ze zouden doen. Dit leidt tot snelle en vaak harde oordelen over de keuzes van het slachtoffer. "Waarom heb je niets gezegd" - "Had je maar aangifte gedaan". Deze opmerkingen dragen bij aan een nog groter gevoel van isolement en schuld bij het slachtoffer. De veroordeling van buitenaf maakt het trauma alleen maar erger. Ook de reacties van dierbaren en naasten staan vaak onder druk van buitenstaanders.
Het oordeel
"Ik zou die dader in elkaar slaan en woest zijn."
De realiteit is dat de primaire emotie van naasten vaak machteloosheid is. Wraak of woede is niet wat een meisje of vrouw op dat moment nodig heeft of wil. Wat telt is dat de mensen om het slachtoffer heen de keuze en de behoefte van het slachtoffer centraal stellen. Woede, actie of 'gerechtigheid' via buitenstaanders kan aanvoelen als nog meer controleverlies.
Stop met oordelen en begin met steunen.
Wat kan je als naaste omgeving wel doen? De beste ondersteuning is gericht op controle teruggeven aan het slachtoffer en veiligheid bieden. Luister zonder oordeel. Geloof het slachtoffer, haar waarheid is haar realiteit, en laat haar het tempo bepalen. Respecteer de keuze. Of ze nu wel of geen aangifte wil doen, respecteer haar beslissing.
Erken de drempel van aangifte. Vraag: "Wat heb JIJ nodig?" Bied praktische hulp aan in de dagelijkse dingen. Zoals boodschappen of afleiding zoeken in leuke dingen doen, zonder de beslissing over bv. een aangifte te forceren. Moedig aan om met een professional te praten, slachtofferhulp, therapeut, huisarts, maar laat haar zelf de stap zetten. Vecht tegen de hedendaagse cultuur. Spreek je uit tegen 'victim blaming' en tegen seksistisch gedrag in je eigen omgeving.
Alleen samen kunnen we de samenleving een stukje veiliger en liefdevoller maken.
Er is hulp beschikbaar.
De verhalen die meisjes en vrouwen met zich meedragen na elke vorm van seksueel geweld leiden altijd tot een levensgroot en leven lang trauma. In mijn praktijk bied ik een veilige en oordeelvrije omgeving voor vrouwen die deze verhalen met zich meedragen.
Jouw herstel staat centraal, hoe lang of kort het ook geleden is dat jouw iets is overkomen wat niet goed was. Samen werken we aan het verwerken van de impact, zodat je je leven niet langer laat beheersen door het trauma. Neem contact op voor ondersteuning.
Laat haar weten: Je bent niet alleen. Het is niet jouw schuld, nu niet en nooit niet!!
Balance by nature therapiepraktijk is te bereiken op whatsapp: 06-20689570 of via de website: balancebynature.eu
