01/02/2023
Waanzinnig! Ik voel me vandaag echt zoals het weer. Ik voel enorme blijdschap en dankbaarheid voor de alweer langer wordende dagen. Ik voel een somberte; de donkere winter die ook nog niet voorbij is. Een wervelstorm; De wind die me schoonblaast van alle oude ballast. Alle oude s**t die ik niet meer hoef te dragen. 🌬 blaas me maar schoon!
We zijn allemaal heel en compleet. En dat mogen we onszelf weer herinneren. Oude verhalen mogen geraakt, herkend, erkend, maar daarna ook expressie aan gegeven worden en vooral, worden losgelaten.
Vandaag voel ik het naderen van de lente, de nieuwe mogelijkheden, de nieuwe paden. Én het er nog niet zijn. Het geduld mógen (MOETEN 😝) hebben. Het nogmaals naar binnen mogen keren en voelen dat het écht tijd is om los te laten. It’s time to fly!
Mijn hoofd wil me nog zo graag vertellen dat het voor mij niet is weggelegd. Dat gebaande paden in het verleden gewoon zijn zoals ik ben. Dat er geen verandering mogelijk is.
Maar die verandering is wel degelijk mogelijk. Zo binnen zo buiten. Zo boven zo beneden. Zo groots en zo klein. We zijn allemaal verbonden met het groter geheel. En in dat geheel is álles, ja echt ALLES mogelijk! Je hoeft alleen maar (gòh zo makkelijk 😆) te durven kijken, te durven vertrouwen en te durven doen.
Ik voel me zoals het weer vandaag. Alles is er! Ik heb gehuppeld van blijdschap door de voelbare naderende lente, gehuild om datgeen wat losgelaten mag worden. En gebibberd omdat het toch een beetje koud was om buiten te gaan zitten schrijven met mezelf 😂!
Nog even wachten tot we weer heerlijk buiten kunnen zitten en ons te laten verwarmen door het zonnetje ☀️ nog even geduld dus… (ook zoiets makkelijks 😂!)
Wat mag jij eindelijk loslaten van jezelf?
