01/09/2025
Ik ben dankbaar voor de schoonheid van de natuur. Het herinnert mij eraan om even pas op de plaats te maken en diep adem te halen.
Maar buiten gaan en wandelen, het voelt aan alsof ik elke keer wordt geroepen door de natuur.
Al wandelend wordt ik als het ware één met de de aarde, Moeder Aarde, één met de natuur.
Al wandelend voel ik dat chaotische gedachtens, verdriet, of waar ik mee worstel, meer een plek krijgen. Na een tijdje ervaar ik stilte en rust in mij.
Ik versmelt meer en meer met de omgeving om mij heen. Het ritselen van de bladeren, het geluid van mijn voeten op de aarde. Een kabbelend beekje. De zon of regen in mijn gezicht.
De groene specht die roept, een eekhoorn of een ree in de verte. Een buizerdveer op de aarde.
Ik luister, wat vertelt Moeder Aarde mij?
Voor mij is wandelen, een moment om mijzelf te helen.
Moeder Aarde, de natuur heeft een frequentie van pure liefde, respect, oordeelloosheid en acceptatie. Ze kan ons vasthouden, verzorgen en liefhebben met onwrikbare onvoorwaardelijkheid.
We kunnen onze diepste pijn, onze angsten en onze kwetsbaarheden aan haar toevertrouwen, en zij zal ons gewoon met rust laten.
In de natuur kunnen we helemaal onszelf zijn, met al onze chaos, onze gebrokenheid, met heel ons hart, en er is totaal geen oordeel.
De natuur kan ons innerlijke ritme reguleren, onze innerlijke vrede herstellen en ons verjongen.
Wanneer ik de behoefte voel om te helen, wend ik me tot wandelen, naar buiten toe. Bewust verbinding maken met de aarde. En me over het algemeen overgeven en versmelten met de aarde. Als we ervoor openstaan, geeft ze ons verbinding op een diep spiritueel niveau, dwars door al het mentale gebabbel en alle mentale onzin heen!
Craniosacraal geven en ontvangen geeft mij zo'n wandel gevoel. Mijn lijf komt tot rust en ik neem mijn ruimte weer in. Mijn plek op deze aarde.
www.susannaredeker.nl
