de Spoedzusters

30/11/2025

Vol! Er volgen snel nieuwe data!

28/11/2025

Ik kijk niet eens meer op van dit soort berichten. Weekendavonden op de SEH zijn voorspelbaar in hun onvoorspelbaarheid: alcohol, drugs, vechtpartijen, gebroken ego’s én soms gebroken botten. Maar wat elke keer weer anders is, zijn de gesprekken die we voeren — vooral met minderjarigen die niet willen dat hun ouders op de hoogte worden gesteld.

Deze jongeman strompelt binnen, ruikt alsof hij in een zwembad van goedkope wodka heeft gezwommen en mompelt: “Je gaat m’n ouders toch niet bellen, hè?”
Dit is het moment waarop medezeggenschap botst met verantwoordelijkheid… Minderjarigen hebben namelijk wel recht op privacy, maar ook op goede zorg. En wij als zorgverleners hebben plichten — wettelijke, medische en morele.

Wat mag een tiener zelf beslissen?

De Nederlandse wet is hier redelijk duidelijk in:

Leeftijd 12–16 jaar
– De tiener heeft samen met de ouders beslissingsrecht.
– Ouders moeten in principe geïnformeerd worden en toestemming geven.
Maar: als het belangrijk is dat de jongere zelf zorg ontvangt, en hij/zij dat zelf wil, mogen wij die zorg geven zonder toestemming van de ouders.

Leeftijd 16–17 jaar
– Jongeren zijn zelfstandig beslissingsbevoegd.
– Ouders hebben geen recht op automatische inzage of informatie.
Wij mogen alleen contact opnemen met ouders als de jongere instemt, of er sprake is van ernstig gevaar of levensbedreigende situaties.
En hier beginnen de discussies in de praktijk vaak.

Maar niets is zo lastig als een jongen van vijftien die ons smekend aankijkt en zegt: “Als je mijn ouders belt, vermoorden ze me.”
Dat is het moment waarop je als verpleegkundige moet laveren tussen verantwoordelijkheid, de wet, medische noodzaak en het vertrouwen van de jongere.

De SEH is geen plek van oordelen. Het is een plek waar we beschermen, behandelen, uitleggen, grenzen stellen en soms beslissingen nemen waar niemand blij van wordt. Medezeggenschap van tieners is belangrijk — en wettelijk goed vastgelegd — maar het mag nooit ten koste gaan van hun veiligheid.

Alcohol, drugs en vechtpartijen horen helaas bij het weekend.

En wij? Wij staan er, iedere vrijdag- en zaterdagavond opnieuw, klaar voor de volgende ronde..

27/11/2025

Elke twee weken sterft een kind jonger dan vijf jaar aan de gevolgen van verstikking..

Veel ongelukken gebeuren spelend, o.a. rennen met eten in mondjes.

Mond leeg? Dan pas spelen!

Ps. en leer wat je moet doen bij verstikking - volg een (kinder) EHBO training :)

25/11/2025

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ - ❤️

21/11/2025

Volg een EHBO training en zorg dat je wel voorbereid bent :)!

Je wordt gebeld door de opvang: je kind is in elkaar gezakt en de ambulance is onderweg. Het is de nachtmerrie van elke ouder, en het overkwam Sarah van Wolde afgelopen week. Omdat ze al eerder had gehoord van koortsstuipen, kon ze relatief rustig blijven. Veel ouders kennen het verschijnsel echter....

18/11/2025

Mail naam en geboortedatum naar info@despoedzusters.nl

17/11/2025

WAAR!

Honing helpt beter tegen nachtelijke hoestbuien dan de gemiddelde hoestdrank. Volgens de onderzoekers die dit ontdekten, had oma dus gelijk. Het is al eeuwen een huis-tuin-en-keukenmiddeltje bij keelpijn en hoesten, maar nu is uit wetenschappelijk onderzoek gebleken dat honing vaak beter werkt dan medicijnen.

NB. Bij kinderen onder de 1 jaar wordt honing afgeraden ivm het risico op botulisme.

12/11/2025

Meer dan gehoor geven aan de wensen van de patiënt en hun naasten kunnen wij vaak niet. Maar bij de casussen waar kinderen bij betrokken zijn, is dit voor ons allemaal soms enorm lastig.

Een paar jaar geleden kregen wij een reanimatie van een negenjarig Syrisch jongetje aangemeld, dat hangend aan een touw in zijn kamertje was gevonden door familie. Opzet of spelletje – dat zou voor altijd gissen blijven.
De ambulanceverpleegkundige die het voorval bij ons aanmeldde, zei al dat er een heleboel familie aanwezig was, die allemaal in het desbetreffende huis woonden. Dus wij waren als team ook voorbereid op een hoop dierbaren van dit kleine patiëntje. De geestelijk verzorger was gebeld, samen met de imam, om het gezin bij te staan. De familiekamer was gereedgemaakt en iedereen was op de hoogte.

De ambulance­medewerkers kwamen met z’n vieren binnen (bij een reanimatie komen twee ambulances i.v.m. de hoeveelheid handelingen), gevolgd door… niemand.
Geen enkel familielid was meegekomen. In het begin waren wij te druk met de casus op te vangen en de jongen te proberen te stabiliseren om ons hier druk over te maken. Maar toen zijn hart er voor de zoveelste keer mee stopte, en iedereen zich afvroeg wat de volgende stap was, was er geen familielid om dit mee te overleggen.
Na ruim anderhalf uur reanimeren (in en uit reanimatie-setting) was het gehele team het erover eens dat het hart van de jongen al ruim twintig minuten geen enkel teken van leven meer gaf.

Op dat moment ben je actief op zoek naar ook maar iemand die deze jongen liefhad, zodat hij niet alleen, tussen allemaal onbekenden, hoefde te overlijden. Maar die was er niet.

Later hoorde ik van de verpleegkundige van de ambulance dat ze allemaal thuisbleven om te bidden voor een goede afloop. Enorm begrijpelijk, maar zo verdrietig vanuit ons perspectief.

Hoe dit verder is gegaan nadat de jongen is overleden, weet ik niet. Het lichaam bleef bij ons op de Spoedeisende Hulp tot hij door de begrafenisondernemer werd gehaald. Een familielid hebben wij nooit gezien.

10/11/2025

Afgelopen week stuurde de huisarts een jongetje van 5 jaar door, dat uit recalcitrantie een hap Aquabeads had genomen… Hoeveel? Dat wist niemand. Wat nu te doen? Dat wist ook niemand… Probleem. En als niemand het weet, dan kom je op de Spoedeisende Hulp terecht.

De kinderarts had de huisarts gesproken, dus de assistent van de kinderarts mocht een poging doen om dit op te lossen.

Het goede nieuws (wat duidelijk overal vermeld stond) was al snel bekend: Aquabeads-producten zijn gemaakt van materialen die niet giftig zijn voor het menselijk lichaam en voldoen aan de veiligheidsnormen voor speelgoed. Dus dat was mooi; we hadden wat meer tijd dan we dachten.

Toen kwam helaas wel het volgende probleem: de kralen kunnen vocht absorberen en uitzetten in het darmkanaal nadat ze zijn ingeslikt, wat ernstige en soms levensbedreigende darmverstoppingen kan veroorzaken.

Als voedsel de maag verlaat, komt het in het eerste deel van de dunne darm: de twaalfvingerige darm. Bij de uitgang van de maag zit een sluitspier, ook wel maaguitgangspier of pylorus genoemd. Deze sluitspier zorgt ervoor dat voedsel in kleine porties in de twaalfvingerige darm terechtkomt. Maar zoals je je kunt bedenken, kan deze niet ieder object (qua grootte) laten passeren.
Dus de vraag was: hoe groot worden deze Aquabeads als ze volledig met water verzadigd zijn?

Daar zouden we maar op één manier achter kunnen komen, want volgens de fabrikant duurde het een half tot anderhalf uur tot de Aquabeads hun uiteindelijke vorm zouden aannemen. Gelukkig had de moeder een hand Aquabeads meegenomen, die de kinderarts-assistent in een glas met water heeft gegooid, met een timer ernaast.

Nu is onze Spoedeisende Hulp best hectisch en chaotisch op z’n tijd, en dat was deze dienst weer het geval. Dus de desbetreffende arts-assistent durfde het glaasje niet te laten staan in de teampost, bang dat het weggegooid zou worden of per ongeluk om zou vallen. Dan waren wij weer terug bij af…

Met als resultaat dat deze lieve dokter, naar al haar kinderconsulten moest – in dat uur dat daarop volgde – met een glaasje water en Aquabeads in haar handen....

30/10/2025

Wel of geen helm?

24/10/2025

Ook deze kwam weer voorbij op het reanimatie congres.. Wij hebben deze hier ook weer uitgeprobeerd en eerlijk, het verkooppraatje is altijd goed. De fabrikant krijgt veel lovende reacties en er zijn ruim 4000 levens mee gered. MAAR, dit is vanuit de fabrikant..

Bij een grote lezing vroeg iemand of deze verstikkingsapparaten in de nieuwe reanimatie richtlijnen komen. Het antwoord van de oprichters van het ERC (Europese reanimatie richtlijnen), was volmondig NEE.

Waarom? Er is geen onafhankelijke test geweest (alleen de verhalen die terug werden gegeven aan de fabrikant) wat natuurlijk ook lastig is. Maar alleen testen op po**en is natuurlijk niet genoeg.

Persoonlijk vinden wij deze ook echt heel lastig te gebruiken (ondanks het zeer lichte obstructie object die de fabrikant hier gebruikte om mee te oefenen), en dan trainen wij mensen met masker ballon beademing (zelfde masker maar dan om te beademen) - dus hoe zal dit zijn in een heftige stress situatie zonder enige ervaring?

Ons idee? Rugslagen en buikstoten zijn verre weg de meest effectieve manier om een obstructie van de luchtweg op te heffen, maar (net als een tekentang) als je er goed mee overweg kan, zou het een handige tool kunnen zijn... Voor ruim 50 euro.

Ps. Zorg dat je weet waar je deze Livevac hebt liggen in huis of in de auto.. Deze moet in de buurt zijn als iemand een keer verstikt of snel te pakken zijn..

Iemand andere ervaringen?

16/10/2025

Als zij het kunnen.. kan jij het ook :)! Volg een EHBO of reanimatie training!