Balaram khadka

04/12/2025

नेपालका राजनीतिक घोषणा र वास्तविकता: एक विश्लेषण

तपाईंले उल्लेख गर्नुभएको विषय नेपाली राजनीतिको एक महत्त्वपूर्ण समस्या हो। यी "भोलिपर्यन्त" घोषणाहरू र जनताको तत्कालीन आवश्यकताबीचको खाडल निम्न कारणहरूले व्यापक छ:

कारणहरू:

1. चुनावी रणनीति: धेरै घोषणाहरू मत आकर्षणको लागि गरिन्छ, व्यवहारिक कार्यान्वयनको योजना बिना
2. अवास्तविक लक्ष्य: स्रोतसाधन, संरचना र क्षमताबिना नै ठूला वाचा गरिन्छ
3. जवाफदेहीको अभाव: घोषणा नपूरा हुँदा पनि राजनीतिज्ञहरूलाई कुनै दण्ड हुँदैन

वैकल्पिक दृष्टिकोण:

१. प्राथमिकताको पुनर्व्यवस्था:

· गरिबी निवारणलाई तत्काल प्राथमिकता दिनुपर्छ
· "सबैलाई सबै कुरा" सट्टा "सबैभन्दा आवश्यकलाई पहिले" को मोडल अपनाउनुपर्छ

२. चरणबद्ध कार्यान्वयन:

· निःशुल्क विद्युत, शिक्षा र स्वास्थ्यको लक्ष्य राख्दा पनि:
· पहिले सबैभन्दा गरीब समुदायलाई लक्षित गर्ने
· यसपछि क्रमशः विस्तार गर्ने

३. पारदर्शी योजना:

· प्रत्येक घोषणासँग जिम्मेवार निकाय, समयरेखा, बजेट र मूल्याङ्कन प्रणाली हुनुपर्छ
· नागरिकहरूले प्रगति ट्र्याक गर्न सकुन्

४. वास्तविकता-आधारित नीति:

· अर्थतन्त्रको क्षमता, राजस्व सङ्कलन र बाह्य सहयोगको वास्तविक आकलनमा आधारित योजना
· १० वर्ष पछिको सपना सट्टा २-३ वर्षमा प्राप्त गर्न सकिने ठोस उपलब्धिहरूमा फोकस

५. सामाजिक सुरक्षाको जाल:

· सात पुस्तासम्म पुग्ने सम्पत्ति सिर्जना गर्नुभन्दा पहिले:
· आधारभूत स्वास्थ्य सेवा
· न्यूनतम शिक्षा ग्यारेन्टी
· आयसृजनका अवसरहरू

निष्कर्ष:

राजनीतिक दलहरूले दीर्घकालीन दिशानिर्देश राख्नुपर्छ, तर ती केवल भाषणमा सीमित नभई व्यावहारिक कार्ययोजनासहित हुनुपर्छ। जनताको विश्वास पुनःस्थापन गर्न ठोस, छोटो अवधिमा देखिने प्रगति, पारदर्शिता र जवाफदेही आवश्यक छ। नेपालले चरणबद्ध तरिकाले, तत्कालीन गरिबी समस्यालाई प्राथमिकता दिँदै, विकासको बाटो लिनुपर्छ।

01/12/2025

सत्यको सिप मनमा बसाऊ,
असत्यलाई टाढै ढकेर जाऊ ।
तथ्यको बाटो हिँड्दै जाँदा,
जीवनको हरेक पाउँदा सार्थकता पाऊ ।

चेकइन गर सच्चाईको बाटो,
चेकआउट गर झूटको छाँटो ।
आफ्नो मनको आँगन सफा गर,
सत्यको ज्योति बिहानै उज्यालो पर ।

30/11/2025

02/11/2025

"To those who are still progressing: Be mindful in time. Those who have begun to deteriorate, start walking with those on the right path. Do not seek to exploit those weaker than you through arrogance and force. If you have the courage to fight, have the bravery to confront someone stronger than you at least once!"

19/10/2025

In fact, Nepal's power is concentrated in the hands of a particular political party, leadership group, or influential individuals. Rather than the wishes and needs of the general public, the private and political interests of those small groups influence the policies and work of the nation.

There are many reasons for this:

1. Centralization of power: Even within political parties, democratic culture is weak, and the decision-making process is focused on a limited number of individuals.

2. Familization: A few political families or families of leaders have dominated politics.

3. Party-based rather than people-based: Policies and decisions are made keeping in mind party equations and fragmented politics rather than the good of the people.

This makes ordinary citizens feel alienated from power and increases distrust in politics. It is necessary to remove this contradiction for true democracy and inclusive governance.

18/10/2025

वास्तवमा, नेपालको सत्ता कुनै विशेष राजनीतिक दल, नेतृत्वको समूह, वा प्रभावशाली व्यक्तिहरूको हातमा केन्द्रित छ। सामान्य जनताको इच्छा र आवश्यकताभन्दा पनि ती साना समूहहरूको निजी र राजनीतिक हितले नै राष्ट्रको नीति र कार्यनिर्देशनलाई प्रभावित गर्ने गर्दछ।

यसको कारण धेरै छन्:

१. शक्ति केन्द्रीकरण: राजनीतिक दलहरूभित्र पनि लोकतान्त्रिक संस्कृति कमजोर छ, निर्णय प्रक्रिया सीमित व्यक्तिहरूमा केन्द्रित छ।

२. पारिवारिकरण: केही राजनीतिक घरानाहरू वा नेताहरूको परिवारले नै राजनीतिमा दबदबा कायम गरेका छन्।

३. जन-आधारभन्दा दल-आधार: नीतिहरू र निर्णयहरू जनताको भलाइभन्दा दलिय समीकरण र टुक्रिँदो राजनीतिलाई ध्यानमा रखेर बनाइन्छ।

यसले गर्दा सामान्य नागरिकहरू आफू सत्ताबाट टाढिएको महसुस गर्छन् र राजनीतिमा अविश्वास बढ्दछ। साँचो लोकतन्त्र र समावेशी सत्ताको लागि यो विरोधाभास हटाउनु जरुरी छ।

16/10/2025

वास्तविक क्रान्ति र भ्रमित अवधारणा

वास्तविक क्रान्तिकारी को हुन्?

· डाक्टर: जटिल रोगहरूको उपचार गरेर मानव जीवन रक्षा गर्छन्। उनको कार्य मानवताको सेवा हो।
· इन्जिनियर: देशको विकासको लागि भौतिक पूर्वाधार निर्माण गर्छन्। उनको सिर्जना समाजको प्रगतिको आधार हो।
· किसान: खाद्य उत्पादन गरेर राष्ट्रिय खाद्य सुरक्षा सुनिश्चित गर्छन्। उनको परिश्रम बिना समाज अस्तित्वमै रहन सक्दैन।

यी सबैले रचनात्मक कार्य मार्फत समाजमा परिवर्तन ल्याउँछन्। यही वास्तविक क्रान्ति हो।

भ्रमित अवधारणा: हिंसा र विनाशलाई क्रान्ति भन्नु

· धर्ना दिनु: शान्तिपूर्ण विरोध प्रदर्शन लोकतन्त्रको अधिकार हो, तर यो रचनात्मक विरोध होस्।
· टायर बाल्नु, सम्पत्ति ध्वंस गर्नु: यो हिंसा र अराजकता हो, क्रान्ति होइन। यसले सार्वजनिक सम्पत्ति नष्ट गर्छ, सामान्य नागरिकको जीवनमा अवरोध पुर्याउँछ।
· पुल्ठो बोक्नु: हतियार बोकेर आतंक फैलाउनु कुनै पनि सभ्य समाजमा क्रान्ति होइन।

क्रान्तिको वास्तविक अर्थ

क्रान्ति भन्नाले समाजमा सकारात्मक, प्रगतिशील र स्थायी परिवर्तन ल्याउनु हो। यो परिवर्तन:

· रचनात्मक हुनुपर्छ
· जनकल्याणकारी हुनुपर्छ
· शान्तिपूर्ण हुनुपर्छ

ऐतिहासिक उदाहरणहरू

· महात्मा गान्धीको अहिंसात्मक आन्दोलन - वास्तविक क्रान्ति
· डा. भीमराव अम्बेडकरको सामाजिक समानताको लागि संघर्ष - वास्तविक क्रान्ति
· नेल्सन मण्डेलाको सान्धारण कार्य - वास्तविक क्रान्ति

निष्कर्ष

आज आवश्यकता छ:

1. शिक्षा मार्फत सही अवधारणा विकास गर्ने
2. रचनात्मक कार्यलाई प्रोत्साहन दिने
3. शान्तिपूर्ण संवाद मार्फत समस्याहरूको समाधान गर्ने
4. राष्ट्र निर्माणमा सबैको सहभागिता सुनिश्चित गर्ने

वास्तविक क्रान्ति भनेको विनाश होइन, निर्माण हो। हामीले डाक्टर, इन्जिनियर र किसानजस्ता वास्तविक क्रान्तिकारीहरूको कदर गर्न सिक्नुपर्छ र देश निर्माणमा आफ्नो योगदान दिनुपर्छ।

15/10/2025

🇳🇵

08/10/2025

२०५२ साल फागुन १ गते बाट सुरु भएको संघर्ष मा Gen Z पुस्ता नै अग्रह मोर्चामा थिए । फाइदा कस्ले लिए ?
8,9 September 2025 को Gen Z generation को आन्दोलन र बलिदान सातामा कस्लाई पुऱ्याईयो ?

जनताको आवाज, शोषकको फाइदा: एउटा कडवा ऐतिहासिक सत्य इतिहासलेबारम्बार प्रमाणित गरेको छ कि परिवर्तनको लागि बलिदान दिने, बिद्रोहको मशाल बोक्ने शक्ति सधैं गरिब, मजदुर, किसान र युवाकै छोराछोरीमा रहेको छ। तर दुर्भाग्य, यस देशमा त्यो बलिदानबाट उब्जिएको परिवर्तनको फाइदा सामन्ति, भ्रष्टाचारी र शोषक वर्गले नै लिँदै आएका छन्। जनताले रक्त बगाए, तर सत्ताको सिंहासनमा उही पुराना चेहरा बस्ने गर्छन्। यही कारणले हो कि आज पनि गरिबको चमेली बोल्दिने कोही छैन। उनीहरूलाई त ठगी, दमन र बढीन्ता ब्यवस्थाले नै जोगाउने वाचा गर्ने नेताहरूले सत्ताको साझेदारी गरेपछि गरिबको जीवन यथावत् रहन्छ।