Katarzyna Kukielinska psycholog-terapeuta, mediator i negocjator rodzinny

17/10/2025

Studiowanie psychiatrii i psychologii sądowej to połączenie dwóch światów psychologii i prawa.

To nie tylko nauka o mechanizmach i przepisach, ale przede wszystkim o człowieku o jego emocjach, granicach, motywacjach i bólu, który często stoi za decyzjami podejmowanymi w trudnych momentach życia.

Od lat towarzyszę rodzinom, które postanowiły się rozstać. Wiem, ile odwagi wymaga podjęcie takiej decyzji, ile w niej troski o dzieci i pragnienia, by zakończyć cierpienie w sposób możliwie spokojny i dojrzały.
Jako mediator rodzinny każdego dnia widzę, jak trudna, a jednocześnie potrzebna jest ta droga.
Każde spotkanie to coś więcej niż rozmowa o porozumieniu. To spotkanie z emocjami, zranieniem, nadzieją i potrzebą bezpieczeństwa.

Przestrzeń, w której serce rośnie wobec ludzkich historii i siły, jaka rodzi się w momencie, gdy ludzie zaczynają naprawdę siebie słuchać.

Dostrzegam mechanizmy obronne, lojalności i napięcia, które przeżywają dzieci w czasie rozstania rodziców. Potrzebują wspiercia w odbudowie poczucia stabilności.

Z perspektywy prawnej, poznam jaką rolę odgrywają opinie biegłych sądowych i procesy związane z OZSS.
Mam nadzieję, że tam słowo „dobro dziecka” nabiera realnego, a nie tylko deklaratywnego znaczenia.
To dla mnie kolejny krok w stronę mądrego, uważnego pomagania, gdzie prawo spotyka się z emocjami, a człowiek potrzebuje nie tylko rozwiązania, ale i zrozumienia 😊🙏🌱

17/10/2025

Studiowanie psychiatrii i psychologii sądowej to połączenie dwóch światów psychologii i prawa. To nie tylko nauka o mechanizmach i przepisach, ale przede wszystkim o człowieku o jego emocjach, granicach, motywacjach i bólu, który często stoi za decyzjami podejmowanymi w trudnych momentach życia.

Od lat towarzyszę rodzinom, które postanowiły się rozstać. Wiem, ile odwagi wymaga podjęcie takiej decyzji, ile w niej troski o dzieci i pragnienia, by zakończyć cierpienie w sposób możliwie spokojny i dojrzały.
Jako mediator rodzinny każdego dnia widzę, jak trudna, a jednocześnie potrzebna jest ta droga.
Każde spotkanie to coś więcej niż rozmowa o porozumieniu. To spotkanie z emocjami, zranieniem, nadzieją i potrzebą bezpieczeństwa.

Przestrzeń, w której serce rośnie wobec ludzkich historii i siły, jaka rodzi się w momencie, gdy ludzie zaczynają naprawdę siebie słuchać.

Dostrzegam mechanizmy obronne, lojalności i napięcia, które przeżywają dzieci w czasie rozstania rodziców. Potrzebują wspiercia w odbudowie poczucia stabilności.

Z perspektywy prawnej, poznam jaką rolę odgrywają opinie biegłych sądowych i procesy związane z OZSS.
Mam nadzieję, że tam słowo „dobro dziecka” nabiera realnego, a nie tylko deklaratywnego znaczenia.
To dla mnie kolejny krok w stronę mądrego, uważnego pomagania, gdzie prawo spotyka się z emocjami, a człowiek potrzebuje nie tylko rozwiązania, ale i zrozumienia 😊🙏🌱

15/10/2025

🎊Dziś, w ten piękny🎊 🍁jesienny dzień🍁 świętuję swoje 45. urodziny

Nie liczę już lat, zamiast tego przyglądam się decyzjom, które kształtują moje życie. To one są miarą dojrzałości i świadomego wyboru.

Dbam o siebie z czułością i konsekwencją.
Odstawiłam alkohol i widzę, jak ogromną różnicę przynosi ta zmiana. Ciało i umysł odwdzięczają się lekkością, spokojem i jasnością. Cukier już dawno przestał być codziennym towarzyszem, mięso pojawia się rzadko, za to królują warzywa i owoce. Uczę się, że celebrowanie życia nie musi oznaczać przesady, lecz może być wyrazem zdrowia, równowagi i wdzięczności.

Regularnie ćwiczę, nie z przymusu, ale z miłości do siebie💪😊
Kiedyś taki styl życia wydawał mi się nudny, dziś wiem, że to po prostu mądry wybór. Każdego dnia z uważnością przyglądam się sobie i swoim działaniom.

Już za chwilę rozpoczynam nowy etap, studia z psychologii sądowej na wydziale prawa.
To kolejny krok w kierunku rozwoju osobistego i zawodowego, bo w pracy z rodzinami w czasie rozwodów chcę mieć jeszcze głębsze zrozumienie i narzędzia, by wspierać innych. Pięknie jest widzieć, jak te ścieżki osobista i zawodowa splatają się ze sobą w spójną całość.

Cieszę się, że mój tata ma przy sobie dobrą, troskliwą żonę i że zdrowie dopisuje.
Jest dobrze i to wystarczy, nie muszę gonić za czymś więcej. Wiem, że to doprowadza do utraty cieszenia się z życia.

Jestem wdzięczna, za to, że dbam o siebie.
Za to, że mam mało bo to co mam, jest najwyższej jakości: zdrowie, przyjaźń, wewnętrzny spokój i sens płynący z pomagania innym każdego dnia.

Do szczęścia nie trzeba więcej, wystarczy świadomość, zdrowie i wdzięczność 😉

14/10/2025

🌾 „Dziewczyna, która słucha ciszy”

Była kiedyś piętnastoletnia dziewczyna, która czuła, że świat jest zbyt głośny, a emocje zbyt silne.
W jej głowie tętniły pytania, których nikt nie chciał słuchać. Kiedy próbowała mówić o tym, co czuje, słyszała: „zrozumiesz, gdy dorośniesz”.
Nie o zrozumienie w przyszłości jej chodziło, chciała być wysłuchana tu i teraz.

W latach 90' w świecie bez internetu i terapeutycznych podcastów, obiecała sobie jedno☝️że kiedy dorośnie, będzie tańczyć, podróżować, rozmawiać spokojnie i słuchać
z uważnością. Będzie dorosłą, która nie ucisza, tylko rozumie.

Szukała odpowiedzi w książkach, w baśniach
i w oczach ludzi, którzy pojawiali się w jej życiu niczym lustra.

Mijały lata......

Spotykała mędrców przebranych w szaty mentorów, uczyła się od świata i od natury, tej cichej, cierpliwej nauczycielki.
Z czasem zrozumiała, że cała ta wędrówka miała prowadzić nie do innych, lecz do niej samej.

"Każdy z nas pragnie być wysłuchany. Czasem wystarczy jedno uważne spojrzenie, by zacząć słyszeć siebie".

Odnajdując siebie, odnalazła spokój. Zrozumiała, że cisza może być głośniejsza od krzyków, a niedoskonałość jest po prostu ludzką prawdą.
W sporcie i w sztukach walki nauczyła się równowagi, cierpliwości, skupienia i pokory wobec tego, czego nie można zmienić.
W tej drodze dorosła dziewczynka z piegami, kiedyś uważana za niegrzeczną buntowniczkę, stała się kobietą, która zna swoją siłę cichą, dojrzałą i łagodną.

Dziś ta dziewczyna to ja.
Psycholog, terapeuta, mediator i negocjator rodzinny. Kobieta, która słucha z uważnością
i szacunkiem.
Od lat goszczę w mojej przestrzeni tych, którzy jak ja kiedyś, próbują odnaleźć siebie w świecie pełnym oczekiwań.

Towarzyszę ludziom w ich drodze do zrozumienia siebie i budowania wewnętrznego spokoju. Pomagam rodzinom lepiej się porozumiewać. Osobom w kryzysie odnaleźć równowagę, a tym, którzy stoją na rozstaju dostrzec drogę dalej.

Wierzę, że cisza może być głośniejsza od krzyków, a prawdziwa zmiana zaczyna się od rozmowy. 🌿

„Kiedyś chciała być wysłuchana. Dziś słucha innych i w tym odnajduje sens".
Pozdrawiam
Kasia K 🙏😊⚘️

♥️ #

13/10/2025

🧠 Nasz mózg uwielbia stałe godziny wstawania i chodzenia spać. Regularność to dla niego sygnał bezpieczeństwa i stabilności.

Kiedy mamy stały rytm dnia, mózg nie musi tracić energii na „ogarnianie chaosu” dzięki temu łatwiej się koncentrujemy, mamy więcej motywacji, a nastrój rośnie razem z poziomem energii 😁☝️

Im lepiej zadbasz o regularność, tym więcej przestrzeni zyskujesz na rozwój, pasję
i działanie z lekkością. Robisz bo masz motywację wewnętrzną.

I jeszcze jedno☝️ odłóż telefon co najmniej godzinę przed snem. Światło z ekranu hamuje produkcję melatoniny, czyli hormonu snu. Daj swojemu mózgowi szansę się wyciszyć zamiast scrollowania, wybierz spokojną muzykę, książkę albo kilka minut wdzięczności za mijający dzień.

Zadbaj o systematyczność, staraj się robić to co dodaje Ci energii, co wycisza i uspakaja.
Dbaj o swój układ nerwowy, nastrój, a psyche będzie w lepszej kondycji 💪😊

Pozdrawiam 😉

12/10/2025

🏡Dom, który pamięta

Od dziecka spoglądam na świat z ciekawością.
Mama przed pracą zostawiała mnie u dziadków. Siadałam przy oknie i patrzyłam na przechodniów. Liczyłam ich kroki, na głos mówiłam kto idzie z psem, jakby to dziadka bardzo interesowało, a kto z zakupami.

Sąsiadki wywieszały pranie, a ja biegałam między prześcieradłami, chowając się w pachnącej świeżości, choć one nie zawsze były tym zachwycone. Dorośli wydawali mi się wtedy smutni i zajęci, a ja chciałam tylko, by ktoś się ze mną pobawił.

Pamiętam, jak pod blok przywożono węgiel. Pan Mietek z fajką palił w kotłowni, a ja wspinałam się na węglową górkę jak na szczyt świata. Wtedy wszystko było proste. Wystarczyło, że ktoś się uśmiechnął i już dzień był pełen słońca.

Moi dziadkowie dziś mieliby ponad sto lat. Ich życie naznaczyła wojna, brak bezpieczeństwa, strach, a potem trudna codzienność powojennych lat. Domyślam się, że kiedy urodziłam się w latach osiemdziesiątych dom był już dla nich przystanią. Pachniało w nim zupą, mydłem i spokojem. Dziadkowie wiedzieli, że najcenniejsze rzeczy w życiu to te, których nie można kupić - czas, zdrowie, bliskość. Kiedy mówili, że „teraz jest dobrze”, to naprawdę to czuli.

Może dlatego dziś lubię otaczać się rzeczami, które niosą ze sobą wspomnienia tamtego świata. Dawne rzeczy dają zakorzenienie, ciepło, którego nie da się podrobić. Mają w sobie ciszę ludzi, którzy byli przede mną i wspomnienia chwil, które uczyły cierpliwości. Nowoczesność daje ruch, lekkość, w której myśli mogą płynąć, a przestrzeń nabiera oddechu.

Kiedy łączę jedno z drugim, czuję, że dom oddycha, jakby w jego ścianach spotykały się trzy czasy naraz. Przeszłość, która szeptem opowiada historie, teraźniejszość, która słucha, i przyszłość, która delikatnie czeka przy drzwiach.

Każdy mebel, każda lampa, każdy kwiat w wazonie niesie w sobie coś więcej niż formę, niesie emocję. Światło starej lampy nie tylko rozprasza mrok, ale ogrzewa wspomnienia. Drewniany stół pamięta dłonie, rozmowy i śmiech. Bukiet kwiatów przypomina, że piękno nie potrzebuje trwałości, by być prawdziwe.

W tym połączeniu nowego i dawnego odnajduję równowagę. Gdy przeszłość i teraźniejszość uczą się oddychać razem, pojawia się spokój, który można nazwać domem.

Codzienność, w której można się zatrzymać i po prostu być. Cierpliwość i spokój to siła, która leczy umysł i ciało.

Pozdrawiam serdecznie 😊🙏🍁🍂

11/10/2025

🍂 Zrozum siebie, a zrozumiesz świat 🍂

📱 Coraz więcej ludzi żyje dziś z opuszczoną głową wpatrzonych w ekran, a nie w oczy drugiego człowieka. Coraz więcej ludzi zamyka się w ekranie zamiast w objęciach drugiego człowieka 🫂
🏘 Domy pełne są ciszy, ale nie tej kojącej. Ciszy, w której zamiast rozmów słychać tylko dźwięk przewijania ekranu.
🤖 Sztuczna inteligencja, choć potrafi słuchać, nie zastąpi tego, co tworzy prawdziwa relacja, spojrzenia, emocji, dotyku, obecności 😍🤝

Potrzebuje dotyku, słowa, obecności.
Potrzebuje czułości, nie powiadomień bo nawet najgłośniejszy świat online nie zagłuszy ciszy w sercu, gdy brakuje człowieka obok.

😑 Wielu z Was zamknęło się w sobie, bo ktoś kiedyś zawiódł. Rodzic, który nie okazał akceptacji. Partner, który zdradził. Przyjaciel, który odszedł wtedy, gdy najbardziej go potrzebowaliście.
Zaufanie zostało nadwyrężone, a wraz z nim chęć do otwierania się przed innymi.
Człowiek, który raz został zraniony, często buduje wokół siebie mur 🧱 wierząc, że w ten sposób się ochroni przed ponownym zranieniem 😶‍🌫️ lecz mur chroni tylko pozornie, bo za nim rośnie samotność 🥺

Relacje są jednym z najtrudniejszych, ale i najbardziej uzdrawiających obszarów życia🥰
To, jak dziś kochasz i komu ufasz, jest w dużej mierze odbiciem tego, jak byłeś kochany i komu ufałeś jako dziecko.
Brak akceptacji ze strony rodziców, chłód emocjonalny lub ciągła krytyka zostawiają w człowieku niewidzialne blizny🥴
W dorosłym życiu próbujemy te braki wypełnić, czasem przez ucieczkę w samotność, czasem w kolejne, niesatysfakcjonujące relacje.

🌿 Każdy z nas ma w sobie zdolność do odbudowania więzi, z innymi i z samym sobą.
Nie da się tego zrobić bez zatrzymania, bez refleksji i bez odwagi zajrzenia w siebie.

Dopóki nie pokochasz siebie, nie zrozumiesz drugiego człowieka 🫵

Dopóki nie uzdrowisz bólu z przeszłości, nie zbudujesz spokojnej teraźniejszości🫵

Prawdziwa relacja zaczyna się od Twojej obecności. Każda relacja czegoś Cię nauczyła, wyciągnij wnioski, zacznij rozmawiać o swoich uczuciach. Pokaż, że nie jesteś przezroczysty, tylko z krwi i kości.

Nie zostałeś stworzony do samotności.
Potrzebujesz obecności, akceptacji, spojrzenia, które mówi: „widzę Cię takim, jakim jesteś.”😃

Zanim odbudujesz zaufanie do innych, spróbuj zaufać sobie i zacznij od prostych pytań:

✨ Czy akceptuję siebie takim, jakim jestem ?
✨ Czy potrafię przebaczyć tym, którzy mnie zranili ?
✨ Czy potrafię być obecny w relacji bez telefonu w dłoni ?

Wiesz, trudno Ci będzie zaangażować się ponownie w bliską relację, gdy serce Twoje będzie zamknięte.
Będzie Ci trudniej zbudować więzi, jeśli nie masz jej z samym sobą.
Zaufanie to nie słabość, lecz odwaga, by znów wpuścić światło do swojego świata.

🍂🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍂

🌿 Buddyjskie podejście mówi, że cierpienie bierze się z przywiązania i lęku.
Człowiek, który trzyma się przeszłych zranień, nie jest obecny w teraźniejszości.
Dopiero kiedy potrafi spojrzeć na ból z uważnością bez ocen, bez chęci odwetu może go uwolnić.
Kiedy zaakceptujesz własne emocje, łatwiej przyjmiesz cudze.
Kiedy wybaczysz sobie błędy, nie będziesz oceniał innych.
A gdy nauczysz się ciszy w sobie zrozumiesz, że nie potrzebujesz uciekać od ludzi, by czuć spokój.

🙏 Uważność uczy nas bycia tu i teraz w rozmowie, w relacji, w oddechu.
Kiedy jesteś naprawdę obecny, zaczynasz widzieć drugiego człowieka, zamiast reagować na swoje lęki.
Wtedy pojawia się zrozumienie, a za zrozumieniem współczucie.

Nie uciekaj od ludzi, naucz się być z nimi świadomie 😉

10/10/2025

😊🙏Jedni ludzie wybierają cierpliwość.
Dają czas, by wszystko dojrzało, a w zamian dostają spokój, zdrowie i głębsze relacje. Nie gonią za wszystkim od razu. Rozumieją, że owoce dojrzewają w swoim czasie – tak jak drzewo, które nie rodzi od razu, ale zakwita powoli.

Ich życie płynie spokojniej bo dają sobie czas, żeby odetchnąć, zauważyć innych, być wdzięcznymi za to, co już mają. Cierpliwość daje im klarowność umysłu i siłę w relacjach. Trudności ich nie omijają, ale nie pozwalają, by pośpiech i gniew ich pochłonęły.

😤 Niektórzy żyją w pośpiechu, nerwowo, zawsze pragnąc natychmiastowych efektów. Każdy dzień staje się dla nich wyścigiem. Wstają z napięciem, kładą się spać zmęczeni i wciąż niezadowoleni, bo nie zdążyli domknąć wszystkiego, co zaczęli.
Pracują ponad siły, wierząc, że jeśli szybciej osiągną cel, poczują spokój i szczęście. Ale ten spokój nie nadchodzi, bo gdy zdobywają jedno, już biegną za kolejnym. Z czasem zdrowie zaczyna się kruszyć, a w sercu rośnie poczucie pustki.

Cierpliwość to mądrość, która pozwala żyć bliżej rzeczywistości, zamiast ulegać iluzji pośpiechu. Ten, kto wybiera cierpliwość, znajduje równowagę ☝️

Ten, kto żyje w biegu, zawsze czuje, że czegoś mu brakuje ☝️

🔑 Cierpliwość to nie czekanie. To sztuka życia w zgodzie z czasem.

09/10/2025

Rodzice, którzy podejmują decyzję o rozstaniu, zazwyczaj nie robią tego pochopnie. W relacji bywa trudno, brakuje porozumienia, a codzienność staje się pełna napięć. Wybierają więc rozstanie, by każdy z nich mógł odnaleźć spokój i spróbować jeszcze raz ułożyć sobie życie.
Z czasem jedno i drugie spotyka nowych partnerów, zakładają rodziny, rodzą się kolejne dzieci. Zarówno mama, jak i tata pragną tego samego – ciepła w domu, stabilności, poczucia bezpieczeństwa, którego zabrakło im wcześniej. Chcą dać swoim nowym dzieciom to, co najlepsze i tworzyć zdrową, spokojną codzienność.

Ale w tym wszystkim zapominają o jednym – że wciąż są rodzicami wspólnego dziecka. Ono się nie „rozstało” razem z nimi.
Ich syn czy córka nadal potrzebuje obu stron: uwagi, obecności, rozmowy i wspólnego czasu.

👧 🧑Z perspektywy dziecka

Dziecko nie rozumie dorosłych decyzji w taki sposób, jak rodzice. Ono widzi, że mama i tata są zajęci swoimi nowymi rodzinami. Czuje, że ich świat kręci się wokół nowych partnerów, nowego rodzeństwa, nowych obowiązków. A ono? Ma wrażenie, że zostało „odstawione na bok”.

Rodzice myślą: „Przecież ono już jest duże, da sobie radę.”
Dziecko nigdy nie przestaje potrzebować rodzica, bez względu na to czy ma 6, 13 czy 16 lat. Potrzebuje zainteresowania jego codziennością, pytań o szkołę, wspólnych chwil, gestów czułości, jasnego sygnału: „Jesteś dla mnie ważny.”

💡Jeśli dziecko przez lata doświadcza poczucia, że jest mniej ważne niż nowe rodziny rodziców, może pojawić się:

Poczucie odrzucenia i samotności. Najczęściej dzieci odczuwają, że „Nie jestem nikomu potrzebny.”

💡Niska samoocena. Może mieć przekonanie, że „Skoro rodzice nie mają dla mnie czasu, to coś ze mną musi być nie tak.”

💡Wewnętrzny konflikt lojalności, gdyż dziecko może czuć, że musi wybierać, do którego domu bardziej pasuje, a tak naprawdę nigdzie nie czuje się w pełni „u siebie”.

💡Złość i bunt, ponieważ emocje, które nie znajdują ujścia, przeradzają się w agresję wobec siebie lub innych.

💡Wycofanie emocjonalne. Dziecko zaczyna zamykać się w sobie, przestaje mówić o swoich potrzebach, bo nie widzi sensu.

💡Trudności w dorosłych relacjach. W przyszłości może bać się odrzucenia, unikać bliskości lub przeciwnie – kurczowo trzymać się innych z lęku przed samotnością.

🌿 Podsumowanie

Rodzice wchodząc w nowe związki, kierują się pragnieniem miłości i stabilności – to naturalne i ludzkie. Jednak z psychologicznego punktu widzenia powinni pamiętać, że ich wspólne dziecko wciąż potrzebuje tego, co najprostsze i najcenniejsze, a mianowicie obecności, uwagi i poczucia, że jest kochane bez względu na zmieniające się układy rodzinne.

☝️Rodzice dzielą życie, ale zawsze pozostają wspólnymi rodzicami swojego dziecka.

☝️Brak uwagi zamienia się i dziecka poczucie odrzucenia, które w sercu zostaje na lata.

08/10/2025

🌿 W trosce o zdrowie psychiczne Waszych dzieci 🌿

Wraz z Wydawnictwem Mamania, chcemy przybliżyć Wam wyjątkową książkę opartą na 20-letnim doświadczeniu klinicznym dr Billy Garvey’a – pediatry i specjalisty zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.

Autor dzieli się w niej prawdziwymi historiami i pokazuje, z jakimi wyzwaniami mierzą się dziś najmłodsi: depresją, nadpobudliwością, wybuchami złości, agresją, niską samooceną czy trudnościami z koncentracją.

👩‍👧 To książka dla rodziców, którzy chcą lepiej rozumieć emocje swoich dzieci i znaleźć praktyczne strategie, jak wspierać je w codziennych trudnościach.
Dzięki niej dowiesz się, jak zbliżyć się do swojego dziecka, jak uważnie słuchać i jak pomóc mu budować odporność psychiczną w świecie pełnym wyzwań.

📖 To nie jest suchy poradnik, to zbiór mądrych wskazówek, które naprawdę pomagają w codziennym życiu.

💬 Bo zdrowie psychiczne dzieci to wspólna odpowiedzialność, zrozumienie to pierwszy krok.

👉 Sięgnij po książkę, która może zmienić codzienność Twojej rodziny.

07/10/2025

✨ Dzieci uczą się świata od dorosłych również na dodatkowych zajęciach. ✨

Dzieci są niezwykle delikatne emocjonalnie.
Ich psychika rozwija się w ogromnej zależności od tego, co słyszą i co obserwują.
To dorośli uczą je, jak rozmawiać, jak radzić sobie z emocjami, jak traktować innych ludzi i to właśnie te wzorce kształtują ich tożsamość i relacje w przyszłości.

Dlatego kiedy zapisujecie dziecko na trening, sztuki walki, piłkę nożną, siatkówkę, koszykówkę, czy grę na instrumencie - nie chodzi tylko o rozwój talentu i sprawności.
Ogromne znaczenie ma to, kto prowadzi te zajęcia☝️

👤 Dobry trener, nauczyciel czy instruktor powinien być nie tylko wymagający, ale też pełen zrozumienia, który zna psychologiczne i pedagogiczne podejście do dziecka 🫶

Wie, że każde słowo kierowane do młodego człowieka zostawia ślad w jego psychice.
Wspiera, stawia granice, ale jednocześnie daje dziecku prawo do słabości, porażki i emocji bo one są naturalną częścią rozwoju.

💔 Historia jedenastoletniej dziewczynki

Dziewczynka, która marzyła o sporcie, przez dwa lata słyszała od swojego trenera:
„Ból jest dla słabych. Płacz to wstyd. Musisz być twarda.”

Początkowo próbowała sprostać wymaganiom, ale z czasem zamiast czuć się silniejsza, zaczęła zamykać się w sobie. Przestała mówić rodzicom o emocjach, bo uwierzyła, że uczucia to słabość. Uśmiech zniknął z jej twarzy.

W relacjach z koleżankami zaczęła powtarzać to, czego nauczyła się od trenera.
Stała się oceniająca i surowa. Wyśmiewała najbliższą przyjaciółkę, kiedy ta płakała.
Nie zauważyła, jak jej kolorowy świat relacji powoli się rozpadał, aż została sama.

🔎 Co wydarzyło się z psychologicznego punktu widzenia?

Wewnętrzne przekonania: Dziewczynka przyjęła słowa trenera jako prawdę o sobie i o świecie. Emocje, traktowała jako słabość.

Tłumienie emocji: Zaczęła odcinać się od własnych uczuć, by zasłużyć na uznanie.

Modelowanie zachowań: Trener stał się dla niej przykładem, według którego zaczęła postępować wobec koleżanek i kolegów.
Od rodziców, zaczęła się odcinać emocjonalnie.

Utrata autentyczności: Przestała być sobą, dziewczynką wrażliwą, spontaniczną, a zaczęła grać rolę „twardej”, od której wymagano.

Samotność: Brak akceptacji dla własnych emocji przełożył się na brak akceptacji dla emocji innych, a to zniszczyło jej więzi.

🌿 Dlatego rodzice powinni zwracać uwagę, jacy ludzie prowadzą zajęcia z ich dziećmi.
Trener, instruktor czy nauczyciel to nie tylko osoba ucząca sportu czy muzyki, to ktoś, kto realnie wpływa na psychikę dziecka.
Ważne, by mieli przygotowanie psychologiczne nie tylko pedagogiczne. Słowo może budować, ale może też ranić.

Dziecko potrzebuje wymagań i dyscypliny, ale w równowadze z akceptacją, szacunkiem i zrozumieniem. Tylko wtedy trening rozwija nie tylko ciało, ale też serce i umysł.

Dzieci uczą się od dorosłych nie tylko umiejętności, ale i sposobu bycia. Słowo może je wzmacniać albo ranić – wybierajmy mądrze, kto je prowadzi☝️

06/10/2025

✨ Jestem psychologiem, terapeutką, mediatorem i negocjatorem rodzinnym. Od wielu lat wspieram osoby, pary i rodziny w odnajdywaniu porozumienia, odbudowie więzi i w przezwyciężaniu kryzysów. Wierzę, że relacje są najważniejsze – to one dają nam poczucie bezpieczeństwa, bliskości i sensu.

Najczęstszą trudnością, z jaką przychodzą do mnie pacjenci, jest komunikacja. To właśnie sposób, w jaki rozmawiamy, potrafi budować mosty albo mury. Pomagam odnaleźć styl porozumiewania się wolny od krytyki, porównań, zbyt wysokich oczekiwań czy negatywnych ocen. Dzięki temu rozmowa staje się przestrzenią do zrozumienia, a nie do walki.

Prowadzę terapię indywidualną, terapię dla par i mediacje rodzinne – wspieram w rozwiązywaniu konfliktów między partnerami, małżonkami, rodzicami a dziećmi czy rodzeństwem. Towarzyszę również osobom mierzącym się z depresją (także w procesach łączących terapię z farmakologią), stresem, żałobą, lękiem, poczuciem winy czy wysoką wrażliwością.

Moim celem jest stworzenie bezpiecznej, pełnej akceptacji przestrzeni, w której każdy może poczuć się wysłuchany i zrozumiany. Wierzę, że dzięki uważnej rozmowie i autentycznej relacji można odbudować bliskość i znaleźć drogę do lepszego życia.

✨ Podsumowując ☺️👇

🌸 W czym pomagam:

Odnajdywanie porozumienia w rodzinie i w związku.

Odbudowa więzi i budowanie bliskości.

Przezwyciężanie kryzysów osobistych i relacyjnych.

🗣️ Komunikacja – klucz do relacji:

Pomagam znaleźć styl rozmowy wolny od krytyki, porównań i zbyt wysokich oczekiwań.

Tworzę przestrzeń, w której rozmowa staje się mostem, a nie murem.

💞 Oferta:

Terapia indywidualna.

Terapia dla par.

Mediacje rodzinne i rozwiązywanie konfliktów (partnerzy, rodzice, dzieci, rodzeństwo).

Trening Redukcji Negatywnych Myśli.

Praca z ciałem, wykorzystując techniki oddechowe w celu uwolnienia napięcia.

🌿 Wsparcie w trudnych chwilach:

Depresja (również w połączeniu z farmakologią).

Stres i lęk.

Żałoba i poczucie winy.

Wysoka wrażliwość.

Mój link do strony i tam znajdziesz na samym dole kalendarz z moim grafikiem. Możesz umówić się przychodząc do gabinetu w Łodzi lub online.

www.katarzynakukielinska.pl 👈 tutaj znajdziesz adres, kontakt do mnie

Do zobaczenia
Kasia K

https://www.znanylekarz.pl/z/kL3yQ1 Aktywna miłośniczka United Krav Maga.
Gawędziarka, buddystka, pisarka.

Psychologia buddyjska w życiu codziennym.
Uważność na życie w danej chwili.