Otuleni

27/09/2025

Taki warsztat dla specjalistów :)

Zapraszamy na ogólnopolski konwent dla psychologów i terapeutów, którzy chcą mówić językiem adekwatnym do XXI wieku – i słuchać tak, by naprawdę słyszeć.

01/09/2025

Właśnie kończę wspaniale napisaną - prostym, przystępnym językiem książkę o ranach pokoleniowych kobiet i o tym, jak ważne jest ich uzdrawianie.
Przedstawia bardzo wnikliwą analizę kobiet i mężczyzn pod kątem ran, jakich musieliśmy doświadczyć i nadal doświadczamy na skutek pewnych stereotypów i przekonań kulturowo-społecznych, dotyczących przypisanych nam ról.
Rola kobiet - związana z prowadzeniem domu, uległością emocjonalną, dbałością o dobrostan emocjonalny w rodzinie, z rodzeniem i wychowywaniem dzieci. Byciem cierpliwą, wyrozumiałą, dobrą i czułą matką.
Dziś coraz więcej kobiet, przyznaje się do braku tkliwych uczuć do swoich dzieci, coraz więcej kobiet przyznaje się, że mimo, iż kochają potomstwo, nie zdecydowałyby się ponownie, gdyby wiedziały, jak dużo będą musiały poświęcić..
Dla mężczyzn, ta rana to „znieczulenie”, zamknięcie serca na wrażliwość, czułość, tęsknotę i empatię.
Skutkiem tej rany, jest kultura konsumpcjonizmu i materializmu, która niszczy naszą Ziemię, stawiając człowieka ponad wszystko szystkimi istotami żyjącymi i dzielącymi ten świat z nami…

Autorka, uważa że uleczenie jest osobistym zadaniem życiowym każdego z nas, odpowiedzialnością , którą powinniśmy wziąć na siebie dla dobra społecznego i nas samych.

Gorąco polecam - wnikliwa i pilnie potrzebna na czasie pozycja.

Jeśli ktoś już przeczytał, chętnie poznam Wasze zdanie 🙂
Zapraszam do komentarzy i polubień :)

25/08/2025

Poprawiam i poprawiam ten film 🤪
Ale teraz jest już „wystarczająco dobrze”

22/08/2025

Pamiętaj, że kiedy jesteś pod wpływem silnych emocji:
▶️Twoje funkcje poznawcze są ograniczone
▶️jest Ci trudno analizować różne aspekty danej sytuacji
▶️działania pod wpływem takich emocji, często są bardzo impulsywne i możesz ich później żałować..
Więc weź głęboki oddech,
Idź do lasu, wykrzycz się, potup i a może sobie popłacz, bo właśnie tego Ci potrzeba..
Potem daj sobie czas, nawet 48h, usiądź z kartką i zobacz, co teraz dostrzegasz, czego potrzebujesz dla siebie i jak chcesz to zakomunikować innym..

Jeśli to Cię wspiera:
Zostaw komentarz - przeczytam i odpowiem

12/08/2025

Zastanawiam się, jak często przebywacie w lesie, wśród drzew lub w jakiś inny sposób w połączeniu z naturą?
Jak często zdarza się Wam podziwiać przyrodę?
Czego potrzebujecie, aby ogarnął Wami podziw?

Dla mnie podziw, niesie doświadczenie zdumienia nad pięknem i bezmiarem czegoś, czego nie jestem w stanie objąć umysłem.

10/08/2025

Czytam powieść „Dzikie Łabędzie” - Jung Chang - mówi o 3 pokoleniach kobiet, żyjących w Mandżurii.
Historia jest niezwykle poruszająca, zaczyna się od pokolenia prababki autorki, którą sprzedano jako 15-letnią dziewczynkę na konkubinę i ciągnie poprzez jej matkę, która walczyła w ruchu komunistycznym o wyzwolenie i równouprawnienie kobiet, po autorkę, która dziś mieszka na Zachodzie, jest niezależna i wolna…
Sentencja, którą dziś Wam cytuję, pochodzi właśnie z tej powieści i wypowiadana jest przez bardzo biedną, cierpiącą wówczas prababkę autorki do jej bogatej, wpływowej przyjaciółki. Za tym cytatem, kryje się prośba - o zrozumienie i spojrzenie głębiej - sercem, na sytuację drugiego człowieka.

Dziś życzę Wam patrzenia pełnym zrozumienia i akceptacji sercem na siebie i innych.

Pięknej niedzieli 🫶

14/07/2025

Idealny podwieczorek 🙂
Kot, budyń z czarną porzeczką oraz wspaniała książka Marion Woodman „Opuszczając Dom Mojego Ojca”..
O Kobietach i o Mężczyznach - o nas uwikłanych w swe role od ponad 2000 lat w tańcu dwojga.
Dziś, żyjemy w czasach, w których przyszło nam poszukać od nowa tego, co kobiece, i tego, co męskie.
Już przypisanie do roli - matka, ojciec, żona, mąż, syn, czy córka jest zbyt ciasne, niewystarczające i szukamy siebie poza stereotypowymi rolami.
Kobiety odnajdują swoje sprawcze i pełne życia, chęci sięgania i zdobywania, niosące ze sobą męski pierwiastek Ja, a mężczyźni poddają się miękkości, uległości, pasywnej, przyjmującej postawie, która jest związana z kobiecością.
To wyjątkowy czas przemian i transformacji.
Ciekawe, co przyniesie? :)

13/07/2025

Jak często mówicie komuś komplementy?
Jak często zdarza się Wam docenić czyjąś pracę?
Jak często wyrażacie wdzięczność?
Napiszcie do mnie o tym ☺️
Jestem bardzo ciekawa 🤗

05/07/2025

Coś do przemyślenia na weekend dla nas wszystkich…
Świat jest miejscem, które nas wspiera i gości podczas życia.
Opiekowanie się nim, jak i pewnym porządkiem społecznym, jest naszym obowiązkiem wobec przyszłych pokoleń i wobec życia na ziemi.
Tymczasem aktualnie dzieci będą dziedziczyć świat pełen chaosu, nieprzewidywalny i wyeksploatowany…
Zachęcam do przeczytania

Kinga Kruczek: Czego pan się boi w tym nadchodzącym świecie?

prof. Andrzej Leder: Najbardziej boję się o dzieci, bo o siebie to nie. Jestem już w takim wieku, że niewiele mnie przestrasza. I nie boję się tylko o swoje dziecko, tylko o ludzi z tego pokolenia i młodszych. Bo świat, w którym będziecie żyć, będzie trudniejszy niż nasz. Gdy historia zrywa się z łańcucha, trzeba mieć dużo siły. A nie jesteście do tego świata dobrze przygotowani.

KK: Dlaczego?

AL: Na przykład jest taka cecha, po angielsku nazywa się resilience, a którą w języku polskim rozumiem jako „nieustępliwość”. Czyli niezależnie od tego, jak bardzo trudne rzeczy się dzieją, idzie się swoją drogą. I nie jest to bardzo popularna postawa w dzisiejszym świecie. Z tej perspektywy bardzo podoba mi się Ostatnie Pokolenie – już abstrahując od tego, że zgadzam się z ich postulatami – oni są nieustępliwi. I uważam, że jest to godne szacunku.

KK: Jak zacząć budować w sobie taką nieustępliwą postawę?

AL: Przede wszystkim zrewidować swoje oczekiwania i diagnozy wobec świata. Myślę, że jedną ze słabości, nazwijmy to europejskiej klasy średniej, jest to, że sądzi ona, iż możliwa jest retrotopia, czyli, że będzie tak, jak było na początku lat 2000. Fukuyama nam obiecał koniec historii i że po wsze pokolenia będziemy żyli w dobrobycie. Po pierwsze trzeba zrozumieć, że świat się gwałtownie zmienił. Pod drugie nasze założenie, że jest to świat strasznie fajny, było fałszywe. On był dla nas fajny, a dla innych był niefajny – i to oni wywracają nam nasz stolik. Warto przyjąć do wiadomości, że to jest zupełnie racjonalny proces, tylko nasze założenia nie były do końca racjonalne.

fragment rozmowy dla portalu IR2.

Inne rozmowy o tym, jak odnaleźć elastyczność psychiczną w zmieniającym się świecie na naszej letniej konferencji - zapraszamy! (Zostało juz niewiele miejsc...)

15/06/2025

Nie interesuje mnie, czy ktoś mówi, że ma ADHD, depresję, pracoholizm, seksoholizm, uzależnienie od pornografii, bulimię czy Hashimoto.
To tylko język objawów.
Nazwy, które zakrywają pytanie, które naprawdę ma znaczenie:
„Gdzie boli?”
Bo objawy nie są wrogiem. One są listami od ciała. Krzykiem duszy.
Nie chodzi o to, by je tłumić.
Chodzi o to, by zrozumieć, dlaczego się pojawiły.
Zadaniem terapeuty nie jest leczenie etykiety.
Zadaniem terapeuty jest odnaleźć ból, który kryje się pod objawem.
Czasem to ból dzieciństwa.
Czasem to ból pokolenia.
A czasem — ból całego narodu.
Na wykładzie, na którym padło wiele zdań o traumie, Hashimoto głownie dotyczącym kobiet , bezpłodności współczesnych ludzi, o kobietach, które nie mogą donosić ciąży, o mężczyznach, którzy się nie mogą odnaleźć, o ciele, które zaczyna walczyć samo ze sobą — jedno zdanie wybrzmiało najmocniej:
„Czasami przez całe życie nie wiesz, że nosisz w sobie nie swój ból – tylko ból twojego narodu, twojej matki, twojego dziadka.”
Ile pokoleń Polaków musiało tłumić złość, żeby przetrwać?
Ile musiało udawać, że nie czuje?
Ile razy wolność trzeba było chować w sercu, bo mówienie własnym językiem groziło śmiercią?
To wszystko zostaje.
W ciele.
W reakcjach autoimmunologicznych.
W braku dzieci.
W nadmiernej kontroli.
W nieustannym poczuciu winy.
To nie są tylko sprawy jednostki.
To są traumy narodowe, dziedziczone jak kolor oczu.
Polska przez wieki walczyła o prawo, by być sobą.
Dziś wiele osób przez lata nie może poczuć wolności – tylko wciąż walczy z demonami przeszłości, czując się nieustannie zagrożonymi.
I właśnie dlatego czasem idzie się na wykład, czy słucha się rozmowy – nie dla wielu mądrych zdań, ale dla jednego, które trafia prosto w serce.
Które budzi pamięć, której się nie znało.
Bo uzdrowienie zaczyna się tam, gdzie kończy się samotność w bólu swojego życia, rodziny czy narodu.

Gabor Mate
/by Magdalena Malgorzata Kos

13/06/2025

Zapraszam na moją nową stronę :)

Po ponad 20 latach pracy przekonałam się, że tym, co najbardziej wspiera w powrocie do równowagi i odzyskaniu zdrowia psychicznego jest autentyczne, pełne zrozumienia oraz empatii, towarzyszenie drugiego człowieka.

22/09/2023

Z jednej strony to takie proste, jednak w praktyce okazuje się bardzo trudne :)
Jakie są Wasze doświadczenia ? kochajsiebie