C-Eye Gabinet Neurologopedyczny Małgorzata Grela - Konsultacje Terapia

16/10/2025

💬 Dlaczego pacjent chodzi z otwartą buzią - mimo ćwiczeń?

Widzisz pacjenta, który mimo pracy w gabinecie wciąż oddycha przez usta.
Uczy się „zamykać wargi”, ale po kilku minutach wszystko wraca.
Nie dlatego, że „nie ćwiczy” - tylko dlatego, że mechanizm, który powinien utrzymać usta zamknięte, jest zablokowany.

Nie wystarczy więc trenować wargi.
Trzeba zrozumieć dlaczego buzia się otwiera - i odbudować cały system od podstaw:
oddech, żuchwa, język, postawa i struktura zgryzu.

💡 Zanim cokolwiek zrobisz - przejdź przez ten 5-etapowy schemat kliniczny:

1️⃣ Oddech – fundament funkcji

Jeśli pacjent nie oddycha nosem i przeponowo, nie utrzyma zamkniętej buzi.
Oddech ustny zaburza ciśnienie w jamie ustnej, wysusza błony śluzowe i przeciąża szyję.
Sprawdź, czy oddech jest cichy, rytmiczny, nosowy i czy usta domykają się spontanicznie - bez napięcia.

2️⃣ Stabilizacja żuchwy – rama dla języka

Oceń napięcie żwaczy, skrzydłowych i skroniowych.
To one utrzymują żuchwę w neutralnej pozycji i tworzą bazę dla pracy języka.
Gdy napięcie jest obniżone - żuchwa opada, a buzia otwiera się kompensacyjnie.
Gdy przeciążone - sztywność blokuje ruch.
Przywróć równowagę, zanim przejdziesz do funkcji oralnych.

3️⃣ Pozycja języka – stabilizator systemu

Język to nie tylko narząd artykulacyjny, ale stabilizator całego układu orofacjalnego.
Jeśli nie daje oparcia od góry, dno jamy ustnej i mięśnie nadgnykowe przejmują jego rolę - powodując kompensacyjne otwieranie ust.
Prawidłowo ułożony język zamyka system - to on, nie wargi, utrzymuje szczelność ust.

4️⃣ Postawa głowy i ciała – baza stabilizacji

Wysunięta głowa (FHP) = zwężony tor oddechowy, napięcie karku i kompensacyjne otwieranie ust.
W terapii przywróć elongację i neutralną postawę - dopiero potem pracuj nad funkcją oralną.

5️⃣ Wargi i zgryz – fizjologiczna pieczęć ustna

Sprawdź, czy wargi w ogóle mogą się domknąć.
Przy zgryzie otwartym pieczęć ustna jest niemożliwa - to bariera strukturalna, nie „leniwe wargi”.
Pracuj wtedy od przyczyny: oddech → żuchwa → postawa → funkcja.

🧠
Kiedy połączysz te obszary - przestajesz zgadywać.
Zaczynasz rozumieć dlaczego buzia się otwiera i jak przywrócić równowagę w systemie.

💡 Skomentuj MASTER 👇🏻
aby dołączyć do bezpłatnego masterclassu,
na którym pokażę Ci, jak zanim podejmiesz decyzję terapeutyczną,
zobaczyć dlaczego układ pacjenta wybrał właśnie ten wzorzec.

28/09/2025

Gratulacje Edytka...

27/09/2025

Gest wskazywania palcem
• 9 m. życia to rewolucyjny czas. Dziecko przy pomocy wskazania palcem zaczyna komunikować. Często łączy gest ze spojrzeniem na dorosłego.
Ważne jest by wskazywanie rozwijało się w czterech aspektach:,
1. „Chcę coś dostać”- Maluch pokazuje na kubek, zabawkę czy drzwi, oczekując, że dorosły spełni jego prośbę.
2.„Zobacz! chcę ci coś pokazać, czymś ciekawym się podzielić!” Dziecko wskazuje coś nie po to, by to dostać, ale by razem z dorosłym się zachwycić, zdziwić czy skomentować.
2. „Chcę cię o coś zapytać” - wskazuje konkretny przedmiot by uzyskać odpowiedź na pytanie: Co to?
3. „ odpowiadam na twoje pytanie” - wskazuje palcem by odpowiedzieć np. na pytanie: „gdzie jest? ”.
Gest wskazywania to krok w stronę rozwoju języka i myślenia symbolicznego.

Jeśli do 14. m. życia dziecko nie wskazuje palcem, warto traktować to jako sygnał ostrzegawczy. Może on świadczyć o:
• trudnościach w rozwoju komunikacji,
• braku lub osłabieniu zdolności wspólnej uwagi,
• wczesnych sygnałach spektrum autyzmu,
• globalnych opóźnieniach rozwojowych.

UWAGA: Gest wskazywania nie jest jedynie „wyciągnięciem palca”. To zaproszenie do wspólnego doświadczenia, próba nawiązania kontaktu: „Zobacz to, co ja widzę. Podziel się tym ze mną”.

Gest wskazywania palcem to fundament odkrywania: JEST COŚ i JESTEŚ TY, z kim mogę to przeżyć. To jedno z pierwszych doświadczeń komunikacyjnej intencji - budujące więź, poczucie wspólnoty i drogę do języka.

Fot. Własna

26/09/2025

W dniu 13.11.2025 zapraszamy na szkolenie w Bydgoszczy , organizowane przez AssisTech wespół z wybitną terapeutką i specjalistką, posiadającą wieloletnie doświadczenie w pracy z C-Eye'em. Miejsce szkolenia: Hotel Park Bydgoszcz

22/09/2025

Historia gabinetowa...
- Moje dziecko ma autyzm. Nie ma z nim kontaktu. Płacze, krzyczy, nie chce jeść, nie zauważa nas. To jest takie smutne. Takie niesprawiedliwe. Nie zaszczepiłam go, bo balam się autyzmu. Bo wszyscy mówili, pisali na forach, żeby tego nie robić. Zaszczepiłam starsze dziecko, jest wszystko w porządku. Dlaczego ? Co ja mam teraz zrobić? Jestem zrozpaczona. Boję się.

- Przeżyć żałobę, bo trzeba to zrobić. Zaakceptować i działać. Zrobić wszystko, aby dziecko jak najlepiej funkcjonowało. Nie zapominając przy tym o sobie, tacie dziecka, rodzeństwu . Dla każdego z Was musi być czas.
------------------------------------------------
Zmęczona mama nie pomoże.
Zmęczony tata też nie.
Rodzeństwo, to też dzieci, które potrzebują uwagi, do nich skierowanej. To nie jest prawda, że normatywnie się rozwijają i sobie poradzą. Nie poradzą sobie. Prędzej czy później, to się na nich odbije.
-------------------------------------------------
Nic nie jest proste.
Może być prostsze, ale nie zniknie każdy problem.
Trzeba siły, której często nie ma.
Cierpliwości, której brak.
Miłości, która jest.
Odpoczynku, który musi być.
--------------------------------------------------
Wiele osób mówi, że autyzm jest piękny, cudowny.
Tak nie jest w większości przypadków.
To walka z samym sobą. To ciężka praca całej rodziny. To nieprzespane noce pełne łez. To ciągle pytania: dlaczego?
--------------------------------------------------
Można poprawić funkcjonowanie rodziny. To prawda. Staram się wspierać rozwój dziecka . Podpowiadam rodzinom, co robić. Słucham co mówią. Bywa tak, że całe zajęcia poświęcam właśnie na słuchanie rodzica, nie dlatego, że skończyły mi się pomysły na działanie z dzieckiem, ale dlatego, że widzę, że to rodzic dzisiaj potrzebuje większego wsparcia niż dziecko,
--------------------------------------------------
Terapia to proces.
To praca z całą rodziną.

To ciężka praca, która bardzo często nie przynosi żadnych efektów.

To też małe i wielkie sukcesy.
..ale nigdy nie jest łatwo...
--------------------------------------------------

Wszystkim Rodzinom, które mają styczność z autyzmem, życzę wytrwałości, a terapeutom, żeby znalazł się w nich człowiek.
----------------------------------------------------
Nie mam dziecka z autyzmem, nie wiem jaka jest codzienność w domu. Znam ją tylko z opowiadań. Mogę ją sobie tylko wyobrażać.
---------------------------------------------------
Pracuję z dziećmi w spektrum, z ich rodzinami i wiem, że nie jest im łatwo.
---------------------------------------------------
Zachęcam do refleksji.
Do dyskusji jeśli macie ochotę lub potrzebę podzielenia się własną historią, własnymi spostrzeżeniami.
----------------------------------------------------
❤️...z miłości do dzieci.
Neurologopeda

Fot. archiwalne.
Wspinaczka.

17/09/2025

25/08/2025

20/08/2025

U urodzonego o czasie (z użyciem próżniociągu położniczego) chłopca ważącego przy porodzie 2840g, 9/10 w skali Apgar, odnotowano obecność krwiaka podczepcowego średnich rozmiarów, bez innych powikłań.

Krwiak podczepcowy być może wymaga pewnych wyjaśnień - to nagromadzenie krwi pomiędzy czepcem ścięgnistym a okostną sklepienia czaszki, sam czepiec ścięgnisty to z kolei de facto po prostu rozcięgno mięśnia naczasznego, jak to się niekiedy zbiorczo określa grupę mięśni sklepienia czaszki - połączonych wspólnym rozcięgnem parzystych mięśni potyliczno-czołowych i skroniowo-ciemieniowych. Krwawienie podczepcowe z powstaniem krwiaka może być konsekwencją stosowania próżniociągu i w przypadku dużego krwiaka może skutkować dalszymi powikłaniami, niedokrwistością czy zaburzeniami hemodynamicznymi (zaburzeniami w obrębie układu krążenia, aż po wstrząs hipowolemiczny włącznie) chociażby, jakkolwiek tu żadnych nieprawidłowości natury ogólnej nie zaobserwowano.

W drugim dniu życia w związku z podwyższonym poziomem bilirubiny zalecono fototerapię, kolejnego dnia odnotowano wybroczyny okolicy oczodołów dziecka, tzw. krwiaki okularowe (możecie gdzieniegdzie natknąć się na określenie "oczy szopa", raccoon eyes).

Krwiaki okularowe mogą być oznaką dość poważnych sytuacji medycznych. Często stanowią konsekwencję urazu, na przykład złamania podstawy czaszki, mogą powstawać po zabiegach chirurgicznych (po kraniotomii), rzadziej także w przebiegu niektórych nowotworów (w tym kontekście wspomina się zwłaszcza o nerwiaku zarodkowym, neuroblastoma). Ale także... No właśnie. W tym przypadku u malca zlecone niezbędne badania obrazowe, zbadano parametry krzepnięcia i dokonano oceny hematologicznej. I wszystko było ok.

Ostatecznie uznano - co również się zdarza - że krwiaki były po prostu efektem rozprzestrzenienia się krwiaka podczepcowego wspomnianego wcześniej. W końcu luźna tkanka pomiędzy rozcięgnem a okostną rozciąga się ku przodowi aż do brzegów oczodołów, stąd i tam może dotrzeć zgromadzona w tej przestrzeni krew.

Ośmiodniowego chłopca wypisano w dobrym stanie do domu. Podczas wizyty kontrolnej miesiąc później dziecko rozwijało się prawidłowo, a po krwiakach nie było już ani śladu.

źródło: https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/15513815.2021.1948152

14/08/2025

11/08/2025

👍

11/08/2025

Twoje dziecko może dziś wpaść w kłopoty szybciej niż kiedykolwiek w historii.
Alkohol w wieku 14 lat. Ma*****na w 13 lat . Depresja w ciszy pokoju. 12 godzin dziennie w wirtualnym świecie.
To nie są już „problemy innych rodzin” – to rzeczywistość, która może dotyczyć także Twojego domu.

Problemy dzisiejszych nastolatków – narkotyki, pornografia, alkohol, hazard, papierosy
• Szybki rozwój technologii, zmiany w edukacji oraz doświadczenia ostatnich lat związane z przymusową izolacją sprawiają, że problemy nastolatków są inne niż kiedyś. Warto przyjrzeć się, z czym mierzą się młodzi ludzie i nie bagatelizować tego tematu.

Jakie sprawy są dziś trudne dla nastolatków?
• Okres dojrzewania to czas intensywnych zmian fizycznych i emocjonalnych. Dzisiejsze problemy młodych często przerastają rodziców.
• W relacjach rodzinnych często widać poczucie bezradności, osamotnienia i brak zrozumienia. Rodzice nie potrafią rozmawiać z dziećmi o zagrożeniach, a dzieci niechętnie mówią o tym, co czują.
• Wzmożona emocjonalność, chwiejność nastrojów i próby odnalezienia siebie sprawiają, że młodzież czuje się nierozumiana. Szuka oparcia w rówieśnikach, podczas gdy to rodzice powinni budować otwartą relację opartą na zaufaniu i uczyć asertywności.

Problemy ze zdrowiem psychicznym
• Depresja, zaburzenia odżywiania, stany lękowe, zaburzenia dwubiegunowe, ADHD – lista jest długa.
• WHO podaje, że 10–20% nastolatków na świecie ma problemy psychiczne. W Polsce liczba młodych pacjentów z depresją w ostatnich 5 latach wzrosła o ponad 100%.
• Pandemia, izolacja i edukacja zdalna nasiliły objawy depresji i poczucie odizolowania.
• Zaburzenia odżywiania, takie jak anoreksja i bulimia, stają się coraz częstsze.
• Problemy zdrowia psychicznego są wciąż bagatelizowane, a rodzice często tłumaczą objawy buntem lub zmianami hormonalnymi.

Uzależnienia
• WHO podaje, że 13% nastolatków w wieku 15–19 lat pali tytoń, a 6,3% pije alkohol.
• W Polsce niemal 60% uczniów w wieku 14–16 lat miało już kontakt z alkoholem.
• Presja rówieśnicza, potrzeba akceptacji i brak silnej relacji z rodzicami zwiększają ryzyko uzależnień.
• Coraz częściej młodzież eksperymentuje z marihuaną – jest to najpopularniejsza używka w tej grupie wiekowej.

Internet – nowy nałóg
• Co trzeci nastolatek spędza w mediach społecznościowych kilka godzin dziennie, a wielu nawet do 12 godzin.
• Świat cyfrowy jest dla nich równie ważny jak rzeczywisty – kształtuje osobowość i sposób postrzegania siebie.
• Hejt w internecie staje się coraz większym problemem – warto reagować i szukać pomocy specjalistów.

Problemy w obszarze seksualności
• Według UNESCO, 40% młodych ludzi na świecie nie ma dostępu do rzetelnej wiedzy o seksualności i antykoncepcji.
• Brak akceptacji swojej tożsamości, trudności w określeniu wartości i norm – to wyzwania wielu nastolatków.
• Bez otwartej relacji z rodzicem młody człowiek będzie szukał akceptacji poza domem.

Zawsze jest dobry moment, by poprosić o pomoc
• Jeśli czujesz, że problemy z dorastającym dzieckiem Cię przerastają – skorzystaj ze wsparcia specjalisty.
• Pamiętaj, że Twoje dziecko uczy się od Ciebie, jak radzić sobie w kryzysach.

🧡 PIOTR PRZYBYLSKI – PRZEWAGA PRZEZ DOŚWIADCZENIE 🧡
Jestem osobą uzależnioną – alkohol, narkotyki, hazard.
W latach 90. przeszedłem własną terapię i wtedy postanowiłem, że chcę pomagać innym tak, jak ktoś kiedyś pomógł mnie. Dziś – po ponad 30 latach pracy terapeutycznej – wiem, że nigdy nie jest za późno, by zacząć od nowa.

🔸 Mgr Piotr Przybylski
– Specjalista psychoterapii uzależnień i współuzależnień
osób dorosłych z syndromem DDA i DDD
– Pedagog resocjalizacji
– Certyfikowany realizator programu CANDIS (uzależnienia od kannabinoidów)
– Terapeuta zajęciowy (specjalizacja: hipoterapia osób z niepełnosprawnością intelektualną)

📍 Pracuję z osobami uzależnionymi, współuzależnionymi, rodzicami dzieci eksperymentujących z substancjami, a także z dorosłymi dziećmi z rodzin dysfunkcyjnych.
📍 Uczę, jak zatrzymać destrukcyjny cykl. Jak odzyskać siebie. Jak nie uciekać od emocji.
📍 Towarzyszę w procesie powrotu do życia – bez wstydu, bez iluzji, z prawdą i odpowiedzialnością.

💛 „Umysł jest wszystkim. Stajesz się tym, co myślisz. Każdy człowiek jest autorem swojego zdrowia lub choroby. W konfrontacji między strumieniem i skałą, strumień zawsze wygrywa – nie przez siłę, ale przez wytrwałość.” 💛

🔔 Potrzebujesz rozmowy, nie wiesz, od czego zacząć?
📩 Jeśli czujesz, że to o Tobie – nie jesteś sama.
📩 Masz prawo do pomocy. Masz prawo do zmiany.
📩 Nie musisz czekać, aż ktoś się domyśli.

👉 Skontaktuj się ze mną przez stronę:
https://centrumpsychoterapii.co.uk

28/07/2025

👍

C-Eye® X is designed for individual users.It is designed to support cognitive rehabilitation, communication and entertainment in patients’ homes.