14/11/2025
https://www.facebook.com/share/p/1CztoqVp8U/
,
Ten tekst powinni przeczytać ci, którzy mają w swoim życiu nastolatka.
Bez względu na to, czy jestes rodzicem, nauczycielem, czy sam właśnie dorastasz -zrozumienie tego, co dzieje się w młodym umysle, to nie tylko wiedza, a narzędzie, które naprawdę może coś zmienić. Bo wiedza pozwala nazwać to, co niewidzialne i dzięki temu oswoić to, co niepokoi. A kiedy coś przestaje być tajemnicze - przestaje mieć nad nami władzę.
Dziś więc rozbroję zjawisko charakterystyczne dla adolescencji 👉🏻 wyimaginowaną publiczność.
🧑👱♀️👨👀
Wyimaginowana publiczność - czyli klasyk z okresu dojrzewania: „wszyscy na mnie patrzą, każdy mnie ocenia”. To przekonanie (głównie u nastolatka), że inni ludzie, począwszy od rodziny, poprzez rówieśników a nawet obcych, nieustannie skupiają na nim swoją uwagę, obserwują go, oceniają jego zachowanie i wygląd, tak jakby był ciągle na scenie przed widownią. Młody człowiek, zaczyna myśleć o myślach innych ludzi, jednakże, ze względu na dominujacy w tym wieku egocentryzm, myli to, czym jest zajęty on sam (czyli swoim wyglądem, zachowaniem etc.), z tym, czym zajęte są myśli innych ludzi.
Dlatego często ma poczucie, że jest na scenie, a otoczenie to jego publiczność.
❗Przykłady mysli związane z wyimaginowaną publicznością:
💭„Wszyscy zauważą, że źle wyglądam."
💭„Na pewno się ze mnie śmieją.”
💭„Każdy pamięta, co wtedy powiedziałam.
💭„Jeśli dziś pójdę w tej bluzie, wszyscy to zauważą i będą się śmiać.”
💭„Na pewno słyszeli, jak się przejęzyczyłem, teraz jestem pośmiewiskiem.”
💭„Jak odpowiem źle na lekcji, będą mieć ze mnie bekę”
💭„Na pewno zauważyli, że jestem zdenerwowany - wyglądam śmiesznie.”
💭„Jeśli nie wrzucę dobrego zdjęcia, pomyślą, że jestem nieatrakcyjny i nudny.”
Wszystkie te myśli łączy przekonanie, że inni ludzie poświęcają nam dużo uwagi, a w rzeczywistości...większość ludzi JEST ZAJĘTA SOBĄ - dokładnie tak samo jak my.
Co warto wiedzieć o wyimaginowanej publiczności❓
1️⃣Publiczność - czyli NADMIERNA uwaga skoncentrowana na innych jest wyimaginowana, czyli zmyslona i ona nie istnieje nigdzie poza naszymi przypuszczeniami, że jesteśmy nadmiernie obserwowani i oceniani.
2️⃣Zjawisko to jest charakterystyczne dla okresu dorastania i zwykle słabnie wraz z osiagnieciem dojrzałości poznawczej - czyli kiedy jesteśmy w stanie bardziej realistycznie ocenić perspektywę innych
3️⃣ Jej ślady mogą utrzymywać się także na późniejszych etapach, szczególnie u osób z lękiem społecznym, niskim poczuciem własnej wartości oraz nadwrazliwością na ocenę innych.
❗WAŻNE:
Zjawisko wyimaginowanej publiczności jest uznawane za czynnik tłumaczący wiele typowych zachowań nastolatków, takich jak np.:
✅Nadmierna samoświadomość i skrępowanie
✅Skupienie na wyglądzie - Nastolatkowie mogą obsesyjnie dbać o swój wygląd, przeznaczać dużo czasu na wybieranie ubrania lub unikać innych, gdy sądzą, że ich wygląd jest "nieidealny", bo wierzą, że wszyscy to zauważą i ocenią
✅Konformizm- strach przed negatywną oceną wyimaginowanej publiczności często prowadzi do silnej potrzeby dopasowania się i konformizmu do norm grupy rówieśniczej.
✅Lęk społeczny: w niektórych przypadkach, wyimaginowana publiczność może nasilać lęk w sytuacjach społecznych.
⚠️ Niebezpieczeństwa wyimaginowanej publiczności:
- wzrost lęku i unikania sytuacji społecznych:
Nastolatek zaczyna obawiać się kontaktu z innymi, lekcji, wystąpień, imprez, myslac, że się ośmieszy: „Lepiej nie pójdę, bo coś mi nie wyjdzie.”
- Nadmierne skupienie na wyglądzie i autoprezentacji:
perfekcjonizm wizerunkowy, kontrola każdego szczegółu, porównania z innymi zwiększa ryzyko rozwoju dysmorfofobii i/lub zaburzeń odżywiania.
-Obniżona samoocena
- Zaczyna dominowac poczucie wstydu
- Zniekształcone postrzeganie relacji społecznych: zamiast budować więzi, nastolatek skupia się na kontroli i przewidywaniu oceny.
- Większe ryzyko zaburzeń psychicznych tj. np. zaburzenia lękowe, depresja, fobia społeczna, zaburzenia obsesyjno -kompulsyjne
❗💚 Co można powoedziec nastolatkowi?
Młody Człowieku! To normalne i naturalne, że grupa rówieśnicza i przynależność jest dla Ciebie w tej chwili najważniejsza, a to czego się najbardziej obawiasz, to wykluczenia.
To co czujesz i myślisz to naturalny element dorastania.
Oto, dlaczego to się dzieje:
📍 W okresie dorastania Twój mózg staje się super-myślicielem. Zaczynasz myśleć o tym, co inni myślą. To wielki krok.
📍 Egocentryzm nastolatka: problem polega na tym, że na poczatku mylisz to, co Ciebie intensywnie zajmuje (czyli Twój wygląd, Twoje wpadki), z tym, co zajmuje innych ludzi.
📍 Wszyscy są aktorami: tak naprawdę, większość ludzi jest zajęta myśleniem o sobie. Twój kolega, który siedzi i patrzy w dal, prawdopodobnie martwi się, czy zda jutrzejszy test, a nie analizuje Twoją fryzurę. On też ma swoją publiczność! ;)
💡 Jak wyłączyć ten Reflektor❓
👉🏻Prawda o uwadze: Ludzka uwaga jest ograniczona. Kiedy robisz coś, co wydaje Ci się katastrofą, w rzeczywistości inni zauważają to przez 2 sekundy, a potem wracają do swoich spraw. Badania pokazują, że przeceniamy stopień, w jakim jesteśmy zauważani. To tzw. efekt reflektora.
👉🏻Przekieruj uwagę: Zamiast zastanawiać się, co inni o Tobie myślą, skup się na tym, co jest dla Ciebie ważne. Twoje pasje, cele, wartości. Im mniej energii poświęcisz na wyimaginowaną publiczność, tym więcej zostanie Ci jej na zycie.
👉🏻Wszyscy to czują: Wiesz, każdy przechodzi przez ten etap. Wszyscy martwią się, czy są wystarczająco fajni, mądrzy czy dobrze ubrani. Ta myśl może być bardzo uwalniająca :)
‼Jesteś ważny(a) i wystarczający(a). Bądź sobą i przestań myśleć o sobie jako o produkcie, który inni muszą ocenić. Żyj dla siebie!
💡🚩Dlatego edukacja jest tak ważna❓
Wyjaśnienie, że wyimaginowana publiczność to normalny etap rozwojowy (wynikający z egocentryzmu adolescencyjnego), a nie wada charakteru czy oznaka nieśmiałości, zdejmuje z nastolatka poczucie, że jest "dziwny" lub "inny".
Kiedy młody człowiek nazwie to zjawisko i zrozumie, skąd się bierze, często czuje ogromną ulgę:
„To nie ze mną jest coś nie tak - mój mózg po prostu tak działa w tym wieku”.
Świadome spojrzenie na własne myśli i emocje, zmienia sposób, w jaki je postrzegamy i czasem właśnie to wystarczy, by je odczarować i zmniejszyc ich negatywny wpływ na nasze życie.
, , , , , , , , ,
