Strefa Myśli- Psychoterapia i Rozwój Osobisty

11/06/2025

A jednak ciągle chcemy ten czas zatrzymać, korzystamy z zabiegów…

Nie zamkniemy sklepów z kosmetykami albo klinik kosmetologicznych. Natomiast korzystając z tych dobrodziejstw, musimy mieć jedną świadomość. Obsesyjna pasja zaprzeczania swojemu wiekowi, dbania o wygląd aż do przesady to jest z góry przegrana bitwa. Przez setki tysięcy lat funkcjonowania ludzkości jeszcze nigdy nikogo nie było kto by nie umarł. W Internecie widziałam niedawno zdjęcie pewnej osoby, niegdyś bardzo pięknej. Dzisiaj, ta bardzo piękna kiedyś kobieta jest po 70tce i ma usta rozciągnięte, wypchane silikonem. Wygląda karykaturalnie. Ale sama taką decyzję podjęła.

Telewizja nie lubi zmarszczek. My też ich nie lubimy.

Oczywiście, zmarszczki nie są atrakcyjne, ale jeżeli człowiek tylko tę jedną stronę swojej tożsamości respektuje, a ona się akurat starzeje, to dość nieszczęśliwie wypada. Bo można też respektować drugą stronę swojej tożsamości. Tę, która polega na tym, że na przykład łatwo się uczymy, mamy zdolności do śpiewu, bardzo pięknie urządzamy przyjęcia… Tę stronę niezależną od wyglądu. Można mieć 84 lata i nadal te zdolności pielęgnować. Natomiast uroda to jest tylko dekoracja. Coś co samo w sobie nie jest treścią. Przecież jedyną radością, jaką sprawia uroda, jest to, że się człowiek podoba innym

Powiedz dość, przestań się starać. Psycholog – Ewa Woydyłło o tym, jak być kobietą w XXI wieku. Oh.me
AUTOR: ANNA FRYDRYCHEWICZ

30/03/2025

Nie ukrywaj swoich ran, przyjacielu
Wystaw je na ten ostatni blask świecy
Nie będę cię osądzał
Zobacz, wszyscy jesteśmy poranieni

Być poranionym to nie wstyd
Stoczyliśmy tyle walk

Twoje rany nie są twoimi błędami
Oświetlone, przypominają o głębszym uzdrowieniu
Oświetlone, są zaproszeniem do Nienaruszonego

W samym środku twoich ran
Nieskończenie głębiej niż oświecenie
Budzi się ciche Alleluja

Jesteś tylko „pieprzonym bałaganem”
W porównaniu do jakiegoś pozyskanego z drugiej ręki, nieswojego obrazu
Doskonałości .

Jeff Foster-Zakochaj się w tym , co jest
♥️

21/03/2025

Opowiem Ci co czuję,
tylko proszę – zgaś już światło,
przytulmy się plecami,
lecz nie po to, by zasnąć.

Opowiem Ci co we mnie,
tylko proszę – zabierz oczy,
przytulmy się sercami,
mimo pełnej lęku nocy.

Opowiem Ci jak u mnie
w milczącym było domu:
nikt nie mówił „potrzebuję”
każdy płakał – po kryjomu.

Opowiem Ci, bo teraz
chyba lepiej już rozumiesz:
to nie tak, że ja nie chcę,
ja inaczej – nie umiem.

Jakub Mikołajczk – Przytulmy się plecami
♥️

30/11/2024

Ten typ spotkania ma w sobie coś odrębnego i niespotykanego na ogół w innych kontaktach międzyludzkich. Swoistość kontaktu psychiatrycznego stanowi, jak się zdaje, ze strony psychiatry zafascynowanie światem chorego i chęć ulżenia mu w jego cierpieniach, a ze strony chorego – poczucie bezpieczeństwa, jakie w nim psychiatra stwarza. Zrozumienie drugiego człowieka nie rozgrywa się tylko w płaszczyźnie intelektualnej, może nawet ważniejsza jest płaszczyzna uczuciowa. Chory musi się stać dla psychiatry kimś bliskim, nie może on być kimś innym, obcym w znaczeniu varius, alienus. I poznaje on swego chorego przez pryzmat własnych, często najintymniejszych przeżyć, gdyż nie można zrozumieć tego, czego samemu się nie przeżyło choćby w minimalnym śladzie.

Antoni Kępiński- Schizofrenia
❤️

09/11/2024

" Kiedy zaczynasz się gniewać, wróć do siebie i zaopiekuj się własnym gniewem.
Kiedy ktoś sprawi, że zaczniesz cierpieć, wróć i zajmij się swoim cierpieniem i gniewem.
Nie rób nic.
Ani nie mów niczego.
Cokolwiek zrobisz albo powiesz w stanie zagniewania, może wywołać dalsze szkody w Twojej relacji.
Większość z nas tego nie robi.
Nie chcemy wrócić do siebie.
Chcemy iść za drugą osobą, aby ją ukarać.
Jeśli Twój dom płonie, najpilniejszą rzeczą jest wrócić i próbować ugasić ogień, a nie biec za podpalaczem.
Jeśli pobiegniesz za kimś, kogo podejrzewasz, że podpalił Twój dom, dom spłonie, podczas gdy Ty będziesz go ścigał.
To nie jest mądre.
Musisz wrócić i ugasić ogień.
Gdy zatem jesteś zagniewany i dalej oddziałujesz albo kłócisz się z drugą osobą...
Jeśli starasz się ją ukarać, postępujesz dokładnie jak ktoś, kto biegnie za podpalaczem, podczas gdy wszystko ginie w płomieniach."

Thich Nhat Hanh

01/11/2024

Nad kim płaczesz? Nad tymi, co umarli, czy nad sobą? Nad sobą. Opłakując ich śmierć, opłakujesz własne osamotnienie, własną dolę tego, który został. Nieodwracalność.
Niczego już się nie da naprawić, niczego odwołać, nie da się powiedzieć tego, z powiedzeniem czego się zwlekało.
Za późno na skąpioną - nie wiedzieć czemu - czułość. Teraz niewykonane, niepowiedziane, nienaprawione trzeba nieść w sobie.
„Śpieszmy się kochać ludzi...”
Kochać? Śpieszmy się, żeby zdążyć powiedzieć o miłości.

Adam Boniecki

27/08/2024

A Pani z czym się kojarzy starość?
Akurat z wolnością. Całe życie, zwłaszcza życie kobiety związane jest z obowiązkami. Rodzina jest wymagająca. Ale gdy żyje się odpowiednio długo, w końcu nadchodzi ten czas, gdy obowiązków jest coraz mniej i jednocześnie coraz więcej czasu na życie.

Pani jest stara?
Słucham?

Czy Pani jest stara?
Nie lubię tego słowa, bo ono jest brzydkie. Brzydko brzmi, proszę posłuchać: „stare buty, stary sweter, stary ser”… Jak nieapetycznie, prawda?

Starość jest określeniem pewnej kondycji i stanu ducha. Kondycji marnej, zniszczonej, zużytej; i ducha też marnego, słabego, chorego. A to wcale nie idzie w parze z zaawansowanym wiekiem. Znamy przecież 20-latków o marnym duchu i równie marnej kondycji. I odwrotnie, są wiekowe osoby o duchu pełnym mocy i biegające w maratonach. Nie używam tego słowa przede wszystkim dlatego, że kojarzy się ono z niesprawnością – a ja jestem sprawna.

Można nauczyć się starości?
Tylko przez akceptację. Życie jest ulicą jednokierunkową. Nie da się zawrócić i przeżyć życia jeszcze raz. Trzeba pogodzić się i zaakceptować, że się zestarzejemy.

Pani już to zaakceptowała?
Oczywiście.

Wiek to nie data ważności. Rozmowa z Ewą Wojdyłło tygodnikpowszechny.pl

21/05/2024

Nie możemy niczego zmienić, dopóki nie jesteśmy na to gotowi. Czasem chodzi o trudne okoliczności życiowe – rozwód, wypadek, chorobę lub śmierć – które zmuszają nas do stawienia czoła temu, co nam nie wychodzi, i wypróbowania innych rozwiązań. Niekiedy nasz wewnętrzny ból lub niespełnione pragnienia stają się tak wyraźne, głośne i natarczywe, że nie jesteśmy w stanie ich ignorować ani chwili dłużej. Ale gotowość do działania nie bierze się z zewnątrz, nie możemy się do niej zmusić ani jej przyspieszyć. Jesteś gotowy, gdy po prostu jesteś gotowy, kiedy coś wewnątrz się zmienia i podejmujesz decyzję: Do tej pory postępowałam tak, a teraz mam zamiar zrobić coś innego.
Zmiana polega na zaniechaniu zwyczajów i schematów, które już nam nie służą. Jeśli chcesz znacząco odmienić swoje życie, nie możesz tak po prostu porzucić nieskutecznych zwyczajów lub przekonań; musisz je zastąpić takimi, jakie są dla ciebie korzystne. Wybierasz rozwiązania, dzięki którym robisz postępy i dążysz do celu.
Najważniejszym kluczem otwierającym drogę ku wolności jest nieustanne dążenie do tego, by stać się tym, kim naprawdę jesteś.
Edith Eger- Dar. 12 lekcji, dzięki którym odmienisz swoje życie
❤️🍀

30/04/2024

Ulubione połączenie

NEUROBIOLOGICZNE PODSTAWY PSYCHOTERAPII

Dwaj najbardziej znani teoretycy, łączący zainteresowanie badaniami nad mózgiem i perspektywą kliniczną – Jaak Panskepp i Mark Solms – twierdzili, że „w relacji między neuronauką a psychoanalizą nie chodzi o to, kto ma rację”. Istnieją dane neurobiologii wspierające ustalenia psychoterapii psychodynamicznej.

Jedną z głównych funkcji nieświadomych procesów jest afektywne modulowanie procesu poznania. Poszukiwanie neurologicznych korelatów uczuć i stanów afektywnych jest obecnie zdecydowanie najważniejszym kierunkiem badań w neuronauce, jak przyznaje Joseph LeDoux.

Ciało migdałowate ma liczne powiązania z ośrodkami korowymi odpowiedzialnymi za funkcje poznawcze oraz odpowiada za wspomnienia emocjonalne. Jest neuronalnym residuum pamięci emocjonalnej.

Rezultaty badań nad „mózgiem emocjonalnym” według koncepcji LeDoux pokazują, że człowiek faktycznie jest w stanie odbierać informacje nieświadomie - z pominięciem intelektualnej, świadomej oceny - jedynie poprzez emocjonalną ocenę. Jest to wniosek niezwykle ważny dla rozumienia zjawisk w przestrzeni przeniesieniowo-przeciwprzeniesieniowej.

Istnieją dwa rodzaje pamięci: pamięć deklaratywna (pamięć faktów) i emocjonalna (pamięć emocjonalnego tła zdarzeń, niedostępna poznawczej świadomości). Pewne różnice w funkcjonowaniu tych dwóch systemów pamięci wynikają z różnic w rozwoju struktur, które stanowią ich mózgowy substrat. Pamięć emocjonalna funkcjonuje od początku życia, co związane jest z wczesnym dojrzewaniem ciała migdałowatego. Pamięć zdarzeń związana jest z hipokampem, który dojrzewa dopiero w 2.- 3. roku życia. Dlatego właśnie do wydarzeń sprzed 3. r.ż. nie ma świadomego dostępu. Neuropsychoanaliza interpretuje natomiast system pamięci emocjonalnej jako rezerwuar wzorców relacji self-obiekt. Wzorce diad self-obiekt tworzą najbardziej prymitywną substancję życia psychicznego i stanowią bazę do wykształcenia się postulowanej przez Freuda trójdzielnej struktury aparatu psychicznego.
Pamięć emocjonalna, umiejscowiona w ciele migdałowatym, powiązana byłaby również z potencjalnymi wczesnymi traumami, które wpływają mocno na kształtowanie się mózgu i wydzielnictwo kortyzolu (hormonu stresu). Szczególnie silnym czynnikiem stresującym wydaje się separacja i deprywacja kontaktu emocjonalnego z matką. Potwierdza to przekonanie psychoanalizy o roli wczesnych, nieuświadomionych czynników emocjonalnych w rozwoju różnych form psychopatologii.

Jak podkreśla Stern, dzieci od początku życia gotowe są na wejście do intersubiektywnej matrycy z dorosłym. Stanowi ją wspólne przeżywanie, odzwierciedlanie, uczenie się, dostrajanie się emocjonalne i behawioralne. Powstawanie przedstawianych zjawisk w intersubiektywnej przestrzeni umożliwia neurobiologiczny system neuronów lustrzanych, które są aktywowane w odpowiedzi na zachowanie drugiej osoby. Intersubiektywność to zdolność do dzielenia się, rozumienia, empatyzowania, czucia, uczestnictwa, wejścia w świat subiektywnych przeżyć drugiego człowieka. Główne zjawiska obecne i opracowywane w ramach psychoanalizy, jak przeniesienie i przeciwprzeniesienie, identyfikacja i identyfikacja projekcyjna, internalizacja, relacje z obiektem, empatia, formowanie się superego wiążą się właśnie z intersubiektywnością.

Panksepp twierdzi, że zabawa jest kluczowa dla rozwoju społecznych kompetencji człowieka. Zabawa wiąże się z uczeniem zachowań kooperacyjnych, agresywnych, konkurencji, hierarchii, a nawet kompetencji w opiece i macierzyństwie. Konsekwencją tych uwag jest przekonanie żywione przez Pankseppa, że zabawa jest kluczową aktywnością dla prawidłowego rozwoju człowieka, ale też dla redukcji objawów psychopatologicznych (np. depresyjności).
Zabawa jest kluczową techniką w psychoterapii i psychoanalizie dzieci. Panksepp w swojej koncepcji systemu zabawy porównywał ją do śnienia (REM dream) twierdząc, że być może oba mogą mieć podobne funkcje. Miałyby odpowiadać za integrację złożonych afektywnych informacji, co miałoby z kolei pozwalać dziecku/dorosłemu w dostosowaniu się do fizycznego i społecznego otoczenia. Jednym z argumentów na rzecz tej tezy jest fakt wydzielania tych samych neurotransmiterów w przebiegu obu procesów - śnienia i zabawy. Warto podkreślić, że funkcją zabawy w psychoterapii dzieci jest nie tylko dostarczenie materiału przeniesieniowego, ale również właśnie opracowanie trudnych do asymilacji doświadczeń emocjonalnych.

Przybuła J. (2016) Neurobiologiczne podstawy psychoterapii, Psychoterapia 2 (177), s. 29 - 42

AK

16/04/2024

Drodzy Państwo,

konsultacje umawiane są wyłącznie telefonicznie/ smsowo. ( Jeśli nie odbieram, trudno się dodzwonić- warto napisać sms z informacją o jaką wizytę chodzi - aktualnie przyjmuję wyłącznie osoby dorosłe, nie konsultuję dzieci i młodzieży ani nie prowadzę terapii w parach )
Na wiadomości staram się odpisywać najszybciej jak to tylko jest możliwe, z informacją zwrotną o możliwości umówienia wizyty - wtedy podaję propozycję terminu lub z informacją o braku terminów. Proszę też o cierpliwość i wyrozumiałość . Nie zawsze odpowiedź ode mnie będzie natychmiast i tego samego dnia.
Zaznaczam też, że nie odpowiadam na wiadomości pisane za pomocą komunikatorów typu messenger czy za pośrednictwem dm na instagramie.

Z pozdrowieniami 🙂
Magda Stępniakowska
Gabinet psychoterapii w Andrychowie
tel. 883 987 070

12/02/2024

Kilka lat temu odbyły się badania dotyczące klinicystów, których w literaturze kolokwialnie nazywa się 'super shrinks'. Barry Duncan i Scott Miller zainteresowali się tym, co sprawia, że tylko część terapeutów – podobnie jak w niemal każdym innym zawodzie – jest tak bardzo skuteczna, a części idzie znacznie gorzej. Postanowili zbadać tę przepaść, sprawdzić, co konkretnie robią terapeuci z różnych nurtów osiągający najlepsze wyniki.
Okazało się, że ci najlepsi mają ze sobą wiele wspólnego, niezależnie od paradygmatu. Są przede wszystkim dobrzy w przyjmowaniu informacji zwrotnych od pacjentów. Nie są nastawieni obronnie, nie odbijają piłeczki, nie interpretują od razu. Są gotowi wspólnie rozmawiać o tym, co się wydarzyło i jak moglibyśmy rozumieć się lepiej. Do tego niezbędne jest nam zaciekawienie drugim człowiekiem, a nie forsowanie swojej racji. I to taka relacja jest podstawą nowoczesnej, skutecznej psychoterapii. Ktoś, kto myśli, że wie wszystko o pacjencie bez wcześniejszego dowiedzenia się tego, nigdy nie będzie dobrym psychoterapeutą.

Anna Król-Kuczkowska w rozmowie ze Sławomirem Blichem. Laboratorium Psychoedukacji

20/12/2023

Człowiek sprzedaje nie tylko towary;
sprzedaje siebie samego -E. Fromm, Ucieczka od wolności

Typowe dla jednostek narcystycznych nadmierne ujawnianie informacji o sobie, nieskrępowane odsłanianie się określa się mianem oversharingu. Oznacza on nie tylko obsesyjne informowanie innych o sobie, ale także pauperyzację publikowanych treści w kulturze cyfrowego narcyzmu, którą to cechuje miałkość, trywializm i nastawienie na sensacyjność (por. Agger 2012). Ów oversharing można także rozumieć jako nadmiarowość bezwartościowych treści odnoszących się do danej jednostki, których publiczność nie jest w stanie konsumować ze względu na ich nadprodukcję. Zjawisko to również interpretować można w kategoriach rozpaczliwej próby poszukiwania kontaktu z drugim człowiekiem.

«Osobowość» istnieje tylko pod warunkiem, że jest wystawiona na publiczny poklask, a także oceniana, zachwalana i konsumowana przez jak największą liczbę ludzi, eksponowana na potrzeby zarówno najbliższych, jak i obcych. Ch. Rosen, Kultura narcyzmu

Internet jest medium narcystycznym, umożliwiającym erupcję zachowań skierowanych na własne ja. Dziesiątki aplikacji służą wielu celom, ale przede wszystkim wspierają celebrowanie samego siebie. Medium to, jak żadne inne wzmacnia i podtrzymuje narcystyczne inklinacje jednostek, sprawiając, że kluczowa staje się autoprezentacja i odpowiednio spreparowana kreacja samego siebie. Intensyfikując niezwykle wyraźne tendencje kul-tury opartej o wizualność, staje się źródłem epidemii narcyzmu.
Narcyzmu, którego skala dzięki cyfrowemu obliczu zdaje się nie mieć końca.
Magdalena Szpunar- Kultura cyfrowego narcyzmu