Towarzystwo Psychopedagogiczne & Doradców Psychologicznych

04/11/2025

🧠 Dlaczego po przebudzeniu zapominamy swoje sny?

Wyobraź sobie, że Twój mózg w nocy to reżyser filmu – tworzy sceny, emocje, dialogi, a czasem nawet efekty specjalne. 🎬
Problem w tym, że po zakończeniu seansu… zapomina włączyć nagrywanie.

Podczas snu (szczególnie fazy REM) nasz mózg jest bardzo aktywny, ale obszary odpowiedzialne za pamięć długotrwałą – głównie hipokamp i kora przedczołowa – pracują wtedy na bardzo niskich obrotach.
To tak, jakby system odpowiedzialny za zapisywanie plików był chwilowo w trybie offline. 💾

Dlatego sny często ulatują w kilka sekund po przebudzeniu.
Dodatkowo – w momencie, gdy się budzimy – poziom neuroprzekaźników takich jak noradrenalina czy serotonina nagle się zmienia. Ten „chemiczny szok” utrudnia mózgowi przeniesienie treści snu z pamięci krótkotrwałej do długotrwałej.

Czy można temu zapobiec?
🪶 Tak – jeśli obudzisz się w trakcie fazy REM lub tuż po niej, masz większą szansę, że sen zapamiętasz.
📝 Zapisanie choćby kilku słów od razu po przebudzeniu pomaga „zablokować” wspomnienie zanim wyparuje.

A więc następnym razem, gdy rano pomyślisz „miałem genialny sen… tylko o czym?”, pamiętaj – to nie lenistwo, to neurobiologia robiąca porządki. 😄

30/10/2025

24/10/2025

🧠 Czy klaps to naprawdę „metoda wychowawcza”? 🤔

Niektórzy mówią: „Dostałem klapsa i wyrosłem na porządnego człowieka”.
No cóż… można też powiedzieć: „Kiedyś jeździliśmy bez pasów i też żyjemy” — tylko że dziś wiemy, że to nie był najlepszy pomysł. 🚗💥

Badania psychologiczne są dość jednoznaczne: kary fizyczne nie uczą dziecka, co robić – uczą, czego się bać.
Zamiast rozwijać samokontrolę, rozwijają lęk, wstyd i poczucie winy.
Zamiast uczyć empatii – pokazują, że silniejszy ma rację.

Dziecko po klapsie często myśli:
„Nie wolno krzyczeć, bo dostanę.”
Zamiast:
„Nie wolno krzyczeć, bo to rani innych.”

Różnica subtelna? Nie dla mózgu dziecka.
W pierwszym przypadku uruchamia się strach, w drugim – sumienie.

Z perspektywy pedagogicznej lepiej więc inwestować w konsekwencje, dialog i modelowanie zachowań.
Bo wychowanie to nie trening psa – to kształtowanie człowieka, który pewnego dnia sam wybierze, co dobre. 🧩

20/10/2025

Rekrutujemy!

Jeśli jesteś psychologiem, terapeutą lub pedagogiem i chcesz pracować w miejscu, gdzie liczy się człowiek – zapraszamy! 💚

Rozwijaj się z nami i twórz przestrzeń wsparcia.

👉 Aplikuj na https://www.psychopedagog.org/apply.html

Towarzystwo Psychopedagogiczne | Razem silniejsi

17/10/2025

🎮 Czy gry komputerowe wpływają na agresję u dzieci? 😈💥

Od lat toczy się bitwa większa niż ta o Midgard w God of War: czy gry robią z naszych dzieci potwory, czy może po prostu świetnie bawią?

Zacznijmy od klasyki: dziecko rzuca padem o ścianę – rodzic: „No i proszę, przez te gry!”. Ale chwila… czy naprawdę winny jest pikselowy smok, czy może frustracja, że „lag” znowu zjadł zwycięstwo? 😅 a może jeszcze coś innego? Może kolega wkurzył w szkole, albo ktoś jest zwyczajnie zmęczony?

👉 Nauka mówi jasno: samo granie nie czyni nikogo agresywnym. Wpływ zależy od kontekstu, nie od samej gry.
Badania pokazują, że dzieci, które mają wsparcie emocjonalne, potrafią rozładować napięcie inaczej niż krzykiem czy rzutem padem. Gry mogą wręcz pomagać – uczą refleksu, współpracy i strategii. Ba, potrafią nawet zbliżyć rodziny (o ile rodzic da się namówić na wspólne granie w Minecrafta, a nie tylko „pilnowanie czasu przy komputerze” 😉).

💬 Problem pojawia się, gdy gra staje się ucieczką od emocji, a nie formą zabawy. Jeśli dziecko krzyczy po przegranej rundzie, to niekoniecznie agresja – może frustracja, brak umiejętności radzenia sobie z przegraną (a któż z nas nie zna tego uczucia, kiedy ostatnie HP przeciwnika ucieka o milimetr?).

🎯 Co możemy zrobić jako dorośli?
Nie demonizować gier, tylko rozmawiać o nich.
Zamiast: „Znowu grasz w te głupoty?”, spróbuj:
– „Co w tej grze lubisz najbardziej?”
– „Co czujesz, gdy przegrywasz?”
Takie pytania otwierają drzwi do świata dziecka – i często okazuje się, że ten świat nie jest wcale taki straszny. Dlatego najlepiej pryznajmniej od czasu do czasu pograć razem z nim :)

Bo wiecie co? W grach – jak w życiu – liczy się równowaga. Trochę grania, trochę świeżego powietrza, trochę rozmowy. A jeśli po wszystkim jeszcze zostanie chwila… może i Ty spróbujesz przejść pierwszy poziom? 😎

14/10/2025

Czeeeeśśśććć, mogę Cię zjeeeeeść ? 🙃

07/10/2025

Dlaczego lubimy słuchać smutnej muzyki? Bo to jak emocjonalny kocyk na uszy 🧣👂. Kiedy ktoś śpiewa o złamanym sercu, nasz mózg robi: „Ooo, to o mnie!” 🧠✨—i na chwilę przestaje scrollować dramat wewnętrzny 📱🎭. Smutne piosenki działają jak bezpieczny trening uczuć 🏋️‍♂️💧: można popłakać w kontrolowanych warunkach 😢➡️💆, a potem wrócić do życia jak po dobrej saunie dla duszy 🧖‍♀️🫧.

Do tego smutne nuty mają supermoc: paradoksalnie poprawiają nastrój 🙂⬆️. Dają poczucie zrozumienia („nie tylko ja tak mam”) 🤝, a mózg odpala małe porcje chemii szczęścia 🧪😊 za „ulga, ktoś to nazwał”. No i umówmy się—czasem miło jest przeżyć mini-melodramat 🎬🎶 bez opłaty za popcorn 🍿.

W skrócie: smutna muzyka to nie dół, tylko emocjonalny reset 🔄. A jeśli po trzecim refrenie 🎶🎶🎶 nadal czujesz ciężar—zrób sobie przerwę ☕️, weź kilka oddechów 🌬️ i… włącz jeden utwór, który tańczy zamiast płakać 🕺💃. 🎧💙

🧠 🎵 💙 🌿

02/10/2025

Jak zwiększyć pewność siebie w 7 dni? 🚀
Nie obiecuję, że w tydzień staniesz się superbohaterem Marvela (chociaż… kto wie? 😉), ale mogę Ci podpowiedzieć prosty plan, który naprawdę działa, jeśli potraktujesz go serio.

Dzień 1 – Lustro prawdę Ci powie 🪞
Spójrz w lustro i powiedz sobie trzy pozytywne rzeczy. Nawet jeśli na początku brzmi to dziwnie, to mózg zacznie w to wierzyć szybciej niż myślisz.

Dzień 2 – Małe zwycięstwa 🏆
Zrób coś prostego, co odkładasz od dawna. Wyrzucenie zalegającego kartonu liczy się tak samo jak napisanie pracy magisterskiej (no… prawie).

Dzień 3 – Powiedz “nie” 🚫
Odmów jednej rzeczy, na którą nie masz ochoty. Bez tłumaczeń. Po prostu: “Nie, dzięki”. I nagle odkryjesz, że świat się nie zawalił.

Dzień 4 – Postawa ma znaczenie 💃
Wyprostuj plecy, ramiona do tyłu, głowa do góry. Spróbuj tak chodzić cały dzień. Zdziwisz się, jak inni zaczynają patrzeć inaczej — a Ty czujesz się mocniejszy.

Dzień 5 – Nowe doświadczenie 🎸
Zrób coś, czego nigdy nie próbowałeś. Może nowa potrawa, może karaoke. Pewność siebie rośnie, gdy łamiesz rutynę.

Dzień 6 – Pochwal się 📢
Opowiedz komuś o swoim osiągnięciu. Może być drobiazg, ważne, żebyś Ty to zauważył.

Dzień 7 – Podsumowanie i nagroda 🎁
Usiądź, spisz, co udało się zrobić w tym tygodniu, i nagródź się czymś przyjemnym. Serio – nawet pizza liczy się jako nagroda (tylko nie codziennie 🍕).

Na końcu pamiętaj: pewność siebie to nie maska, tylko świadomość swojej wartości. A tę można budować krok po kroku – dokładnie tak, jak przez te 7 dni.

👉 A Ty – od którego dnia zaczniesz?

25/09/2025

Dlaczego lubimy oglądać horrory? 👻 Psychologia ma na to kilka odpowiedzi, ale uprzedzam – żadna nie brzmi jak „bo uwielbiam, gdy ktoś mnie straszy w środku nocy” (choć, kto wie… 😅).

Po pierwsze: kontrolowany strach 😱. W prawdziwym życiu uciekalibyśmy od zamaskowanego psychopaty szybciej niż od szefa z nowymi obowiązkami 🏃‍♂️💨. W kinie jednak możemy przeżyć emocje w bezpiecznym fotelu 🎬 – wiemy, że to fikcja, a mózg mimo to reaguje adrenaliną.

Po drugie: dopamina 🧠✨. Strach przechodzi w ulgę, a ta mieszanka hormonów działa jak emocjonalny rollercoaster 🎢. To trochę jak wrzucanie ostrej papryczki 🌶️ do zupy – boli, ale i tak wracasz po kolejną łyżkę 🍲.

Po trzecie: wspólnota przeżyć 🤝. Nic tak nie łączy ludzi, jak wspólne wrzaski na seansie 🙀 i pytanie: „czemu ona zawsze biegnie do piwnicy?!” 🕯️🔑. Strach przeżywany razem staje się zabawny 😂, a my czujemy się odważniejsi w grupie 💪.

Wreszcie: horrory uczą nas, że mamy większe zasoby niż myślimy 🌌. Skoro bohaterka potrafi przeżyć atak demona 👿, to może i my damy radę poniedziałkowi ☕📅.

Czyli oglądając horrory, ćwiczymy psychikę jak mięsień 🏋️ – tylko zamiast hantli mamy jumpscare’y 🎃. A jeśli ktoś mówi: „ja w ogóle się nie boję” 🙄, to pewnie zasypia na Egzorcyście… albo kłamie 🤥.

👉 A Wy? Jesteście 🩸 czy 💕?

23/09/2025

Podróże mają w sobie coś z psychoterapii, tylko trochę tańszej niż roczna terapia w gabinecie (choć zależy, gdzie kupisz bilety lotnicze😅). W psychologii mówimy, że rozwój to często wyjście poza strefę komfortu✈️. A trudno o lepszy trening niż sytuacja, kiedy Twój komfort kończy się na lotnisku, bo nagle musisz się dogadać w innym języku, znaleźć toaletę bez Google Maps i spróbować lokalnej potrawy, której nazwy nie potrafisz wymówić 🍜

Podróże uczą elastyczności. Nagle okazuje się, że to, co w domu byłoby „problemem”😡 – spóźniony autobus,🚌 brak zasięgu ❌ – w podróży staje się przygodą. Nasz mózg uczy się, że świat nie wali się w sekundę, kiedy rzeczy idą nie po planie. To obniża poziom lęku, uczy cierpliwości i dystansu.🙃

Uczą też perspektywy – nagle widzisz, że twoje problemy z korkami do pracy to małe piwo w porównaniu z kierowcą tuk-tuka, który próbuje się przecisnąć między słoniem a rikszą. Odkrywasz, że różne kultury mają różne odpowiedzi na pytania, które w domu wydawały się oczywiste. I że świat jest większy niż twoje cztery ściany.🛤

A humorystyczna prawda jest taka: w podróży człowiek dowiaduje się o sobie więcej niż w domu, np. ile naprawdę waży walizka, kiedy trzeba ją ciągnąć po bruku, albo jak bardzo można się zaprzyjaźnić z obcym, który w pięć minut pomoże ci znaleźć drogę, zamiast przez trzy miesiące nie odpisywać na Messengerze.

Podsumowując: podróże kształcą, bo uczą nas cierpliwości, dystansu i tego, że czasem najlepszą odpowiedzią na stres jest… śmiech, zdjęcie z lokalnym kotem i odwaga zamówienia czegoś z menu, nie wiedząc do końca, co dostaniesz.