Wioletta Romanowska - Psycholog, Psychoterapeuta

23/10/2025

❤️

21/10/2025

19/10/2025

01/10/2025

Moi drodzy w ostatnimi czasie spędziłam wiele godzin stażowych w Zakładzie Psychoterapii na Oddziale Dziennym Leczenia Nerwic i Zaburzeń Behawioralnych , a także w Ambulatorium Terapii Rodzin Kliniki Psychiatrii w Krakowie, wszystko po to, by rozwijać się i uczyć procesów terapeutycznych od najlepszych specjalistów...

30/06/2025

🧠 Dopamina vs serotonina – dwaj wielcy gracze w Twoim mózgu. Ale… grają zupełnie w innych ligach.

🎯 Dopamina to system nagrody. Daje Ci „haj” na myśl o chipsach, nowym powiadomieniu, sukcesie albo... wyprzedaży. Uczy mózg: „rób to jeszcze raz!” – nawet jeśli to coś Ci nie służy. Jest szybka, intensywna i często… uzależniająca.

🌱 Serotonina? To zupełnie inna bajka. Spokojna siła. Uczucie bezpieczeństwa, zadowolenia z życia, relacji, rytmu dnia. Serotonina nie krzyczy. Ona koi. Stabilizuje nastrój, reguluje apetyt, sen, poczucie wartości. To właśnie jej działanie chroni Cię przed depresją i przewlekłym stresem.

🧩 Fakt naukowy: mózg działa inaczej, gdy kieruje nim dopamina, a inaczej – gdy dominuje serotonina. Dlatego warto nie tylko szukać przyjemności, ale budować dobrostan.

🔑 Jak aktywować układ serotoninowy?
– codzienna dawka światła i ruchu 🏃‍♀️
– relacje oparte na zaufaniu 💬
– zdrowy sen i regularne jedzenie 💤🥦
– wdzięczność, uważność, kontakt z naturą 🍂

🧘‍♀️ Im częściej aktywujesz układ serotoninowy, tym mniej Twój mózg będzie „gonił” za chwilowym hajem dopaminowym. Zamiast żyć od bodźca do bodźca – zaczniesz naprawdę czuć się dobrze.

📌 Nie karm mózgu tylko cukierkami. Daj mu też ciepły koc, poczucie sensu i rytm.

Jeżeli masz wolne 15 minut i chcesz poznać neurologiczny trik jak uruchomić układ serotoninowy zapraszamy do filmu. Dodatkowo w filmie bedziesz mieć okazję posłuchac Neuro-Story-Tellingu - historii w jaką wplatamy więdze o mózgu:

https://youtu.be/BW75f6LLaU8?si=KuXgVGnQM5WmsID5

13/06/2025

Rozpoczynamy nabór do grupy wsparcia ⚠️

Grupa wsparcia dla dziewcząt - wiek 13-18 👫

Okres dojrzewania to bardzo ważny czas dla każdego nastolatka. To czas rozwoju, pierwszych miłości, rozczarowań.
To również czas budowania relacji rówieśniczych , napięć, zmian nastroju, buntu.

W tak burzliwym czasie grupa wsparcia odgrywa bardzo duże znaczenie w życiu nastolatka. Często większą rolę niż rodzić ( niestety). Autorytetami stają się influenserzy, osoby nie do końca wykazujące pozytywne role społeczne.

Jeśli Twoje dziecko czuje się samotne, ma mało znajomych/ przyjaciół. Nie wychodzi z domu, w samotności spędza czas zamknięte w swoim pokoju👇

Zapisz dziecko do grupy rówieśniczej która będzie niosła pozytywne wzorce zachowań, a tym samym zapełni potrzebę bycia ważnym wysłuchanym.
Wzmocni jego poczucie własnej wartości ,otrzyma kilogramy wsparcia i akceptacji.
Nauczy stawiania granic.

Spotkania grupy: co dwa tygodnie
Uczestnicy : grupa max 4-8 osób
Koszt : 120 zł/ 70 min
Szczegóły i zapisy :
☎️ 605-745-570

Zakończenie rekrutacji 20.08. 2025 r.

Prowadzący:
📌Psychoterapeuta cbt Ilona Zielińska

Będę wdzięczna za udostępnienie posta😊
Ilona Zielińska

09/04/2025

Chciałbym odnieść się do wpisu, który krąży w sieci i jest przypisywany Agnieszce Stąpor, która to miała napisać swoje refleksie o tragicznej śmierci 14 letniej Niny. Nina odebrała sobie życie…

Zatytułuję go tak: Gdy słowa zabijają

Miała zaledwie 14 lat. Zbyt wcześnie powiedziała „dość". Zbyt wcześnie uznała, że jej psychiczny ból przekroczył próg wytrzymałości. Zbyt wcześnie uwierzyła w wewnętrzny głos, który powtarzał, że nie zasługuje na życie.

Dlaczego doszło do tej tragedii?

Trauma relacyjna - Rówieśnicy uznali, że mają przyzwolenie na przemoc psychiczną. Systematyczne wyśmiewanie. Celowe szydzenie. Codzienne poniżanie, obrażanie, obgadywanie. Komentarze w sieci, które wypalały ślady w jej samoocenie niczym żrący kwas. Słowa, które raniły głębiej niż fizyczny ból. Wykluczenie społeczne, które aktywowało w jej mózgu te same obszary, co fizyczny ból.

Mechanizm traumy rozwojowej - Nikt nie rodzi się z nienawiścią. Dzieci uczą się wzorców relacji od dorosłych – w domach, gdzie obserwują relacje rodzinne, w szkołach, gdzie przyswajają normy społeczne, na ulicy i w Internecie, gdzie chłoną kulturowe przekazy. Obserwują, jak dorośli komunikują się między sobą i o innych. Jak używają języka pogardy i dehumanizacji wobec "innych" – osób myślących inaczej, wyglądających inaczej, czujących inaczej. Widzą, że agresja jest nagradzana uwagą, a pogarda daje złudzenie władzy i znaczenia.

Transfer traumy - Młodzi ludzie przenoszą te wzorce do swoich mikroświatów. Na szkolne korytarze. Do zamkniętych grup na Messengerze. Na profile w mediach społecznościowych. I zadają ból, ponieważ zostało to znormalizowane. Ponieważ nikt wystarczająco stanowczo nie postawił granic. Ponieważ nikt nie uświadomił im, że słowa mogą wywołać katastrofę neurobiologiczną w drugim człowieku, mogą być czynnikiem wyzwalającym autodestrukcję.

Wrażliwość, nie słabość - Nastolatka, która odebrała sobie życie, nie była "słaba" – to termin stygmatyzujący i nieprecyzyjny z perspektywy psychotraumatologicznej. Była osobą o wysokiej wrażliwości psychofizjologicznej, która doświadczyła przeciążenia systemów adaptacyjnych. Zabrakło jej zasobów ochronnych, choćby jednej bezpiecznej relacji, jednego dorosłego, który zapewniłby regulację emocjonalną. Zabrakło środowiska, w którym empatia miałaby większą wartość społeczną niż cyfrowe dowody uznania, a wsparcie byłoby silniejszym imperatywem niż potrzeba dominacji.

Odpowiedzialność systemowa - Nie mówmy eufemistycznie: „Takie czasy". To nie abstrakcyjne "czasy" są odpowiedzialne, lecz konkretne systemy społeczne, które my – dorośli – współtworzymy lub którym przyzwalamy. To my, jako opiekunowie, edukatorzy i wzorce, ponosimy odpowiedzialność za przekazywane wartości i normy, za tworzenie środowiska, które może być źródłem traumy lub źródłem odporności psychicznej.

Profilaktyka traumy - Zacznijmy od siebie. Od uważności na język, którego używamy. Od świadomości, jak nasze komentarze wpływają na samoocenę innych. Od refleksji nad tym, jak mówimy o innych ludziach – w obecności dzieci, między sobą, w przestrzeni cyfrowej.

Bo trauma ma charakter międzypokoleniowy (transgeneracyjny) – wzorce relacyjne przekazujemy z pokolenia na pokolenie. Ale możemy przerwać ten cykl.

Tekst "I po co te nerwy"

02/11/2024

Małymi krokami osiągniemy swój cel

21/10/2024

Zapraszamy do skorzystania z bezpłatnych konsultacji specjalistów psychoterapii uzależnień online!
👉 https://uzaleznieniabehawioralne.pl/poradnia-online/

25/08/2024

24/07/2024

"Każdy potrzebuje 4 uścisków dziennie, żeby przetrwać,8 uścisków dziennie do prawidłowego funkcjonowania i 12 uścisków dziennie, aby wzrastać"
Virginia Satir