Gabinet Psychoterapii i Pomocy Psychologicznej - Beata Widera-Brzóska

21/11/2025

Dziecko
jako narzędzie a nie człowiek
Pozostawiam do refleksji

https://www.facebook.com/share/p/19wZKAzq8H/

Narcyz nie widzi w dziecku człowieka.
Widzi narzędzie.
Przedłużenie siebie, rzecz do wykorzystania, dowód swojej „dobroci”, element gry o władzę.

Dlatego przy narcyzie dziecko nie ma dzieciństwa — ma rolę, w której ma spełniać potrzeby dorosłego.

Oto najczęstsze sposoby, w jakie narcyz używa dzieci do kontroli:

⸻

1. Triangulacja — dziecko jako broń w konflikcie

Narcyz wciąga dziecko w dorosłe sprawy:
„Widzisz? Ja się staram. To mama/tata jest problemem.”
Dziecko zaczyna żyć w lojalnościowym rozdarciu, którego nie powinno nigdy doświadczać.

⸻

2. Tworzenie fałszywego wizerunku „idealnego rodzica”

Na zewnątrz narcyz jest czuły, uśmiechnięty, opiekuńczy.
W domu — zimny, krytyczny, nieobecny.
To pokazówka. Narcyz potrzebuje świadków swojej „doskonałości”, nie dziecka.

⸻

3. Dziecko jako „szpieg” albo „posłaniec”

Narcyz zmusza dziecko, by przynosiło mu informacje o drugim rodzicu lub przekazywało komunikaty.
Dziecko zostaje małym dorosłym, wciągniętym w emocjonalne gry, których nie rozumie.

⸻

4. Uzależnianie dziecka emocjonalnie

Narcyz sprawia, że dziecko czuje się odpowiedzialne za jego humor i samopoczucie.
Dziecko uczy się:
„Jeśli będę grzeczny, uśmiechnięty, perfekcyjny — rodzic będzie spokojny.”
To tworzy później dorosłych, którzy boją się konfliktów i żyją dla innych.

⸻

5. Kara za indywidualność

Każde „ja chcę”, „nie podoba mi się”, „boję się” jest odbierane jak atak.
Narcyz nie znosi odrębności dziecka — bo odbiera mu to kontrolę.
Efekt?
Dziecko zamraża emocje, potrzeby i naturalną spontaniczność.

⸻

6. Odbieranie znaczenia drugiemu rodzicowi

Narcyz podkopuje autorytet drugiego rodzica: subtelnie lub wprost.
Dziecko słyszy i czuje więcej, niż myślimy.
Uczy się:
„Tylko narcyz ma rację. Tylko narcyz jest bezpieczny. Tylko jemu wolno ufać.”
To klasyczne programowanie lojalności.

⸻

7. Dziecko jako tarcza

Narcyz używa go, by ukryć swoją agresję, wymusić współczucie lub zatrzymać partnera przy sobie.
„Nie możesz odejść — pomyśl o dziecku.”
„Robię to dla dobra dziecka.”
To nie jest troska, to taktyka.

⸻

Najgorsze jest to, że dziecko nie wie, że to nie jest normalne.

Myśli, że tak wygląda miłość.
Tak wygląda rodzina.
Tak wygląda dorosłość.

A to jest przemoc emocjonalna, której skutki ciągną się latami:
• lęk,
• poczucie winy,
• zamrożenie emocjonalne,
• zanik granic,
• zaburzone poczucie własnej wartości.

Dziecko narcyza nie potrzebuje perfekcji.
Nie potrzebuje superbohatera.

Potrzebuje jednej rzeczy:
kogoś, kto powie mu — słowem i czynem —
„Widzę cię. To nie twoja wina.”

To jest moment, w którym zaczyna się uzdrawianie.

——
Przemoc nie ma płci.
Świadomość jej mechanizmów to pierwszy krok, by ją zrozumieć i przerwać.

14/11/2025

O niepowtarzalnośći osobowościowej

"(…)w człowieku tkwi nieodparta potrzeba bycia akceptowanym. Za wszelką cenę musicie jednak zaufać tym cząstkom swojej osobowości, które wyróżniają was spośród innych i sprawiają, że jesteście niepowtarzalni. Nawet jeśli wyróżniająca was cecha jest dziwna czy nieakceptowana.”

Nancy H. Kleinbaum, "Stowarzyszenie umarłych poetów” (tłum. Paweł Laskowicz)
fot. Marek Piwnicki,

14/11/2025

O wolności wewnętrznej

W psychologii jungowskiej niepodległość nie jest jedynie stanem zewnętrznym, ale także wewnętrznym procesem indywiduacji — drogą, na której człowiek odzyskuje wolność wobec swoich lęków, kompleksów i nieświadomych wzorców.

Tak jak naród odzyskuje wolność po latach zewnętrznego zniewolenia, tak też jednostka odzyskuje swoje „wewnętrzne państwo” po konfrontacji z tym, co zostało zepchnięte do cienia.

Jak pisał Jung w dziele „The Philosophical Tree. Collected Works 13”, człowiek nie staje się oświecony, wyobrażając sobie postacie światła, lecz czyniąc świadomym ciemność.

To właśnie ten akt — rozpoznania i zintegrowania cienia — jest psychicznym aktem niepodległości.

Dziś więc możemy świętować nie tylko wolność narodową, lecz także symbolicznie przypomnieć sobie o wolności wewnętrznej: o odwadze bycia sobą, o dialogu między tym, co świadome i nieświadome, o jedności w różnorodności naszej psychiki.

́ć ́ć

📷 Pinterest

25/06/2025

"Nie ma rodziców, którzy nie popełniają błędów, nie mylą się, którzy zawsze wiedzą co zrobić. Wszyscy się uczą. Dojrzałość polega też na tym, że człowiek wie, że jeszcze wielu rzeczy nie wie i że większość rozwoju jeszcze przed nim.
Myślę , że ułatwieniem we własnym rozwoju może być ponowne uświadomienie sobie dynamiki potrzeb – więzi i rozwoju, która obowiązuje nie tylko w przypadku dzieci, ale również dorosłych. Nie ma ludzi, którzy nie są zainteresowani uczeniem się nowych rzeczy i zmienianiem swojego życia na lepsze. Są tylko ludzie, których przygniatają ich podstawowe potrzeby – bliskości, bezpieczeństwa a czasem nawet snu czy odpoczynku."

Agnieszka Stein, Dziecko z bliska idzie w świat
fot Brian Lundquist

10/06/2025

Przyzwolenie na bunt jako wspierający element rozwoju młodego człowieka
Polecam artykuł

Joanna Szulc: Przyjrzyjmy się jeszcze, proszę, takiej sytuacji. Dojrzewające dziecko szuka swojej tożsamości, eksperymentuje z wyglądem i ma potrzebę, żeby malować sobie twarz niczym maskę wojenną, mieć kolorowe włosy, zgolone brwi, masywne kolczyki i łańcuchy, najeżoną obrożę na szyi, prowokacyjne napisy na plecaku. Kiedy rodzice widzą to dziecko rano, jeszcze w piżamie, to mają ochotę je przytulić, pogadać. Ale gdy jest gotowe do wyjścia, włącza się w nich strach. To jest ktoś obcy, groźny.

Agnieszka Stein: Pojawia mi się takie pytanie: „Czy jestem w stanie zobaczyć swoje dziecko, kiedy ono pokazuje na zewnątrz to, co kryje w środku? Z jego próbami, poszukiwaniami, z tym wszystkim, co dotąd było ukryte?”. Dziecko w wieku 15 lat nie jest tym samym dzieckiem, jakim było w wieku lat 10. Czy zgadzam się na to, że ono się zmienia?
Myślę w ogóle, że nastoletni wiek to trochę ziemia niczyja. Gdybym zobaczyła moją siostrę z kolorowymi włosami i pomalowaną dziwnie twarzą, to pewnie bym sobie pomyślała, że jest dorosła i robi, co chce. Jakby to było małe dziecko, to pewnych rzeczy bym mu mogła zabronić. A w przypadku nastolatka nie bardzo wiadomo, z którego skryptu czerpać – to ani dziecko, ani dorosły. Przestają działać tradycyjne skrypty, które się stosuje wobec dziecka, czyli że ja jestem rodzicem, mam przewagę, decyduję.
Na konsultacjach dużo rozmawiamy z rodzicami o tym, że etap nastoletni to jest czas wychodzenia z domu, oddzielania się od rodziny, samostanowienia i uczenia się, jak być ze sobą – w takim znaczeniu, że nie jestem tylko dzieckiem moich rodziców, ale właśnie osobną osobą.

Fragment rozmowy Joanny Szulc z Agnieszką Stein, w książce: Szulc, J. (2023). Kochaj i pozwól na bunt. Jak towarzyszyć nastolatkom w dorastaniu. Warszawa: Agora, s. 33.
Fot. Kateryna Hliznitsova

02/05/2025

O kwintesencji bliskości

- Wiesław Myśliwski, "Ostatnie rozdanie"📖
Fot. Włodzimierz Wasyluk / East News

16/04/2024

Jaka jest Twoja bajka usłyszana, uwewnętrzniona w dialogu z samym sobą …
Zachęcam do przeczytania komentarzy pod oryginalnym postem Pani Agnieszki Stein 🍀

Mam ochotę na nowy format. Co o tym myślicie?

Jest taka bajka, że jak dbamy o siebie to inni, bliscy nam ludzie na tym tracą. Znacie jeszcze inne relacyjne bajki? Chcę publikować kolejne tego typu posty więc podpowiedzcie o jakich bajkach warto, żebym pisała.

08/04/2023

W związku z nadchodzącym czasem
dla Każdego
przeżywanego i doświadczanego
Inaczej
składam życzenia
Miłości, Wiary i Nadziei 💚 i
ODRODZENIA ❤️
nowego, innego,
własnego, zapomnianego
Spokojnego Czasu

21/09/2022

Możesz

11/09/2022

Z perspektywy dziecka ..
Pozostawiam do refleksji

CZEGO DZIECI NAM NIE MÓWIĄ...

1. Nie krzycz na mnie. Boję się wtedy Ciebie i myślę, że skoro na mnie krzyczysz to ze mną musi być coś nie tak.

2. Słuchaj mnie. Kiedy opowiadam Ci o tym, co dla mnie ważne, patrz mi w oczy. Czuję wtedy, że ja i moje sprawy są dla Ciebie ważne.

3. Pozwól mi dorastać w moim własnym tempie. Nie zmuszaj mnie do robienia rzeczy, na które jeszcze mam czas. Pamiętaj, że jestem dzieckiem i najlepiej odkrywam świat poprzez zabawę.

4. Uwielbiam, kiedy spędzasz ze mną czas. Jesteś w dobrym humorze, bawisz się ze mną, śmiejemy się i tworzymy piękne wspomnienia, do których jako dorosły będę z przyjemnością wracał.

5. Nie porównuj mnie do rodzeństwa czy rówieśników. Czuję się wtedy gorszy, a tak bardzo potrzebuję Twojej akceptacji.

6. Przytul mnie kiedy jest mi smutno. Pozwól mi płakać. Nie mów mi, że chłopcy nie płaczą, że jestem beksą i że powinienem być w dobrym nastroju. Moje uczucia są prawdziwe. Tak samo jak Twoje.

7. Naucz mnie dbania o swoje potrzeby. Wyśpij się, odpocznij, realizuj swoje zainteresowania, spotykaj się z przyjaciółmi. Pokaż mi, że bycie rodzicem i spędzanie czasu z dzieckiem może być źródłem radości. Naprawdę nie chcę widzieć jak cierpisz i poświęcasz się dla mnie, a później jesteś zdenerwowany i sfrustrowany. Martwię się wtedy, że to przeze mnie.

8. Bądź przy mnie kiedy się boję. Nie wyśmiewaj się z moich dziecięcych lęków. Powiedz mi, że też kiedyś bałeś się ciemności i pozwól mi trzymać latarkę przy poduszce.

9. Kochaj mnie dlatego, że jestem. Nie dlatego, że szybko biegam, recytuję wiersze i jestem „grzeczny”. Kochaj mnie także wtedy kiedy popełniam błędy i potrzebuję Twojego wsparcia. Potrzebuję być pewny, że kochasz mnie także wtedy kiedy coś mi nie wyjdzie.

10. Okazuj miłość swojemu partnerowi/ partnerce. To od Was uczę się rozwiązywania konfliktów, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami oraz zrozumienia czym jest prawdziwa miłość.

11. Pamiętaj, że najprawdopodobniej przejmę Twoje przekonania o mnie samym, o innych ludziach, o życiu. Znajdź czas, aby zastanowić się, czy Twoje przekonania są prawdziwe i czy będą mi służyć. Jeżeli myślisz, że ludzie są źli i wykorzystują innych, w życiu będzie mi trudniej i będę nieufny.

12. Wiem, że kochasz mnie i starasz się dla mnie ze wszystkich sił. Pokaż mi, że gorsze dni i drobne potknięcia są częścią życia. Wyciągnij wnioski, zadbaj o swoje samopoczucie i wybacz sobie. Dzięki temu nauczę się reagować podobnie.

13. Uśmiechaj się do mnie. Twój szczery uśmiech działa na mnie kojąco. Czuję się wtedy bezpieczny i kochany.

Z miłością ❤

~ Patrycja Juszkat Pracownia Dobrych Relacji

10/09/2022

10/08/2022

Poczułam dziś dużą potrzebę
żeby podziękować
Za zaufanie ❤

"Nowe rozwiązania w strukturze osobowości, jak i zahamowanie starszych, muszą być wzmacniane w procesie "przepracowania". Kunszt analityka znajduje się w ułatwianiu pacjentowi poznawania alternatywnych sposobów radzenia sobie".

Horowitz, Kernberg, Weinshel R. 3
Psychoanalityczna technika i teoria zmiany psychicznej (Sandler)

Dziękuję za zaufanie ❤️