Psycholog Cieszyn - Via Optima Anna Wąsik

03/12/2025

Objawy mikronapięcia - sprawdź, czy je masz i co możesz z nimi zrobić.

Czasem wydaje nam się, że jesteśmy rozluźnieni, a jednak w ciągu dnia czujemy zmęczenie, ciężkość, drażliwość albo trudność z koncentracją.
🌿
To nie zawsze jest stres, o którym wiemy. Często to mikronapięcia, subtelne, prawie niewidoczne skurcze w ciele, które gromadzą się przez lata.
🌿
Tak delikatne, że przestajemy je zauważać.
🌿
Tak silne, że wpływają na cały układ nerwowy.
🌿
Mikronapięcia są zachowaną pamięcią dawnych obron, sposobem, w jaki ciało próbowało się chronić.
🌿
MIKRONAPIĘCIA to m.in.:

➡️zaciśnięta szczęka,

➡️lekko uniesione ramiona,

➡️spięta przepona,

➡️ściśnięty brzuch,

➡️napięte dno miednicy,

➡️subtelne napinanie palców rąk lub stóp,

➡️lekkie napięcia przedramion, łydek, ud.

Ciało nie robi tego przypadkiem.
🌿
To ślad dawnego stresu, niedomkniętej mobilizacji albo zamrożonych emocji.
🌿
I choć wydają się małe, układ nerwowy traktuje je tak, jakby w tle ciągle świeciło czerwone światło.
🌿
Dlatego możesz czuć zmęczenie, nawet jeśli „nic się nie dzieje”.
🌿
MIKRONAPIĘCIA REAAGUJĄ NIEZWYKLE SZYBKO NA ŁAGODNE, UWAŻNE ROZLUŹNIANIE. Nawet 30 sekund może dać ciału sygnał, że już nie musi się bronić.

JAK MOŻESZ POMÓC ROZLUŹNIĆ SIĘ MIKRONAPIĘCIOM?:

➡️Świadome otwarcie szczęki - powoli otwórz usta, pozwól językowi opaść, zrób długi wydech.

➡️„Miękkie ramiona” - podnieś ramiona do góry, mocno napnij… a potem opuść je z wydechem.

➡️Mikro–oddech do przepony- połóż dłonie pod dolnymi żebrami. Wdech do boków, długi wydech ustami - jakbyś chciał/a zdmuchnąć świecę bardzo powoli.

➡️Świadome rozluźnianie napiętego miejsca poprzez dawanie mu spokojnej uwagi.

➡️Dotyk własny

🌿

Układ nerwowy kocha dotyk. Szczególnie dotyk własny - ciepły, spokojny, świadomy.

Położenie dłoni:
➡️na sercu,
➡️na brzuchu,
➡️na policzku,
➡️na mostku,
➡️na karku,

wysyła do mózgu sygnał: „JESTEM TU. JESTEM BEZIECZNY/A" 💚
🌿
Dotyk własny działa jak naturalny, wewnętrzny regulator:
obniża napięcie, aktywuje nerw błędny, uspokaja rytm serca.
🌿
Gdy zaczynasz rozluźniać mikronapięcia - także przez dotyk - układ nerwowy w końcu może powiedzieć:

❤️JESTEM BEZPIECZNY, JESTEM BEZPIECZNA.❤️

🌿
Dnia pełnego rozluźniania i spokoju nam wszystkim życzę 💚

Katarzyna J Malysz SEP

12/11/2025

O wolności, tej wewnętrznej...

W psychologii jungowskiej niepodległość nie jest jedynie stanem zewnętrznym, ale także wewnętrznym procesem indywiduacji — drogą, na której człowiek odzyskuje wolność wobec swoich lęków, kompleksów i nieświadomych wzorców.

Tak jak naród odzyskuje wolność po latach zewnętrznego zniewolenia, tak też jednostka odzyskuje swoje „wewnętrzne państwo” po konfrontacji z tym, co zostało zepchnięte do cienia.

Jak pisał Jung w dziele „The Philosophical Tree. Collected Works 13”, człowiek nie staje się oświecony, wyobrażając sobie postacie światła, lecz czyniąc świadomym ciemność.

To właśnie ten akt — rozpoznania i zintegrowania cienia — jest psychicznym aktem niepodległości.

Dziś więc możemy świętować nie tylko wolność narodową, lecz także symbolicznie przypomnieć sobie o wolności wewnętrznej: o odwadze bycia sobą, o dialogu między tym, co świadome i nieświadome, o jedności w różnorodności naszej psychiki.

́ć ́ć

📷 Pinterest

04/11/2025

🕯 Za nami 1 listopada – dzień, w którym pamiętamy tych, których już z nami nie ma.

Dla wielu osób to trudny czas. Pojawia się żal, tęsknota, czasem poczucie winy lub niedokończone sprawy.

Ale jest w tym dniu coś głęboko terapeutycznego.

Pozwalamy sobie pamiętać ❤️‍🩹

Zapala się świeczki, odwiedza groby, mówi się na głos imiona. To rytuał, który daje przestrzeń dla bólu – ale też dla miłości, która pozostała.

W terapii EMDR mówimy o przetwarzaniu straty inaczej niż w tradycyjnym podejściu.

➡ Nie chodzi o "przepracowanie żałoby" w sensie "pożegnania się i zostawienia za sobą". Chodzi o to, by wspomnienie mogło zmienić swoją formę – z bólu paraliżującego na ból, który współistnieje z wdzięcznością, ciepłem i sensem.

By pamięć o bliskiej osobie nie była raną, która ciągle krwawi – ale dobrze zagojoną bliznę, która mówi: "to się wydarzyło, to było ważne, i mogę to nosić w sobie bez cierpienia".

W tym czasie, zapalając świecę, możesz sobie pozwolić na: → Wspomnienie bez ucieczki → Smutek bez winy → Miłość, która trwa – mimo wszystko

Bo pamiętać można na wiele sposobów. I ten dzień przypomina nam, że mamy do tego prawo 💙

Jeśli czujesz, że wspomnienie bliskiej osoby wciąż przytłacza Cię bólem – terapia EMDR może pomóc przekształcić ten ciężar w coś, co da się nosić z godnością.

29/10/2025

Edukacja zdrowotna - Świadomość ciała i emocji.
W programie edukacji zdrowotnej jednym z tematów jest świadomość ciała i emocji. I dobrze, że w tej kolejności. Psychika człowieka potrzebuje naczynia, które będzie dla niej stanowić bezpieczne, lubiane i pewne wsparcie – czyli ciało. Umiejętność rozpoznawania własnych emocji, a także radzenia sobie z nimi dzieje się poprzez ciało. Poczucie, że mam ciało, świadomość tego, jakie procesy w nim aktualnie zachodzą, dbanie o jego dobrostan, jest podstawą zdrowia psychicznego. Młodzi ludzie bardzo często swoje konflikty rozgrywają poprzez ciało – stylizują je w określony sposób, ubierają, malują, ozdabiają. A czasami niszczą i okaleczają. Poprzez ciało wyrażamy naszą tożsamość, eksperymentujemy z nią. Ciało może służyć także jako bezpieczna baza do kojenia naszych emocji, może też posłużyć autoagresji i samozniszczeniu.
Jak wzmacniać w młodych ludziach pozytywny stosunek do ciała? Jak uczyć dbania o ciało i nawiązywania z nim bezpieczną więź?
Na samym początku jest poczucie, że w ogóle mam ciało. Mam ręce, nogi, głowę brzuch, w których nieustająco coś się wydarza. Napięcie, ulga, spokój, ból. Mogę poruszać swoim ciałem, być sprawczy dzięki niemu i w pewnym zakresie mogę zmieniać jego stan. Mogę też wykorzystywać ciało do poczucia ulgi i bezpieczeństwa. Znaleźć z nim dobre schronienie, dobrze się czuć.
• Ćwiczenie Bodyscan – to technika uważnościowa, która pozwala przyjrzeć się swojemu ciału tu i teraz i poczuć poszczególne partie ciała. Zaczynając od stóp i stopniowo przesuwając się swoją uwagą w górę, aż do czubka głowy. Można poczuć napięcie, rozluźnienie, mrowienie, temperaturę, ból albo jego brak, różnice pomiędzy częściami ciała, np. pomiędzy lewą a prawą stroną. Istotą jest zauważanie i przyjmowanie. Bez diagnozy, oceniania, zmieniania.
• Test spaghetti – pozwala poczuć różnice w ciele napiętym i rozluźnionym. Zaciskamy poszczególne partie ciała obserwując jak to wpływa na moje całe ciało: oddech, inne mięśnie. A następnie rozluźniamy i zauważamy różnicę.
• Trening autogenny Schulza lub Jacobsona
• Ćwiczenie startująca rakieta – w pozycji kucznej na podłodze kulimy swoje ciało i obejmujemy się rękami. Pozostajemy w skuleniu przez chwilę obserwując nasze ciało: napięcia, w mięśniach, oddech, uczucia: czy to przyjemne, czy nieprzyjemne, powoduje spokój, czy złości, myśli: „niech to się już skończy”, „niewygodnie mi”, „jakie to przyjemne”. Po zakończeniu prosimy uczniów o opowiedzenie o swoich obserwacjach.
Ćwiczenia można wykorzystać poruszając tematykę ciała, ale mogą one być także wstępem do zajęć i służyć osadzeniu w ciele, wyciszeniu i stabilizacji

03/10/2025

Jak to by było wrócić do szkoły? Rodzice mogą sprawdzić. Tym razem bez sprawdzianów, ocen. Może trochę z zadaniami, a z pewnością z praktyczną wiedzą i wsparciem. O edukacji zdrowotnej pewnie też coś będzie.

Z radością informujemy, że już wkrótce rusza kolejna edycja Szkoły dla Rodziców. To cykl spotkań dla rodziców, którzy chcą mądrze wspierać swoje dzieci, lepiej rozumieć emocje i usprawniać codzienną komunikację w rodzinie.

Zajęcia te cieszą się dużym zainteresowaniem i bardzo dobrymi opiniami uczestników, którzy podkreślają ich praktyczny wymiar i przyjazną atmosferę.

‼ Co ważne – udział w zajęciach jest całkowicie bezpłatny.

Już wkrótce będziemy planować kolejne edycje – serdecznie zapraszamy do kontaktu i śledzenia naszego profilu. :)

📢 Projekt „Być Razem w Kontakcie” jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach programu Fundusze Europejskie dla Śląskiego 2021-2027 (Europejski Fundusz Społeczny+), dla Priorytetu: FESL.07.00-Fundusze Europejskie dla społeczeństwa; dla Działania: FESL.07.07-Wsparcie rodziny, dzieci i młodzieży oraz deinstytucjonalizacja pieczy zastępczej.

Więcej informacji dotyczących projektu znajdą Państwo na naszej stronie internetowej w zakładce "Projekty". 🌐

02/10/2025

Tydzień Przeciwdziałania Przemocy Rówieśniczej

Coraz głośniej o zjawisku bullyingu, a to po prostu szykanowanie, nękanie, zastraszanie i znęcanie się. Równie dobrze mogą to być bezpośrednie zaczepki, wulgarne ataki, seksualne molestowanie, emocjonalny szantaż, czy też coś tak „zwyczajnego” jak plotkowanie, bądź oczernianie kogo...

02/10/2025

Trudne realia w prowadzeniu edukacji zdrowotnej i jak je wykorzystać?
Zajęcia z edukacji zdrowotnej odbywają się najczęściej na ostatnich lekcjach. Uczniowie i nauczyciele są już zmęczeni, przebodźcowani, niejednokrotnie głodni, myślą tylko o tym, żeby iść do domu. Jak ich motywować do uczestnictwa? Jak się cieszyć z tych zajęć? Czy w ogóle z zajęć organizowanych w szkole można się cieszyć?
To, czego zawsze potrzebują młodzi ludzie i co zawsze dobrze im robi, to bycie zauważonym i słyszanym. Dlatego zajęcia z edukacji zdrowotnej można rozpocząć od zauważenia i usłyszenia każdej osoby. Co temu sprzyja? To, co nauczyciele spostrzegają jako minusy edukacji zdrowotnej: mała liczba uczniów, brak ocen, ostatnie lekcje. Niewielka grupa sprzyja atmosferze bezpieczeństwa i ułatwia osobiste zaangażowanie. Jest też czas, by każda z osób mogła zostać zauważona. Można usiąść w kręgu, widzieć i słyszeć siebie dobrze. Nauczyciel może wejść w grupę, być bliżej fizycznie. Uczniowie, wiedzą, że nie będą oceniani – ważne, żeby czuli, że nie tylko ich wiedza nie jest oceniana, ale także to, co mówią, ujawniają o sobie i swoich rodzinach oraz sposób, w jaki to robią. W ramach poruszania tematu ochrony siebie, stawiania granic i przeciwdziałania przemocy warto stworzyć z nimi kontrakt dotyczący tego, na co mają zgodę na zajęciach i czego nie chcą. Kontrakt ten może zawierać akceptowane i nieakceptowane zachowania, gotowość do aktywnego uczestnictwa, kwestie związane z poufnością. Jest to ważne narzędzie dla nauczyciela, który może w nim zawrzeć także swoje potrzeby i oczekiwania. W ten sposób uczy partnerstwa, uwzględniania perspektywy innych osób, możliwości komunikowania swoich potrzeb i zobaczenia potrzeb innych. Praca z potrzebami dotyczy także zauważania swoich potrzeb fizjologicznych – głodu, pragnienia, zmęczenia. Są to idealne zajęcia, żeby pójść za nimi, co przecież w szkole nie jest łatwe: usiąść tak, jak ciało potrzebuje po całym dniu nauki, korzystać z wody, a może zjeść coś wspólnie. Ważne, by na początku zajęć każdy uczeń miał możliwość rozpoznania swoich potrzeb. Może to stać się rytuałem rozpoczynającym każde zajęcia. Czego potrzebuję? Młodzi ludzie często sami tego nie rozpoznają. Przyzwyczajeni się do „nieczucia” i nie wiedzą nawet, jakie mogą mieć potrzeby. Nauczyciel może im pomóc w rozpoznawaniu swoich potrzeb, animując rozmowę o potrzebach z użyciem kart. Mogą to być karty typu Dixit lub karty metaforyczne, albo obrazki z Internetu (np. Pixabay) lub gazety. Każdy uczeń wybiera jedną kartę, która najlepiej opisuje to, jak się teraz czuje lub, która po prostu go przyciągnęła. Pokazuje ją grupie i mówi kilka słów o swoim wyborze. Nauczyciel może to podsumować nazywając potrzeby ucznia. „Usłyszałem, że jesteś zmęczony i wcale nie chce ci się tutaj siedzieć.” Nie komentuje, tylko nazywa. W pracy z potrzebami można też posłużyć się specjalnie stworzonymi do tego celu kartami, jak „Potrzebne karty”.

26/09/2025

O edukacji zdrowotnej słów kilka...
Temat żywy - w mediach, w kościele, w rodzinach i oczywiście w szkole. Temat ten pojawia się także w gabinecie. Jeśli nie wiadomo o co chodzi, to zazwyczaj chodzi o.... lęk. I tym razem nie o lęk dzieci, ale o lęk dorosłych. Chociaż, w efekcie działań dorosłych, lęk w dzieciach wtórnie prawdopodobnie się pojawi. Nie chcę wypowiadać się o lęku na poziomie państwa i kościoła. To jak wsadzenie kija w mrowisko. Chociaż trudno tutaj nie skojarzyć cytatu "Nieświadomym społeczeństwem łatwiej się rządzi". To rodzice i nauczyciele są najbliżej dziecka i, w moim poczuciu, to oni potrzebują najwięcej wsparcia. Czego obawiają się rodzice w związku z edukacją zdrowotną? Tego, że sami w tym zakresie mają zbyt mało wiedzy. Nikt z nimi nie rozmawiał o tym, jak dbać o siebie i często sami tego nie potrafią. Boją się, że nie będą umieli odpowiedzieć na wątpliwości i pytania swoich dzieci w tym zakresie. Obserwuję w gabinecie dużą bezradność rodziców wobec różnych problemów dzieci - tych związanych z ciałem, z kondycją psychiczną, z relacjami rówieśniczymi. Jeśli do wsparcia w wychowaniu dziecka potrzebna jest wioska, to do wsparcia rodzica potrzebne są dwie wioski. Przepychanki na poziomie medialnym, politycznym i kościelnym w tym nie pomagają, a jedynie wzmacniają zagubienie. Rodzice obawiają się, że stracą kontrolę nad jakością wychowania swoich dzieci. Że treści, które będzie przekazywać szkoła nie będą zgodne z ich światopoglądem i wartościami. Na te zagrożenia szczególną uwagę zwraca kościół katolicki. Rodzice w swoim zagubieniu szukają oparcia w autorytetach, które jasno opowiedzą się o tym, co jest dobre, a co szkodliwe dla ich dzieci. Tymczasem nikt nie wyręczy rodziców w samodzielnej odpowiedzi na te pytania. I nikt ich nie powinien wyręczać. Odpowiedzi te wymagają autorefleksji, samoświadomości, a na pewno wsparcia. I w tym miejscu widzę duże pole dla szkoły. Nauczyciel, który ma przekonanie, że edukacja zdrowotna jest ważna, który wie, jaką wiedzę dzieciom chce przekazać, w jakie umiejętności wyposażyć i wie, w jaki sposób chce to zrobić, razem z rodzicem może stworzyć dobry zespół. Ale jak to zrobić w tak drażliwym temacie, skoro współpraca rodziców ze szkołą w ogóle jest w odwrocie? W jaki sposób nauczyciel może wspierać rodzica, jeśli sam ma szereg trudności i wątpliwości w temacie edukacji zdrowotnej? Problemy, które zgłaszają nauczyciele dotyczą braku przygotowania podstawowej bazy do prowadzenia tego przedmiotu. Brak szkoleń, materiałów, systemu wsparcia i finansowania. Nauczyciele są pozostawieni sami sobie - swojej kreatywności, zaradności i entuzjazmowi, o który trudno w atmosferze otaczającej edukację zdrowotną. Mają doświadczenie pedagogiczne i metodyczne w swoim kierunkowym przedmiocie, nie posiadają często umiejętności socjoterapeutyczych, których ten przedmiot wymaga. Reprezentują przedmiot, którego racji bytu trudno jest bronić. Lekcje często są na samym końcu długiego dnia szkolnego, uczniowie i inni nauczyciele traktują go jak przedmiot drugiej kategorii. Trzeba naprawdę się wysilić, żeby zachęcić dzieci do aktywnego uczestnictwa i zainteresować poruszanymi treściami. Możemy w tej bezradności i ogromie problemów powiedzieć sobie - to i tak nie będzie na długo, za jakiś czas zmieni się władza, przedmiot zniknie i nie warto w niego inwestować. Ja myślę jednak, że warto wykorzystać ten czas, kiedy edukacja zdrowotna jest w naszych szkołach i prowadzić ją w taki sposób, by była wsparciem zarówno dla uczniów, rodziców, jak i nauczycieli. Jestem wdzięczna za świadomych, zaangażowanych rodziców i nauczycieli, którym ten temat zdrowia psychofizycznego dzieci i młodzieży nie jest obojętny. Efektem inspirujących rozmów z nimi jest cykl postów wspierających nauczycieli w zakresie prowadzenia edukacji zdrowotnej. Zapraszam do obserwowania i dzielenia. Niech moc będzie z nami!

08/09/2025

Edukacja zdrowotna. Szkodliwa, czy potrzebna?

🌀 Edukacja zdrowotna – temat, który ostatnio znów „robi szum”. Może i dobrze... Choć przyznam, że sama długo zbierałam się, żeby o tym napisać.

Dla mnie edukacja zdrowotna to coś dużo więcej niż „profilaktyka” czy „zdrowy styl życia”. To bezpieczna przestrzeń, w której uczymy się być ze sobą.
Ze swoim ciałem.
Ze swoimi emocjami.
Z relacjami, które czasem są piękne, a czasem trudne.
Z pytaniami o dojrzewanie, seksualność, tożsamość, zdrowie psychiczne.

Nie oceniamy. Rozmawiamy. Bez wstydu. Bez eufemizmów. Bez robienia sensacji.

Bo im więcej wokół tych tematów dorosłego zażenowania, przemilczeń i „zakrywanych kartek”, tym więcej później lęku, trudności i samotności u młodych ludzi.

Dzieci i młodzież mają prawo rozumieć. Mają prawo widzieć, że dorosły umie mówić o ciele, emocjach i zdrowiu normalnie i z szacunkiem.
Nie po to, żeby wiedziały „więcej”. Tylko po to, żeby mniej się bały – siebie, swojego ciała, dojrzewania, relacji i świata...

15/08/2025

Jadę wsłuchiwać się w ciszę.
Od dnia 17.08 do 24.08 gabinet będzie zamknięty. Nie będzie możliwości kontaktu ze mną drogą mailową i telefoniczną. Nie będę odpowiadać na wiadomości.
Zapraszam ponownie 25 sierpnia.
Enjoy the silence