„Centrum Integracji Sensorycznej i Wspomagania Rozwoju Sensoris”

24/11/2025

20/11/2025

Twoje dziecko się buntuje?

Wielu rodziców myśli, że to od razu znak złego wychowania.

Że coś robią nie tak: za mało dyscypliny, za dużo pobłażania albo że dziecko jest po prostu „nieposłuszne”.

No i tu jest problem, bo bunt to nie buntownik i nie problem, tylko taki naturalny etap rozwojowy.

Dzieci zaczynają w ten sposób sprawdzać granice, szukają swojej niezależności, uczą się mówić „nie” i wyrażać emocje, których jeszcze nie potrafią nazwać.

To ich sposób na stawanie się sobą, choć często dla rodziców bywa to jak jazda bez trzymanki.

Co jest więc źle rozumiane?

To, że bunt to nie zło, nie chęć robienia na złość ani nie efekty złego wychowania.

Problem pojawia się wtedy, gdy dorośli nie potrafią tego zrozumieć i reagują krzykiem, karami lub ignorowaniem emocji dziecka. Wtedy bunt rośnie, a kontakt z dzieckiem się psuje.

Lepiej zatrzymać się i zrozumieć, że bunt to sygnał, że dziecko potrzebuje bezpieczeństwa, jasnych zasad, ale też przestrzeni do wyrażania siebie. Trzeba dać mu rękę, być cierpliwym i szukać kompromisów, a nie walczyć o każde „nie”.

Bunt jest częścią rozwoju, a nie waszą porażką jako rodziców. To etap, przez który przechodzi każde dziecko i ważne, jak go przejdziemy i czy zostaniemy z nim blisko.

Stowarzyszenie Terapeutów
+48 501 001 026
terapeuci@terapeuci.org.pl

15/11/2025

15/11/2025

14/11/2025

14/11/2025

12/11/2025

Wyobraź sobie, że Twoje dziecko mówi Ci nieprawdę – to naturalna sytuacja, która może pojawić się wiele razy w jego rozwoju.

Kłamstwo u dziecka to najczęściej sposób na ochronę siebie, uniknięcie kary, zdobycie uwagi lub wyrażenie niezaspokojonych potrzeb.

Nie jest to sygnał złego wychowania, ale okazja do zrozumienia, co dziecko przeżywa i czego naprawdę potrzebuje.

Jak reagować? Przede wszystkim zachowaj spokój i nie reaguj impulsywnie.

Spróbuj zrozumieć przyczynę kłamstwa, pytając: „Co się stało? Dlaczego tak powiedziałeś/powiedziałaś?”.

Ważne jest, by dziecko poczuło, że jest wysłuchane i zrozumiane, a nie oceniane czy krytykowane.

Wyjaśnij konsekwencje kłamstw spokojnie i konkretnie, pokazując, że prawda buduje zaufanie, a kłamstwo je niszczy.

Możesz użyć metoda „Prawda i Fałsz” jako zabawy, która pokaże dziecku radość z uczciwości.

Nie zapominaj też o dawaniu dobrego przykładu, gdyż dzieci uczą się przez naśladowanie, więc jeśli dorośli są szczerzy, trudniej im będzie usprawiedliwiać kłamstwo.

Jeśli sytuacja się powtarza, zastanów się, czy dziecko nie ma niezaspokojonych potrzeb lub czy nie czuje zbyt dużej presji.

Stowarzyszenie Terapeutów
+48 501 001 026
poradnia@terapeuci.org.pl

12/11/2025

Dziecko jest agresywne - co robić?

Wyobraź sobie sytuację, w której Twoje dziecko staje się agresywne – bije, krzyczy, rzuca się lub niszczy rzeczy.

To dla każdego rodzica trudny i stresujący moment, ale warto pamiętać, że agresja u dziecka to często nie złośliwość, lecz sposób na wyrażenie ogromnych emocji, których jeszcze nie potrafi inaczej nazwać ani opanować.

Co robić?
Po pierwsze, zachowaj spokój.

Dziecko potrzebuje teraz Twojej obecności i poczucia bezpieczeństwa, a gwałtowne reakcje dorosłego tylko podnoszą napięcie. Ogranicz słowa i mów krótko, jasno – na przykład „Nie bijemy”. Jeśli sytuacja staje się niebezpieczna, zabezpiecz dziecko i otoczenie, pamiętając o swoim bezpieczeństwie.

Po drugie, pomóż dziecku rozładować emocje w bezpieczny sposób.

Możesz nauczyć je technik oddechowych („Weź głęboki wdech”), pokazać, że można uderzać w poduszki lub napiąć mięśnie zamiast innych osób, a także zachęcić do aktywności fizycznej, która naturalnie rozładowuje napięcie, np. bieganie, skakanie czy zabawa na świeżym powietrzu.

Po trzecie, kiedy złość opadnie, warto spokojnie porozmawiać z dzieckiem o tym, co się stało i pomóc mu nazwać emocje: „Widzę, że byłeś bardzo zły. Co Cię zmartwiło?”.

Takie dialogi uczą dziecko rozumienia siebie i radzenia sobie z uczuciami bez agresji.

Pamiętaj też, że agresja może być oznaką zmęczenia, głodu, stresu lub trudności społecznych, dlatego obserwuj dziecko i szukaj przyczyn.

W razie potrzeby warto skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego.

Agresja to trudny, ale ważny sygnał – traktuj ją jako zaproszenie do bliskości, nauki i rozwoju, nie jako problem do ukarania.

Dzięki temu Twoje dziecko nauczy się, że złość jest uczuciem naturalnym, które można okiełznać i wyrazić bez krzywdy dla siebie i innych.

Jeśli jednak nie jesteście w stanie sami znaleźć źródła agresji u dziecka, nasz psycholog dziecięcy może pomóc.

Stowarzyszenie Terapeutów
+48 501 001 026
poradnia@terapeuci.org.pl

29/10/2025

🧠 Odruch pełzania Bauera – mały ruch, wielkie znaczenie! 🐛

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Odruch pełzania Bauera pojawia się już około 28. tygodnia życia płodowego i pomaga dziecku w pierwszym, samodzielnym ruchu – pełzaniu.
To właśnie ten odruch przygotowuje ciało maluszka do koordynacji kończyn, przekraczania linii środkowej oraz prawidłowego wzorca naprzemienności, tak potrzebnego do chodzenia, pisania i czytania.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
👉 Jak wygląda odruch pełzania?
Kiedy dziecko leży na brzuszku, a dorosły lekko naciska jego stopy – maluszek odpycha się naprzemiennie, jakby chciał się przesunąć do przodu.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
🌱 Dlaczego jest ważny?
✔️ wspiera rozwój osi ciała i stabilizację tułowia
✔️ buduje fundament dla równowagi i orientacji w przestrzeni
✔️ rozwija współpracę półkul mózgowych
✔️ przygotowuje do czołgania, raczkowania i chodzenia

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
🚸 Co, jeśli odruch Bauera nie zintegrował się w pełni?
Dziecko może:
– mieć trudności z koordynacją ruchową,
– poruszać się „sztywno”, bez płynności,
– mieć problemy z pisaniem i przekraczaniem linii środkowej,
– szybciej się męczyć podczas aktywności ruchowych.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
💡 Jak możesz wspierać integrację odruchu?
Zabawy ruchowe na brzuszku, pełzanie przez tunel, „ściganie się robaczków”, masaże i ćwiczenia z programu MNRI® pomagają rozwijać naturalne wzorce ruchowe.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
❤️ Pamiętaj: każdy mały ruch to krok w stronę wielkich umiejętności!