K2 Specjalistyczne Centrum Terapii - Katarzyna Wróż

05/11/2025

Zanim wyjdę z gabinetu, zostaję chwilę w tej ciszy.
Bo proces nie kończy się, gdy ktoś wychodzi.
Czasem jeszcze chwilę trwa.

Często grupa, którą prowadzę, albo warsztaty, zostawiają ślad.
Nie o nich.
O mnie.
Dlatego zanim zamknę drzwi, robię swój mały remanent.
Nie z notatek tylko z emocji.

Pytania, które sobie wtedy zadaję:
– Co dziś we mnie zarezonowało?
– Jaką część mnie poruszyło to spotkanie – Dorosłą, Dziecko, Krytyka? (to pytanie z wczorajszej grupy wsparcia dla osób w procesie redukcji masy ciała).
– Co się wydarzyło między ludźmi, nie tylko w słowach?
– Czego dziś zabrakło – i czy to naprawdę miało się wydarzyć?
– Co chcę zabrać ze sobą z tego dnia?

Bo praca z ludźmi to też praca ze sobą.
Rozwój nie dzieje się tylko w terapii.
Dzieje się pomiędzy
między jednym słowem a drugim,
między człowiekiem a człowiekiem,
między tym, co wiem,
a tym, co dopiero zaczynam czuć.

Zanim wyjdę z gabinetu, uczę się więc wdzięczności.
Za ludzi. Za proces. Za to, że coś we mnie też się zmienia.

Dobrego DZIŚ dla Ciebie.
Niezmiennie mi miło, że chcesz tu wracać
po myśl, po spokój, po kawałek siebie.
Zostań na dłużej 😊

28/10/2025

W terapii czasem słyszę:
„ciągle stoję w miejscu”.
A kiedy przyglądamy się bliżej, kawałek po kawałku,
widać, jak bardzo to miejsce już się zmieniło.

Że zmiana nie zawsze jest spektakularna.
Czasem to "tylko"
inne decyzje, łagodniejsze słowa do siebie,
chwila ciszy tam, gdzie kiedyś był krzyk.

Czasem to ułamek sekundy,
w którym wybierasz spokój zamiast tłumaczenia się.
Oddychasz, zanim odpowiesz.
Zauważasz, że coś Cię dotyka
i nie uciekasz od tego.

Tak wyglądają mikro zmiany.
Nikt ich nie oklaskuje,
ale to one składają się na życie,
które wreszcie jest po Twojej stronie.

Zatrzymaj się dziś na chwilę.
Nie po to, żeby się rozliczać.
Tylko żeby zobaczyć,
jak wiele już zrobiłaś/eś.

-------------
psychoterapia, proces zmiany, mikro zmiany, łagodność, samoakceptacja, emocje, rozwój, uważność, spokój wewnętrzny, codzienność, relacja z sobą, dorosłość.

25/10/2025

Wczoraj miałam spotkanie klasowe.
Spotykamy się co roku w październiku.
Ktoś wrzuci stare zdjęcie, ktoś kogoś oznaczy i nagle okazuje się, że znowu siedzimy przy jednym stole.

Nikt z nas wtedy nie wiedział, kim będzie.
Choćbyśmy obstawiali, pewnie byśmy przestrzelili.
A jednak, coś w nas już wtedy było.
Ziarna, które dziś są tym, kim jesteśmy.
Inni, różni, dojrzali.

Tak pięknie się starzejemy.
Tak dobrze wyglądamy ;-) nie z próżności, tylko z życia.

Dziś, rozmawiając z rodzicami nastolatków, myślałam o tym, jak bardzo przeceniamy oceny.
Jak często próbujemy uczyć dzieci świata przez wyniki, punkty, świadectwa.
A przecież nikt z nas już nie pamięta, czy miał wtedy czwórkę czy piątkę z historii.
Pamiętamy ludzi.
Śmiech.
Własny niepokój.
Marzenia, które się zmieniały...

Nie z ocen się dorasta.
Dorasta się z ludzi, którzy nas wtedy otaczali, i z tego, co w nas zostali.

-----------------
Dla młodych — żeby wiedzieli, że nie trzeba mieć planu na całe życie.
Dla rodziców — żeby pamiętali, że dzieci nie są ocenami.
Dla nas (w 23. roku od matury) — że dorastanie nigdy się nie kończy. Do zobaczenia za rok.

22/10/2025

Słabo mi ostatnio idzie pisanie,
kiedy zajmuję się życiem.
Nie planowaniem postów, tylko byciem w środku tego, co się dzieje.

Wrzucam tylko to, co wydaje się „wystarczająco dobre”.
I łapię się na tym, że może właśnie o to chodzi
o perfekcjonizm, który nie pozwala być w procesie,
tylko ciągle każe „dowozić efekty”

Ostatnie tygodnie kręcą się wokół Pradki.
Leków, opatrunków i prób zszywania
— dosłownie i w przenośni —
tego, co się porozklejało.

Nie mam na wiele przestrzeni.
Ale mam spokój.
Spokój bycia w moim mikroświecie
w domu w gabinecie z bliskimi.

Między codziennością a rozmowami,
w tym, co ciche, a jednak najważniejsze.
Tam, gdzie toczy się życie,
którego nie widać na zdjęciach,
ale które daje sens wszystkiemu innemu.

Ściskam mocno tych, którzy zostają.
Nawet kiedy tempo spada,
a życie dzieje się gdzie indziej.

Kasia
z­za drzwi gabinetu 😊😉

10/10/2025

Zdrowie psychiczne nie zaczyna się w gabinecie.

Zaczyna się w tym, jak do siebie mówisz, gdy nikt nie słyszy.
W tym, czy potrafisz być dla siebie łagodna,
kiedy coś nie wychodzi.

To nie stan idealny.
To umiejętność wracania do siebie,
gdy wszystko się rozsypuje.

To codzienna praktyka –
małe decyzje,
które wybierasz mimo zmęczenia.

W gabinecie codziennie widzę ludzi,
którzy uczą się oddychać na nowo…

Dziś ich święto.
Dziś nasze święto.

Bo każdy z nas
czasem potrzebuje pomocy,
żeby znów poczuć siebie.

10 października –
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego

Dbaj o siebie.
Nie tylko wtedy,
gdy coś boli.
———
Przeczytaj.
Poczuj.
I puść w świat. 💚

psychoterapia

08/10/2025

Trzy dni z Polonią w Irlandii.
Dwa dni warsztatów, które prowadziłam razem z Psycholożką Agatą Nowak.

Spotkania, rozmowy, kawa, emocje.
Sporo dobra w jednym czasie...

Mówią, że przyjechałam do nich.
Na emigrację.
Pomyślałam, że każdy z nas ma swoje pomiędzy.
Tylko u każdego wygląda inaczej.

Jedni są między krajami.
Inni — między rozdziałami życia.
Oni — między Polską a Irlandią.

Czasem już dwadzieścia lat w drodze,
w zawieszeniu między jednym domem a drugim.
Z sercem, które tęskni w dwóch kierunkach naraz.

A ja — też pomiędzy.
Już wyszłam z tego, co stare,
a jeszcze nie doszłam do tego, co nowe.

I tam, właśnie w tym miejscu,
znowu zobaczyłam, że psychologia dzieje się nie tylko w gabinecie.
Że dzieje się między ludźmi — przy stole, przy kawie, w zwykłym „rozumiem”.

Spotkaliśmy się tam, gdzie nasze „pomiędzy” się przecięły.
W rozmowach o tęsknocie, o tym, jak różnie się ją nosi.
Czasem w walizce, czasem w ciele, czasem w milczeniu.

I może właśnie o to chodzi —
żeby w tym pomiędzy nie zgubić siebie.
Żeby pozwolić tęsknocie mówić, ale nie rządzić.
Żeby z czasem nauczyć się, że pomiędzy też może być domem. 🇮🇪💛
--------------
Fot. -
--------------

02/10/2025

- „Nie wygląda Pani na osobę z autyzmem.”
– „A jak według Pani powinnam wyglądać?”

To zdanie usłyszałam podczas konferencji.
I pomyślałam, że to jest dokładnie ten moment, w którym stereotyp spotyka człowieka.

Bo wciąż żyjemy w przekonaniu, że autyzm „ma wygląd”.
Że można go zobaczyć na pierwszy rzut oka.
Że istnieje jeden obraz, jeden wzorzec, jedna twarz.
A autyzm nie wygląda.
Autyzm się przeżywa.
To spektrum – setki sposobów bycia, tysiące doświadczeń, różne codzienności.
I każda z nich zasługuje na zrozumienie i uznanie.

Nie chodzi o złe intencje.
Chodzi o to, że słowa mają wagę.
I mogą wzmacniać stereotypy – albo je rozbrajać.
To jedno zdanie dobrze pokazuje, jak mocno działają w nas schematy.
I jak łatwo – nieświadomie – można nimi zranić.

Autyzmu nie trzeba „rozpoznać”.
Trzeba pozwolić mu być.

A Ty?
Jakie stereotypy o autyzmie najczęściej słyszysz?

Zatrzymaj się dziś na chwilę przy tym, jak patrzysz na innych.

-----------

spektrum autyzmu | stereotypy | różnorodność | szacunek

29/09/2025

Dziś Światowy Dzień Kawy.
Kończąc pracę – nie może być inaczej.

Kubek w dłoniach.
Chwila ciszy.
Mały rytuał, który przypomina, że nawet w najdłuższym dniu można znaleźć moment tylko dla siebie.

Nie zawsze jest kogo zaprosić.
Nie zawsze na „chodź na kawę” usłyszysz miękkie „chętnie”.
Czasem słyszysz ciszę.
Albo zaciśnięte zęby.
I wtedy kawa może boleć – bo przypomina o braku.
O tym, że bliskość nie dzieje się na zawołanie.

Ale można spróbować inaczej.
Zaparzyć ją tylko dla siebie.
Poczuć ciepło kubka w dłoniach.
Zatrzymać się i powiedzieć: to wystarczy.

Bo kawa nie zawsze musi być o kimś obok.
Może być o Tobie.
O tym, że jesteś tu. Że się liczysz.
Dobrego dziś ☕

25/09/2025

Ogromnie cieszymy się z zaproszenia od Polacy w Galway -come2gether i możliwości spotkania z Polonią w Irlandii!

Już w pierwszy weekend października poprowadzimy dla Was dwa wyjątkowe warsztaty:

4 października (sobota), godz. 17:00
👉 „Czas relaksu ze szczyptą polskości” – warsztat z elementami art-terapii, który poprowadzi Agata Nowak – psychoterapeutka, psycholog i pedagog.

5 października (niedziela), godz. 11:00
👉 „Szczęście na co dzień. Filary zdrowia psychicznego i małe kroki do zmiany” – spotkanie, które poprowadzi Katarzyna Wróż – psycholożka i psychoterapeutka

✨️Szczęście na co dzień. ✨️
Filary zdrowia psychicznego i małe kroki do zmiany.

Szczęście nie przychodzi nagle.
Nie jest zarezerwowane tylko dla „wybranych”.
Buduje się je codziennie – z małych kroków, które wzmacniają ciało i psychikę.

Podczas spotkania porozmawiamy o 5 filarach zdrowia psychicznego:
🌿 relacjach
🌿 odpoczynku i śnie
🌿 ruchu
🌿 odżywianiu
🌿 pasjach i sensie

🔹 Dowiesz się, jak każdy z tych filarów wpływa na Twoje samopoczucie.
🔹 Odkryjesz, jak zamienić je w proste, realne nawyki.
🔹 Wyjdziesz z jednym małym krokiem, który możesz wprowadzić od jutra.

Dołącz:
🗓 5 października/niedziela, godz.11:00
📍 Dom Polski Doughiska Galway (nad sklepem Polonez)
🎟 wstęp wolny
🅿️ darmowe miejsca parkingowe

👉 Spotkanie poprowadzi:
Katarzyna Wróż – psycholożka i psychoterapeutka.
Od lat pracuje z osobami w kryzysie, towarzysząc im w procesie zmiany.
Założycielka Specjalistycznego Centrum Terapii Dzieci i Młodzieży K2 w Częstochowie.
W sieci tworzy przestrzeń , gdzie mówi o psychologii prosto, blisko życia i prawdy.
Wierzy, że nawet małe kroki mogą prowadzić do wielkich zmian.

Zadanie dofinansowano w ramach sprawowania opieki Senatu RP nad Polonią i Polakami za granicą w 2025 r.

21/09/2025

Bez makijażu.
Z piegami.
Z nieogarniętymi włosami.
I z podbródkiem, który uparcie przypomina, że nie jestem z photoshopa

Patrzę na to zdjęcie i myślę, że tak właśnie chcę iść przez jesień.
Mniej udawać.
Więcej przyjmować – i światło, i cień.

Perfekcja kusi, bo daje złudzenie kontroli.
Mnie kusi bardzo.
Często mnie wciąga, mówi: więcej, dokładniej, ładniej.
A potem pokazuje swoją prawdziwą twarz.

Perfekcja obiecuje lekkość, a daje ciężar.
Obiecuje bezpieczeństwo, a daje lęk.
Obiecuje uznanie, a daje porównywanie się i brak ulgi.

Perfekcja zabiera przestrzeń na błędy, na śmiech, na zwyczajność.
A w zamian oddaje tylko napięcie i zmęczenie.

A prawda?
Ona nie zawsze jest łatwa.
Ale daje oddech.
Pozwala być – tu i teraz, w swoim ciele, w swojej historii, w swoim życiu.

Może więc tej jesieni zamiast gonić za perfekcją,
warto zapytać siebie:
„Co dziś jest dla mnie prawdziwe?”
I spróbować tym żyć – nie idealnie.
Z jednym podbródkiem.
Albo dwoma.
Wystarczająco.
Prawdziwie.

-----------

❤️ Zostaw serduszko, jeśli też wybierasz prawdę zamiast perfekcji
nawet jeśli czasem z dwoma podbródkami 😉

-----------

Autentyczność | zwyczajność | oddech | jesień | zgoda na siebie | codzienność bez masek

16/09/2025

"W przedszkolu wszystkie dzieci płaczą. Przyzwyczai się.” - Rodzice słyszą to zdanie zbyt często. A jednak – ono nie jest prawdą.
Adaptacja nie polega na tym, żeby dziecko „wypłakało się i przywykło”.
To proces, który powinien być stopniowy, pełen wsparcia i bliskości.

Bo przedszkole to dla dziecka ogromny ocean.
A ono potrzebuje najpierw spróbować pływać w płytkiej wodzie – obok Ciebie.

Twoja obecność nie jest przesadą. To fundament.
Bez niej dziecko uczy się, że świat jest zimny i obcy.
Z nią – że trudności da się oswoić i przeżyć.

Na karuzeli zebrałam dla Ciebie kilka najważniejszych wskazówek:
- co naprawdę pomaga w adaptacji,
- czego warto unikać,
- i jak wspierać dziecko, żeby ten czas nie był dla niego raną na przyszłość.

Podaj dalej – bo być może ktoś, kogo znasz, właśnie tego teraz potrzebuje.

--------------

09/09/2025

„Believe in yourself – brzmi prosto?
a wcale takie nie jest.

Nie wyczytasz tego w książkach.
I nie nauczysz się z napisu na koszulce ;-)

Wiara w siebie rodzi się w drodze.
W próbach, które kończą się upadkiem.
W podnoszeniu się, choć chciałoby się zostać na ziemi.
W codziennych wyborach, które robisz dla siebie.

Nie perfekcyjnie. Nie od razu.
Ale wystarczająco, by iść dalej.
Bo każdy krok się liczy.
A Ty masz w sobie więcej siły, niż myślisz.

A pierwszy krok?
Ten, o którym myślisz od dawna.
Który nosisz w sobie.
Którego się boisz.
Właśnie dlatego zrób go dziś.

------------------

wiara w siebie, pierwszy krok, odwaga, zmiana, droga, siła, psychologia, psychoterapia,