FILII BONI Centrum Rozwoju Dziecka

13/05/2024

10/08/2022

Polecam wszystkim rodzicom

Jakie symptomy u dzieci wskazują, że mogą mieć zaburzenia? Co w takich sytuacjach robić? Jak nie dopuścić do zaburzenia dziecka? Na te i wiele innych pytań o...

05/04/2022

ZASÓB SŁÓW W POSZCZEGÓLNYCH LATACH ŻYCIA DZIECKA

14/03/2022

Poniższa grafika jest wskazówką, nie obowiązkiem. Podczas wymagania od dzieci pewnych umiejętności, należy również pamiętać, iż każde z nich jest indywidualną jednostką - każde dziecko potrzebuje innego sposobu nauki, innego podejścia i każde nabędzie je w swoim własnym czasie.

20/04/2021

Neuroflow® Aktywny Trening Słuchowy już dostępny w FILII BONI Centrum Rozwoju Dziecka

Kiedy dziecko słyszy, a nie rozumie...

Terapia Neuroflow® to pierwszy w Polsce, interaktywny trening wyższych funkcji słuchowych dla dzieci z Zaburzeniami Przetwarzania Słuchowego CAPD, prowadzony on-line.
JEŚLI DZIECKO:
• ma trudności z rozumieniem mowy, gdy w otoczeniu jest gwar lub hałas
• ma trudności z rozumieniem dłuższych lub złożonych poleceń
ustnych
• dźwięki z otoczenia łatwo odwracają jego uwagę
• ma trudności w uczeniu się (problemy z nauką czytania, pisania,
języków obcych)
• nie potrafi dłużej utrzymać uwagi na zdaniu
• często „wyłącza się”, myślami jest gdzie indziej, sprawia wrażenie
nieobecnego
• chorowało na przewlekłe wysiękowe lub częste zapalenie ucha i ma trudności w uczeniu się
Wówczas należy sprawdzić, czy przyczyną trudności dziecka nie są
Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego CAPD.
U wielu dzieci zaburzenia przetwarzania słuchowego współwystępują z trudnościami w uczeniu się, dysleksją, ADHD, SLI, opóźnieniem rozwoju mowy, a także z autyzmem.
U nas znajdziesz specjalistę, który wykona diagnozę w CAPD i poprowadzi przez proces terapii.

• Terapia odbywa się w domu dziecka pod kontrolą rodzica lub w
gabinecie terapeuty.
• Program jest dostosowany do każdego z podtypów klinicznych
CAPD i do wieku dziecka, od przedszkolnego do młodzieży.
• Diagnoza w oparciu o baterię testów od 4 roku

Więcej szczegółów na: www.neuroflow.pl

16/08/2019

Aleksandra Charęzińska, 6 sierpnia 20196 sierpnia 2019, Artykuł, Blog, integracja sensoryczna, 0 Każdy z nas z pewnością zna osoby dorosłe, które ciągle coś upuszczają albo potykają się na „prostej drodze”. Znamy też takie, które w hałasie stają się nerwowe, pobudzone i nie są...

30/07/2019

Aleksandra Charęzińska, 26 maja 20158 stycznia 2018, Artykuł, Blog, 4   Ostatnio bardzo modny jest temat integracji sensorycznej. Jeśli nasze dziecko nie ma takich problemów, to z pewnością w najbliższej rodzinie lub wśród znajomych znajdziemy dzieci z zaburzeniami SI. Jak to jest z tą i...

30/07/2019

Aleksandra Charęzińska, 8 lipca 20198 lipca 2019, Artykuł, Blog, 0   Wielu rodziców zadaje mi to pytanie… Kiedy jest ten moment, kiedy warto się skonsultować ze specjalistą w sprawie rozwoju dziecka? Czy to w zakresie rozwoju mowy i ilości wypowiadanych przez dziecko słów? Albo trudnoś...

25/06/2019

Aleksandra Charęzińska, 21 czerwca 201921 czerwca 2019, Blog, 8   Lato i wakacje są najlepszym czasem do naturalnej stymulacji sensorycznej. Do czego z całych sił zachęcam wszystkich rodziców, bo oczywiście dzieci nie trzeba do tego namawiać;-) Tak naprawdę, dzieciakom w tym aspekcie wyst...

02/04/2019

Dziecko które krzyczy na dźwięk kasy. Kolega z pracy, który nigdy nie odpowiada uśmiechem. Kuzynka, która zawsze woli siedzieć sama i denerwują ją źle ułożone buty. Każdy z nich jest oceniany, odsuwany, stygmatyzowany. Autyzm jest wśród nas. Wystarczy go poznać. Wystarczy zrozumieć,...

21/01/2019

Raczkowanie jest jednym z etapów rozwoju motorycznego dziecka w pierwszym roku życia, który zalicza się do tak zwanych kamieni milowych rozwoju. Określenie to podkreśla, że jest to ważny etap, który spełnia istotną rolę w dojrzewaniu dziecka (o innych kamieniach milowych rozwoju – równie ważnych – napiszemy w kolejnych postach).
Dlaczego raczkowanie na dłoniach i kolanach jest ważne dla rozwoju dziecka?
Badania wykazały, że raczkowanie poprawia koordynację ręka-oko, ma wpływ na dużą i małą motorykę, na równowagę i na ogólną siłę dziecka. Podczas raczkowania naprzemiennego dziecko porusza jednocześnie ręką po jednej stronie ciała i nogą po drugiej, przez co pomaga rozwinąć tę grupę nerwów, która pozwala półkulom mózgu dziecka komunikować się ze sobą (ciało modzelowate). Aktywizowane są obie półkule mózgu, a w działanie zaangażowane sę obie strony ciała, które obejmują skoordynowane ruchy obojga oczu, obojga uszu, obu rąk i obu nóg, a także mięśni grzbietu po obu stronach ciała. Ponieważ aktywowane są obie półkule i wszystkie cztery płaty mózgu, to funkcja poznawcza jest podwyższona, a łatwość uczenia się wzrasta. Raczkowanie naprzemienne wpływa na zdolność do przekroczenia linii środkowej ciała oraz przygotowuje stawy i mięśnie dziecka do kolejnych etapów rozwoju ruchowego - stania i chodzenia oraz sięgania dłońmi po przedmioty. Podczas raczkowania zmienia się pozycja bioder, które stają się mocniejsze i lepiej ustawione, co prowadzi do zwiększenia siły i równowagi w pozycji wyprostowanej.
Niektóre dzieci raczkują w sposób niedojrzały (jednostronnie lub trzypunktowo), inne znajdują kreatywne sposoby przemieszczania się (chód niedźwiedzi, skoki na pupie lub skoki królicze), jeszcze inne ”ułatwiają” sobie raczkowanie blokując stawy (rotują dłonie do zewnątrz, podnoszą pięty do góry)… Te dzieci bardzo mądrze znalazły rozwiązanie, żeby poruszać się, mimo trudności, jakie mają. Jednak takie modyfikacje (lub całkowite pominięcie raczkowania) wskazują, że dzieci te mają trudności z koordynacją lub obciążeniem obu dłoni i obu kolan. W praktyce INPP często okazuje się, że są to dzieci, u których nie został wyhamowany symetryczny toniczny odruch szyjny (STOS).

21/01/2019

„Przedłużająca się obecność tonicznego odruchu błędnikowego (TOB) może mieć niekorzystny wpływ na liczne obszary funkcjonowania. Zaburzone będą poczucie równowagi i czynności ruchowe, zaś utrzymanie pozycji stojącej może być męczące i wymuszać ciągłe zmiany postawy, aby zminimalizować działanie odruchu. Mogą pojawić się ogólne wygięcie ciała oraz skłonności do stania z głową wysuniętą do przodu. Dziecko może mieć niskie napięcie mięśniowe, a jego ruchy, szczególnie podczas chodzenia, biegu lub podskakiwania, mogą wydawać się niedbałe albo nieharmonijne i sztywne. Istnieje także ryzyko wystąpienia lęku wysokości, gdyż dziecko instynktownie zdaje sobie sprawę ze swoich trudności z równowagą i z tego, że pochylenie głowy sprawi, iż kolana ugną się, stwarzając złudzenie upadania do przodu, w przepaść. Trzymanie rąk w górze szybko spowoduje zmęczenie, a nierówności podłoża będą skrupulatnie rejestrowane przez dziecko, które będzie próbowało zachować równowagę, dociskając stopy do podłoża.
Dysfunkcje okoruchowe sprawią, że oczy będą „płatać figle”, a co za tym idzie, dziecko nie zawsze będzie mogło polegać na tym, co widzi. Postrzeganie głębi otoczenia może być zaburzone, a dziecko może mieć problem z odróżnianiem figury od tła.
Efekt figura–tło: dziecko nie potrafi w jasny sposób oddzielać i sortować kolidujących ze sobą informacji wzrokowych, np. podczas wchodzenia po schodach z prześwitem między stopniami lub przechodzenia po drewnianym moście, gdy między deskami widać wodę. Może doświadczać trudności z przenoszeniem wzroku z dalekiej odległości na bliską, efektem czego może być „ślepy punkt” w pozyskiwanej informacji wzrokowej. W konsekwencji zaburzone mogą być nie tylko zdolności odwołujące się do percepcji przestrzennej, ale również lokalizacja źródła dźwięku i zmysł orientacji.”
[Sally Goddard Blythe, Odruchy, uczenie się i zachowanie, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2018, str. 45]