Metateorie

28/11/2025

Tylko że życie to nie są impulsy.

W relacjach nie ma prostych odpowiedzi. To, co dla jednej osoby jest traumatycznym przeżyciem , dla innej może być rozwijającym doświadczeniem. Każda para to system - unikalny, z własną historią, emocjami, wzorcami.

Nie wierzę w psychowashing, ani w szybkie porady w stylu „Zostaw go, jeśli…” „Jeśli zrobisz te trzy rzeczy, będzie jadł ci z ręki”. Wierzę w towarzyszenie, w rozmowę, w zrozumienie i zaakceptowanie różnic oraz wyznaczanie kierunków celów.

Nie daję gotowych rozwiązań bo takich nie ma. Towarzyszę w emocjach, żebyś zaakceptował/ła to, co czujesz. Bo kiedy zaczniesz akceptować swoje emocje - a nie z nimi walczyć - dopiero wtedy możesz zrobić z nimi coś konstruktywnego, w swoim tempie.

Prawdziwa terapia to nie „odejdź” ani „zostań”, ale próba zrozumienia drugiego człowieka. I w tym mogę Ci pomóc. 🌿

26/11/2025

Od dziecka karmieni jesteśmy tą opowieścią: gdzieś tam jest ta druga połówka, ktoś, kto nas „dopełni”, „uzupełni”, sprawi, że wreszcie będziemy cali.

To piękna wizja, ale i bardzo myląca.

W praktyce psychoterapii widzę, że takie myślenie prowadzi raczej do zależności niż bliskości. Bo jeśli wierzę, że to ktoś inny ma mnie uzupełnić, to przede wszystkim uważam, że sama nie jestem kompletną jednostką i oddaję tej osobie odpowiedzialność za moje poczucie bezpieczeństwa.

A przecież zdrowa relacja to spotkanie dwóch pełnych osób - nie połówek, które się „sklejają”, tylko ludzi, którzy się spotykają: z ciekawością, z różnicami, z własną historią i z odrębnym światem.

I te właśnie różnice mogą powodować zgrzyty. Każdego dnia w relacji dochodzi do małych „zderzeń” - ktoś się spóźnił, ktoś nie usłyszał, ktoś zareagował inaczej, niż oczekiwaliśmy.

Dlatego relacja romantyczna to codzienna praca, rozmowa, kompromisy, regulowanie emocji, zaufanie i uczenie się siebie nawzajem. Dwie osoby, które do tej pory żyły zupełnie odrębnie, próbują znaleźć wspólny rytm. A to wymaga wysiłku.

A jak to jest u Ciebie? Czy wierzysz w „drugą połówkę”, czy raczej w relację dwóch pełnych osób? 🌿

17/11/2025

Czasem parze nie wystarczy tylko terapeuta.

Zdarza się, że w gabinecie widzę, iż za trudnościami pary stoją rzeczy, które wykraczają poza klasyczną psychoterapię:

🌿 nierozwiązane konflikty zawodowe, które przenoszą się do domu
🌿 trudności w komunikacji, które wymagają mediatora
🌿 problemy w sferze intymnej, które potrzebują wsparcia seksuologa
🌿 wyzwania w rodzicielstwie, które warto omówić z pedagogiem lub doradcą rodzinnym.

I wtedy włącza się interdyscyplinarność - coś, co w mojej pracy jest fundamentem.

Bo para to system naczyń połączonych, który wpływa na wiele sfer życia.

Dlatego, kiedy czuję, że potrzebne jest inne spojrzenie, zapraszam do współpracy specjalistów. To pomaga dać więcej perspektyw na tę relację.

Bo w relacji - tak jak w człowieku - nie ma jednej przyczyny ani jednego rozwiązania.

14/11/2025

To jak widzisz terapeutę pokazuje Twoje wewnętrzne wzorce.

Kiedy patrzysz na terapeutę jak na kogoś surowego - często tak samo patrzysz na ludzi w swoim życiu. Kiedy chcesz, żeby zgadywał Twoje potrzeby - być może trudno Ci je komunikować również poza gabinetem.

Terapeuta jest stroną neutralną, obecną, ale nienarzucającą się. Nie odbija tego, co mówisz, ale to, co wnosisz do relacji. 🌿

I właśnie dzięki temu możesz w terapii zobaczyć swoje:

🌿 schematy myślenia
🌿 emocje, które tłumisz
🌿 wzorce relacji
🌿 sposoby reagowania

Te rzeczy często są niezauważalne na co dzień ponieważ pochłonięci codziennością, po prostu nam to umyka.

Terapeuta aktywnie wchodzi w relację, wspiera, konfrontuje, pomaga zrozumieć bez oceniania, zawstydzenia czy krytyki.

Dzięki temu łatwiej zobaczyć prawdę o sobie. To właśnie w tym momencie zaczyna się prawdziwa zmiana - bo gdy coś staje się świadome, można to zacząć przekształcać.

07/11/2025

W terapii par ten moment jest najpiękniejszy, kiedy para sama zaczyna zauważać, że więcej ich łączy, niż dzieli. 👥

To dzieje się stopniowo. Przychodząc do mnie są przekonani, że dzieli ich wszystko i nie ma już o czym rozmawiać. A potem, krok po kroku, zaczynam pokazywać im, że w gruncie rzeczy mówią o tym samym, choć wyrażają to inaczej.

Bo każdy z nas chce tego samego: bliskości, poczucia bezpieczeństwa, miłości, ale po prostu nauczył się inaczej to wyrażać. 👥 🌿

05/11/2025

W każdej relacji będą różnice, napięcia, nieporozumienia. Nie da się tego uniknąć bo spotykają się dwa różne światy, dwie historie, dwa systemy wartości.

Kwestia jak dwie strony konfliktu do niego podchodzą:

🌿 traktują jak zaproszenie do rozmowy czy walkę
🌿 słuchają czy osądzają
🌿 czy umieją zobaczyć w drugim człowieku emocje, które kryją się pod złością.

W interdyscyplinarnym ujęciu konflikt to moment, w którym ciało, emocje i przekonania próbują znaleźć nową równowagę. Nie chodzi więc o to, żeby konfliktu unikać, ale by nauczyć się w nim być bez potrzeby dominacji.

Dopiero wtedy konflikt może stać się pierwszym krokiem do budowania bliskości i zaufania. 🌿

Mówi to do Ciebie? Obserwuj mnie po więcej treści związanych z relacjami 🙂

02/11/2025

28/10/2025

Kiedy mówię o interdyscyplinarności w terapii, mam na myśli łączenie różnych metod i perspektyw, żeby lepiej rozumieć człowieka. Ale to nie tylko mój sposób pracy - to także moje podejście do relacji w życiu prywatnym.

Wierzę, że człowiek nigdy nie jest jednowymiarowy. Dlatego w relacjach patrzę na emocje, na słowa, ale też na to, co mówi ciało. Zwracam uwagę na to, jak ktoś reaguje, kiedy milczy, jak zmienia się ton jego głosu. Wiem, że czasem ten jeden gest mówi więcej niż tysiąc słów.

Dla mnie interdyscyplinarność to otwartość. To zgoda na to, że drugi człowiek może mieć inny punkt widzenia i wiara, że to wzbogaca relację, a nie ją zubaża.

W życiu prywatnym oznacza to, że staram się nie zamykać w jednej roli, schemacie czy definicji. Słucham drugiego człowieka, obserwuję i poznaję jego perspektywę bez oceniania 🌿

22/10/2025

W kryzysie zacznij od prostych rzeczy!

Kiedy przychodzi kryzys, świat nagle robi się ciasny. Myśli przyspieszają albo znikają. Ciało napina się, jakby czekało na cios, a Ty masz wrażenie, że grunt usuwa się spod nóg i nie wiesz, od czego zacząć.

W takich chwilach mózg nie myśli o rozwoju, przyszłości ani ambitnych planach. On włącza tryb przetrwania jak alarm przeciwpożarowy.

I właśnie dlatego w trudnym czasie nie potrzebujesz wielkich strategii życiowych. Potrzebujesz fundamentów, które regulują układ nerwowy. Zanim zaczniesz cokolwiek „naprawiać”, usiądź, zjedz coś ciepłego, wyśpij się, przejdź się chociaż 10 minut i powiedz komuś, jak się czujesz. Dopiero z tego miejsca pojawi się spokój.

Zacznij od prostych rzeczy. Masz jakieś swoje sprawdzone sposoby? 🌿

20/10/2025

„To się działo powoli, niemal niezauważalnie. Stopniowo zaczęłam się izolować od przyjaciół, zaczęłam odczuwać lęk, niepokój. Przez długi czas niczego nie zauważyłam, myślałam, że po prostu taka jestem - nieszczęśliwa.

Mówili mi: „zamulasz”, „przesadzasz”, „jesteś leniwa”, a ja przez to jeszcze bardziej pogrążałam się w smutku. Odczuwałam bezsilność i ciężar w ciele jakbym codziennie nosiła w sobie kamienie.

Mój proces powrotu do siebie poprzez terapię trwa już jakiś czas. Ten ciężar nie znika od razu, ale czuję, jakby kawałek po kawałku wypadał z plecaka.

Kiedy jem lody w letni wieczór, przypominam sobie siebie z dzieciństwa jak biegam po podwórku i śmieję się, czuję się lekka. To daje mi znak, że umiem być szczęśliwa.

Potem idę na rynek, oglądam starocie. Głaszczę psa. Piszę list. I nagle orientuję się, że plecak jest lżejszy.

Uczę się budzić w sobie to, co już we mnie było, ale teraz jest uśpione. Bo tak właśnie wygląda powrót do siebie - nie w wielkich krokach, tylko po kawałku.”

Depresja buduje się z małych klocków - z drobnych zaniedbań i z ciągłego powtarzania „muszę dać radę”. To naturalna reakcja systemu nerwowego, który zbyt długo był przeciążony i daje Ci sygnał, że potrzebujesz zatrzymania, troski i pomocy by zacząć krok po kroku uczyć się jak żyć inaczej.

W tym procesie może pomóc Ci terapia. To bezpieczna przestrzeń, w której ktoś pomoże Ci zrozumieć z czego składa się Twoja depresja i co się zmienia kiedy spojrzysz na swoje życie prze pryzmat szczęścia które znasz, ale jest uśpione. Terapeuta pokaże jak wprowadzać mikrozmiany, które prowadzą do większych zmian, czyli do odbudowania z małych klocków poczucia bezpieczeństwa. 🌿

#

16/10/2025

„Relacja terapeutyczna to mikrokosmos świata -to, co dzieje się między nami, dzieje się też w życiu klienta.”
Joseph Zinker Przeczytałam właśnie te słowa na stronie mojej serdecznej koleżanki psychoterapeutki Dziękuję ci Kasiu . Wszystko w naszym życiu jest ze sobą powiązane. Każde doświadczenie wpływa na kolejne, a rozwój człowieka nie jest linią prostą, ale spiralą. Ciągle uczymy się czegoś nowego, wracamy do pewnych tematów i patrzymy na nie dojrzalej. Obecność i wzajemna regulacja powoduje znaczną redukcję lęku i przyczynia się do zmiany w trybie jak najbardziej dostosowanym do siebie samego. Ukazuje to koncepcję samopomocy tak obecną w Psychoterapii pozytywnej. Cele są ustalane przez osobę a nie generowane z zewnątrz. Autor obrazu na zdjęciu