Co to jest strona internetowa?

http://gdyniapsycholog.pl/, http://empathyhouse.pl/

EmpathyHouse - Centrum psychoterapii i pomocy psychologicznej, Ulica Świętojańska 23/16B, Gdynia (2025)

24/11/2025

Jestem złym rodzicem.
Inni radzą sobie lepiej.
Znowu straciłam albo straciłem cierpliwość.

Brzmi znajomo?
Poczucie winy potrafi być jak szum, który nie cichnie. Cokolwiek zrobisz, w głowie wraca myśl: to moja wina.

Skąd się bierze?

✅ Porównywanie się z innymi - widzisz urywki z życia, uśmiechy i cierpliwość, a nie widzisz krzyków i łez. Łatwo wtedy uwierzyć, że tylko u Ciebie jest trudno.

✅ Doświadczenia z własnego domu - jeśli często słyszałaś lub słyszałeś, że przesadzasz, jesteś niewdzięczny, problematyczny, możesz dziś nosić w sobie bardzo surowy głos.

✅ Nierealne oczekiwania - że dobry rodzic się nie złości, zawsze wie, co zrobić i ma nieskończoną cierpliwość. Taki rodzic nie istnieje.

Warto odróżnić:
odpowiedzialność (widzę, że żałuję czegoś i mogę spróbować inaczej)
od poczucia, że ja jako osoba jestem zła i beznadziejna. To odbiera siłę i nie pomaga ani Tobie, ani dziecku.

Co możesz zrobić?

🔹 Zatrzymaj automatyczne oskarżenia
Zamiast: jestem beznadziejna, spróbuj: jestem zmęczona lub zmęczony, reaguję tak, jak umiem na ten moment, chcę to robić inaczej.

🔹 Daj sobie prawo do bycia człowiekiem
Możesz się pomylić. To, co naprawdę buduje dziecko, to nie twoja idealność, ale gotowość do naprawy relacji.

👉 Jeśli żyjesz w ciągłym poczuciu winy, często myślisz, że Twoje dziecko zasługuje na kogoś lepszego, unikasz innych rodziców, bo wstydzisz się swoich reakcji - to ważny sygnał, żeby nie zostawać z tym samemu.

W Empathy House pracujemy też z rodzicami, którzy chcą zadbać o siebie, swoje granice i emocje. Możesz umówić wizytę, żeby w bezpiecznej relacji przyjrzeć się temu, skąd bierze się Twoje poczucie winy i jak zacząć budować z sobą łagodniejszą relację. To inwestycja także w Twoje dziecko.

23/11/2025

Bunt nastolatka potrafi być dla rodzica przerażający.
Jeszcze niedawno przychodził lub przychodziła się przytulić, a dziś słyszysz:
Zostaw mnie, Nic się nie dzieje, Daj mi spokój.

To, co z zewnątrz wygląda jak pyskowanie, zamykanie się w pokoju i trzaskanie drzwiami, w środku często jest mieszaniną lęku, wstydu, poczucia niezrozumienia i szukania siebie. Bunt nie jest zepsuciem dziecka, tylko naturalnym etapem rozwoju.
Ale to nie znaczy, że jest łatwy. Ani dla niego lub niej, ani dla Ciebie.

Co może pomóc w rozmowach w czasie buntu?

1️⃣ Oddziel zachowanie od osoby
Zamiast: Jesteś niewdzięczny lub niewdzięczna,
Spróbuj: Nie zgadzam się na to, jak teraz do mnie mówisz.
Chodzi o to, by pokazać: to, co robisz, jest dla mnie trudne, ale Ty jako osoba wciąż jesteś ważny lub ważna.

2️⃣ Zainteresuj się emocjami, nie tylko faktami
Zamiast samego: Co się stało,
zatrzymaj się przy: Widzę, że jesteś bardzo wkurzony lub wkurzona,
Mam wrażenie, że jest Ci też ciężko.

3️⃣ Więcej słuchania niż wykładów
Możesz powiedzieć:
Pomóż mi zrozumieć, jak Ty to widzisz.
Nie muszę się ze wszystkim zgadzać, ale chcę usłyszeć Twoją stronę.

4️⃣ Granice nadal są potrzebne
Możesz jednocześnie pokazywać zrozumienie dla emocji
oraz jasno stawiać granice, na przykład:
Nie zgadzam się na krzyki, wyzwiska czy niszczenie rzeczy.
Wrócimy do rozmowy, kiedy oboje trochę opadniemy z emocji.

5️⃣ Zadbaj też o siebie
Kontakt z buntującym się nastolatkiem może uruchamiać Twoje własne rany.
Masz prawo do bezradności, złości i zmęczenia. Szukanie wsparcia nie jest porażką, tylko odpowiedzialnością.

👉 Jeśli czujesz, że sytuacja was przerasta, że kręcicie się w kółko albo boisz się o swoje dziecko, nie musisz zostawać z tym sam lub sama.
W Empathy House pracujemy z rodzicami, nastolatkami i całymi rodzinami.
Możesz umówić wizytę, żeby poszukać razem z nami bezpieczniejszych sposobów rozmowy i regulowania emocji.

💬 Bunt minie. Wasza relacja zostanie.
Twoja spokojna obecność to dla nastolatka ważny komunikat:
Możesz się na mnie złościć. Ja i tak tu jestem.

19/11/2025

Rozstanie rodziców to zawsze trudny moment - także wtedy, gdy decyzja jest „dla dobra wszystkich”. Dziecko widzi jedno: jego świat pęka na pół.

Co możesz zrobić, żeby jak najmniej je zranić?

🔸 Daj przestrzeń na emocje
Smutek, złość, lęk - to naturalne. Dziecko ma prawo płakać, pytać „dlaczego?”, mówić „nie chcę, żebyście się rozstawali”. Twoim zadaniem nie jest to uciszać, tylko być obok i wytrzymać te emocje.

🔸 Powiedz wprost: „To nie jest twoja wina”
Dzieci często myślą: „Gdybym był grzeczniejszy…”, „Gdybym była inna…”. Muszą usłyszeć jasno, że to decyzja dorosłych i że nic, co zrobiło dziecko, nie spowodowało rozwodu.

🔸 Nie rób z dziecka sędziego
Pytania „kto ma rację?”, „z kim wolisz być?”, oczernianie drugiego rodzica, walka o „lojalność” - to ogromny ciężar. Dziecko kocha Was oboje. Gdy musi wybierać stronę, ma wrażenie, że zdradza jednego z rodziców… albo część siebie.

🔸 Oddziel związek od rodzicielstwa
To, że przestajecie być parą, nie znaczy, że przestajecie być mamą i tatą. Dla dziecka ważne jest, by:
- miało prawo kochać oboje rodziców,
- mogło utrzymywać kontakt z każdym z Was,
- nie musiało stawać po czyjejś stronie.

🔸 Zapewnij poczucie bezpieczeństwa
„Nadal jesteśmy Twoimi rodzicami.”
„Będziemy się Tobą opiekować, choć nie mieszkamy razem.”
„Możesz mówić o wszystkim, co czujesz.”
Takie zdania pomagają dziecku nie czuć się opuszczonym.

🔸 Szukaj wsparcia, gdy jest trudno
Jeśli nie potraficie porozumieć się bez kłótni - rozważcie mediację lub terapię.
Gdy dziecko długo jest przygaszone, wycofane, agresywne, traci zainteresowania - to sygnał, że może potrzebować pomocy psychologa dziecięcego.

To, co najbardziej chroni dziecko, to obecni, odpowiedzialni dorośli, którzy biorą na siebie ciężar decyzji - zamiast składać go na małych barkach.

📩 Jeśli jesteście w trakcie rozstania i martwisz się o swoje dziecko - w Empathy House pomagamy rodzinom przechodzić ten czas z jak najmniejszą krzywdą dla najmłodszych.

16/11/2025

Co powinno zaniepokoić rodziców w zachowaniu nastolatka?

Nastolatki zmieniają się - to część dorastania. Ale są takie sygnały, których nie warto ignorować, bo mogą świadczyć o kryzysie emocjonalnym lub problemach psychicznych.

🔸 Nagła zmiana w zachowaniu
Silne wybuchy złości, agresja, kłamstwa, wchodzenie w ryzykowne sytuacje - zwłaszcza jeśli wcześniej tego nie było.

🔸 Dystans i izolacja
Zamykanie się w pokoju, unikanie rozmów, „znikanie” dla rodziny, odpowiadanie półsłówkami, drażliwość na każdy kontakt.

🔸 Spadek funkcjonowania
Wyraźne pogorszenie ocen, wagarowanie, brak motywacji do nauki, rezygnacja z pasji, które kiedyś cieszyły.

🔸 Zmiany w ciele i dbaniu o siebie
Nagła utrata lub przyrost wagi, problemy ze snem, ciągłe zmęczenie, zaniedbywanie higieny i wyglądu.

🔸 Objawy depresji
Przewlekły smutek, zobojętnienie, poczucie bezwartościowości, komentarze w stylu „nie ma sensu”, „jestem beznadziejny/a”.

🔸 Zachowania autodestrukcyjne
Samookaleczanie, ślady na ciele, sięganie po alkohol, narkotyki lub inne substancje, bardzo ryzykowne zachowania.

Jeśli widzisz kilka takich sygnałów naraz i utrzymują się one przez dłuższy czas - to nie jest „fanaberia” ani „zły charakter”. To często ciche wołanie o pomoc.

Nie musisz reagować idealnie ani mieć wszystkich odpowiedzi. Ważne, że zauważasz, że coś jest nie tak i szukasz wsparcia - to już ogromny krok.

W Empathy House pomagamy nastolatkom i rodzicom zrozumieć, co dzieje się pod powierzchnią zachowania, nazwać emocje i znaleźć bezpieczne sposoby radzenia sobie.

📩 Martwisz się o swoje dziecko? Umów konsultację w Empathy House - razem poszukamy drogi dalej.

14/11/2025

„Wszyscy mają lepiej niż ja” - jak pomóc nastolatkowi uwolnić się od porównań w social mediach

W świecie niekończącego się scrolla trudno nie porównywać się z innymi. Z pozoru niewinne przeglądanie Instagrama czy TikToka u wielu nastolatków uruchamia mechanizm porównań, który obniża samoocenę.

Idealne zdjęcia, perfekcyjne sylwetki, egzotyczne wyjazdy - to zwykle tylko urywki, a nie całe życie. Dla młodej osoby, która dopiero buduje obraz siebie, taka iluzja może mocno boleć. Z czasem pojawia się myśl: „Oni mają wszystko, a ja nic”. To, co miało inspirować, zaczyna przytłaczać.

Jak możesz pomóc jako rodzic?

🗣️ Rozmawiaj, nie oceniaj
Zamiast mówić „przesadzasz” czy „to tylko internet”, zapytaj: „Jak się czujesz, gdy to oglądasz?”. Nazwanie emocji często przynosi ulgę i otwiera rozmowę.

💬 Szukajcie razem prawdy
Wejdźcie wspólnie w świat Twojego dziecka. Zatrzymajcie się przy wybranych postach:
„Myślisz, że to ustawione zdjęcie?”
„Czy to całe życie, czy tylko moment?”
Taki dialog pomaga odzyskać dystans i krytyczne spojrzenie.

🤍 Bądź wsparciem, nie kontrolerem
Zamiast tylko ograniczać telefon, pokaż, że z mediów można korzystać świadomie - wybierać treści, które wspierają, a nie ranią.

Kiedy warto pomyśleć o konsultacji z psychologiem?

🔸 Gdy porównania przejmują kontrolę
Jeśli nastolatek stale porównuje się z innymi, spędza długie godziny online, a brak dostępu do sieci wywołuje lęk, rozdrażnienie lub wyraźny spadek nastroju - to ważny sygnał. Psycholog pomoże zrozumieć, co stoi za tym napięciem, i nauczy strategii radzenia sobie.

🔸 Gdy potrzebne jest świeże spojrzenie
Nie zawsze chodzi o kryzys. Czasem rozmowy w domu „zacinają się” w emocjach. Obecność psychologa może ułatwić dialog i wesprzeć Was w budowaniu relacji opartej na zaufaniu, a nie na strachu.

W Empathy House pomagamy młodym ludziom i rodzicom odnajdywać się w świecie emocji i internetu - bo każdy nastolatek zasługuje, by czuć się wystarczający i naprawdę widziany.

📩 Umów konsultację w Empathy House - razem poszukamy słów, które łączą.

10/11/2025

„Wszyscy rozumieją oprócz mnie” - gdy lęk przed byciem gorszym paraliżuje naukę

Twoje dziecko siedzi nad podręcznikiem. Czyta raz, drugi, trzeci - i nic. W głowie jedna myśl: „Inni już to ogarnęli. Tylko ja nie rozumiem.” To często nie problem z materiałem, ale lęk porównawczy, który blokuje naukę, zanim w ogóle się zacznie. Dziecko nie walczy z historią czy matematyką - walczy z poczuciem, że jest gorsze od rówieśników. A ta walka zjada całą energię.

Co wtedy czuje?

- „Po co się starać, skoro i tak nie dam rady jak oni?” – rezygnacja przed próbą.
- „Pewnie nie nadaję się do tego.” - porażka staje się etykietą.
- „Wszyscy widzą, że nie umiem.” - wstyd i napięcie.

Dodatkowo reakcja organizmu: ścisk w żołądku, ból głowy, napięcie, unikanie nauki.

Dlaczego tak się dzieje?
W okresie dojrzewania mózg jest wyjątkowo wrażliwy na ocenę społeczną. Każde porównanie wzmacnia filtr „jestem gorszy/a”, a trudność w nauce zdaje się to „potwierdzać”.

Jak możesz pomóc?

Rozmowa o uczuciach, nie tylko o ocenach. Zamiast „Dlaczego nie umiesz?” - „Co czujesz, gdy na to patrzysz?”
Normalizowanie trudności. „Każdy ma coś, co przychodzi mu trudniej. To nie znaczy, że jesteś gorszy/a.”
Zero porównań (nawet „dobrych”). Porównania nasilają wstyd.
Małe kroki w nauce. Jedna strona → 10 minut → przerwa. Sukcesy mają być osiągalne.
Chwal wysiłek i strategie, nie wynik. „Widzę, że spróbowałeś/aś inaczej - to ważne.”
Zajrzyj z dzieckiem do jego świata nauki. Obejrzyjcie razem film czy notatki, które ogląda. Porozmawiajcie, co jest dla niego pomocne, a co raczej budzi frustrację.

Kiedy warto skonsultować się z psychologiem?

Gdy lęk narasta, a dziecko unika nauki i szkoły, traci motywację, płacze lub reaguje złością.
Gdy chcecie świeże, obiektywne spojrzenie trzeciej osoby. Psycholog pomoże przerwać spiralę porównań i odbudować wiarę w siebie - zanim oceny całkiem przysłonią samoocenę.

W Empathy House wspieramy uczniów, którzy potrzebują odzyskać spokój i sprawczość. Pomagamy rodzicom rozmawiać tak, by zamiast presji pojawiło się zrozumienie.

08/11/2025

FOMO, FOGO, JOMO - jak nastolatki radzą sobie z presją bycia online?

Jeśli Twoje dziecko nie rozstaje się z telefonem, nerwowo sprawdza powiadomienia i reaguje stresem, gdy nie ma dostępu do sieci - może doświadczać FOMO. To nie „lenistwo" ani „brak charakteru". To realna presja psychologiczna, którą warto zrozumieć.

Co to jest FOMO?
FOMO (Fear of Missing Out) to lęk przed przegapieniem - obawa, że inni przeżywają coś ważnego, a my zostajemy w tyle. U nastolatków objawia się:
• ciągłym sprawdzaniem mediów społecznościowych,
• stresem, gdy telefon milczy,
• porównywaniem się z rówieśnikami,
• problemami ze snem i koncentracją.

FOGO – lęk przed byciem offline
FOGO (Fear of Going Offline) to strach przed odłączeniem od sieci. Nastolatek obawia się, że jeśli wyłączy telefon, zostanie wykluczony.

JOMO – radość z odpuszczenia
JOMO (Joy of Missing Out) to świadoma decyzja, by nie być wszędzie i czerpać radość z bycia tu i teraz. To umiejętność, której warto uczyć nastolatka.

Dlaczego to się dzieje?
• Silna potrzeba przynależności (typowa dla wieku młodzieńczego),
• Algorytmy zaprojektowane, by uzależniać,
• Wyidealizowany obraz życia innych w sieci.

Jak wspierać nastolatka?
• Rozmawiaj bez oceniania: „Co czujesz po scrollowaniu?",
• Ustalcie strefy offline: posiłki, 1 h przed snem,
• Modeluj zdrowe nawyki - sam/a odkładaj telefon,
• Naucz rozpoznawać „fake life" w social mediach,
• Wzmacniaj JOMO: „Nie byłeś/aś? To OK",
• Wprowadź rytuały offline: gry, sport, wspólne gotowanie.

Kiedy skonsultować się ze specjalistą?
Gdy napięcie narasta, pojawiają się objawy lękowe, depresyjne, problemy ze snem lub media wpływają na relacje rodzinne i naukę.

W Empathy House pomagamy nastolatkom i rodzicom odzyskać równowagę. Umów konsultację.

06/11/2025

Bunt nastolatka rzadko jest „przeciwko Tobie”. Częściej jest w stronę „ja”: oddzielania się, szukania własnego zdania i miejsca w grupie. To naturalny etap - most między dzieciństwem a dorosłością.

Co widać na wierzchu:
- zamykanie się, krótkie odpowiedzi, przewracanie oczami
- ostre komentarze, wytykanie niekonsekwencji dorosłych
- skupienie na wyglądzie/gadżetach albo ostentacyjne „mam to gdzieś”
- spadek motywacji do nauki, większy wpływ rówieśników
- czasem ryzykowne eksperymenty i „tu i teraz”

Co pod spodem:
- burza hormonów i przebudowa mózgu
- wstyd, lęk o przyszłość, ambiwalencja: „potrzebuję Was” vs „muszę się oddzielić”
- testowanie wartości z domu na tle grupy
- temperament, styl więzi i klimat w rodzinie wpływają na „kształt buntu”

Jak przejść ten most razem:
- mniej interpretacji „przeciwko mnie”, więcej ciekawości: „co to zachowanie ma załatwić?”
- ustal priorytety: kilka kluczowych zasad jasno i konsekwentnie, a w pozostałych obszarach daj przestrzeń na negocjacje i autonomię.
- uznawaj emocje, nie musisz uznawać wyboru: „Słyszę, że chcesz. Nie zgadzam się na tę godzinę. Propozycja?”
- wzmacniaj kompetencje: planowanie, regulacja napięcia, asertywność, praca z porażką
- pielęgnuj mikrorytuały relacji (spacer, herbata, 10 min bez ocen)

Kiedy warto skonsultować:
- konflikt „pożera” relacje tygodniami
wyraźne wahania nastroju, wycofanie, problemy ze snem
- powtarzające się ryzykowne zachowania, przemoc rówieśnicza
utknęliście w schemacie: krzyk-kara-cisza-powtórka

W Empathy House nie „naprawiamy nastolatków”. Pomagamy rodzinie przejść przez most dorastania: odzyskać rozmowę, ustawić granice bez utraty więzi i ułożyć plan wsparcia.

Zapisz post. Podziel się z kimś, komu może pomóc. Chcesz plan rozmowy dopasowany do Was? Umów konsultację.

04/11/2025

Zły dzień mija. Wzorzec wraca.
Nie każde „trudne zachowanie” to bunt - często to sygnał przeciążenia, lęku, wstydu albo braku konkretnej umiejętności (np. regulacji emocji). Zamiast oceniać incydent, poszukaj wzorca.

Jak czytać termometr trudności:

1 - OK (zielone): pojedynczy incydent, szybko mija po odpoczynku, rzadko się powtarza.
To normalne w codzienności dzieci i nastolatków.
2 - Obserwuj (żółte): podobne trudności wracają kilka razy w tygodniu, widać kontekst (hałas, presja czasu, praca „na ocenę”, zmiana planu).
Zbieraj dane przez 7 dni: kiedy? gdzie? po czym? jak długo? co pomaga?
3 - Działaj (czerwone): trudność trwa tygodnie lub narasta, wpływa na sen, naukę, relacje, nastrój. Dziecko unika rozmów albo „maskuje” napięcie.
To dobry moment na konsultację z psychologiem.

Na co zwracać uwagę przy obserwacji:

Częstotliwość i nasilenie: czy epizody są częstsze, dłuższe, silniejsze?
Kontekst: dom vs. szkoła, hałas, pośpiech, zadania wymagające skupienia, sytuacje oceny.
„Mistrzowie maskowania”: perfekcjonizm, „radzę sobie”, a w tle bóle brzucha, kłopoty ze snem, unikanie zadań.

Co pomaga: przerwa, przewidywalny plan, mniej bodźców, jasne kroki, bliskość i nazwanie emocji.

Jak wspierać od razu:
Nazwij i waliduj: „Widzę, że to trudne. Jestem tu.”
Uprość środowisko: mniej bodźców, krótsze kroki, czas na przerwę.
Ustal stałe rytuały (szczególnie wieczór-poranek) i sygnały stop/pomoc.
Rozmowa po wyciszeniu, nie w trakcie kryzysu. Pytania otwarte: „Co teraz najbardziej by Ci pomogło?”

Kiedy skonsultować się z psychologiem/psychoterapeutą:
- gdy wzorzec utrzymuje się tygodnie i narasta mimo Waszych prób,
- gdy wyraźnie obniża sen, naukę, relacje lub nastrój,
- gdy dziecko unika tematu albo trudno Wam już o tym spokojnie rozmawiać.

W Empathy House pomagamy zrozumieć wzorce zachowania i przełożyć je na konkretny plan wsparcia - dla dziecka i rodzica. Jeśli rozpoznajesz u siebie „żółte” lub „czerwone” sygnały, zapraszamy na konsultację.

Umów konsultację - przejdziemy przez to razem.

02/11/2025

Wielu rodziców martwi się późnym zasypianiem nastolatków i z troską próbuje „przesunąć” ich sen wcześniej.
To zrozumiałe - chcemy, by dzieci były wypoczęte i gotowe do szkoły.
Warto jednak wiedzieć, że w okresie dojrzewania to zjawisko całkowicie naturalne.
U młodych osób moment „włączenia” melatoniny (tzw. DLMO) przesuwa się o 2-3 godziny - dlatego trudno im zasnąć wcześnie, a poranki bywają naprawdę ciężkie.

I tu właśnie zderzają się dwa światy: biologiczny rytm nastolatka i szkolny plan lekcji.
Skoro nie możemy przesunąć godzin rozpoczęcia zajęć, zadbajmy o to, co jest w naszym zasięgu - o jakość snu.

Co naprawdę pomaga:

🌞 Światło rano, ciemność wieczorem - 10-20 min naturalnego światła po pobudce, wieczorem przygaszone lampy.
🛏️ Rytuał zasypiania 20,30 minut, higiena → książka/rozciąganie → oddech 4–6 → łóżko. Nie idealnie, ale konsekwentnie.
⏰ Stałe pory snu i wstawania, również w weekend (różnica max. 60-90 min).
📱 Ekrany OFF - 60-90 min przed snem (lub tryb nocny, minimalna jasność).
☕ Bez pobudzaczy - żadnej kofeiny, słodkich napojów po południu.
🌙 Warunki - 18-20°C, zaciemniony, spokojny pokój, łóżko tylko do spania.
📋 Plan poranka wieczorem - plecak, ubranie, śniadanie. Mniej porannego stresu = kilka minut snu więcej.

Kiedy warto się skonsultować:
gdy napięcie wokół zasypiania i poranków jest stałe i narasta mimo zmian w higienie snu,
gdy trudności ze snem wyraźnie pogarszają nastrój, koncentrację lub funkcjonowanie w szkole,
gdy nastolatek unika kładzenia się spać, odkłada sen do bardzo późna lub ma silny lęk przed nocą,
gdy pojawia się chroniczne zmęczenie w dzień mimo prób uporządkowania wieczoru i poranka.

Po co konsultacja:
żeby wspólnie ułożyć prosty plan „wieczór-noc-poranek” dopasowany do biologii nastolatka,
żeby zredukować napięcie wokół snu i nauczyć technik wyciszenia przed snem,
żeby sprawdzić, czy trudności ze snem nie są podtrzymywane przez stres lub nawyki, które można zmienić.

Sen to nie nagroda za posłuszeństwo.
To fundament równowagi emocjonalnej, koncentracji i zdrowia psychicznego.

31/10/2025

Kończymy Miesiąc Świadomości ADHD z ogromną wdzięcznością. Dziękujemy za wszystkie wiadomości, pytania i osobiste historie, którymi się z nami dzieliliście. Wasza otwartość i ciekawość tworzą przestrzeń, w której o ADHD można mówić bez wstydu, konkretnie i z nadzieją.

Najważniejsze przesłanie na dziś: ADHD to nie lenistwo ani “brak silnej woli”. To inny sposób pracy mózgu, który ma swoje wyzwania - i swoje mocne strony. Z odpowiednią wiedzą, wsparciem i dopasowanymi narzędziami można odzyskać sprawczość, spokój i radość w codzienności.

Otrzymaliśmy wiele pytań dotyczących młodzieży - diagnozy, szkoły, relacji i emocji. Dlatego w listopadzie skupimy się na dzieciach i nastolatkach: przygotowujemy praktyczne treści dla rodziców i opiekunów jak również dla samych dzieci i młodzieży.

Dziękujemy, że jesteście. Idziemy dalej - krok po kroku, z empatią i wiedzą.

Zapisz post, jeśli chcesz do niego wrócić.
Udostępnij komuś, komu może pomóc.
W listopadzie bądźcie z nami - startujemy w pierwszym tygodniu miesiąca.

29/10/2025

ADHD i finanse często się ścierają. To nie “brak odpowiedzialności”, tylko skutki deficytów funkcji wykonawczych: trudność w odraczaniu gratyfikacji, ocenie konsekwencji “tu i teraz”, planowaniu i pamięci prospektywnej. Efekt? Impulsywne zakupy, spóźnione rachunki, zryw “od dziś oszczędzam” i szybkie wypalenie.

Dobra wiadomość: finansów można uczyć się jak umiejętności. Klucz to mikro‑systemy, które odciążają głowę.

Co działa w praktyce:

Reguła 24 h - każda nieplanowana rzecz trafia na listę “do namysłu”. Po dobie wracasz do decyzji (często chęć mija). Wersja szybka: 2 h, jeśli to drobiazg.
Subkonta “na sztywno” - po wypłacie kasa rozdziela się automatycznie: rachunki, podstawy, oszczędności, przyjemności. Mniej decyzji, mniej pokus.
Automatyczne płatności - stałe zlecenia i przypomnienia (kalendarz/fintech), żeby prokrastynacja nie kosztowała odsetek.
“Parking” na zachcianki - lista w notatkach z datą i ceną. Raz w tygodniu decydujesz, co naprawdę ma sens (i z którego “kieszonkowego” to idzie).
Minimalizacja tarcia - karta do “przyjemności” z limitem dziennym/tygodniowym, aplikacja do skanowania paragonów, widżet z saldem na ekranie.
Reguła jednej zmiany - nie wprowadzaj wszystkiego naraz. Zacznij od jednego elementu (np. automatyczne rachunki), dopiero potem kolejne.

Dodatkowe wsparcie:

“Budżet 15 minut” raz w tygodniu: otwórz aplikację banku, sprawdź salda, przejrzyj listę parkingową, ustaw jedno przypomnienie.
Jeśli finanse wywołują silny stres/wstyd - to częste przy ADHD. W terapii pracujemy nad tolerancją dyskomfortu, odraczaniem gratyfikacji i planem “na gorsze dni”.
Mniej impulsu, więcej planu. Jeśli potrzebujesz, pomożemy dobrać system dopasowany do Ciebie.

EmpathyHouse - Centrum psychoterapii i pomocy psychologicznej

24/11/2025

23/11/2025

19/11/2025

16/11/2025

14/11/2025

10/11/2025

08/11/2025

06/11/2025

04/11/2025

02/11/2025

31/10/2025

29/10/2025

Adres

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Skontaktuj Się Z Praktyka

Skróty

Udostępnij

Kategoria