Gabinet psychoterapii Gestalt

15/12/2023

"WHO definiuje PMDD (przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne) jako:
- zespół objawów nastroju (obniżony nastrój, drażliwość),
- objawów somatycznych (letarg, bóle stawów, przejadanie się)
- lub objawów poznawczych (trudności z koncentracją, zapominanie),
które rozpoczynają się na kilka dni przed wystąpieniem miesiączki, zaczynają się poprawiać w ciągu kilku dni po rozpoczęciu miesiączki, a następnie stają się minimalne lub nie występują w ciągu około tygodnia po jej rozpoczęciu".

Co leży u podłoża PMDD, sprawia, że jedne kobiety na nie zapadają, a inne nie?

Na rozwój choroby wpływ mogą mieć aspekty genetyczne, hormonalne, ale też przeżycia, traumy, a nawet bieżąca sytuacja życiowa - to, w jakiej pacjentka jest relacji, czy dostaje wsparcie od otoczenia. To oznacza, że nawet kobieta, która nie ma genetycznych predyspozycji do PMDD, może na nie zachorować, na przykład w wyniku pozostawania w toksycznym związku, doświadczenia przemocy czy gwałtu.

Czy na PMDD jest lekarstwo?

Są pacjentki, u których PMDD wynika z nadmiernego zatrzymywania wody w organizmie, a pomagają delikatne leki moczopędne. U innych problem leży w gospodarce hormonalnej - są duże różnice w czasie cyklu w działaniu progesteronu, estradiolu - i tu może pomóc antykoncepcja hormonalna. U jeszcze innej grupy wdraża się leki z grupy SSRI czy SNRI, czyli leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe, ze względu na domniemania nieprawidłowej transmisji neuroprzekaźników.

A co ze starą dobrą radą na każdy kobiecy problem, czyli: jak urodzisz dziecko, to ci przejdzie?

Niestety, nie przejdzie. Pacjentki chorujące na PMDD we wczesnej ciąży mogą odczuwać objawy zbliżone do tych, które pojawiają się w okresie przedmenstruacyjnym. W II i III trymestrze ciąży stan psychiczny może się poprawić, ale nie jest to regułą. W dodatku okres poporodowy jest związany z wyższym ryzykiem depresji poporodowej, a powrót do miesiączkowania zwykle wiąże się z powrotem cyklicznych zmian samopoczucia."

Link do całego artykułu znajduje się w pierwszym komentarzu pod postem.

14/07/2023

https://terapiapar.slask.pl

Gliwickie Centrum Terapii Związków, Par i Małżeństw to miejsce dla każdej relacji, która szuka wsparcia i pomocy w trudnym dla siebie momencie życiowym.

W psychoterapii związków i małżeństw docieracie do przyczyn kryzysu i rozwiązujecie problem. Terapia jest pracą nad zbudowaniem zdrowej, bezpiecznej i satysfakcjonującej relacji.

04/03/2023

"Mała, zziębnięta i głodna sójka błękitna, leci na pobliski dąb w poszukiwaniu schronienia ale dąb odmawia, bo sam ma mało miejsca. Sójka leci na klon i błaga go o trochę soku, ale klon odmawia bo nie ma go nawet dla siebie. Każde drzewo w lesie odmawia biednej i głodującej sójce. Leci więc hen daleko do odległego lasu sosnowego i prosi sosny czy udzielą jej schronienia, żeby chociaż mogła przeczekać zamieć. Jedna z sosen mówi, że igły mają dosyć cienkie, ale chętnie ją ugoszczą i nakarmią nasionami swoich szyszek. Nagle sójka błękitna zrzuca swoje pióra i ujawnia prawdziwą tożsamość. Okazuje się, że to trickster Nanabozho. Ogłasza, że wszystkie leśne drzewa, będą co zimę traciły liście, poza sosnami, które dzięki swojej życzliwości będą zielone przez cały rok."

legenda Odżibwe, cytat z filmu: "Three pines".

24/01/2023

https://przekroj.pl/spoleczenstwo/czule-tule-berenika-steinberg

Gdy wcześniaki są przytulane, szybciej rosną, zdrowieją i nabierają sił. Ale serdecznych objęć potrzebują wszyscy, bez względu na wiek.

30/11/2022

Carl Gustav Jung mówił o animusie, czyli wewnętrznym obrazie mężczyzny w psychice kobiety, i o animie, która jest kobiecą figurą w psychice mężczyzny. Im rzadziej walczymy ze swoimi wewnętrznymi postaciami, tym mniej będziemy się niekonstruktywnie kłócić z partnerami życiowymi.

(...)

W naszej kulturze jesteśmy mocno przywiązani do swojej płci i do wzorców zachowań, które do danej płci są przypisane. Jednak sprawa jest dużo bardziej skomplikowana. W kobiecej psychice mieszka męski aspekt, a w męskiej - żeński.

(...)

Te uniwersalne męskie i żeńskie jakości są w nas zawsze, ale same figury będą się zmieniać, co dobrze opisali jungiści. Animus kobiety wraz z jej rozwojem przechodzi w kolejne stadia. Zaczyna się od uosobienia fizycznej siły. W snach mogą się pojawiać różni herosi, ideałem piękna będzie James Bond budzący zainteresowanie tężyzną fizyczną. Krótko mówiąc, animus sprowadza się do samca. Taka wewnętrzna figura zapewnia fizyczne poczucie bezpieczeństwa. (...)

U mężczyzn proces przebiega podobnie. Zaczyna się od biblijnej Ewy, czyli reprezentacji matczynej, opiekuńczej i karmiącej jakości. Z taką animą mężczyźnie trudno będzie zbudować partnerską relację w związku. Kolejny krok to piękna mityczna trojańska Helena lub jej różne późniejsze odpowiedniczki symbolizujące ideał piękna w danym czasie i miejscu. Z taką animą relacje mężczyzny z kobietami będą krążyć wokół seksu i zdobywania. Chyba że anima zmieni się w Maryję. Wtedy mężczyzna zafascynuje się duchowością, będzie szukał mistycznych przeżyć. (...)

Oczywiście mamy też w psychice obraz odpowiadający naszej biologicznej płci. Mężczyzna identyfikuje się z pewnym zestawem męskich postaw i wzorców, a kobieta z kobiecym. Tu rodzi się największy problem: odkrycie, z czym się identyfikuję jako kobieta czy jako mężczyzna, co jest moją naturą, a co wpojonym mi wzorcem.



Link do pełnego tekstu "Anima i animus - wewnętrzne płcie, które dopełniają naszą psychikę" znajduje się w pierwszym komentarzu pod postem.

22/11/2022

"W wyniku psychoterapii pacjent nie staje się lepszym człowiekiem, nie staje się doskonalszy czy szlachetniejszy w swoich potrzebach i pragnieniach, nie otrzymuje nowej osobowości, nie nabywa umiejętności zabezpieczających go przed kłopotami życiowymi. W wyniku psychoterapii pacjent staje się bardziej świadomy tego, jaki jest i tego, co przeżywa. Staje się bardziej świadomym własnych pragnień i własnych zobowiązań, własnych możliwości i ograniczeń. Staje się bardziej świadomy tego, jaki jest świat, w którym żyje, jacy są ludzie, ci najbliżsi i ci, z którymi musi współdziałać w realizacji swoich celów życiowych; jest bardziej świadomy ich reakcji i wpływu na siebie. Zdolność do bycia świadomym daje mu nowe możliwości kierowania własnym zachowaniem, zgodnie z zamierzonymi celami i zgodnie z dostępnymi możliwościami. Stwarza mu możliwości osiągania tego, co dotychczas wydawało mu się niemożliwe do osiągnięcia. Odzyskuje nadzieję na powrót do realności swojego istnienia, niosącego sukcesy i porażki, radości i cierpienie."

Jan Czesław Czabała, „Czynniki leczące w psychoterapii”

20/11/2022

Gdyby człowiek pragnął tylko być szczęśliwym, to mogłoby to nie być takie trudne; ale on pragnie być szczęśliwszy od innych, a to jest trudne prawie zawsze, ponieważ wydaje się nam, że inni są szczęśliwsi, niż są w samej rzeczy.

Władysław Tatarkiewicz - Pisma z etyki i teorii szczęścia

17/11/2022

"Strata i rozczarowanie są nieodłącznym elementem każdej relacji międzyludzkiej. Każdy z nas chce czegoś od swoich najbliższych. Jednak oni mają tylko trzy możliwości:
- mogą od razu dać nam to, czego chcemy,
- odłożyć to na później
- lub nas rozczarować.
Nie mogą zawsze pragnąć tego samego, co my. A nawet jeśli chcieliby spełnić nasze życzenia, mogą nie mieć takiej możliwości.

Konflikt między pragnieniem a rzeczywistością jest wpisany w ludzką egzystencję. Unikamy tego konfliktu i bólu życia, stosując mechanizmy obronne, a to z kolei przynosi nam cierpienie. Zamiast stawić czoła rzeczywistości uciekamy od niej, niezdolni już do tego, by sobie z nią skutecznie poradzić. To dlatego Budda powiedział, że nasze pragnienia są źródłem cierpienia. Dzieje się tak, kiedy pragniemy czegoś, czego nie możemy dostać lub co w realnym świecie w ogóle nie istnieje. Po skonfrontowaniu pragnień z rzeczywistością uświadamiamy sobie, że ludzie nie zawsze chcą tego, czego my chcemy, nie zawsze mogą nam to dać, a w ogóle nasza fantazja i świat wokół nas to dwie różne rzeczy."

Jon Frederickson, Współtworzenie zmiany. Skuteczne techniki terapii dynamicznej

02/11/2022

"Podczas konsultacji w terapii par - partnerzy opisują częste konflikty, dla których nie znajdują rozwiązania, mimo podejmowania licznych prób. Opowiadają, że spory są codziennością ich związku, nierzadko scenariusze kłótni się powtarzają, są im znane, a mimo to nie potrafią im zapobiec. Taką parę można opisać jako dwoje ludzi jadących samochodem, którym nie są w stanie kierować i z którego nie potrafią wysiąść, chociaż wiedzą że zmierzają w przepaść.

Niekiedy poziom konfliktów i napięcia znacznie utrudnia prowadzenie konsultacji. Dodatkowo terapeuci, pytając o problemy, nieuchronnie prowokują wzajemne narzekania, oskarżenia i ataki. Podstawowym zadaniem terapeutów podczas konsultacji jest zatem tworzenie dobrych warunków do rozmowy i budowanie sojuszu z pacjentami. Dobrze jeśli terapeuci amortyzują wzajemne ataki pacjentów, a mogą to robić, podejmując różne działania, między innymi wyrażając niezgodę na uwłaczający sposób opisywania drugiej osoby przy jednoczesnym zachęcaniu partnerów do dalszej rozmowy."

Diagnoza par w różnych podejściach, redakcja naukowa: Bartosz Zalewski, Hanna Pieńkowska-Zielińska

04/10/2022

"Bezpieczne przywiązanie nierozerwalnie wiąże się z mentalizacją, czyli zdolnością - pierwotnie opiekuna, później również dziecka - do rozumienia zachowań swoich i innych ludzi w kategoriach towarzyszących im niewidocznych stanów mentalnych (myśli, pragnień, uczuć).

W najprostszych słowach możemy opisać tę bardzo zaawansowaną funkcję psychiczną jako elastyczną i wrażliwą na kontekst zdolność do obejmowania własnym umysłem umysłu drugiego człowieka.

Czyli z jednej strony jesteśmy świadomi tego, co sami myślimy i czujemy, a z drugiej jesteśmy gotowi wyobrażać sobie procesy zachodzące w świecie wewnętrznym na przykład dziecka. Nawet jeśli te procesy są bardzo różne od naszych. Co ważne, próbując sobie te procesy wyobrazić, zawsze świadomi jesteśmy swojej omylności i tego, że nie jesteśmy w stanie bezpośrednio zajrzeć do umysłu drugiego człowieka, w związku z czym możemy w swoich przypuszczeniach mylić się. To niezwykle ważna okoliczność, rozgraniczająca mentalizację od projekcji."

Źródło: Anna Król-Kuczkowska: "Wstyd, mentalizacja i agresja" w książce "Agresja - perspektywa psychoterapeutów", 2017

Link do pełnego tekstu w formacie PDF znajduje się w pierwszym komentarzu pod postem.

30/09/2022

"Regulowanie emocji w celu zmniejszenia stresu to podstawowa technika, którą stosujemy nie tylko wobec samych siebie, lecz także w interakcji z innymi. Nieustannie pocieszamy i jesteśmy pocieszani - nieważne, czy chodzi o drobne rozczarowania, czy o traumatyczne wydarzenia, które zmieniły nasze życie. Niestety główne nurty psychiatrii i psychologii, jak również ruch samopomocowy bazują na niesłusznym założeniu, że nasze dobre samopoczucie wymaga opanowania umiejętności samodzielnego radzenia sobie z emocjami.

(...)

- Dlaczego - niezależnie od wykonywanej profesji - każdego dnia poświęcamy minuty, a w skali całego życia godziny czy nawet tygodnie na pocieszanie innych w cierpieniu?
- Dlaczego na przestrzeni całej historii naszego gatunku, niezależnie od kultury, wspieramy się nawzajem?

(...)

Taka dynamika społeczna nieodłącznie wiąże się zarówno z pozytywnymi, jak i negatywnymi emocjami. Gniew, zazdrość, wstyd, poczucie winy, samotność i żal to uczucia często wywoływane przez zmianę statusu danej osoby w grupie albo w ważnych relacjach osobistych. Jeśli uznamy, że procesy emocjonalne mają związek z napięciami społecznymi, oznacza to, że mogą one odgrywać istotną rolę w odbudowie więzi międzyludzkich. Z pewnością istnieje mechanizm informujący nas o przynależności do danego kręgu i w ten sposób pomagający nam utrzymać wspólnotę. Uczucia działają trochę jak zbiorowy system odpornościowy: kiedy relacje są zagrożone, pojawia się emocjonalna reakcja zapalna. Jednak istnieją sposoby, by tę reakcję stłumić, a tym samym uniknąć stanu gromadnej sepsy. Sposoby, by przywrócić ludzi do wspólnoty po tym, jak więzi zostały zerwane.

(...)

Każdy z nas powinien pomyśleć o zbiorowej regulacji emocjonalnej w kategoriach ewolucyjnych. Przede wszystkim warto sobie przypomnieć, że przyjmowanie wsparcia od innych nie jest oznaką słabości: to podstawa tego, co robimy i kim jesteśmy."

Link do pełnego tekstu "Razem raźniej!" znajduje się w pierwszym komentarzu pod postem.

12/09/2022

"Alina Gutek: To prawda, że Polki mają niskie poczucie wartości?

dr Ewa Woydyłło - terapeutka uzależnień: Sądzę, że u nas więcej problemów mają z tym mężczyźni niż kobiety. Po czym można to wywnioskować? Otóż po tym, że osoba o niskim poczuciu wartości, uważając, że nie osiągnęła swojego idealnego standardu, natychmiast szuka winnych i staje się agresywna. A więcej agresywnych zachowań, zresztą wszędzie na świecie, przejawiają mężczyźni. Przecież ponad 90 proc. skazanych to mężczyźni. Ten, kto się w ogóle zastanawia nad poczuciem wartości, ten stara się być "lepszy". A kto częściej o to się stara? Kto więcej czyta, uczy się, doskonali, poszukuje wskazówek, rozwija swoje umiejętności - kobiety czy mężczyźni?

(...)

A. G.: Jak dogrzebać się do swojego poczucia wartości?

E. W.: Przede wszystkim obiektywizując własne dokonania, czyli uznając za wartość to, że mam studia, umiem szyć, gotować, kierować autem i tym podobne. To nie muszą być Oscary, Noble, tylko zwykłe sprawy. Na ogół uważamy, że owszem, umiemy coś robić dobrze, na przykład gotować, ale bez przesady, cóż to za osiągnięcie! A jest! Bo na przykład dzięki temu ja i moja rodzina jesteśmy zdrowi.

(...)

A. G.: Pracę nad poczuciem wartości powinno się zacząć od wczesnego wychowania?

E. W.: Tak. Trzeba akcentować to, co dziecko robi dobrze. Okazywać uznanie, gdy potrafi włożyć w coś wysiłek, staranie. Nagradzajmy i chwalmy za działanie, a nie na przykład za piękne oczy, włosy, w ogóle za wygląd. Możesz powiedzieć: "Gustownie się ubrałaś, fajnie dobrałaś kolory". Ale nie: "Jesteś piękna". Bo co to za zasługa? Jeżeli jesteś nauczycielką i odpytujesz ucznia, a on czegoś nie wie, to pytaj dotąd, aż na któreś pytanie odpowie. Wtedy pochwal i wskaż, czego musi się nauczyć. Uczeń wróci do ławki pozytywnie wzmocniony i bardziej chętny do nauki."

Link do pełnego tekstu "Poczucie wartości to bycie w zgodzie ze sobą, z jednoczesnym dążeniem do naprawy błędów" znajduje się w pierwszym komentarzu pod postem.