Jarek Chudzicki - Osteopatia i Fizjoterapia

Strona główna
Polska
Gniezno
Jarek Chudzicki - Osteopatia i Fizjoterapia

Dane kontaktowe, mapa i wskazówki, formularz kontaktowy, godziny otwarcia, usługi, oceny, zdjęcia, filmy i ogłoszenia od Jarek Chudzicki - Osteopatia i Fizjoterapia, Fizjoterapeuta, Chrobrego 40/41, Gniezno.

03/11/2025

🍂 Jesienne infekcje. Jak osteopatia może wspomóc Twój organizm w walce z przeziębieniem?

Sezon jesienno-zimowy to okres wzmożonych infekcji górnych dróg oddechowych. Osteopatia może stanowić wartościowe wsparcie dla organizmu w tym trudnym czasie. Poprzez techniki manualne poprawia się drenaż limfatyczny i krążenie krwi, co wspomaga naturalne mechanizmy obronne. Praca z układem kostno-mięśniowym może również złagodzić napięcia w klatce piersiowej, ułatwiając swobodne oddychanie.

Szczególną uwagę poświęca się pracy z przeponą - głównym mięśniem oddechowym. Jej prawidłowa mobilność wpływa nie tylko na efektywność oddychania, ale także na przepływ limfy i pracę układu odpornościowego. Techniki osteopatyczne mogą przywrócić optymalną ruchomość przepony, żeber i kręgosłupa piersiowego. To z kolei powinno poprawić wentylację płuc i ułatwić odkrztuszanie wydzieliny.

Holistyczne podejście osteopatyczne obejmuje również pracę z układem czaszkowo-krzyżowym. Delikatne techniki kranio-sakralne mogą wspomóc drenaż zatok przynosowych i zmniejszyć uczucie zatkanego nosa. Praca z kośćmi czaszki i twarzoczaszki może złagodzić ból głowy towarzyszący infekcjom. Dodatkowo, poprawa mobilności kości potylicznej powinna korzystnie wpłynąć na funkcjonowanie nerwu błędnego, który odgrywa rolę w regulacji układu odpornościowego.

W przypadku przewlekłych lub nawracających infekcji warto rozważyć osteopatyczną ocenę całego organizmu. Często problemy z odpornością wynikają z zaburzeń strukturalnych - np. ograniczonej mobilności klatki piersiowej po przebytych zapaleniach płuc czy długotrwałego napięcia mięśniowego. Regularnie obserwuje się, że przywrócenie prawidłowej mechaniki ciała może znacząco zmniejszyć częstotliwość zachorowań.

26/10/2025

⏰ Zmiana czasu to nie tylko przestawienie zegarków. To prawdziwe wyzwanie dla naszego organizmu, które może prowadzić do zwiększonego napięcia mięśniowego. Rytm okołodobowy, który reguluje funkcjonowanie całego ciała, ulega zaburzeniu, co wpływa na jakość snu, poziom kortyzolu oraz procesy regeneracyjne. W efekcie mięśnie mogą pozostawać w stanie podwyższonego napięcia przez wiele dni.

Zaburzony rytm snu wpływa bezpośrednio na układ mięśniowo-powięziowy. Podczas gdy organizm próbuje dostosować się do nowego harmonogramu, mięśnie posturalne pracują intensywniej, aby utrzymać prawidłową postawę mimo zmęczenia. Może to prowadzić do bolesnych punktów spustowych, szczególnie w okolicy karku, barków i dolnego odcinka kręgosłupa. Terapia osteopatyczna może skutecznie wspierać proces adaptacji.

Kortyzol, hormon stresu, wykazuje naturalny rytm dobowy, który ulega rozregulowaniu podczas zmiany czasu. Podwyższony poziom tego hormonu może powodować przewlekłe napięcie mięśniowe, szczególnie w obszarach najbardziej podatnych na stres. Techniki osteopatyczne mogą pomóc w redukcji napięcia poprzez pracę z układem nerwowym autonomicznym i przywrócenie równowagi napięciowej w tkankach.

Układ powięziowy, stanowiący sieć łącznotkankową otaczającą mięśnie, reaguje na zmianę rytmu dobowego zwiększoną sztywnością. Może to prowadzić do ograniczenia zakresu ruchu i dyskomfortu podczas codziennych aktywności. Osteopata potrafi rozpoznać obszary zwiększonego napięcia powięziowego i zastosować odpowiednie techniki manualne, które powinny przywrócić elastyczność tkanek.

Terapia osteopatyczna w okresie zmiany czasu może znacząco wspierać organizm w procesie adaptacji. Poprzez delikatne techniki manualne, praca z układem czaszkowo-krzyżowym oraz mobilizacja struktur mięśniowo-powięziowych, osteopata może pomóc w redukcji napięcia i przywróceniu harmonii w ciele. Regularne sesje terapeutyczne mogą również wspierać poprawę jakości snu i ogólnego samopoczucia.

24/10/2025

Szkolenie z osteopatii powięziowej. Praca z tkanką łączną wymaga nie tylko precyzyjnej techniki, ale przede wszystkim holistycznego rozumienia ciała jako zintegrowanego systemu. Intensywna nauka i praktyka to znacząca inwestycja w rozwój kompetencji i zdrowie Pacjentów.

18/10/2025

🤰 Blizna po cięciu cesarskim to jedna z najczęstszych blizn chirurgicznych, która może znacząco wpływać na funkcjonowanie struktur miednicy i jamy brzusznej. Nacięcie obejmuje nie tylko skórę, ale również powięź mięśnia prostego brzucha, mięśnie oraz otrzewną, tworząc wielowarstwową strukturę bliznową. Adhezje powstające w procesie gojenia mogą ograniczać mobilność macicy, pęcherza moczowego oraz struktur powięziowych miednicy, prowadząc do różnorodnych dysfunkcji w tym regionie.

Anatomiczne konsekwencje blizny cesarskiej obejmują zaburzenia napięcia powięzi brzusznej oraz jej połączeń z przeponą i mięśniami dna miednicy. Adhezje mogą wpływać na funkcjonowanie układu moczowego, manifestując się jako uczucie dyskomfortu w miednicy, problemy z kontrolą pęcherza czy bolesne miesiączki. Napięcia bliznowe mogą również ograniczać ruchomość macicy i wpływać na funkcjonowanie narządów sąsiadujących poprzez mechanizmy powięziowe.

Blizna cesarskiego cięcia może wpływać na wzorce oddechowe poprzez ograniczenie mobilności przepony i mięśni brzucha. Zmieniona mechanika oddechowa prowadzi do kompensacyjnych wzorców posturalnych oraz zwiększonego ciśnienia wewnątrzbrzusznego, co może nasilać dysfunkcje dna miednicy. Strukturalne ograniczenia w obrębie ściany brzucha mogą również wpływać na propriocepcję i kontrolę motoryczną mięśni core.

Osteopatyczna ocena blizny po cięciu cesarskim uwzględnia jej mobilność w różnych warstwach tkanek oraz wpływ na struktury głębokie miednicy. Techniki manualne skierowane na normalizację adhezji mogą potencjalnie wspierać poprawę elastyczności tkanek i funkcjonowania narządów miednicy. Praca z powięzią brzuszną, przeponą oraz mięśniami dna miednicy może wpływać na optymalizację wzorców oddechowych i posturalnych zaburzonych przez obecność blizny.

Kompleksowa ocena osteopatyczna blizny po cięciu cesarskim może być wartościowa szczególnie w przypadku utrzymujących się dolegliwości bólowych miednicy, zaburzeń układu moczowego czy trudności z powrotem do aktywności fizycznej po porodzie. Wczesna interwencja terapeutyczna może potencjalnie wspierać proces reorganizacji tkanek i zapobiegać rozwojowi przewlekłych dysfunkcji powięziowych.

Holistyczne podejście uwzględniające zarówno aspekty lokalne blizny, jak i jej wpływ na globalne łańcuchy powięziowe może wspierać optymalizację funkcji miednicy i jakości życia kobiet po cesarskim cięciu. Profesjonalna ocena mobilności tkanek bliznowych pozwala na identyfikację potencjalnych ograniczeń funkcjonalnych oraz ich wpływu na struktury miednicy mniejszej.

07/10/2025

🔗 Blizna to nie tylko zmiana kosmetyczna skóry, ale złożona struktura wpływająca na całe łańcuchy powięziowe organizmu. Proces gojenia prowadzi do tworzenia tkanki łącznej o zmienionych właściwościach mechanicznych, która jest mniej elastyczna i mobilna niż tkanka pierwotna. Adhezje bliznowe mogą generować napięcia przekazywane przez ciągłość powięziową na odległe struktury anatomiczne, prowadząc do dysfunkcji pozornie niezwiązanych z lokalizacją blizny.

Tkanka bliznowa charakteryzuje się chaotycznym układem włókien kolagenowych oraz zmniejszoną waskularyzacją i unerwienieniem w porównaniu z tkanką zdrową. Adhezje powstające w procesie gojenia mogą łączyć różne warstwy tkanek, ograniczając ich fizjologiczne przesuwanie się względem siebie. Szczególnie istotne są blizny w kluczowych punktach anatomicznych, takich jak przepona, miednica czy powięź szyjno-piersiowa, gdzie mogą znacząco wpływać na mechanikę oddechową i postawę ciała.

Osteopatyczna ocena blizny obejmuje palpację jej głębokości, mobilności oraz napięć w przylegających strukturach powięziowych. Techniki manualne skierowane na normalizację adhezji mogą potencjalnie wspierać poprawę elastyczności tkanek i przywrócenie fizjologicznych wzorców ruchu. Praca z blizną wymaga precyzyjnego podejścia uwzględniającego jej lokalizację, wiek oraz powiązania z głębszymi warstwami powięziowymi.

Blizny mogą również wpływać na funkcjonowanie receptorów proprioceptywnych i mechanoreceptorów, zmieniając afrentację sensoryczną z danego regionu. Zaburzona propriocepcja może prowadzić do kompensacyjnych wzorców ruchowych i asymetrii posturalnych. Kompleksowe podejście osteopatyczne uwzględnia zarówno lokalne aspekty adhezji bliznowych, jak i ich wpływ na globalne łańcuchy powięziowe oraz neuromotoryczne wzorce organizmu, co może wspierać optymalizację funkcji biomechanicznych.

30/09/2025

👃 Zatoki przynosowe stanowią kluczowy element systemu obronnego górnych dróg oddechowych, a ich prawidłowa drenaż jest fundamentem skutecznej profilaktyki infekcji sezonowych. Dysfunkcje w obrębie struktur twarzoczaszki mogą prowadzić do zaburzeń odpływu wydzieliny i przewlekłego zastoju, który predysponuje do rozwoju stanów zapalnych. Osteopatyczne techniki drenażowe mogą potencjalnie wspierać optymalizację funkcji zatok przed sezonem jesienno-zimowym.

Anatomia drenażu zatokowego zależy od drożności ujść oraz prawidłowej mobilności struktur kostnych twarzoczaszki. Napięcia w obrębie kości szczękowej, kości czołowej oraz kości sitowej mogą ograniczać mikroruchomość czaszki i wpływać na funkcjonowanie ujść zatokowych. Dysfunkcje te często współistnieją z napięciami powięzi szyjnej oraz ograniczeniami mobilności kręgosłupa szyjnego, co dodatkowo pogarsza cyrkulację limfatyczną w regionie głowy.

Osteopatyczna ocena funkcji zatok obejmuje palpację struktur kostnych, ocenę napięć powięziowych oraz mobilności segmentów szyjnych górnych. Techniki skierowane na normalizację ruchomości kości twarzoczaszki mogą wspierać drenaż mechaniczny zatok. Praca z powięzią szyjną oraz strukturami podstawy czaszki może potencjalnie wpływać na optymalizację odpływu limfatycznego i żylnego z regionu zatokowego.

Szczególną uwagę w kontekście profilaktyki należy zwrócić na funkcję nerwu błędnego i jego wpływ na produkcję śluzu oraz reakcję immunologiczną błon śluzowych. Dysregulacja układu przywspółczulnego może prowadzić do nadmiernej lub niewystarczającej produkcji wydzieliny, co wpływa na mechanizmy obronne zatok. Kompleksowe podejście osteopatyczne może stanowić wartościowy element przygotowania organizmu do sezonu infekcyjnego.

23/09/2025

🛡️ Odporność organizmu to nie tylko kwestia układu immunologicznego, ale również prawidłowej cyrkulacji płynów ustrojowych i funkcjonowania mechanizmów drenażowych. Dysfunkcje strukturalne w obrębie klatki piersiowej, przepony oraz kręgosłupa szyjnego mogą wpływać na efektywność odpowiedzi immunologicznej. Osteopatyczne podejście do profilaktyki infekcji sezonowych koncentruje się na optymalizacji funkcji mechanicznych wspierających naturalną odporność organizmu.

Układ limfatyczny odgrywa kluczową rolę w transporcie komórek immunologicznych i eliminacji patogenów. Napięcia powięziowe oraz ograniczenia mobilności klatki piersiowej mogą utrudniać przepływ limfy, szczególnie w obrębie węzłów chłonnych szyjnych i śródpiersia. Osteopatyczne techniki drenażowe skierowane na te regiony mogą potencjalnie wspierać optymalizację cyrkulacji limfatycznej i efektywność mechanizmów obronnych górnych dróg oddechowych.

Przepona główna stanowi kluczową strukturę wpływającą na funkcjonowanie układu autonomicznego oraz mechanikę oddechową. Dysfunkcje przeponowe mogą ograniczać głębokość oddychania i wpływać na wentylację płuc, co może predysponować do zalegania wydzieliny i rozwoju infekcji. Techniki osteopatyczne normalizujące napięcie przepony mogą wspierać prawidłowe wzorce respiracyjne i optymalizację wymiany gazowej.

Równowaga układu współczulnego i przywspółczulnego ma bezpośredni wpływ na funkcjonowanie układu immunologicznego. Przewlekły stres i dominacja układu współczulnego mogą osłabiać odpowiedź immunologiczną organizmu. Osteopatyczna praca z nerwem błędnym, strukturami szyjno-potylicznymi oraz kręgosłupem piersiowym może potencjalnie wpływać na regulację autonomiczną i wspierać homeostazę immunologiczną jako element kompleksowej profilaktyki sezonowej.

16/09/2025

🩸 Cukrzyca to choroba systemowa wpływająca na funkcjonowanie całego organizmu, w tym na układ nerwowy, krążenie oraz struktury tkanki łącznej. Przewlekła hiperglikemia może prowadzić do zmian w elastyczności powięzi, naczyń krwionośnych oraz funkcjonowania nerwów obwodowych. Osteopatyczne podejście może stanowić element wspierający w kompleksowym leczeniu cukrzycy, koncentrując się na optymalizacji funkcji mechanicznych organizmu i regulacji układu autonomicznego.

Neuropatia cukrzycowa często manifestuje się zaburzeniami czucia w kończynach oraz dysfunkcjami układu autonomicznego wpływającymi na trawienie i krążenie. Osteopatyczna praca z kręgosłupem piersiowo-lędźwiowym może potencjalnie wspierać funkcjonowanie nerwów rdzeniowych i splotu trzewnego odpowiedzialnego za innerwację narządów jamy brzusznej. Techniki skierowane na mobilizację struktur kręgowych mogą wpływać na redukcję mechanicznych ograniczeń transmisji nerwowej.

Przewlekła hiperglikemia wpływa na elastyczność tkanek łącznych i może prowadzić do ograniczeń mobilności stawowej oraz napięć powięziowych. Szczególnie podatne są struktury stóp i kończyn dolnych, gdzie zaburzenia krążenia mogą być nasilone przez dysfunkcje mechaniczne. Osteopatyczna ocena i korekta wzorców ruchu może wspierać optymalizację przepływu krwi i funkcji limfatycznej w obrębie kończyn.

Stres chroniczny znacząco wpływa na kontrolę glikemii poprzez dysregulację osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. Osteopatyczne techniki skierowane na równoważenie układu współczulnego i przywspółczulnego mogą potencjalnie wspierać lepszą regulację hormonalną. Praca z przeponą, strukturami szyjnymi oraz podstawą czaszki może wpływać na redukcję poziomu stresu i optymalizację homeostazy metabolicznej jako uzupełnienie farmakoterapii i modyfikacji stylu życia.

10/09/2025

🧠 Napięcie mięśniowe i zaburzenia lękowe pozostają w ścisłej relacji zwrotnej, tworząc samonapędzający się cykl dysfunkcji. Przewlekły lęk prowadzi do nieświadomego napinania określonych grup mięśniowych, szczególnie w obrębie karku, barków oraz przepony. Jednocześnie chronicznie napięte mięśnie wysyłają sygnały proprioceptywne do ośrodkowego układu nerwowego, które mogą nasilać uczucie niepokoju i czujności, perpetuując stan lękowy.

Anatomicznie kluczowe są mięśnie głębokie szyi, które bezpośrednio wpływają na funkcjonowanie nerwu błędnego oraz przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego. Napięcia w obrębie mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, mięśni podpotylicznych oraz przepony mogą generować mechaniczne ograniczenia wpływające na regulację układu przywspółczulnego. Dysfunkcje te manifestują się jako uczucie “kuli w gardle”, płytki oddech czy napięcie w klatce piersiowej.

Osteopatyczne techniki skierowane na redukcję napięć mięśniowo-powięziowych mogą potencjalnie przerywać ten błędny cykl. Delikatna mobilizacja struktur szyjnych i pracy z przeponą może wspierać normalizację wzorców oddechowych oraz optymalizację funkcji układu autonomicznego. Szczególnie istotna jest praca z powięzią głęboką szyi, która anatomicznie łączy się z oponą twardą i może wpływać na napięcie w obrębie struktur wewnątrzczaszkowych.

Holistyczne podejście osteopatyczne uwzględnia fakt, że ciało “pamięta” wzorce napięciowe związane z przewlekłym stresem i lękiem. Poprzez systematyczną pracę z tkankami miękkimi i strukturami kostno-stawowymi, terapia może wspierać proces "przeprogramowania" proprioceptywnych wzorców napięciowych. Regularna terapia osteopatyczna może stanowić element uzupełniający konwencjonalne leczenie zaburzeń lękowych, wspierając redukcję objawów somatycznych i poprawę ogólnej regulacji autonomicznej organizmu.

02/09/2025

🧩 Zespół stresu pourazowego manifestuje się nie tylko objawami psychicznymi, ale także głębokimi zmianami somatycznymi w organizmie. Trauma zapisuje się w tkankach ciała poprzez przewlekłe napięcia mięśniowe, zaburzenia wzorców oddechowych oraz dysregulację układu nerwowego autonomicznego. Osteopatia może stanowić element wsparcia w kompleksowym leczeniu PTSD, koncentrując się na aspektach cielesnych towarzyszących zaburzeniu.

Przewlekła aktywacja układu współczulnego w PTSD prowadzi do charakterystycznych zmian w napięciu tkanek miękkich. Szczególnie podatne są struktury przepony, mięśni międzyżebrowych oraz powięzi szyjno-potylicznej, które mogą utrwalać płytki, przyspieszony wzorzec oddychania. Dysfunkcje te perpetuują stan czujności i mogą nasilać objawy lękowe oraz trudności z regulacją emocjonalną właściwe dla zespołu stresu pourazowego.

Osteopatyczne techniki skierowane na normalizację napięć powięziowych mogą potencjalnie wpływać na redukcję somatycznych objawów traumy. Delikatna praca z przeponą główną i strukturami oddechowymi może wspierać przywrócenie fizjologicznych wzorców respiracyjnych. Mobilizacja tkanek w obrębie podstawy czaszki i górnego odcinka kręgosłupa szyjnego może wpływać na funkcjonowanie struktur odpowiedzialnych za regulację układu przywspółczulnego.

Praca osteopatyczna z pacjentami z PTSD wymaga szczególnej wrażliwości i współpracy z zespołem terapeutycznym prowadzącym leczenie podstawowe. Terapia manualna może stanowić uzupełnienie psychoterapii i farmakoterapii, wspierając proces odbudowy poczucia bezpieczeństwa w ciele. Holistyczne podejście uwzględniające zarówno aspekty psychiczne, jak i somatyczne zaburzenia może potencjalnie wspierać proces zdrowienia i integracji doświadczeń traumatycznych.

30/08/2025

🌱 Równowaga układu nerwowego autonomicznego jest fundamentem prawidłowego funkcjonowania organizmu. Układ współczulny i przywspółczulny powinien działać w harmonii, umożliwiając odpowiednie reakcje na stres oraz procesy regeneracji i odpoczynku. Zaburzenia tej równowagi manifestują się jako chroniczne zmęczenie, problemy ze snem, zaburzenia trawienne czy nadmierna reaktywność na bodźce zewnętrzne.

Anatomiczne centra kontroli układu autonomicznego zlokalizowane są w pniu mózgu, rdzeniu kręgowym oraz w splotach nerwowych. Dysfunkcje mechaniczne w obrębie kręgosłupa, szczególnie w odcinku szyjnym i piersiowo-lędźwiowym, mogą wpływać na transmisję impulsów nerwowych i funkcjonowanie tych struktur. Napięcia powięziowe i ograniczenia mobilności segmentów kręgowych mogą generować przewlekłą stymulację receptorów proprioceptywnych i nocyceptywnych.

Nerw błędny, główny reprezentant układu przywspółczulnego, przebiega przez liczne struktury anatomiczne podatne na dysfunkcje osteopatyczne. Jego przebieg przez otwór potyliczny większy, przestrzeń szyjną oraz struktury śródpiersia sprawia, że napięcia w tych obszarach mogą wpływać na jego funkcjonowanie. Osteopatyczne techniki skierowane na te regiony mogą potencjalnie wspierać optymalizację aktywności przywspółczulnej.

Holistyczne podejście osteopatyczne uwzględnia wzajemne powiązania między strukturami kostno-stawowymi, mięśniowo-powięziowymi a układem nerwowym. Poprzez delikatną mobilizację i normalizację napięć tkanki łącznej, terapia może wpływać na redukcję mechanicznych czynników stresogennych dla układu nerwowego. Regularna praca osteopatyczna może stanowić element wspierający w przywracaniu fizjologicznej równowagi autonomicznej organizmu.

21/08/2025

🧠 Zaburzenia koncentracji często mają swoje źródło w miejscach, których nie podejrzewamy. Podstawa czaszki stanowi strategiczną lokalizację, przez którą przechodzą kluczowe struktury nerwowe odpowiedzialne za funkcje kognitywne. Napięcia w tej okolicy mogą wpływać na przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego oraz krążenie krwi w obrębie mózgu.

Kość potyliczna, klinowa i skroniowa tworzą kompleks bezpośrednio sąsiadujący z pniem mózgu i strukturami odpowiedzialnymi za uwagę oraz koncentrację. Dysfunkcje w tej okolicy mogą generować subtelne zaburzenia neurologiczne, manifestujące się trudnościami w skupieniu uwagi. Napięcia powięzi i struktur kostnych mogą ograniczać mobilność tkanek i wpływać na homeostazę układu nerwowego.

Osteopatyczne podejście do oceny podstawy czaszki obejmuje delikatną palpację i mobilizację struktur kostnych oraz powięziowych. Techniki osteopatyczne mogą potencjalnie wpływać na redukcję napięć mechanicznych i optymalizację funkcji neurologicznych. Praca z tym obszarem wymaga precyzji i głębokiej znajomości anatomii.

Objawy takie jak trudności z koncentracją, mgła mózgowa czy problemy z pamięcią krótkotrwałą nie zawsze mają przyczyny czysto neurologiczne. Mechaniczne dysfunkcje w obrębie podstawy czaszki mogą być jednym z czynników wpływających na te dolegliwości, a holistyczne podejście osteopatyczne może stanowić wartościowe uzupełnienie konwencjonalnej diagnostyki.

Adres

Chrobrego 40/41
Gniezno
62-200

Telefon

+48601791464

Strona Internetowa

https://rehabilitacjagniezno.pl/

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Jarek Chudzicki - Osteopatia i Fizjoterapia umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Skontaktuj Się Z Praktyka

Wyślij wiadomość do Jarek Chudzicki - Osteopatia i Fizjoterapia:

Skróty

Chcesz aby twoja praktyka była na górze listy Klinika w Gniezno?

Udostępnij

Kategoria

Fizjoterapeuta

Jarek Chudzicki - Rehabilitacja Gniezno

Osteopatia i fizjoterapia to nie tylko moja praca – to przede wszystkim pasja, dzięki której staram się pomóc i przywrócić pełną sprawność wszystkim tym, którzy tego potrzebują. Zapraszam do mojego gabinetu.

W mojej pracy wykorzystuję wiedzę z różnych dziedzin osteopatii i fizjoterapii, dzięki czemu terapia jest kompleksowa i skuteczna. Podczas rehabilitacji staram się przywrócić utracone funkcje lub wytworzyć kompensacje u Pacjenta, w celu maksymalnego usprawnienia, uzyskania samodzielności i powrotu do zdrowia, w możliwie jak najkrótszym czasie. Rehabilitacja prowadzona jest według najnowszych metod terapeutycznych.

Do mojego gabinetu trafiają Pacjenci z różnymi urazami ortopedycznymi. Są to urazy mięśniowo-więzadłowe, przeciążeniowe, często urazy sportowe. Wszystkich Pacjentów obejmuję kompleksową opieką, zarówno po zabiegu operacyjnym, jak i skierowanych na leczenie zachowawcze. W rehabilitacji zawsze dążę do osiągnięcia przez moich Pacjentów pełnej sprawności ruchowej i powrotu do sportu. Ważnym aspektem rehabilitacji ortopedycznej, poza pracą manualną, jest trening rehabilitacyjny z wykorzystaniem nowoczesnego sprzętu ortopedycznego. W procesie rehabilitacji przeprowadzam obiektywne testy na specjalistycznym sprzęcie, na podstawie których oceniam postępy pacjentów i stopień powrotu do sprawności. Dzięki testom jestem w stanie skrócić czas leczenia do minimum.

Przeczytaj więcej: https://rehabilitacjagniezno.pl/kogo-leczymy/

Osteopatia opiera się przede wszystkim na holistycznym przekonaniu, że organizm człowieka jest całością, a nie sumą niezależnych od siebie narządów.

Metoda PNF - metoda kompleksowej kinezyterapii, oparta na neurofizjologicznych zasadach wykonywania czynności ruchowych i ich rozwoju w trakcie życia człowieka.

Osteopatia - terapia, w której stosuje się delikatne manipulacje na całym ciele pacjenta: kościach, mięśniach, więzadłach i tkankach, w celu zlikwidowania uczucia niewygody, poprawienia ruchliwości stawów i przywrócenia pełnego zdrowia.

Terapia tkanek miękkich - wstępem do terapii jest zawsze ocena stanu napięcia poszczególnych mięśni, ich bolesności bądź asymetrii pomiędzy dwiema stronami ciała.

Terapia kranio-sakralna - jest to półzamknięty system hydrauliczny w mocnej nieprzepuszczalnej dla wody membranie, tj. w twardej oponie mózgowej, która otacza mózg i rdzeń kręgowy. Ważną funkcją tego systemu jest produkcja, cyrkulacja i absorpcja płynu mózgowo-rdzeniowego.

Tapy - jest narzędziem rehabilitacyjnym pomagającym w profilaktyce i leczeniu dolegliwości mięśniowo-szkieletowych.

Mobilizacja powięzi - metoda ta rozwijała się przez ostatnie 30 lat dzięki badaniom anatomicznym, praktyce klinicznej opartej na pracy z szerokim spektrum zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego i trzewnego oraz dzięki sekcjom anatomicznym skoncentrowanym na badaniu anatomii powięzi.

Terapia manualna - terapeuta uciskając odpowiednie punkty na ciele, dociera do miejsc bolesnych i przywraca równowagę mięśniową.

Łańcuchy mięśniowe - jest narzędziem rehabilitacyjnym pomagającym w profilaktyce i leczeniu dolegliwości mięśniowo-szkieletowych.

Babath baby - metoda stosowana jest z powodzeniem u dzieci z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego jak również u dzieci zdrowych, z niewielkimi dysfunkcjami.

Drenaż limfatyczny - zalecany w leczeniu obrzęków limfatycznych i zastoju limfy. Poprawia metabolizm, pobudza układ limfatyczny, przyspiesza proces oczyszczania organizmu. Sprawdź, dla kogo jest masaż limfatyczny i jak przebiega.