Gabinet terapeutyczny Danuta Skrzypczak

14/10/2025

09/10/2025

Październik to miesiąc świadomości onkologicznej – czas, w którym wiele mówi się o profilaktyce i leczeniu nowotworów. Choroba nowotworowa to także ogromne obciążenie psychiczne.

W Fundacji Twarze Depresji od lat podkreślamy: zdrowie psychiczne jest równie ważne jak fizyczne. Gdy choruje jedna osoba, choruje cała rodzina. Towarzyszy temu lęk, złość, smutek, poczucie winy, bezradność. Dlatego tak ważne jest psychologiczne wsparcie w procesie leczenia.

Dzięki finansowaniu -Nederlanden prowadzimy program bezpłatnych konsultacji psychologicznych dla pacjentów onkologicznych i ich bliskich.

Konsultacje odbywają się także online, dlatego mogą z nich korzystać także osoby, które są w trakcie leczenia i mają ograniczoną mobilność.

Dlaczego wsparcie psychiczne w chorobie nowotworowej jest tak ważne?

💬 Pomaga nazwać i przepracować trudne emocje – takie jak strach, złość czy poczucie winy.
Pozytywne nastawienie może wspierać współpracę z lekarzami i motywację do leczenia.
Nieleczona depresja u pacjentów onkologicznych może prowadzić do izolacji, pogorszenia rokowań, a nawet rezygnacji z leczenia.

Dziękujemy Nationale-Nederlanden za zaufanie i wspólne działanie na rzecz zdrowia psychicznego osób mierzących się z chorobą nowotworową i ich rodzin.

09/10/2025

09/10/2025

Zapraszamy na sesje TRE, prowadzone przez dr Jagnę Sobierajewicz🥰

Odzyskaj spokój i równowagę z TRE® 💚

🌟Jak wyglądają sesje?
▪️trwają około 45–90 minut,
▪️odbywają się indywidualnie lub w małych grupach,
▪️obejmują krótkie ćwiczenia fizyczne i czas na relaks,
▪️prowadzone są w bezpiecznej, wspierającej atmosferze,

🌟Dla kogo?
▪️osób żyjących w stresie,
▪️sportowców i osób aktywnych,
▪️osób po trudnych doświadczeniach,
▪️wszystkich, którzy chcą zadbać o swoje zdrowie psychofizyczne,

🌟Co daje TRE®?
▪️redukcja napięcia mięśniowego i stresu,
▪️umiejętność autoregulacji,
▪️większy spokój i lepszy sen,
▪️poprawa samopoczucia i energii,
▪️wsparcie w radzeniu sobie z lękiem i zmęczeniem, lepszy kontakt z własnym ciałem,

ZAPISY: https://tiny.pl/ybm0570d
📧 wielkopolskiecentrumterapii@gmail.com
📞 +48 607 341 553

24/09/2025

- Niektórzy lęki zagłuszają. Co robimy, żeby udawać przed sobą, że czujemy się bezpiecznie kiedy wcale tak nie jest?
- O, jest na to sporo sposobów. Utrata uwagi, nadmierne zaabsorbowanie pracą, pęd, w którym się żyje i nie zwraca uwagi na swoje uczucia i swoje samopoczucie, tylko traktuje się siebie w przedmiotowy sposób, wszelkie używki, niezdrowy tryb życia. Generalnie chodzi o utratę uwagi na siebie.

- Czyli pytanie „Jak się czujesz?” powinniśmy również zadawać sobie sami.
- Tak. Co czuję? Jak się czuję? Warto zwracać uwagę na swoje doświadczenie. Jeżeli tylko chce się żyć twórczo i rozwijać się.

- Myśli pan, że nie wszyscy chcą?
- Kiedy patrzę jak żyją niektórzy, to jest mi strasznie smutno, że można mieć w życiu tak mało spełnienia. Żyć życiem, które przelatuje przez palce, nie realizować swoich głębszych potrzeb, żyć mechanicznie, nawykowo.

fragment rozmowy Agnieszki Barlińskiej z Jerzym Dmuchowskim dla Newsweek Psychologia
fot Towfiqu barbhuiya

12/09/2025

Mogą one pojawić się na kilka, a nawet kilkanaście lat przed diagnozą 🕰️

12/09/2025

Agnieszka Jucewicz: Twierdzi pani, że dziś zdrada to często traumatyczne doświadczenie.

Esther Perel: Szczególnie dotkliwa jest w kulturach, w których tak wiele „zawiesza" się na jednej osobie, gdzie niewierność to tabu, również tam, gdzie istnieje wiara, że rzeczywistość, los można kontrolować, na przykład w Stanach Zjednoczonych.
Niech pani posłucha… Jeżeli jesteś moją „bratnią duszą" (na marginesie to określenie kiedyś odnosiło się wyłącznie do relacji z Bogiem), moim najlepszym przyjacielem, to oczywiste, że jak mnie zdradzisz, to będzie bolało! I to jak! Jeśli w moim społecznym kręgu nie ma innych równie bliskich mi osób, to pewnie, że to będzie bolało! I jeśli jesteś gwarantem mojego poczucia przynależności i tożsamości, to jasne, że jak mnie zdradzisz, będę czuła się wykorzeniona, a moje „ja" się rozpadnie! Z hukiem!
Nie słyszałam natomiast, żeby zdradzone kobiety z Afryki Zachodniej czy z Maroka mówiły o utracie własnego „ja".

AJ: A co mówiły?
EP: „Miałam pecha", „Źle wybrałam" albo: „Mój mąż ma słaby charakter". Zdrada jest dla nich bolesna, ale one cały czas wiedzą, kim są. Mają, powiedzmy, siedmioro rodzeństwa, z którym są blisko, nadal są przyjaciółkami dziesięciu innych kobiet, czyimiś córkami, wnuczkami, siostrzenicami, ciotkami.

AJ: Wspólnota chroni je przed załamaniem?
EP: Ich życie składa się z bardzo wielu opowieści. Małżeństwo jest tylko jedną z nich. W związku z tym nie mówią: „Moje życie to jedno wielkie oszustwo", „W nic już nie mogę wierzyć", „Moje małżeństwo to farsa".

Esther Perel: Otrząsanie się ze zdrady trwa latami. Nazywam to śmiercią zadaną przez tysiąc cięć
Rozmowa Agnieszki Jucewicz z Esther Perel, Wysokie Obcasy 09.04.2024
fot Toa Heftiba

21/08/2025

HISTORIA KRZYŚKA – lat 13*

„Ja już nie chcę być dzieckiem! Tylko ciągle na mnie krzyczą – że telefon, że nie grać i że to, czy tamto! A sami to w tych telefonach non stop są!” – mówi, a w zasadzie krzyczy – Krzysiek.

Wsuwa się mocno w fotel. Jest zezłoszczony.
Czekam, aż emocje opadną.
Nie przekonuję, że warto być dzieckiem. Nie polemizuję z tym, co czuje. Jestem ciekawa, jak on to przeżywa i co sprawia, że aż tak mocno.

– „Krzysiek, widzę i słyszę, jak bardzo cię ten temat wzburzył. Mogę cię o coś zapytać?”
– „Jasne… Dorośli wszystko chcą wiedzieć.”
– „Myślę, że czasem tak to wygląda, że każdy dorosły ma masę pytań, co?”
– „Nooo!” – odpowiada z dumą.
– „A to ja cię chyba zaskoczę – mam tylko jedno, co ty na to?”
– „Ha ha” – uśmiecha się lekko i dodaje ciche – „No OK.”
– „To moje pytanie brzmi: jakbyś nie był już dzieckiem – bo być nim nie chcesz – to kim chciałbyś być?”
– „No kurde, no… Sobą.”
– „A teraz nie jesteś?”
– „Pani żartuje! Może tu, teraz u Pani to trochę, ale zwykle to… trochę udaję.”
– „Pewnie masz jakiś powód, żeby udawać?”
– „Może…” – ścisza głos.
Czekam.

– „Może… bo wtedy nie krzyczą. Jak udaję, że nie chcę grać, że się uczę albo że nie marudzę… to wtedy mają spokój. I ja też mam spokój. Ale to nie jestem ja. To taki… ja udawany.”

– „Krzysiek, to brzmi bardzo trudno. Udawać, żeby nie było krzyku. To musi być męczące?”
– „Nooo, jest. A najgorsze, że i tak potem i tak znajdą coś, żeby się przyczepić!”

Siedzimy w ciszy. Patrzy w bok. Widzę, że walczy sam ze sobą – czy mówić dalej.
I nagle wybucha:
– „Wie Pani… bo ja nie chcę być jak oni. Ciągle wkurzeni, w telefonach, wiecznie zmęczeni! Ja chcę być sobą. Ale nie takim dzieckiem, że to i tamto, tylko… żeby mi wolno było się, no… cieszyć.”

– „A co cię serio cieszy, Krzysiek?” – pytam.
Chwilę milczy, a potem mówi cicho:
– „Jak mogę grać i ktoś mnie zapyta w co… zamiast tylko mówić, że za długo. Jak się śmieję i ktoś powie: "Opowiedz, co cię tak rozbawiło? a nie: "Uspokój się"! Jak mogę być sobą… i nikt się za to na mnie nie wkurza!”

…

I rozmawiamy dalej.
Szukamy nowej drogi, by pozostać sobą i… pozostać jeszcze dzieckiem.

Bo udawanie to nie jest najlepsze wyjście. Udawanie siebie to jak niewyraźne zdjęcie, które chcemy pokazać światu. Dzieci nie potrzebują idealnych dorosłych.
One potrzebują dorosłych, którzy zamiast oceniać – zapytają. Którzy będą chcieli zajrzeć do ich świata – nawet jeśli to tylko gra na telefonie, śmiech z mema czy głupi żart z kolegą.

Bo w tych prostych pytaniach: „W co grasz?”, „Co cię tak rozbawiło?”, „Opowiesz mi?” kryje się coś, co zmienia wszystko.
To komunikat: „Jesteś dla mnie ważny. Twój świat się liczy. Ty się liczysz.”

I może właśnie to jest najpiękniejszy prezent, jaki możemy dać dziecku – prawo do bycia sobą i pewność, że obok jest ktoś, kto naprawdę chce słuchać i… rozmawiać.

✅ Co możemy zrobić już dziś:

Zainteresować się światem dziecka – nie tylko kontrolować.

Omijać ocenianie i krytykowanie – a spróbować zapytać i posłuchać.

Dać dziecku poczuć, że jego radość i pasje są mile widziane. Zawsze. Bo są jego – i tyle.

Przytulam Was mocno od serducha ❤️
dr Kamila Olga





(*Imiona i szczegóły w historii zostały zmienione w celu ochrony prywatności. Publikacja za zgodą rodzica/opiekuna.)

21/08/2025

"Moje doświadczenie kliniczne nieustannie potwierdza pogląd Freuda, że ludzie odreagowują to, czego nie pamiętają albo na czego odczuwanie nie mogą sobie pozwolić."

Nancy McWilliams, Psychoterapia Psychoanalityczna
fot Buddy

06/08/2025

📞 Potrzebujesz porozmawiać z psychologiem? Szukasz wsparcia?

Nie musisz być sam_a z trudnymi emocjami. W naszym Telefonie Zaufania możesz anonimowo porozmawiać z psycholożką lub psychologiem – bez oceniania, z pełną życzliwością i zrozumieniem.

🕒 Dyżury psychologa:
🔹 poniedziałek 19:00–21:00
🔹 wtorek i środa 8:00–11:00
🔹 czwartek 19:00–21:00

📞 Zadzwoń: 22 290 44 42
Rozmowa może być pierwszym krokiem ku lepszemu samopoczuciu.

💙 Telefon Zaufania Fundacji Twarze Depresji działa tylko dzięki wsparciu indywidualnych darczyńców.

Dziękujemy, że jesteście z nami!