Happy Help - Coaching • Terapia • Mentoring

22/10/2025

"Między bodźcem a reakcją istnieje przestrzeń. W tej przestrzeni leży nasza wolność i nasza siła wyboru." V. Frankl

Frankl przypomina, że nawet w trudnych sytuacjach mamy wpływ – nie na to, co się dzieje, lecz na to, jak na to reagujemy.

16/10/2025

Niezapomniane przeżycie

Enjoy the videos and music you love, upload original content, and share it all with friends, family, and the world on YouTube.

12/10/2025

Po I Międzynarodowym Kongresie Logoterapii – chwila wdzięczności i refleksji.

Tak bardzo chciałam się podzielić moimi wrażeniami —
podczas tych dwóch dni w Krakowie nie chodziło tylko o wykłady (choć były fascynujące).
Chodziło o spotkania, spojrzenia, rozmowy przy kawie, wymianę myśli i uśmiechy życzliwości.

Poznałam wspaniałych ludzi z Turcji, Niemiec, Austrii, Chorwacji, Rosji i Polski — każda relacja wnosiła coś nowego do mojego świata.
To nie tylko rozszerza perspektywę – to buduje międzynarodową wspólnotę sensu, którą czuję, że już tworzę razem z Wami.

W logoterapii mówimy często, że sens odnajduje człowiek w relacji.
Na kongresie miałam możliwość doświadczać tego na żywo:
– słuchać wykładowców z pasją,
– dzielić się doświadczeniem podczas przerw,
– uczyć się jak terapeuta i jak człowiek od ludzi najróżniejszych kultur i tradycji.

Dziękuję każdej osobie, którą spotkałam — za otwartość i wspólne chwile.
Niech ten kongres będzie początkiem czegoś trwalszego: wspólnych projektów, przyjaźni i życia z "sensem".

11/10/2025

Intencja paradoksalna – gdy przestajesz walczyć, a zaczynasz żyć

Na I Międzynarodowym Kongresie Logoterapii w Krakowie miałam okazję uczestniczyć w wykładzie dr. Özkana Kenarlı o jednej z najpiękniejszych metod Viktora Frankla – intencji paradoksalnej.
To technika, która uczy, że czasem to, czego najbardziej się boimy, traci moc wtedy, gdy… świadomie zapraszamy lęk do stołu.

Frankl zauważył, że dwa mechanizmy – hiperrefleksja (nadmierne skupienie na sobie) i hiperintencja (usilne dążenie do celu) – potrafią zamknąć nas w błędnym kole lęku, napięcia i porażek.
Im bardziej próbujemy coś kontrolować – sen, tremę, relaks czy sukces – tym bardziej to się wymyka.
Rozwiązaniem jest paradoks: przestać chcieć, przestać walczyć, przestać kontrolować.

W logoterapii zamiast uciekać przed lękiem, uczymy się patrzeć mu w oczy z dystansem i humorem.
To właśnie humor i autoironia – tak cenione przez Frankla – pozwalają człowiekowi odzyskać wewnętrzną wolność nawet w obliczu lęku, obsesji czy cierpienia.

Dr Kenarlı pokazywał przykłady kliniczne:
– pacjentkę z OCD, która obsesyjnie myła naczynia – dopiero gdy kazano jej „myć aż do wieczora”, sama zobaczyła absurd tego działania,
– pacjenta z napadami paniki, który miał zaplanować „atak serca o 15:00” – i przestał się go bać.

To, co wydaje się prowokacją, w rzeczywistości jest głębokim aktem odwagi.
Bo gdy przestajemy uciekać – odzyskujemy wpływ.
A gdy potrafimy się z siebie śmiać – odzyskujemy sens.

Frankl pisał, że człowiek ma zdolność zdystansowania się od siebie i od sytuacji – potrafi wybrać postawę wobec własnych myśli i emocji.
To właśnie ta umiejętność – metapoznanie, samodystans i poczucie humoru – sprawia, że intencja paradoksalna działa.

💬 Refleksja:
Może właśnie dziś warto spróbować nie „starać się za bardzo”.
Nie walczyć, nie kontrolować, tylko… zaufać, że to, co ma się wydarzyć – przyjdzie w swoim czasie.

10/10/2025

Od Asclepiosa do Frankla — czyli o tym, że człowiek zawsze potrzebował sensu, a nie tylko lekarstwa - wykład podczas I Miedzynarodowej Konferencji Logoterapii - dr Barbara Pahljina z Chorwacji.

Historia psychiatrii zaczyna się nie w laboratoriach, ale… w świątyniach.
Już w starożytnej Grecji choroby psychiczne postrzegano jako coś, co dotyka duszy, a uzdrowienie odbywało się poprzez modlitwę, muzykę, rozmowę i sztukę.
W świątyniach Asclepiosa, uznawanego za boga medycyny, powstawały pierwsze miejsca, które dziś nazwalibyśmy sanatoriami — gdzie człowieka leczono całościowo, nie tylko jego objawy.

W późniejszych wiekach św. Augustyn, nazywany dziś „pierwszym nowoczesnym psychologiem”, pisał o motywacjach, emocjach i woli, podkreślając, że człowiek ma nie tylko prawo, ale i odpowiedzialność za swoje wybory.
Wola – nie intelekt – jest tym, co stanowi o naszej istocie.

Z czasem medycyna odeszła od ducha, a leczenie zaczęło opierać się głównie na farmakologii.
Jak pokazano podczas wykładu, leki mogą łagodzić objawy depresji (ok. 50% poprawy), ale bez odniesienia do sensu – człowiek pozostaje pusty wewnętrznie.
Jak mówił jeden z pacjentów:

„Byłem tam tygodniami, a nikt ze mną nie rozmawiał. Czekali tylko, aż zadziała lek.”

To nie tylko smutne świadectwo, ale też ostrzeżenie: brak wymiaru duchowego w terapii prowadzi do odczłowieczenia.
Potrzebujemy Noetycznego wymiaru obecności – obecności sensu, współczucia, kontaktu z drugim człowiekiem.

Bo, jak pokazał Viktor Frankl, nie da się uzdrowić ciała bez dotknięcia duszy.
Psychoterapia bez ducha staje się jak medycyna bez serca.

10/10/2025

Człowiek jako święta tajemnica — duchowość, egzystencja i sens w ujęciu Viktora Frankla

W logoterapii człowiek nie jest tylko psychiką czy ciałem — jest kimś o wiele więcej.
Podczas wykładu dra Aleksandra Posackiego poczas I Międzynarodowego Kongresu Logoterapii przypomniano, że Viktor Frankl widział człowieka jako byt otwarty, wolny, zdolny do transcendencji — czyli przekraczania samego siebie.

Frankl, inspirowany Schelerem, Wojtyłą i Heideggerem, stworzył wizję człowieka, w której duchowy wymiar jest samodzielny i niezależny od sfery psychofizycznej. To właśnie z tej duchowej głębi wyrastają sumienie, miłość, odpowiedzialność i wolność — wartości, które nadają życiu sens.

W przeciwieństwie do współczesnego redukcjonizmu, który często sprowadza człowieka do reakcji chemicznych, emocji czy zachowań, Frankl mówił jasno:

„Osoba nie jest rzeczą. Osoba jest tajemnicą.”

Człowiek — w jego ujęciu — jest świętą tajemnicą, a nie przedmiotem do zmierzenia. Nie da się go zamknąć w laboratorium ani w ankiecie.
Można go tylko zrozumieć przez miłość, wiarę i sens.

Frankl pisał, że samorozumienie egzystencji nie oznacza czysto racjonalnego poznania. Człowiek może rozumieć siebie tylko wtedy, gdy „wychodzi poza siebie” — w relacji, w twórczości, w ofiarności, w miłości.
Tym właśnie jest samotranscendencja – przekraczanie granic własnego ego w stronę sensu.

W centrum wykładu znalazło się także pojęcie Logosu, rozumianego nie tylko jako rozum, ale jako duchowy porządek sensów i wartości, obecny w każdym człowieku. Frankl odrzucał „psychologię pozbawioną Logosu”, przypominając, że bez ducha nie ma prawdziwej psychoterapii.

10/10/2025

Logoterapia w praktyce – o sensie życia, marzeniach i kondycji psychicznej uczniów i nauczycieli - badania naukowe przeprowadzone w Malopolsce w roku 2025.

Podczas dzisiejszego wykładu w ramach Małopolskiego Projektu Logoterapeutycznego przedstawiono wyniki szerokich badań dotyczących poczucia sensu życia, depresji, wsparcia społecznego, uzależnień i marzeń – zarówno wśród uczniów, jak i nauczycieli.

Z danych wynika, że ponad połowa uczniów deklaruje przeciętne poczucie sensu życia, a wysokie poczucie sensu ma zaledwie co czwarty. Jednocześnie w starszych klasach wyraźnie wzrasta odsetek młodzieży z objawami możliwej depresji, zwłaszcza wśród dziewcząt.
Niepokojące jest także rosnące uzależnienie od internetu, które często staje się ucieczką od emocji, pustki i braku kontaktu z samym sobą.

Mimo to młodzi ludzie wciąż marzą o miłości, przyjaźni, podróżach i pomaganiu innym – a więc o wartościach, które Viktor Frankl uznałby za filary sensu istnienia.

Warto też zauważyć, że nauczyciele – strażnicy sensu w szkole – zmagają się z przeciążeniem, brakiem rozwoju i objawami wypalenia, a jednak wielu z nich wciąż zachowuje wysokie poczucie sensu życia. To pokazuje, że sens jest możliwy nawet w trudnych warunkach, jeśli człowiek widzi w swojej pracy wartość i misję.

Logoterapia przypomina nam, że nie możemy zawsze wybrać okoliczności, ale możemy wybrać postawę wobec nich.
A sens – choć czasem przycichły – zawsze można na nowo odnaleźć.

10/10/2025

Kryzys sensu w świecie nastolatków — notatki z wykładu Cana Sabanera (VALUE Istanbul) - naukowca i badacza.

Dzisiejszy świat dorastających młodych ludzi to rzeczywistość, w której coraz trudniej znaleźć sens.
Żyjemy w epoce postmodernizmu – pełnej chaosu, niepewności i niekończących się zmian. Młode pokolenie, wychowane w cyfrowym świecie, doświadcza jednocześnie nadmiaru informacji i niedoboru znaczeń.

Can Sabaner zwrócił uwagę, że okres adolescencji jest momentem, w którym – jak pisał Viktor Frankl – „najsilniej pojawia się pytanie o sens życia”. To właśnie wtedy młodzi próbują przejść od dzieciństwa do dorosłości, budując swoją tożsamość i system wartości.

Pokolenie Z – urodzone po 1996 roku – dorastało po 9/11, w świecie wojen, pandemii, kryzysów ekonomicznych i medialnego szumu. Żyją online, w ciągłym porównywaniu się z innymi, często w poczuciu lęku i presji. W badaniach przytaczanych przez prelegenta połowa nastolatków przyznaje, że często czuje się zaniepokojona lub przygnębiona, a porównywanie się do innych podwaja to ryzyko.

📊 Dane OECD pokazują, że coraz więcej młodych nie uczy się, nie pracuje i nie szkoli (tzw. NEET).
Równocześnie rośnie liczba samobójstw wśród nastolatków – zwłaszcza dziewcząt.

W tym świecie postprawdy, konsumpcjonizmu i nadmiaru bodźców młodzi ludzie próbują stworzyć własne znaczenie. W rozmowach z uczniami ze Stambułu Can Sabaner zauważył kilka źródeł, które nadają ich życiu sens:

1. Przyszłość – marzenia o pracy, edukacji, poczucie celu i chęć „zrobienia różnicy” w świecie.

2. Rodzina – relacje, wartości, wychowanie. Choć niektóre rodziny są zbyt pobłażliwe lub nieobecne, to wciąż dom pozostaje punktem odniesienia dla większości.

3. Media społecznościowe – temat, który pojawił się u każdego uczestnika. Dają złudzenie kontaktu, ale jednocześnie zabierają autentyczność i wprowadzają chaos w hierarchii wartości.

4. Poczucie bezsensu – wielu młodych mówiło o pustce, o tym, że życie jest „z natury bez znaczenia”. Ale nawet oni próbowali stworzyć sens – przez relacje, przez działanie, przez zaangażowanie.

5. Świat w kryzysie – wojny, niesprawiedliwość, ubóstwo… Młodzi czują bezsilność, ale jednocześnie ogromną potrzebę zmiany.

Z tych historii wyłania się obraz pokolenia, które cierpi z powodu nadmiaru możliwości i braku kierunku. A jednak w tym wszystkim nadal tli się pragnienie sensu – coś głęboko ludzkiego i uniwersalnego.

Na koniec Sabaner powiedział, że sens nie jest zarezerwowany dla żadnej generacji.
Nie zależy od wieku, doświadczenia ani miejsca. Jest czymś bezwarunkowym – czymś, co każdy z nas może odnaleźć, jeśli tylko zacznie szukać naprawdę.

💬 To, co mnie najbardziej poruszyło, to zdanie jednego z uczniów:

„Życie zaczyna się wtedy, gdy ktoś odnajdzie swój sens.”

Właśnie o to chodzi — w każdym wieku.
Nie tylko w logoterapii, ale w życiu.

10/10/2025

Życie nigdy nie daje nam gwarancji, co przyniesie kolejny dzień.
Każdy z nas wcześniej czy później spotyka się z tym, co Viktor Frankl nazywał tragiczną triadą – z cierpieniem, poczuciem winy i doświadczeniem śmierci.

Nie ma możliwości ich uniknąć, ale możemy nadać im sens.
Frankl mówił o analitycznej triadzie sensu, w której człowiek – nawet w bólu – może odnaleźć znaczenie.
W cierpieniu warto szukać nadziei.
Śmierć można przeciwstawić życiu – bo dla wielu jest przecież jego początkiem.
A poczucie winy? Zamiast uciekać, można spróbować je oswoić, zmienić perspektywę, zobaczyć w nim lekcję.

Kiedy spotykam ludzi przygniecionych poczuciem porażki, często przypominam sobie słowa Ewy Woydyłło:
„A który ty raz żyjesz?”
To zdanie potrafi rozluźnić wewnętrzny ciężar i pozwala zobaczyć błędy jako część ludzkiego doświadczenia, nie wyrok.
Dr Ozkan Kenarli, terapeuta z Turcji, na I Miedzynarodowym Kongresie Logoterapii powiedział, że nie zaburzenie definiuje człowieka, ale człowiek definiuje swoje życie.
To my jesteśmy ekspertami od samych siebie – z naszą fizycznością, psychiką i duchowością.
Choroba może być elementem naszego stanu, ale nie musi być naszą tożsamością.

Możemy powiedzieć: teraz odkładam depresję na bok, teraz jestem sobą – konkretną osobą z imienia i nazwiska, kimś więcej niż diagnozą.
Bo nawet w sytuacjach, gdy nie da się zmienić okoliczności – możemy wciąż wybrać postawę.
I powiedzieć życiu: TAK, pomimo wszystko.