Gabinet Psychoterapii Anna Kulikowska

25/04/2023

PSYCHOTERAPIA DLA DOROSŁYCH
Tel. 605 294 700

Oferuję pomoc osobom dorosłym
w sytuacjach:

- kryzysu życiowego np. rozwód, utrata osoby bliskiej, zmiana pracy, choroba, wypadek... inne
- trudności adaptacyjnych w związku z różnymi zmianami życiowymi
- ciąży, narodzin dziecka (np. trudności w kształtowaniu się więzi, stylu opieki, odnalezieniu się w roli ojca/matki, zmiany sytuacji w związku, u kobiet zmian obrazu ciała...)
- wzmożonego lęku, niepokoju, obniżonego nastroju, czy nagłych zmian emocjonalnych, apatii, rezygnacji, wycofania, czy braku woli
- trudności w rozpoznawaniu, nazywaniu i wyrażeniu własnych przeżyć, stanów emocjonalnych, potrzeb, czy granic
- pragnących rozwijać swoje możliwości osobiste, zasoby i potencjał aby czerpać satysfakcję życiową
- doznawania różnych objawów somatycznych np. ból głowy, brzucha, kołatanie serca...nie znajdujących uzasadnienia medycznego
- trudności w relacjach społecznych np. z bliskimi, w związku, czy pracy powodujących cierpienie
- niskiej wiary w swoje możliwości, poczucie wartości oraz samoocenę
- doświadczania zaburzeń związanych z odżywianiem (np. objadanie się, odmowa przyjmowania posiłków, znaczące ich ograniczenie, inne...)
- nerwicy
- zaburzeń osobowości
- innych trudności życia psychicznego...

Zapraszam do kontaktu Anna Kulikowska
tel. 605 294 700

25/04/2023

"...Przeszłość nigdy nie umiera. Nie jest nawet przeszłością..."

William Faulkner," Requiem dla zakonnicy"

"....Niezdolność nazwania tego, co się nam przytrafiło, jest dobrze opisaną i rozpoznaną cechą traumy. Nie tylko nie możemy znaleźć właściwych słów, coś dzieje się również z pamięcią.
Podczas traumatyzującego wydarzenia następuje rozproszenie i dezorganizacja myśli, a to sprawia, że nie daje się później połączyć wspomnień z tym, co naprawdę się stało.
Fragmenty wspomnień zapisane w obrazach, odczuciach ciała i słowach, zostają przeniesione do podświadomości i uaktywniają się pod wpływem czegokolwiek, co w jakiś sposób przypomina traumatyzujące wydarzenie.
Wtedy, tak jakby ktoś nacisnął klawisz " przewiń do tyłu", traumatyczne doświadczenie powraca w codziennym życiu.
Podświadomie reagujemy na pewne osoby, zdarzenia czy sytuacje w stary, znany sposób, który jest echem przeszłości.

Zygmunt Freud opisal ten mechanizm ponad sto lat temu. Odtwarzanie traumy lub przymus powtarzania", jak nazywał
je Freud, to czyniona przez podświadomość próba ponownego przeżycia tego, co nie zostało rozwiązane, tak żeby wreszcie to naprawić". Ta podświadoma potrzeba skutkuje powtarzaniem nieprzepracowanych traum w kolejnych pokoleniach rodziny.

Carl Jung, żyjący w tym samym czasie co Freud, również uważał, że to, co zepchnięte do podświadomości, nie znika, ale raczej powraca w naszym życiu jako przeznaczenie lub los. Innymi słowy, istnieje duże prawdopodobieństwo, że będziemy powtarzać nieuświadomione wzorce tak długo, aż wyjdą na powierzchnię świadomości.

Zarówno Freud, jak i Jung byli przekonani, że to, co jest zbyt trudne do przyjęcia, nie rozpływa się, lecz przeciwnie, zostaje zapisane w nieświadomości. Obserwowali, jak fragmenty zablokowanych i wypartych doświadczeń powracały w słowach, gestach i zachowaniu pacjentów. Przez kolejne dekady terapeuci poszukiwali w przejęzyczeniach, powracających zachowaniach i snach swoich pacjentów wskazówek dotyczących tego, co dzieje się w tych obszarach ich życia, o których tak trudno mówić i myśleć...."

M. Wolynn " Nie zaczęło się od ciebie"

Opracowała A. Stęplewska-Południak

24/03/2023

"Właśnie tego potrzebuje dziecko: by rodzic był "empatyczną skarbonką” na emocje. Oznacza to, że jesteś obok dziecka, rozumiesz i akceptujesz jego odczucia, ale te emocje cię nie przytłaczają. Gdybym miała to do czegoś porównać, to do relacji, jaka jest między psychoterapeutą a jego pacjentem.
Takie podejście oznacza, że możemy z dystansem obserwować na przykład gniew dziecka, rozumiemy skąd się on bierze, pomagamy te emocje wyrazić słowami (inaczej: pomagamy znaleźć akceptowany sposób wyrażania gniewu), a przy tym nie karzemy za złość i – co ważne – nie przejmujemy tych negatywnych uczuć. Tak samo działa to przy innych emocjach.

Philippa Perry, Szkoda, że twoi rodzice nie przeczytali tej książki. str. 77-78

14/03/2023

26/02/2023

"Są dzieci, które ułatwiają swoim matkom być wystarczająco dobrymi. No, bo są pogodne, z wdzięcznością przyjmują opiekę, śmieją się, próbują nawiązać kontakt. Ale są też dzieci trudniejsze. Takie, co dużo płaczą, gryzą, pokazują, że są niezadowolone.
Ta sama matka w tej samej sytuacji życiowej, gdy to dziecko jest pogodne i wdzięczne, będzie jakby bardziej zadowolona z siebie, a co za tym idzie, będzie lepiej znosić nieprzyjemne rzeczy. I będzie tez spokojniej na to dziecko patrzeć, a więc będzie się go lepiej uczyć. Jednym słowem, będzie się jej łatwiej rozwijać, jako matce. Natomiast w tej drugiej sytuacji jest większe prawdopodobieństwo, że ta sama matka będzie sfrustrowana i pełna wątpliwości co do tego, czy ona w ogóle nadaje się do bycia matką. Będzie na siebie zła, czyli wściekła na dziecko, a więc ono będzie jeszcze bardziej płakało, a ona będzie jeszcze bardziej sfrustrowana jako matka."
Krzysztof Srebrny
fot Daiga Ellaby

19/02/2023

Cykl wykładów otwartych Pomorskiego Oddziału PTPP.prelegent - Joanna Chmarzyńska-Golińska - certyfikowana psychoterapeutka psychoanalityczna, superwizor i ...

15/02/2023

“Sednem sprawy jest to, że całe nasze zainteresowanie skupione jest na jednym celu, to znaczy na poznawaniu umysłu tej jednej osoby, która w danym momencie znajduje się w centrum naszej uwagi. Odpowiednio, wszystko inne, w tym nasze osobiste uczucia, chwilowo przestaje być ważne. Jeżeli nie obstajemy przy szufladkowaniu naszych pacjentów albo przy przedwczesnym dywagowania nad strukturą przypadku, jeżeli nie kierujemy się w naszym podejściu do pacjenta z góry ustalonym planem, próbując wywołać u niego takie czy inne reakcje, to wtedy i tylko wtedy jesteśmy gotowi krok po kroku dowiadywać się wszystkiego o pacjencie od niego samego.” Melanie Klein. Fot. KD

14/02/2023

"Terapeuta, tak jak rodzic, musi zmierzać do tego, aby stać się pacjentowi zbędny. Ma mu tylko pomóc w tym, by pacjent stał się swoim własnym ojcem i matką".

Irvin D. Yalom, Kat miłości
fot Tim Mossholder

13/02/2023

Będzie, co ma być. Każdy kryzys niesie w sobie szanse na rozwiązywanie i rozwój. Kryzys jest zwykle wywołany czymś, co jest już nie do zniesienia – wszystko się rozpada, a potem przychodzi moment refleksji. Mam wrażenie, że wielu ludzi utraciło dziś zdolność do sublimacji, przetwarzania impulsów w coś bardziej subtelnego – twórczość, altruizm, poczucie humoru. To widać w wielu obszarach. Ale w okresach skrajnej destrukcji zwykle pojawia się szansa na budowanie spraw od nowa. Tak po prostu świat się toczy… Co prawda wiele cywilizacji zniknęło na zawsze, ale na ich gruzach powstały nowe. Zresztą to jest dobre pytanie, co znaczy „nowe”? Bardzo mi się podoba odpowiedź, że „nowe to jest stare tylko dobrze zapomniane”.

Hanna Jaworska w rozmowie z Justyną Dąbrowską, Zawsze jest ciąg dalszy. Rozmowy z psychoterapeutami, Justyna Dąbrowska

10/02/2023

"Dość dobra matka po prostu patrzy spokojnie, jak jej dziecko dorasta. Stawia granice wtedy, gdy to niezbędne, i daje wsparcie gdy trzeba. To trudne, bo wymaga wewnętrznej zgody na to, że moje dziecko jest kimś innym niż ja, że nie musi być takie jak ja i nie musi realizować moich ideałów czy marzeń."

Zofia Milska-Wrzosińska
fot Caroline Hernandez