TU i TERAZ Gabinety Specjalistyczne

06/12/2025

26/11/2025

„Doświadczenie kliniczne potwierdza, że na dłuższą metę pacjentom wcale nie pomaga najbardziej terapeuta starający się być ,,lepszą" wersją osób, które ich w przeszłości zawiodły.

Pacjent straumatyzowany potrzebuje przede wszystkim odkrycia, że z tym, co najgorsze w wewnętrznym świecie umysłu, czego inni nie byli w stanie znieść, można się uporać w relacji analitycznej. Sprowadza się to zasadniczo do tego, że owo „najgorsze" w życiu pacjenta zostaje wniesione w relację analityczną i jest w niej na nowo przeżywane, a nawet odtwarzane po to, by znaleźć dla niego pomieszczanie, jakiego w przeszłości nie udało się znaleźć."


Patrick Casement, ,,Uczenie się na własnych błędach. Poza dogmatem w psychoanalizie i psychoterapii",

Warszawa 2022, str. 113, przekład: Agnieszka Pałynyczko-Ćwiklińska

25/11/2025

„Dlaczego mózg potrzebuje bezpiecznego świadka, aby się samoregulować?”

🧠✨

Współczesna neurobiologia pokazuje coś, co praktycy psychoterapii obserwują od lat: układ nerwowy nie jest stworzony po to, by regulować się samotnie.
Nasza zdolność do przetwarzania emocji, obniżania pobudzenia i odzyskiwania równowagi powstaje w relacji — w czyjejś obecności, tonie głosu, spojrzeniu, regulacji rytmu i oddechu.

Jedno z najciekawszych odkryć ostatnich lat dotyczy tzw. neuronów wrzecionowatych (Von Economo neurons). To wyjątkowe komórki, które odpowiadają za szybkie rozpoznawanie stanów emocjonalnych, intuicyjne reakcje na cierpienie drugiego człowieka oraz natychmiastowe dostrajanie się do czyjegoś afektu.
To właśnie dzięki nim potrafimy „wyczuć” napięcie, zanim pojawi się słowo. A terapeuta — odpowiednio uregulowany i uważny — może działać jak zewnętrzny, stabilny regulator.

W badaniach nad więzią i bezpieczeństwem relacyjnym widać jasno:
kiedy człowiek doświadcza uważnej, nieoceniającej obecności, obniża się aktywność ciała migdałowatego, a kora przedczołowa odzyskuje zdolność do refleksji.
Dlatego sama obecność terapeuty może mieć efekt regulujący — zanim pojawią się konkretne interwencje czy techniki pracy właściwe dla danej modalności.

Psychoterapia, niezależnie od orientacji, tworzy przestrzeń, w której mózg może:
🌿 zintegrować przerwane doświadczenia,
🌿 odzyskać rytm,
🌿 odbudować wzorce bezpieczeństwa,
🌿 doświadczyć „świadkowania”, którego kiedyś zabrakło.

🤍
Zapraszamy do refleksji: kto dziś jest świadkiem Twoich emocji — i komu Ty świadkujesz?