Jakie są godziny otwarcia?

Poniedziałek 10:00 - 19:00 Wtorek 10:00 - 19:00 Środa 10:00 - 19:00 Czwartek 10:00 - 19:00 Piątek 10:00 - 19:00

Krzysztof Skubis - pomagam opanować stres, Kabaty (2025)

22/10/2025

Pewien, odnoszący sukcesy, Manager IT miał wątpliwości, czy nadaje się na wyższe stanowisko🤔
Miał aspirację, aby zostać "Managerem Managerów", ale nic z tym nie robił. Sam nie rozumiał, dlaczego tak się dzieje🤯 I tak się zaczęła nasza współpraca...

Ustaliliśmy cel, miarę, datę zakończenia "projektu". Wszystko szło gładko, gdy chodziło o transfer wiedzy. Klient bardzo duże wiedział, ale bardzo chętnie chłonął wiedzę📚 Był też otwarty na głębsze poznawanie siebie🔍

Aż doszło do etapu "wdrożenia" planu w życie. I okazało się, że klient stanął w miejscu🛑 Zaczął się tłumaczyć: "Tak, wiem, że muszę to zrobić, ale..."

Prawdę mówiąc nie słuchałem tego, co nastąpiło po "ale...". Bo kluczowe (dla mnie) w jego wypowiedzi było "muszę". Zacząłem dopytywać o to "muszę". Skąd akurat to słowo? Jak wiąże się z presją? A może budzi też wewnętrzny opór? Co sprawiło, że nie pojawiło się "chcę"?

Klient początkowo to zlekceważył:
- "A jakie znaczenie ma, czy użyłem takiego słowa, czy innego? Ważny jest sens. To, co miałem na myśli".
I w tym miejscu pozwoliłem sobie na (moje) "zdanie odrębne":
- "W warstwie pomijającej emocje, może nawet bym się zgodził. Choć uważam, z pozycji logiki, że warto dbać o precyzję wypowiedzi. Bo ona zmniejsza ryzyko nieporozumień. Ale naprawdę chodzi mi o to, że wysyła Pan pewien komunikat do samego siebie (w tym do swojej podświadomości). Ten komunikat to, w jakimś sensie, zaprzeczenie radości z tego, co ma Pan zrobić. W tym jest przymus. A raczej nikt nie lubi być zmuszany do zrobienia czegoś. I, jeśli jest zmuszany, a może tego nie robić - to nie robi. Więc, moim zdaniem, Pan jest tego ofiarą".

Trzeba przyznać, że klient szybko zdecydował się "nad tym pochylić". Zaproponowałem mu żeby przejrzał moją listę "słów, które osłabiają". A potem zaczął monitorować swoje wypowiedzi (i myśli). Jakich "osłabiających słów" używa.

Na następnym spotkaniu klient przyznał, że używa sporo "słów osłabiających". A nawet dostrzega w swojej pracy, jak one na niego destrukcyjnie wpływają. Zaczęliśmy pracować nad zastępowaniem "słów osłabiających" słowami "wspomagającymi". I to był prawdziwy początek przemiany u tego klienta.

Jakich słów używał ten klient?
✔️ Muszę
✔️ Powinienem
✔️ Spróbuję
✔️ Udało się
✔️ Chciałbym

Interesuje Cię, co sprawia, że powyższe słowa osłabiają? O tym na blogu😉 https://skris.pl/slowa-ktore-oslabiaja/
W artykule na blogu znajdziesz też inne "osłabiające słowa", których akurat ten klient nie nadużywał. Ale może Ty nadużywasz? I zamienisz je na inne. Jak je zamieniać? O tym też na blogu. Zapraszam🤗

Zapraszam też do zgłaszania:
✔️ niezgody na zakwalifikowanie jakiegoś słowa jako "osłabiającego"
✔️ innych "słów osłabiających", które ja pominąłem
✔️ pomysłów na inne słowa zastępujące słowa osłabiające

Przewiduję nagrody🏆 dla autorów najciekawszych wypowiedzi. Nawet, jeśli z daną wypowiedzią się nie będę zgadzał🤯

Tekst z archiwum bloga.

Niektóre słowa mają na Ciebie większy wpływ niż inne. Mają moc sprawczą. Wśród nich są słowa, które osłabiają. Dowiesz się jakie to słowa.

20/10/2025

Lepsze jest wrogiem dobrego❔ Wierzysz w to?
Poznaj historię pewnego Managera IT.

Marek był entuzjastą rozwoju📈 Zawodowego, intelektualnego, osobistego, duchowego. Każdego. Miał już swoje doświadczenie w tej materii. Np. wiedział, że aby się szybciej rozwijać trzeba pracować jednozadaniowo. Nad jedną ważną sprawą na raz.

Próbował kiedyś zmienić kilka ważnych rzeczy jednocześnie. Skończyło się niemal depresją. Przez kilka miesięcy nie chciał nawet myśleć o rozwoju🤯 - tak był zdołowany swoimi niepowodzeniami.

Poznał i stosował ideę "koła życia" (określenie ważnych obszarów życiowych, obecnego stanu oraz aspiracji dla każdego obszaru). Raz w roku robił przegląd swojego "koła życia". Wybierał jeden kluczowy obszar i nad nim pracował. Cel musiał być SMART. Marek ustalał konkretną miarę, wartość obecną, wartość docelową. W końcu, pracował w IT. Lubił konkrety.

- "Jeśli już nad czymś pracuję, to niech to będzie optymalne" - mawiał Marek. I cały czas coś usprawniał. Usprawniał też swój plan wdrażania zmiany. Ale dopiero wtedy, gdy sprawdził, że aktualny plan rzeczywiście przybliża go do celu. Obliczał, ile czasu potrzebuje, aby osiągnąć zamierzony wynik. I dopiero potem wprowadzał jakieś usprawnienie.

Kiedyś postanowił pracować nad swoją kondycją fizyczną. Głównie chodziło o jazdę rowerem. Na początku zrobił sprawdzian.
✔️ Stan obecny: na przejechanie 40 km potrzebuję czterech godzin.
✔️ Cel: 40 km w dwie godziny.
✔️ Treningi: 2 razy w tygodniu po 1 godz.
✔️ Sprawdzian: co dwa tygodnie.

Pierwszy sprawdzian: 3 godziny 45 minut.
- "Wiem, że to nie będzie zmiana liniowa" - pomyślał Marek. - "Więc to będzie trwało dłużej niż 16 tygodni. Czyli ponad 4 miesiące?!"

Postanowił, że będzie trenował 3 razy w tygodniu po 1,5 godziny.
- "Tylko skąd wziąć dodatkowe 2,5 godziny tygodniowo? Wiem! Od poniedziałku do piątku będę wstawał pół godziny wcześniej".

Kolejny sprawdzian: 3 godz. 15 minut.
- "Jest dobrze. Oby tak dalej."

Sprawdzian: 3 godz.
- "No tak. Spowolniło. Wiedziałem, że nie będzie liniowo. Chyba potrzebuję trenować też w weekendy. W końcu, na jakiś czas, mogę zrezygnować z weekendowych spotkań z kolegami."

Sprawdzian: 2 godz. 45 min.
Kolejny sprawdzian: 2 godz. 45 min.
Następny: 3 godz.

Jaki był główny błąd Marka?
Masz swoją odpowiedź? Świetnie. Możesz zajrzeć na bloga, żeby zobaczyć moją😉 https://skris.pl/zniechecenie/
Zapraszam🤗

ALE... nie oszukuj. Najpierw zapisz swoją odpowiedź. Dzięki temu możesz się dowiedzieć czegoś o sobie.
Koniecznie napisz w komentarzu, jeśli się ze mną nie zgadzasz! A jeśli się ze mną zgadzasz – Twój komentarz sprawi mi chyba nawet więcej radości😊

Tekst z archiwum bloga.

Zniechęcenie może się pojawić jako efekt dobrej pracy. Próbą jeszcze lepszej pracy. Lepsze może być wrogiem dobrego. Jak tego unikać?

15/10/2025

Rzecz dzieje się w centrum Londynu. Budka telefoniczna, a w niej młody chłopak wrzeszczy😡 na dziewczynę. Dziewczyna aż się kuli ze strachu😨 Mnóstwo ludzi przechodzi obok: nikt nie reaguje.

Podchodzę do tej budki, otwieram drzwi i mówię spokojnie - "Can I help you?"
Wtedy młodzieniec, jak nie ryknie w moją stronę - "WHAT?!"
Aż się cofnąłem🔙 I już byłem na straconej pozycji.

Ale moje zachowanie przynajmniej sprowokowało jeszcze jedną osobę do reakcji. Ta kobieta też podeszła do budki i zaczęła młodzieńca uspokajać. W dodatku skutecznie.
Oczywiście, popełniłem błąd swoją zbyt delikatną postawą. Należało otworzyć te drzwi i wrzasnąć: "STOP IT NOW! OR I WILL CALL THE POLICE!" A jednak sprawa zakończyła się pomyślnie.
Morał? Trzeba się adekwatnie przygotować do interwencji.
Drugi morał? Jeśli w jakiś sposób zapoczątkujesz reakcję, jest duża szansa, że ktoś inny pomoże.

Skąd wiadomo, że ta metoda jest skuteczna? Czy opieram to tylko na swoich doświadczeniach?
Nie. Prawdziwym dowodem jest akcja, którą w Nowym Jorku przeprowadził burmistrz Rudolph Giuliani.

Jak proponował reagować na agresję Giuliani? Zaproponował podejście "wybite okno", które oznaczało brak przyzwolenia nawet na najdrobniejsze wykroczenia.
Jak powiedział Giuliani (tłumaczenie moje) - "Oczywiście, że morderstwo i graffiti to dwa przestępstwa, które dzieli przepaść. Jednak są one częścią tego samego continuum i klimat, który toleruje jedno, zwiększa szanse na tolerowanie drugiego."

Stosując takie podejście, Giuliani pod koniec XX wieku doprowadził w Nowym Jorku do spadku przestępczości związanej z agresją o ponad 56%📉 (w tym czasie w całym USA nastąpił spadek o 28%). W Stanach Zjednoczonych liczba przestępstw związanych z zaborem mienia spadła wtedy o 26%, a w Nowym Jorku o 65%📉

Więcej o "Giulianiego i moim😉" przepisie na skuteczne przeciwstawianie się agresji - na blogu: https://skris.pl/jak-reagowac-na-agresje/
Dodam, że akurat ten artykuł jest najczęściej czytanym spośród ponad 300 artykułów, które dotąd napisałem.
Zapraszam🤗

Tekst z archiwum bloga.

Jak reagować na agresję? Na niewielką agresję? Walką, ucieczką? Najczęściej udajemy, że "nic takiego się nie stało". A to rozzuchwala.

13/10/2025

Pierwszy kot w moim dorosłym życiu pojawił się, gdy walczyłem o życie. Dosłownie. Kilka miesięcy bólu 10/10 przez 24/7 spowodowało, że poważnie myślałem o samobójstwie.

Ale, razem z Żoną, walczyliśmy o mnie. Próbowaliśmy wszystkiego, co ktokolwiek zaproponował:
✔️ akupunktura
✔️ masaże
✔️ specjalista "kręgarz"
✔️ jonoforeza
✔️ bioenergoterapia
✔️ specjalista od "żył wodnych"
✔️ feng shui
✔️ a nawet kot (miał się kłaść na bolącym miejscu i leczyć).

W praktyce, nasze pierwsze koty nie kładły się na bolącym miejscu. Kolejne już to czasem robią. A uratowała mnie Żona, która "odkryła" metodę McKenziego i zawiozła mnie do specjalisty. Ale nie żałuję, że (od tamtego czasu) mamy koty. I chciałbym, aby były w moim domu, do końca moich dni.

Lulek nie zdobył mojego serca od razu. Nawet, gdy był malutki. Był gruby, brzydki (rudy) i mało inteligentny. Ganiał za swoim ogonem. Raz zdołał ugryźć ogon. Zaraz potem zdzielił się łapką po pyszczku, bo go zabolało (a to pyszczek przecież pogryzł ogon).

Nie tęskniłem za Lulkiem, gdy córka zabrała go ze sobą przy wyprowadzce na swoje. Ale Lulek chyba tęsknił. W nowym miejscu sikał na dywan. I żadne sposoby nie pomagały. W rezultacie wrócił do nas. I wtedy się okazało, że chodziło mu o mnie. Wiemy, że nie chodziło o miejsce, bo przeprowadziliśmy się potem (z Lulkiem) do innego mieszkania. A Lulek, w nowym miejscu, zachowywał się normalnie.

To był dla mnie trudny czas. Nasze małżeństwo się rozpadało. Uważałem, że moja wina jest większa. Słabo radziłem sobie z emocjami i rozumiałem już, że to mój problem. Ale nie potrafiłem tego zmienić. Nie lubiłem siebie.

Pracowałem wtedy w Microsofcie na stanowisko managerskim. Ale nie czułem się lepiej, mimo, że w pracy byłem ceniony i lubiany. Ważniejsze dla mnie było, że swoją emocjonalnością krzywdzę najbliższych.

Tymczasem Lulek okazywał mi, na wszystkie możliwe sposoby, że mnie kocha. Kiedyś nawet powiedziałem znajomym:
- Ten kot pokazuje mi, że nawet ja mogę być kochany. Taki jaki jestem.

To Lulek dał mi wiarę w siebie, że mogę się zmienić. Nasze małżeństwo ocalało. Ogromna w tym zasługa mojej Żony = Jej cierpliwości do mnie. Jesteśmy teraz ze sobą szczęśliwi.

Staliśmy się też wielbicielami kotów. Uczymy się od nich. Poniżej najważniejsze elementy:
✔️ akceptacja rzeczywistości
✔️ odpuszczanie
✔️ życie tu i teraz
✔️ dbanie o relacje
✔️ troska o siebie.

Rozwinięcie i uzasadnienie dla powyższych punktów na blogu😉 https://skris.pl/tak-jak-kot/ . Zapraszam🤗

Tekst z archiwum bloga.

Żyć jak kot? Akceptować rzeczywistość, być tu i teraz, odpuszczać. Skupiać się na najważniejszym, dbać o siebie. Trudne? A koty to potrafią.

08/10/2025

Jedną z recept na szczęśliwe życie🤗 jest odpuszczanie. Łatwiej powiedzieć, niż zrobić. Dzisiaj posiłkuję się buddyjskim guru, który podaje aż 4 sposoby na odpuszczanie. Ale jak odpuszczanie jest związane ze szczęściem? Jeśli ktoś Cię skrzywdził to zrobił to (jeden) raz. Jeśli Ty wiele razy do tego wracasz, to Twój krzywdziciel nie ma w tym udziału. Krzywdzisz się wtedy sam😟

Buddyjski mnich podaje 4 recepty na odpuszczanie:
1️⃣ Puść
2️⃣ Chciej być tu gdzie jesteś
3️⃣ Nie miej oczekiwań
4️⃣ Dbaj o umysł, do którego nic się nie przykleja

Znajduję wartość w każdym z powyższych sposobów. Natomiast nie każdy z nich umiem od razu zastosować. Ale pomaga mi już sama wiedza, że "mogę chcieć być tu gdzie jestem", np. w korku. I czasem znajduję powód żeby się tym ucieszyć zamiast martwić (np. "dzięki temu odsłucham więcej audiobooka"🦻). Przecież bez sensu jest martwić się tym na co nie mam wpływu🤯

W tekście na blogu -> https://skris.pl/4-sposoby-na-odpuszczanie/ rozwijam krótko (streszczam) wszystkie powyższe idee. Ale też podaję link do wystąpienia autora tych porad.
Zachęcam do wysłuchania całości wykładu (55:40). Warto😊

Tekst z archiwum bloga.

4 sposoby na odpuszczanie. Według buddysty. Chcesz je poznać? Obejrzyj film. Link i krótkie opisy tych sposobów znajdziesz w tekście.

06/10/2025

Spontaniczny to ktoś szczery, uczciwy, otwarty👼?
Czy działający emocjonalnie, odruchowo, bezrefleksyjnie👿?

Ktoś kto analizuje swoje emocje i dopiero potem podejmuje decyzję to osoba wyrachowana🧮?

Uważam, że w inteligencji emocjonalnej umiejętność przeczekania😮‍💨 pierwszego emocjonalnego (spontanicznego) odruchu jest kluczowa. Moim zdaniem, Manager, który nie panuje nad swoją emocjonalności (np. "spontanicznie" wydziera się na Pracownika) nie nadaje się na stanowisko managerskie.

Mózg ssaka zna tylko 3 reakcje: atakuj🎯, uciekaj🏃‍♂️, zastygnij w bezruchu⏳ (podlizuj się).

Czuję wewnętrzny sprzeciw, gdy ktoś mi proponuje, abym reagował tylko na jeden z powyższych sposobów. Znam przecież całą masę innych opcji: zignorować, zapytać, obrócić w żart, odwołać się do innych, itd.

Czy jestem za brakiem jakiejkolwiek spontaniczności🤷? Nie. Wierzę w spontaniczność zaplanowaną😎

Przykład? W czasie przeznaczonym na rozrywkę decyduję spontanicznie🎲 Wybieram taką rozrywkę na jaką mam akurat wtedy ochotę. Na urlopie mamy zazwyczaj tylko ogólny plan zwiedzania. Z dużą dozą wolności na spontaniczne decyzje, gdzie pojedziemy🚗 kolejnego dnia.

Mnie, osobie lubiącej porządek, to służy👍 Może posłuży to też Tobie?

Na blogu pokazuję (złośliwie, przyznaję😉) do czego może doprowadzić całkowita spontaniczność: https://skris.pl/spontaniczny-czy-wyrachowany/
Zapraszam🤗

Tekst z archiwum bloga.

W potocznym rozumieniu spontaniczny to ktoś otwarty, szczery, postępujący zgodnie ze swoimi wartościami. To zbyt piękny, przekłamany obraz.

01/10/2025

Czemu Marokańczyk nie może się nadziwić🙄? Że przyjeżdża taki Europejczyk na wakacje: niby chce wypocząć, odprężyć się, zrelaksować, a robi wszystko, żeby być cały czas zestresowanym😞

Ciągle się takiemu Europejczykowi spieszy. Zamawia w restauracji obiad i się denerwuje, że go nie dostaje w ciągu 20 minut⌚ Dokąd się tak spieszy? Przecież jest na wakacjach⛱️

W pokoju brakuje drugiego ręcznika? Europejczyk dzwoni do recepcji, żeby już, natychmiast⏱️, mu przynieśli ten drugi ręcznik. A co? Będzie używał dwóch naraz?

W artykule dzielę się tym, z czego sam skorzystałem będąc w Maroku😎 Utrwaliłem też swoje przekonanie, że "podróże kształcą"🤓

Pod warunkiem, że chcę się uczyć, a nie pouczać innych👈 Wszystko to zmierza do mniejszego stresu, a większej radości na urlopie😊

Ja np. bardzo się cieszę, gdy się czegoś nowego nauczę📖 Tobie życzę urlopów w zgodzie z Twoimi preferencjami. Bez stresu związanego z oczekiwaniem, że wszystko będzie po Twojej myśli🤔

Zapraszam na bloga: https://skris.pl/lekcja-z-maroka/ Poznasz podstawową zasadę dobrego funkcjonowania w Maroku😉 Ale (moim zdaniem) nie tylko.

Tekst z archiwum bloga.

Inna mentalność. Inny sposób traktowania czasu. Inne spojrzenie na usługi. Można się zestresować. Tylko po co? To moja lekcja z Maroka.

29/09/2025

Czym różni się afekt od emocji❔
Co to jest nastrój❔
Jaka jest różnica pomiędzy namiętnościami i sentymentami❔

Jak klasyfikujemy uczucia❓
Ilustracja wskazuje zarówno na siłę jak i trwałość danego uczucia.
Najsilniejsze uczucia (afekty💪) są jednocześnie najmniej trwałe⏱️
Najtrwalsze (sentymenty📅) mają jednocześnie "najmniejszą amplitudę🔈".

Co więc jest najtrudniej kontrolować? Afekty (wybuchy emocjonalne🤯).
Istnieje nawet pojęcie prawne "zabójstwo w afekcie" (art. 148 § 4 KK), która oznacza złagodzenie kary ze względu na taki stan emocjonalny. W czasie silnego wzburzenia emocjonalnego (afektu) człowiek nie potrafi do końca kontrolować swoich czynów.
Zwracam uwagę, że to nie uwalnia całkowicie od odpowiedzialności. Dlaczego? Moim zdaniem dlatego, że można pracować na swoją emocjonalnością, zanim wydarzy się tragedia.
Jeśli wiesz, że często wybuchasz, nie panujesz na sobą, posuwasz się do agresji - masz obowiązek moralny nauczyć się wpływać na swoje reakcje związane z silnymi emocjami.

Na co ma sens wpływać? Na nastrój.
Dlaczego? Bo nastrój to takie uczucie, który zmienia się raczej w ciągu godzin niż sekund. I jest bazą dla mniej trwałych, ale bardziej gwałtownych uczuć (afektów i emocji).

Przykład pierwszy.
Wyspałem się. Obudziłem się rano wypoczęty. Zjadłem smaczne śniadanie. Miałem dobrą rozmowę z Żoną. Jadę do pracy, gdzie mam zaplanowane ciekawe zadania. W sumie, mam bardzo dobry nastrój (9/10)😃
A tu nagle ktoś mi zjeżdża drogę. Dobrze, że zdążyłem zahamować, bo doszłoby do stłuczki.
Przez chwilę jestem zły. Ale zaraz myślę sobie:
- "Widocznie ten człowiek ma gorszy dzień. W dodatku, gdzieś się spieszy. Też mi się to zdarza. Na szczęście nic się nie stało."
I przechodzę nad tym do porządku dziennego.

Przykład drugi.
Zaspałem. Nie zjadłem śniadania. Jeszcze Żona się czepiała, że sam jestem sobie winien, bo wczoraj za długo siedziałem przed telewizorem. Jadę do pracy na spotkanie, na które (już wiem) się spóźnię. Mój nastrój: 4/10😠
A tu nagle ktoś mi zjeżdża drogę. Dobrze, że zdążyłem zahamować, bo doszłoby do stłuczki.
Jestem wściekły:
- "Ty łajzo. Nie tyko ty się spieszysz. Moment mojej nieuwagi i byłby wypadek. Już ja cię oduczę tak jeździć."
I pędzę żeby go wyprzedzić, natrąbić, a potem gwałtownie przed nim zahamować.

Brzmi znajomo? Jak sobie z tym radzić? Codziennie rano wpływać na swój nastrój 📈 Nawet w te gorsze dni.

W tekście na blogu😉 dodaję swoje komentarze do każdego uczucia -> https://skris.pl/rodzaje-uczuc/
Zapraszam🤗

Tekst z archiwum bloga.

Terminologia związana z tym obszarem jest mało znana. Często używa się złych określeń. Postanowiłem nieco przybliżyć, jakie są rodzaje uczuć.

24/09/2025

Andrzej dopiero na spotkaniu z klientem zorientował się, że projekt ma opóźnienie📅 Klient nie był wyrozumiały. "Jeździł po Andrzeju jak po łysej kobyle🏇". Andrzej był cierpliwy. Rozumiał klienta. W końcu od Kierownika Projektu (w takiej roli był Andrzej) można wymagać żeby wiedział jak wygląda sytuacja w projekcie. Dobry Kierownik Projektu powinien też ustalić przyczyny opóźnienia i wprowadzić korekty.

Andrzej nie znał przyczyny opóźnienia, więc nie miał też rozwiązania. Po prostu dlatego, że nawet nie wiedział o opóźnieniu. Kierownik Projektu po stronie Klienta zamknął spotkanie, skoro Andrzej nie miał nic do powiedzenia. Zapowiedział też zwołanie (w trybie ad hoc) spotkania Komitetu Sterującego.

Nie trzeba być Sherlockiem🔍 żeby zrozumieć, iż na spotkaniu będzie postawiony wniosek o zmianę Kierownika Projektu. Chyba, że do czasu spotkania, Andrzej ustali źródło problemu i znajdzie rozwiązanie. "Ale jak to zrobić, gdy twój zespół Cię okłamuje❓"

Andrzej był wściekły😠 W biurze przeszedł się po pokojach i (nie zważając na protesty) zebrał cały zespól w sali konferencyjnej.
- "Okłamaliście mnie wczoraj na naszym wewnętrznym spotkaniu. Nie będę tego tolerował. Kłamca może już się pakować. Więcej nie będzie z nami pracował" - Andrzej nie owijał w bawełnę.
Zapadła cisza😶 Ale nikt nie wstał żeby pójść się spakować.
- "Nie ma chętnego żeby się przyznać? Dobrze, zrobimy śledztwo. Ale konsekwencją będzie zwolnienie dyscyplinarne" - Andrzej był w furii👿
Ponownie, brak reakcji.
- "Adam. Ty jesteś Architektem Wiodącym. Powinieneś wiedzieć, co się dzieje w projekcie."
- "A Ty nie wiesz?" - zdziwił się Adam.
- "Coooo❓❗" - wrzasnął Andrzej - "Jeszcze na mnie napadasz❓❗❗"
- "Na nikogo nie napadam. Wczoraj, po naszym spotkaniu, Marek, kluczowy programista, źle się poczuł. Zabrało go Pogotowie. Dzwoniłem do Ciebie od razu żeby Ci o tym powiedzieć. Nie odebrałeś. Więc wysłałem SMSa. Potem, na wszelki wypadek, wysłałem jeszcze maila z opisem sytuacji (będzie opóźnienie z powodu siły wyższej). I dodatkowo zostawiłem Ci wiadomość głosową, gdy znowu nie odebrałeś mojego telefonu. Co jeszcze miałem zrobić?"
- "Miałem wczoraj dużo spotkań. Nie mogłem odebrać."
- "Ja na Ciebie nie napadam. Tłumaczę tylko, co zrobiłem żeby Cię powiadomić o zmianie statusu naszego projektu".

Andrzej chwilę pomilczał - "Przepraszam, że tak Was osądziłem. Jak widać, problem był po mojej stronie😔"

Jaki schemat podejścia do problemu zaprezentował Andrzej? Jaki jest Twój schemat? Gdybyś mógł wybierać: jaki schemat chciałbyś stosować? Co sprawia, że go jeszcze nie stosujesz?

Zapraszam na bloga po bliższe zapoznanie się z różnymi schematami: https://skris.pl/jestes-ok/ 😊

Tekst z archiwum bloga.

Jesteś OK? A może częściej nie jesteś OK? A inni? Są OK, czy nie OK? Jaki schemat dominuje w Twojej ocenie trudnych sytuacji?

22/09/2025

Jak dziękować?

✔️ Szybko.
✔️ Często.
✔️ Szczerze.

Po co?
👍 Żeby być uczciwym.
👍 Żeby się lepiej poczuć.
👍 Żeby inni się lepiej czuli.
👍 Żeby utrwalać dobre zachowania/postawy.

Wyznaję zasadę: "Chcesz zmienić świat - zacznij od siebie".
Chcę dziękować, bo to osadza mnie w myśli, że jestem od innych zależny. Że ich potrzebuję. "Nikt nie jest samoistną wyspą".

Dziękuję sprzedawczyni w sklepie, że mnie obsłużyła. Gdyby nie przyszła do sklepu, potrzebowałbym szukać innego sklepu. Co z tego, że to jej praca? Uczciwie oceniam, że ułatwiła mi życie. I za to dziękuję.

Dziękuję (ukłonem) kierowcy, który zatrzymał się przed przejściem dla pieszych. Dzięki niemu szybciej dotrę do miejsca przeznaczenia. A przecież kierowca, przez to, że się zatrzymał, stracił trochę czasu. Dla mnie.

Dziękuję Żonie, za sałatkę. Robi ją codziennie. Czy to powód żeby nie dziękować? Przeciwnie, to tym większy powód żeby dziękować. Szczególnie dobrze to widzę, gdy Żona wyjeżdża. Wtedy sam robię sobie sałatki. Zajmuje mi to dużo więcej czasu niż samo ich zjadanie😊

A Ty za co często dziękujesz? A za co nie dziękujesz choć ułatwia Ci życie? Jakie masz na to usprawiedliwienie? Cokolwiek nie pomyślisz - to Cię nie usprawiedliwia. Dziękować trzeba zawsze, gdy widzimy dla siebie korzyść. To jest coś w rodzaju "ćwiczenia wdzięczności". Warto dostrzegać jak dużo zawdzięczamy innym. Wtedy bardziej ludzi lubimy. Wszystkich. Nie tylko tych, którym akurat podziękowaliśmy.

Jak zacząć dziękować częściej?
Podjąć takie zobowiązanie. I codziennie wieczorem się z niego rozliczać.
✔️ Ile razy dzisiaj podziękowałem?
✔️ Komu podziękowałem?
✔️ A ilu okazji do podziękowania nie wykorzystałem?
✔️ Co z tym zrobię?

Przecież mogę podziękować kolejnego dnia:
- "Słuchaj, bardzo Ci dziękuję za to, co wczoraj dla mnie zrobiłeś. Głupio mi, że od razu nie podziękowałem. Bo to, co zrobiłeś jest dla mnie ważne i jestem Ci bardzo wdzięczny."

Na blogu piszę też o dziękowaniu za podziękowanie😊: https://skris.pl/jak-dziekowac/
Zapraszam🤗

Tekst z archiwum bloga.

Jak dziękować? Zawsze, gdy uważasz, że ktoś zrobił dla Ciebie coś czego nie musiał. I za drobiazgi. Jeśli będziesz dziękować: Tobie też będą.

17/09/2025

Staram się w ogólne nie spóźniać⏰ Jednak czasem zbieg niesprzyjających okoliczności powoduje, że mój "bufor" nie wystarcza. Więc, bardzo rzadko, ale jednak się spóźniam. Zdarzyło mi się kiedyś kilka takich sytuacji w ciągu jednego miesiąca. Spowodowało, to że zacząłem inaczej patrzeć na "spóźnialskich".

Wcześniej, osoby, które spóźniały się na spotkania bardzo mnie irytowały. Takie spóźnienia odbierałem jako brak szacunku dla mojego czasu. Gdy sam spóźniłem się kilka razy pomyślałem, że inni też mogą czasami mieć pecha🤔 I w tym nie ma nic z braku szacunku.

Ale co z tymi, którzy się spóźniają "prawie zawsze"? Może oni nic do mnie nie mają? Wcale nie chcą pokazać, że są ważniejsi, bardziej "zarobieni", itp. Może są większymi optymistami niż ja i mają mniejszy "bufor czasowy" na dotarcie na miejsce spotkania? Albo liczą, że "jeszcze jedną małą rzecz zdążą skończyć⛏️" przed wyruszeniem na spotkanie.

Sam też jestem "zadaniowcem". Rozliczam się z zadań. Mam ambicję każdego dnia zamknąć jak najwięcej zadań. I jak to pogodzić z "dużym buforem czasowym" związanym z czasem na przemieszczanie się na spotkanie? Ja mam na to swój sposób.
✔️ Sporządzam listę zadań, które mogą być wykonywane w czasie podróży (lub w miejscu spotkania zanim spotkanie się rozpocznie).

Czy to wystarcza? Nie❕
✔️ Umawiając się na spotkanie sprawdzam swój kalendarz. Nie umawiam dwóch kolejnych spotkań "na styk".
Do czasu spotkania wliczam czas dojazdu (z buforem czasowym) i czas powrotu (też z buforem).

Czy to już wystarcza? Nadal: Nie❕
✔️ Ustawiam alarm na 15 minut przed wyjściem na spotkanie. I drugi: na moment kiedy mam wyjść.
W ciągu kwadransa przed wyjściem: kończę rozpoczęte zadanie (lub notuję jego stan), sprawdzam, które opcje "z zadań na podróż" są sensowne.

Wszystko? Jeszcze nie❕
✔️ Nigdy nie lekceważę alarmu o spotkaniu.
To jest sygnał, żeby skończyć/zaparkować to, co aktualnie robię. I nie rozpoczynać innych zadań.

Po więcej szczegółów zapraszam na bloga: https://skris.pl/jak-byc-punktualnym/ 😊

Tekst z archiwum bloga.

Jak być punktualnym? Nie tracić czasu czekając? Umawiać się, rezerwując czas na dojazd. Mieć zajęcie na czas podróży i oczekiwania.

15/09/2025

Przykłady, gdy warto ufać swoim przeczuciom👍 (przytaczam za Malcolmem Gladwellem).

Vic Braden, trener tenisa, potrafi przewidzieć, jeszcze zanim tenisista zaserwuje, czy gracz popełni błąd przy drugim serwisie (gdy pierwszy był nieudany). Gdy zaczął sobie notować swoje przeczucia, zobaczył wyniki typu: 16 trafnych na 17 prognoz lub 20 na 20. Ale sam nie wie, jakie czynniki powodują jego przeczucie o nadchodzącym podwójnym błędzie serwisowym.

John Gottman potrafi przewidzieć z 95% dokładnością, czy dane małżeństwo przetrwa następne 15 lat razem. A robi to wyłącznie na podstawie obserwacji nagrania jednogodzinnej rozmowy małżonków.

Przykłady, gdy przeczucie (pierwsze wrażenie) przeszkadza👎 Też z książki "Błysk" Gladwella.

Sztandarowym przykładem jest historia Warrena Hardinga. To osoba, która została prezydentem Stanów Zjednoczonych w zasadzie wyłącznie dzięki swojemu dystyngowanemu wyglądowi. Jak pisze Gladwell: Zdaniem większości historyków był jednym z najgorszych prezydentów Stanów Zjednoczonych.

Innym przykładem jest postępowanie Boba Golomba, który od ponad dziesięciu lat sprzedaje średnio 20 samochodów miesięcznie (ponad dwa razy więcej niż przeciętny sprzedawca). Bob nauczył się nie ufać swojemu przeczuciu. W odróżnieniu od innych sprzedawców traktuje swoich klientów zawsze tak samo. Niezależnie od tego, czy jest to nastolatek, obdartus, ubogo wyglądający wieśniak, czy też dystyngowany starszy pan. Wbrew przeczuciu, któremu ulegają inni sprzedawcy, że trzeba lepiej traktować dystyngowanego pana.

A Ty? Ufasz swoim przeczuciom❔

Zapraszam na bloga🤗, gdzie dzielę się swoim refleksjami i wnioskami: https://skris.pl/przeczucia/
Ale też wskazuję na słownikowe perypetie w odróżnianiu "intuicji" od "przeczucia"🤯

Tekst z archiwum bloga.

Przeczucia, czyli intuicja? Jedni chcą zawsze ufać swojej intucji. Inni nigdy nie ufają przeczuciom. Poczytaj o badanaich na ten temat.

Krzysztof Skubis - pomagam opanować stres

22/10/2025

20/10/2025

15/10/2025

13/10/2025

08/10/2025

06/10/2025

01/10/2025

29/09/2025

24/09/2025

22/09/2025

17/09/2025

15/09/2025

Adres

Godziny Otwarcia

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Skontaktuj Się Z Praktyka

Skróty

Udostępnij

Kategoria

Poniedziałek	10:00 - 19:00
Wtorek	10:00 - 19:00
Środa	10:00 - 19:00
Czwartek	10:00 - 19:00
Piątek	10:00 - 19:00