Tyle Światów

17/10/2025

💙🩵💙

Wanda Dybek & Robert Brózda (WTZ Zebrzydowice)

"Klęczę w tym samym kościele. Patrzę na fotografię i szukam w sobie tego chłopaka. Beztroskiego, czekającego na pierwszokomunijny prezent i spotkanie z rodziną. Wyczekującego na to co przyniesie dla niego los. Czy ta iskierka gdzieś we mnie mieszka, czy została zadeptana przez rzeczywistość?

Kolana, które teraz z trudem unoszę z klęcznika, kiedyś były zawsze zadrapane od upadków z drzew, obtarte od asfaltu, mocne od biegania po boisku. Te same kolana, które teraz bolą od ciężaru lat, wtedy bolały od radości życia. Rozeszli się koledzy z podwórka - jedni zostali na miejscu, inni wyjechali za chlebem, jeszcze inni odeszli na zawsze. Dziecięce przyjaźnie, które wydawały się niezniszczalne, rozsypały się pod naporem dorosłych wyborów. A ja też czasem zastanawiam się, czy moja droga jest właściwa. Ale nie mam w sobie strachu, jestem spokojny. Może właśnie o to chodziło temu chłopcu w garniturku - nie o spełnienie wszystkich marzeń, ale o życie, które można pod koniec nazwać dobrym."

16/10/2025

🩵🩵🩵
Paulina Wicher & Paweł Byrski (SOSW Kalwaria Zebrzydowska)

"W ich dłoniach spoczywa ślubne zdjęcie sprzed dziesięcioleci - ona w białej sukni z welonem, on w eleganckim garniturze, oboje młodzi i pełni nadziei na przyszłość. Teraz, po latach, siedzą nadal obok siebie - ona z siwymi włosami i zmarszczkami przy oczach, on w okularach, z twarzą naznaczoną czasem. Między nimi wciąż to samo ciepło, ta sama bliskość.

Ci młodzi ludzie nie wiedzieli, co ich czeka - ile burz będą musieli przetrwać, ile radości będą dzielić, ile nocy spędzą przy łóżku chorego dziecka, ile razy będą musieli wybaczać sobie wzajemnie. Nie wiedzieli o kredytach hipotecznych, bezsennych nocach z niemowlętami, o strachu przed utratą pracy. Przeszli przez "w zdrowiu i chorobie", przez "w dostatku i w biedzie" i wciąż są razem. Ich twarze noszą ślady lat, ale w oczach wciąż płonie ta sama iskra. Założyli swój własny ród. To ślad tego, co zaczęło się od jednego "tak", powiedzianego sobie nawzajem."

15/10/2025

🩵💙🩵

Paulina Tomczykiewicz & Jakub Jucha (ŚDS Kalwaria Zebrzydowska)

"Kamień pod jej stopami istnieje w bezmyślnej wieczności, ona zaś stoi tu z pełną świadomością swojej ulotności. I właśnie w tej świadomości leży cała różnica między materią a duchem. Kamień nie zadaje pytań o sens, nie lęka się jutra, nie tęskni za wczoraj. My wiemy, że przemijamy i ta wiedza czyni nas jednocześnie kruchymi i potężnymi. Ulotny jest nasz czas, potężna nasza zdolność do przekraczania go myślą, wspomnieniami, miłością. Mentalnie potrafimy sięgać wstecz, łączyć się z tymi, którzy odeszli - ich głosy wciąż brzmią w naszej pamięci, ich mądrość żyje w naszych decyzjach. Równie silnie pragniemy rzucić most w przyszłość, przekazać coś z siebie tym, którzy przyjdą po nas.

Kamień trwa, ale nie kocha. My przemijamy, ale kochamy tak mocno, że nasze uczucia przetrwają nasze ciała. To nasze piękno i nasza siła."

14/10/2025

🩵🩵🩵

Karol Żmija & Mateusz Michalik (ŚDS Kalwaria Zebrzydowska)

"To miejsce jest jak portal, przejście między światami. Ja zostałem tutaj, a Ty jesteś już tam. A ten krzyż, niczym talizman. Wiem, że dotykam tylko stali, ale w tym dotyku szukam czegoś więcej - ciepła Twojej dłoni, która już nigdy nie odpowie na uścisk. Ten gest - dłoń na zimnym metalu - to desperacka próba przebicia się przez mur śmierci, który nagle rozdzielił życie na "przed" i "po". Czy mnie jeszcze słyszysz? A może mój krzyk już nie ma sensu? Wokół inne krzyże, inne historie. Ten cmentarz nie jest miejscem końca - to archiwum nieskończonych rozmów, które trwają mimo wszystko. "

13/10/2025

💙💙💙

Jan Gwiżdż & Andrzej Domagalski (DPS Zebrzydowice)

"W tym oku odbija się postać - lekarz, który za chwilę wypowie słowa zmieniające wszystko. W źrenicy, jak w czarnym zwierciadle, maluje się sylwetka tego, który przyszedł z werdyktem. Czy to wyrok, czy przedłużenie? Dopóki słowa nie padną, nadzieja i rozpacz trwają równocześnie. Sejsmograf lęku - rejestruje każdy gest, szuka w twarzy oznak tego, czego jeszcze nie usłyszał. Ciało już dawno podniosło białą flagę. Nogi odmawiają noszenia, ręce drżą, oddech przychodzi z trudem. Ale umysł - ten wciąż walczy. Wciąż układa listy rzeczy do załatwienia, rozmów do przeprowadzenia, słów, które trzeba jeszcze powiedzieć. "Nie teraz" - szepcze do siebie - "jeszcze nie teraz".

To oko widziało tyle - pierwsze kroki dzieci, ostatnie spojrzenia rodziców, wschody słońca i burze, radości i tragedie. Teraz patrzy na człowieka, który ma moc wypowiedzenia słów o końcu. I w tym spojrzeniu jest cała ludzka kondycja - świadomość śmiertelności zderzająca się z desperacką chęcią życia."

12/10/2025

🩵🩵🩵

Gabriela Suter & Natalia Wąsik (SOSW Kalwaria Zebrzydowska)

"Biblijna Betsaida to miasto pełne sprzeczności – dom apostołów i miejsce niedowiarstwa, świadek cudów i obiekt Chrystusowego potępienia. Ta kaplica, osadzona na uboczu kalwaryjskich dróżek, odtwarza tę dwuznaczność. Nie stoi dumnie na głównej trasie, ale czeka cierpliwie na tych, którzy zechcą zboczyć w jej kierunku. I wiara często wymaga zejścia z utartych szlaków.

Chmury układają się jak biblijna przypowieść – jasne przeplatają się z ciemnymi. To przypomnienie, że obecność cudu nie gwarantuje jego przyjęcia, że można być blisko świętości i pozostać ślepym na jej działanie. Bo czasami musimy przejść przez błoto – dosłownie i w przenośni – żeby odzyskać zdolność widzenia tego, co naprawdę ważne. W tej zielonej ciszy czeka odpowiedź?"

11/10/2025

🩵💙🩵

Ewa Widlarz & Jacenty Furgał (DPS Zebrzydowice)

"Każdy z nas czasami bywa tym człowiekiem - siedzącym przed zamkniętymi drzwiami przeszłości, z bagażem wspomnień, czekającym na pociąg, który może już nigdy nie przyjechać. Te okna peronu są jak oczy przeszłości, które patrzyły na tysiące podobnych scen - ludzi z walizkami, z nadziejami, z biletami w jedną stronę. Teraz patrzą na niego, ostatniego strażnika historii…

Ale może to nie jest obraz końca, lecz trwania. Może ten mężczyzna wie, że niektóre rzeczy nie powinny zniknąć tylko dlatego, że świat się śpieszy. Że czasami warto usiąść z bagażem i przypomnieć sobie, że podróż to nie tylko dotarcie do celu, ale także szacunek dla drogi. Może prawdziwa podróż zaczyna się nie wtedy, gdy wsiadamy do pociągu, ale wtedy, gdy nauczymy się czekać."

10/10/2025

💙💙💙

Anna Ciecieręga & Monika Maślanka (WTZ Zebrzydowice)

"Czy na schodach lanckorońskiej drewnianej Willi Słonecznej od czasu do czasu jawi się postać Janiny? Tadeusz Polaczek-Kornecki zbudował ten dom dla ukochanej żony, materializując swoje uczucia. A gdy Janina odeszła, ten sam dom stał się mauzoleum ich wspólnego szczęścia. Schody, po których kiedyś wbiegała z radością, teraz noszą tylko echo jej kroków i ciężar jego żałoby. Próby zatrzymania jej obecności były liczne – wiersze pełne bólu, które Tadeusz pisał po jej śmierci, muzyka Bolesława Wallka-Walewskiego, która oblekła te słowa w dźwięki, wreszcie figura Matki Boskiej z twarzą ukochanej, postawiona na pamiątkę. Czy śmierć odbiera miłość, czy przeciwnie – czas ją pieczętuje? Nie trzeba wierzyć w zjawy, by dostrzec, że prawdziwa miłość zostawia ślady głębsze niż tylko wspomnienia."

10/10/2025

Zapraszamy po odbiór katalogów! Z perypetiami, ale wreszcie dotarły do Starego Kina🥳

Mamy to! ✨

Katalogi z wystawy „Tyle światów” właśnie dotarły!

Można je już obejrzeć i odebrać w biurze CKSiT – zapraszamy serdecznie wszystkich.
Niech te strony przypomną Wam niezwykłą atmosferę wystawy i historie, które kryją się za każdym obrazem 💫

Zapraszamy!

09/10/2025

💙💙💙

Bożena Bandura-Gliwa & Karol Bydłoń (SOSW Kalwaria Zebrzydowska)

"Wskazówki tykają - nieubłagane, precyzyjne, bez litości. Zawsze tylko do przodu. Bez negocjacji. W harmonogramie nie ma świąt, wakacji, chwil wytchnienia. Biegnę z marzeniami w plecaku, zastanawiając się, czy zdążę je wszystkie wypakować. Czy zdążę pokochać wystarczająco głęboko? Czy zdążę powiedzieć wszystko, tym których kocham?

Te pytania, jak wskazówki wewnętrznych zegarów - one mierzą nie tylko czas, ale nasze lęki, tęsknoty, pragnienie, by życie miało sens. Twarz staje się spokojna, gdy się odkrywa prawdę, że najważniejszych rzeczy w życiu nie da się zmierzyć żadnym czasomierzem. Że miłość nie ma wskaźników, że szczęście nie tyka, że prawdziwe marzenia nie potrzebują deadlinów. Taki chronometr tyka w każdej głowie. Pytanie brzmi: czy słuchamy jego rytmu ze strachem, czy z wdzięcznością za każdą wybitą sekundę?"

08/10/2025

💙🩵💙

Daniel Tatara & Wiesława Krupińska (ŚDS Kalwaria Zebrzydowska)

"Wchodzę do tego domu. Widzę Twoje ślady. Na drewnianym parapecie, pokrytym patyną, stoją wciąż te przedmioty, które pamiętają Twoje dłonie. Biały imbryk, którym nalewałeś herbatę w niedzielne poranki. Stare szpargały, z których nie potrafię już odczytać koślawych zapisków. Choć od lat nie przekroczyłeś tego progu, choć Twoje kroki dawno ucichły na tych deskach…

Dom zachował obecność dawnego lokatora, jak bursztyn zachowuje skrzydło motyla – nietknięte, ale uwięzione w czasie. Natura powoli odbiera swoje, wdziera się między drewniane belki. Stojąc tu, rozumiem, że niektóre domy nigdy naprawdę nie stają się puste. Że pozostaje w nich coś nieuchwytnego – echo kroków, pamięć głosów, ciepło dłoni, które dawno już nie dotykają tych przedmiotów."

07/10/2025

🩵🩵🩵

Karolina Knapczyk-Paczka & Mateusz Kołodziejczyk (DPS Zebrzydowice)

"W tej zielonej scenerii rozgrywa się najważniejsza i najpiękniejsza ze wszystkich historii - historia miłości, nieznającej granic czasu, choć bezlitośnie nimi ograniczonej. Mam tylko “tu i teraz”, tę obecność. Nie ma gwarancji jutra, nie ma pewności. Jest tylko ta jedna, niepowtarzalna chwila. Tak niewiele czasu, żeby spojrzeć w te najdroższe oczy. Tak niewiele momentów, gdy te malutkie rączki będą wyciągnięte w moją stronę. Desperacko szukam, jak zapamiętać te spojrzenia, uśmiechy, uściski, ciepło miękkiej skóry… Chcę zatrzymać ten obraz. Dowód na to, że byliśmy, że kochaliśmy, że przez jedną, świętą sekundę wszystko było doskonałe."