Koło Naukowe Psychologii Kryminalistycznej Corpus Delicti

21/11/2025

🌷 Krew na tulipanach

🇹🇷 Turcja to kraj zwykle kojarzący się głównie z wakacjami w pięknych hotelach, podróbkami ubrań i akcesoriów popularnych firm, kebabem, serialami typu “Wspaniałe Stulecie” czy “Elif”. Niektórym kojarzyć może się z niezwykłą gościnnością, otwartością Turków i Turczynek, Islamem, pięknymi zabytkami, cudownymi krajobrazami, kawą po turecku, czy herbatką serwowaną w wąskich, wysokich szklaneczkach.

💐 Turcja jest krajem, który w historii świata, będąc jeszcze Imperium Osmańskim, grał kluczową rolę. Jednym z ważnych symboli Turcji, ale też Imperium, są tulipany. Już Sułtan Mehmet Zdobywca oraz jego prawnuk Sułtan Sulejman Wspaniały umiłowali sobie właśnie te kwiaty. W Turcji mówiło się na nie “laleh” nadając im symbolikę związaną z Allahem. Tulipany w Turcji są motywem znajdującym się zarówno w pałacach, meczetach ale też na popularnych pamiątkach dla turystów takich jak, magnesy na lodówkę.
Turyści podróżujący do Turcji zwiedzają głównie jej zachodnią i centralną część. Wschodnia jest znacznie trudniejsza do zwiedzania i mniej popularna.

📜 Pomimo tego, że wiele osób odwiedza ten kraj, niewiele z nich wie, że w 2021 obecny prezydent Turcji Recep Tayyip Erdoğan wydał dekret unieważniający ratyfikację przez ten kraj Konwencji Stambulskiej. Dlaczego to takie ważne? Przemoc domowa w Turcji jest nadal naglącym problemem. Pomimo tego, że ten kraj ma jeden z najbardziej zaawansowanych systemów ochrony przed przemocą domową, szczególnie wobec kobiet, to Amnesty International szacuje, że ponad ⅓ kobiet w Turcji jest ofiarami przemocy. “Podobnie jak kobiety na całym świecie są bite, gwałcone, a w niektórych przypadkach nawet zabijane lub zmuszane do popełnienia samobójstwa.” Problem tkwi w tym, że przepisy prawa nie są zawsze respektowane, przez co mogło wytworzyć się poczucie przyzwolenia.

🔪 Kolejnym bardzo ważnym problemem są zabójstwa honorowe. Zabójstwo honorowe jest czynem popełnianym przez rodzinę, głównie jej męskich członków, gdzie motywem jest chęć “zmycia hańby” z rodziny. Ofiarami są w większości przypadków kobiety. Do zbrodni „honorowych” zalicza się każde przestępstwo popełnione w imię obrony honoru rodziny, od zabójstwa, aż do wymuszonego małżeństwa ofiary gwałtu z gwałcicielem. Zwykle są popełniane w krajach Bliskiego Wschodu, Azji Wschodniej, Południowej, Afryce Północnej ale też w Europie. Przyczynami zabójstw mogą być m.in. wybór partnera/małżonka, którego nie akceptuje rodzina; przedmałżeńskie lub pozamałżeńskie kontakty seksualne; zbyt “zachodni” sposób ubierania się lub przyjęcie “zachodniego” stylu życia; porzucenie wiary lub zmiana wyznania; orientacja homo lub bi seksualna; padnięcie ofiarą gwałtu oraz inne zachowania postrzegane jako “ujma na honorze rodziny”.

⚖️ Zabójstwo honorowe w Turcji jest surowo karane już od wielu lat. Jednak nie wyeliminowało to tego czynu z codzienności mieszkańców tego kraju. W 2019 roku Fundacja Umut opublikowała raport, z którego wynikało, że w przez pierwsze 9 miesięcy tego roku, w Turcji zabito 347 kobiet.

🛢️ W lipcu 2020 roku w Turcji wybuchły protesty przeciwko takim praktykom po zabójstwie Pınar Gültekin. Młoda kobieta zaginęła 16 lipca, a 21 lipca znaleziono jej ciało w plastikowej beczce w lesie. O zabójstwo został oskarżony były partner ofiary Cemal Metin Avcı. Według jego zeznań, pomimo bycia w formalnym związku z inną kobietą, spotkał się z Pınar, po to aby przekonać ją, żeby do siebie wrócili. Kobieta odmówiła. Pokłócili się, podczas kłótni Cemal pobił dziewczynę, a nieprzytomną udusił. Później udał się na stację benzynową po benzynę, ciało wsadził do beczki i podpalił. Następnie zalał je betonem. Sprawca twierdził, że zabił ofiarę w chwili gniewu, jednak prawnik rodziny kobiety twierdził, że zaangażowane były w to osoby z jego rodziny.

🪏 W grudniu 2010 roku do Tureckiej policji trafił anonim informujący o tym, że 16 letnia Medine Memi została przez rodzinę skazana na śmierć. Funkcjonariusze po dotarciu do domu w miasteczku Kahta, odkryli zakopane w ziemi ciało nastolatki. Miała związane z tyłu ręce. Sekcja zwłok wykazała, że dziewczyna została zakopana żywcem. Przemawiała za tym obecność ziemi w płucach, ustach i żołądku dziewczyny. Nie miała na ciele żadnych obrażeń ani nie została niczym odurzona, co oznacza, że do samego końca była świadoma. Przed odnalezieniem zwłok Medine, rodzina rozpowiadała sąsiadom, że ta uciekła z domu. Dwa miesiące przed śmiercią nastolatka trzykrotnie zgłaszała policji, że dziadek ją bije za to, że rozmawiała z chłopcami, za każdym razem odsyłano ją do domu, bez udzielenia pomocy. Zatrzymani zostali ojciec i dziadek dziewczyny. Nie przyznawali się do winy, twierdzili, że Medine sprawiała problemy, bo hańbiła honor rodziny spędzając czas z chłopcami.

🗣️ Pamiętajmy, że to jedynie przykłady, które opisywały szeroko media, natomiast organizacje takie jak ONZ, Women's World Summit Foundation (WWSF), czy liczne ruchy, organizacje i fundacje działające na Bliskim Wschodzie na bieżąco informują o sprawach czy statystykach związanych z zabójstwami honorowymi, które rzadko przedostają się do światowych czy lokalnych mediów. O wielu dramatycznych historiach związanych z tym przestępstwem nie wiemy i być może nie dowiemy się nigdy. Świat kryje wiele mrocznych tajemnic, często nie wiemy o tym, że obok nas dzieje się tragedia.

📲 Zachęcamy również, aby śledzić nasz fanpage, a także nasze konto na Instagramie () gdzie regularnie pojawiają się nowe i ciekawe treści, relacje z działań i aktualności dotyczące naszego Koła.

L.K.

31/10/2025

🧛‍♂️ Prawdziwy koszmar nie potrzebuje przebrania

🎃 Halloween staje się coraz bardziej popularnym dniem, co wiąże się także z coraz częstszymi wydarzeniami o przerażającej tematyce. Imprezy w przebraniach, domy strachów, maratony horrorów, czy klasyczne już zbieranie cukierków po domach. To ostatnie cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem zarówno wśród młodych osób, jak i tych już trochę starszych. W Internecie można spotkać się z wieloma ostrzeżeniami na temat słodyczy. Podaje się, że mogą być one zatrute, zawierać ostre przedmioty czy też nielegalne substancje. Niewątpliwie stanowi to jedno z potencjalnych zagrożeń, szczególnie dla młodszych, którzy zrobią niemal wszystko dla słodkiego smakołyka. Problem w tym, że nie jest to jedyne zagrożenie, które czeka na zbieraczy cukierków.

🧟‍♀️ Przenieśmy się do 2011 roku. Halloween jak każde inne, a przynajmniej tak by się mogło wydawać. 18-letnia Taylor Van Diest planowała wybrać się ze znajomymi na coroczne zbieranie cukierków. Przebrała się za zombie i koło godziny 18 wyszła z domu. W drodze wymieniła kilka wiadomości ze znajomym. Niby nic nadzwyczajnego, a jednak. Ostatnia wiadomość od Taylor wskazywała, że ktoś ją śledzi. Na miejsce zbiórki nigdy nie dotarła…

🍬 Znajomi dziewczyny zaniepokoili się i postanowili, że przeszukają wspólnie okolicę. Liczyli, że po drodze natrafią na zaginioną koleżankę i będą mogli udać się na wyprawę po domach w celu pozyskania słodkości. Ich poszukiwania trwały około 90 minut, jednak nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Znajomi Taylor postanowili zadzwonić do jej siostry i mamy. O zaginięciu powiadomiono także policję.

🔦 Jakąś godzinę później udało się odnaleźć dziewczynę - była w tragicznym stanie, ledwo żyła. Taylor została znaleziona na torach kolejowych z licznymi obrażeniami. Otrzymała sześć ciosów w głowę ciężką latarką, z czego jeden z nich spowodował pęknięcie czaszki i poważny uraz mózgu. Dziewczyny nie udało się uratować - zmarła w szpitalu następnego dnia.

👤 Zarzut zabójstwa usłyszał Matthew Foerster. Nie zeznawał na pierwszej rozprawie, a jego obrońca nie wezwał żadnego świadka. W ocenie adwokata śmierć dziewczyny była bliższa nieumyślnemu spowodowaniu śmierci niż kwalifikowanemu zabójstwu. Linią obrony mężczyzny było to, że chciał uprawiać seks z Taylor, a kiedy ta odmawiała i broniła się, mężczyzna popchnął ją na metalową rurę, o którą dziewczyna uderzyła głową.

💭 “Nie sądzę, żeby czuł wyrzuty sumienia.” *

📑 Oskarżyciel natomiast zwracał uwagę na to, że Taylor otrzymała kilka ciosów w głowę ciężkim i tępym narzędziem. Sprawca zawiązał także dziewczynie na szyi sznurowadło i dusił ją. Wszystkich dowodów pozbył się, wyrzucając je do śmietnika w innej miejscowości.

💭 “W swoim liście z przeprosinami ani razu nie wspomniał imienia Taylor i moim zdaniem oznacza to, że nadal nie przyznaje się do odpowiedzialności.” *

⚖ Na ciele dziewczyny znaleziono ślady wskazujące na próby obrony przed sprawcą. Pod jej paznokciami znaleziono również DNA Foerstera, co stanowiło niepodważalny dowód w sprawie. Foerster został ostatecznie skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności, z możliwością ubiegania się o przedterminowe zwolnienie warunkowe po 17 latach.

💭 “[17 lat] to niezbyt długo, jak na odebranie życia, zwłaszcza w tak brutalny sposób, jak odebrał życie Taylor.” *

🥀 Historia Taylor przypomina nam, że nawet pozornie niewinny dzień, pełen zabawy i radości, może kryć w sobie tragiczne niebezpieczeństwa. Halloween, mimo swojego rozrywkowego charakteru, wymaga zachowania zdrowego rozsądku i ostrożności. Wśród dyni, kostiumów i słodyczy warto pamiętać, że najważniejsze jest bezpieczeństwo, bo żadna zabawa nie jest warta ludzkiego życia...

* Słowa mamy Taylor.

📲 Zachęcamy również, aby śledzić nasz fanpage, a także nasze konto na Instagramie () gdzie regularnie pojawiają się nowe i ciekawe treści, relacje z działań i aktualności dotyczące naszego Koła.

D.S.

10/10/2025

🧠🔪 Rekrutacja do KN Corpus Delicti - psychologia sądowa, kryminalistyka i trochę czarnego humoru w pakiecie!

🪦 Jeśli myślisz, że Koło Naukowe psychologii kryminalistycznej to tylko poważne twarze i martwy wzrok, to... może czas nas poznać lepiej! Mamy poczucie humoru, co prawda czarne i czasem ciut makabryczne, ale umiemy się śmiać i ogólnie jesteśmy całkiem fajni. 😎

⚖️ Jeśli fascynujesz się psychologią sądową, kryminologią, kryminalistyką, prawem czy medycyną sądową i chcesz sprawdzić, jak działa życie poza nudnymi stereotypami - wpadaj na nasze spotkanie informacyjne online (Google Meet, godz.19:00) w dniu 29.10.2025.

🔗 Link do spotkania: https://meet.google.com/kfb-cemo-gqk

☕ Opowiemy o tym, co robimy (a robimy sporo), zdradzimy nasze plany (niektóre nawet legalne) i odpowiemy na wszystkie pytania (nawet te „nie do pomyślenia”)... no dobra, może poza tym, ile kawy wypijamy podczas różnych projektów. ;)

👥 Spotkanie jest otwarte dla wszystkich studentów USWPS, którzy dzielą z nami pasję do kryminalnych tematów, więc jeśli chcesz się zaangażować, poznać ludzi, którzy potrafią łączyć naukę z humorem, to miejsce dla Ciebie!

❗ Udział w spotkaniu nie zobowiązuje do niczego - możesz po prostu przyjść, posłuchać i wrócić do oglądania naszych memów.

📝 Ale jeżeli po spotkaniu poczujesz, że to coś dla Ciebie - wypełnij formularz rekrutacyjny (albo od razu, jeśli jesteś szybki jak błyskawica).

📖 Rekrutacja ma dwa etapy:
→ W pierwszym wybierasz zadanie (lub zadania), które chcesz zrealizować (jest na to miesiąc).
→ W drugim proponujesz i realizujesz własną aktywność, która łączy się z działalnością naszego Koła.

🔗 Link do formularza: https://forms.gle/4z21sgTiGBTF4QNu9

P.S. Ostrzegamy - czarny humor jest częścią pakietu startowego. Utonąć nie utoniesz, ale przyłapać się na uśmiechu o północy - całkiem możliwe. 😉

D.S.

16/09/2025

CORPUS DELICTI POLECA! 🧠🔪

💭 ”Kochał ją najbardziej na świecie. Kochał ich dziecko. I wciąż nie mógł uwierzyć w to, co się stało. To nie mieściło mu się w głowie.”

📊 W samym 2023 roku, według statystyk policyjnych, zgłoszono 2074 zaginięcia dzieci.

💔 W 1992 roku, z podwórka jednego z domów w Grudziądzu, zostaje porwany dwumiesięczny Filip Witberg. Rodzice pogrążeni w strachu i rozpaczy narażali własne życie aby odnaleźć ukochanego syna, jednak nieskutecznie. Policja podjęła działania szybko i trwały one długo, ale nie przyniosły one oczekiwanego przełomu. Po prawie trzydziestu latach sprawą postanawiają się zająć policjanci z Archiwum X - Maria Herman i Olgierd Borewicz. Jadąc do Grudziądza, nie spodziewają się, że ojciec chłopca, początkowo żywo zainteresowany współpracą, jednak nie będzie w stanie z nimi porozmawiać.

👥 Mnożą się hipotezy, poszlaki, lokalizacje. Kolejni świadkowie i emerytowani policjanci nie są chętni rozmawiać o tym co wydarzyło się prawie trzy dekady wcześniej. Akta okazują się niepełne, a zmowa milczenia lokalnych gangsterów stawia komisarzy przed murem, trudnym do przebicia. Czy uda im się dotrzeć do prawdy o Filipie?

🍷 Główni bohaterowie nie są typowymi, niezłomnymi policjantami jakich znamy z opowieści kryminalnych. Zarówno Maria jak i Olgierd nie budzą sympatii, są raczej tymi osobami, o których nie lubimy słuchać czy czytać. Maria walczy z uzależnieniem, które solidnie zachwiało jej życiem na wielu płaszczyznach, ciągnie się za nią wiele demonów przeszłości, nierozwiązanych problemów i spraw. Olgierd, świeżo upieczony ojciec, nie radzi sobie z kryzysem psychicznym swojej młodej żony, dodatkowo na boku czerpie pieniądze z nie do końca legalnego biznesu.

📖 Zdecydowanie “Wiatrołomy” to interesująca pozycja dla fanów wielowątkowych opowieści, rozbudowanych postaci i misternie budowanego świata przedstawionego. Ciężar i mrok historii może przytłoczyć niektórych czytelników, a ci którzy są fanami szybkiej akcji, pościgów i strzelanin już od pierwszej strony, będą musieli być cierpliwi, bo akcja rozwija się powoli. Więcej jest poszukiwań informacji, przesłuchań, oględzin, przeszukań czy wertowania dokumentów.

✒️ Autor wraz z intrygującą sprawą kryminalną podejmuje się tematów trudnych i ważnych społecznie, takich jak uzależnienia, problematyczne relacje rodzinne, napaści, zabójstwa oraz przedstawia depresję poporodową w różnych perspektywach.

👮‍♀️ Wydział Przestępstw Niewykrytych Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji tzw. „Archiwum X” powstało 15 maja 2023 roku. Zajmują się niewykrytymi sprawami dotyczącymi najpoważniejszych przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu, które miały miejsce na terenie całego kraju. Jeśli byłeś świadkiem poważnego przestępstwa lub tylko słyszałeś o takim zdarzeniu, posiadasz informacje, które mogłyby przyczynić się do wykrycia jego sprawcy lub sprawców, skorzystaj ze specjalnej skrzynki poczty elektronicznej archiwumx@policja.gov.pl lub zadzwoń pod numer telefonu 509 985 025.

❗️ Jeśli przeżywasz kryzys psychiczny lub w Twoim najbliższym otoczeniu jest osoba, w kryzysie, https://forumprzeciwdepresji.pl/wazne-telefony-antydepresyjne pod tym linkiem znajdują się wszystkie telefony i adresy czatów, gdzie możesz skorzystać z pomocy. Pamiętaj, nie jesteś sam/a.

📲 Zachęcamy również, aby śledzić nasz fanpage, a także nasze konto na Instagramie () gdzie regularnie pojawiają się nowe i ciekawe treści m.in. polecane filmy i seriale, relacje z działań i aktualności dotyczące naszego Koła.

L.K.

02/09/2025

⚖️ Tam, gdzie psychologia spotyka paragrafy!

🎓 Rok akademicki zbliża się wielkimi krokami, a wraz z nim długo wyczekiwane wydarzenia. Jednym z nich jest I Ogólnopolska Konferencja Psychologii Sądowej i Kryminalnej, która odbędzie się już 6 i 7 listopada 2025 r., na Wydziale Psychologii Uniwersytetu SWPS w Katowicach.

📖 Tematem konferencji są “Nowe wyzwania psychologii w obszarze stosowania prawa”. Wydarzenie będzie poświęcone takim tematom, jak: tajemnica zawodowa psychologów w postępowaniu sądowym; opiniowanie psychologiczne nieletnich; opiniowanie psychologiczne małoletnich w przypadku podejrzenia przemocy; zeznania świadków w perspektywie psychologii i nauk sądowych; oraz mediacja i sądownictwo polubowne… a to tylko kilka wybranych przez nas tematów!

👥 Konferencja jest skierowana przede wszystkim do biegłych psychologów i psychiatrów, adwokatów, prokuratorów, sędziów, kuratorów i specjalistów działających na styku psychologii i prawa, ale również każdego, kto jest zainteresowany wspomnianą wyżej tematyką ;)

📝 Trwają obecnie zapisy uczestników biernych, w związku z czym serdecznie zapraszamy do zapoznania się ze szczegółami podanymi na stronie konferencji:

🔗 https://swps.pl/my-uniwersytet/aktualnosci/konferencje-i-seminaria/36411-nowe-wyzwania-psychologii-w-obszarze-stosowania-prawa

🤝 Organizatorami wydarzenia są Wydział Psychologii Uniwersytetu SWPS w Katowicach oraz Sąd Apelacyjny w Katowicach.

D.S.

Zapraszamy na I Ogólnopolska Konferencję Psychologii Sądowej i Kryminalnej „Nowe wyzwania psychologii w obszarze stosowania prawa”. Wydarzenie odbędzie się na Uniwersytecie SWPS w Katowicach w dniach 6–7 listopada 2025 r.

18/08/2025

🎟 Bilet w jedną stronę - kilka słów na temat Bianki

🏖 Sezon urlopowy trwa w najlepsze. Jedni zdążyli już skorzystać z wyjazdów, drudzy dopiero się na nie udadzą. Wymarzony odpoczynek, doborowe towarzystwo i czas pełen radości. Dla niektórych wyjazd za granicę to obowiązkowy punkt urlopu i strzał w dziesiątkę. Dla innych - historia z najgorszego koszmaru….

🗺 Pewna para w końcu wyrusza na wyczekiwane wakacje. W trakcie drogi zatrzymują się na stacji - mężczyzna zostaje przy aucie, kobieta idzie do łazienki. Mijają kolejne minuty, jednak kobieta nie wraca. Zaniepokojony mężczyzna wyrusza na poszukiwania, które niestety okazują się bezskuteczne. Na szczęście to tylko fabuła filmu “Zaginiona bez śladu” z 1993 roku. Ale czy takie historie dzieją się tylko w filmach? Niestety życie napisało ich już wiele….

👤 Jedną z nich jest historia 19-letniej Bianki z Zakopanego. Dziewczyna skończyła liceum plastyczne i marzyła o nauce w Akademii Sztuk Pięknych. Niestety nie dostała się na wymarzone studia, co było ciosem dla jej wiary we własne umiejętności i talent. Jakiś czas później Bianka poznała Józefa, starszego od niej o 38 lat. Mężczyzna z zawodu był prawnikiem i prowadził własną kancelarię.

🏝 W lutym 1990 roku Bianka dostała od swojego partnera propozycję wyjazdu na Kubę. Mama początkowo nie była z tego pomysłu zadowolona, jednak ostatecznie wyraziła na niego zgodę. Wycieczka była organizowana przez biuro podróży, w związku z czym wydawałoby się, że nie ma się czym martwić. Jednak po przylocie do Hawany zachowanie Bianki w stosunku do Józefa zmieniło się. Nie wyglądała już na szczęśliwą i zachowywała dystans wobec mężczyzny. Prosiła nawet o osobny pokój, co z jednej strony mogło wynikać z chęci dotrzymania obietnicy mamie, która postawiła warunek, że Bianka ma mieszkać w pokoju z kobietą, z drugiej - mogło wynikać z niechęci do Józefa.

🇨🇺 W trakcie wyjazdu dziewczyna udała się także do ambasady i prosiła o pomoc w powrocie do ojczystego kraju. Nikt takowej pomocy Biance nie udzielił. Po wizycie w ambasadzie dziewczyna nie wróciła do hotelu, spała u poznanej tego dnia mieszkanki Kuby. Kolejna wizyta w ambasadzie również nie przyniosła oczekiwanych skutków, wręcz przeciwnie - pracownik ambasady odprowadził dziewczynę na miejsce, w którym znajdowała się reszta wycieczki. Pozostałą część dnia Bianka spędziła sama, a wieczorem postanowiła udać się na spacer. Po drodze minęła między innymi Józefa, z którym wymieniła parę zdań, a potem się oddaliła. Mężczyzna przekazał grupie, że Bianka ma jakieś problemy i niedługo do nich dołączy. To był ostatni raz, kiedy widzieli Biankę.

✈️ Nikt nie zwrócił większej uwagi na zniknięcie dziewczyny, a także nikt nie powiadomił o tym fakcie rodziny. Mama Bianki czekała na nią na lotnisku w dniu, w którym para miała wrócić do domu. Niestety nigdy nie doczekała się powrotu córki. Otrzymała jedynie rzeczy dziewczyny i komunikat, że najwyraźniej Biance na tyle spodobało się na Kubie, że nie chciała wracać. Józef, jak i inni uczestnicy wycieczki oraz organizatorzy, nie byli w tej sprawie pomocni. Mama postanowiła poszukać córki samodzielnie. Po dwóch miesiącach udało jej się otrzymać wizę i polecieć do kraju, z którego Bianka nigdy nie wróciła. Nie obyło się bez problemów - brak znajomości języka i niechęć do pomocy ze strony lokalnych władz znacznie utrudniały poszukiwania. Pomocą dla mamy Bianki okazali się polscy studenci przebywający w tym czasie na Kubie. Poszukiwania trwały 6 miesięcy, jednak okazały się właściwie bezskuteczne. Rok później wszczęto śledztwo w tej sprawie, a mama dziewczyny udała się na wyspę po raz drugi. Te działania również nie przyniosły oczekiwanych rezultatów - pod koniec 1991 roku śledztwo zostało zawieszone. Od tamtych wydarzeń minęło ponad 35 lat, a jednak do tej pory nie wiadomo co wydarzyło się w marcu 1990 roku na Kubie.

💔 Podobnych historii jest niestety wiele. Niektóre mają swój finał, inne - tak, jak zaginięcie Bianki - niestety nie. Brak finału jest szczególnie trudny dla rodziny i bliskich. Z jednej strony człowiek ma nadzieję, że to jeszcze nie koniec - że bliska osoba żyje, znajdzie się, być może czeka gdzieś na pomoc. Z drugiej strony są już tylko najczarniejsze scenariusze, szczególnie po tak wielu latach. To właśnie brak pewności nie pozwala rodzinie odetchnąć z ulgą - nie mogą zakończyć pewnego etapu w życiu, nie mogą się też pożegnać z ukochaną osobą. To nieustanna walka z myślami “a co jeśli…?”. Historia Bianki to nie tylko koszmarny wyjazd, to właściwie kilkadziesiąt koszmarnych lat niewiedzy i tęsknoty za bliską osobą. A wszystko to za sprawą wakacyjnej podróży do odległego kraju…

📲 Zachęcamy również, aby śledzić nasz fanpage, a także nasze konto na Instagramie () gdzie regularnie pojawiają się nowe i ciekawe treści, relacje z działań i aktualności dotyczące naszego Koła.

D.S.

01/06/2025

👼 Niewinne, radosne, bezbronne i kochane. Czy w dzieciach może kryć się zło?

🥰 Większość z nas zna słowa hitu z lat 90’tych “Wszystkie dzieci nasze są (...) Niech małe sny spełnią się dziś. Wyśpiewaj marzenia, a świat będzie nasz!” Dzieci społecznie kojarzą się z dobrem narodowym, przyszłymi pokoleniami obywateli, którzy mogą zmienić świat. Często myślimy o nich jako o istotach bezbronnych, szczerych, łatwowiernych, uroczych, uśmiechniętych i radosnych. Rozczulają, powodują współczucie i chęć opieki. Dla większości opiekunów stanowią centrum świata. Wkładają oni wszystkie starania i możliwości aby jak najlepiej wychować, wykształcić i dbać o młodego człowieka. Przekazują wartości, język i umiejętności pozwalające ich pociechom jak najlepiej odnaleźć się w społeczeństwie.

🔪 Mimo ogólnych, zwykle słusznych, przekonań na temat dzieci, co jakiś czas w mediach pojawiają się doniesienia o często brutalnych przestępstwach popełnianych przez najmłodszych. Wzbudza to wiele skrajnych emocji i zwykle w tej sytuacji obwinia się rodziców, ale czy słusznie?

📖 Kryminogeneza to proces rozciągnięty w czasie, którego finałem jest popełnienie czynu zabronionego. Można powiedzieć, że jest to proces, na który składają się różnego rodzaju czynniki społeczne, biologiczne i psychologiczne, które w określonej sytuacji doprowadzają osobę do podjęcia decyzji o popełnieniu czynu zabronionego.
Środowisko rodzinne to pierwsze miejsce, w którym człowiek uczy się socjalizacji. Czynniki związane z funkcjonowaniem rodziny i kompetencjami wychowawczymi rodziców są jednymi z najlepszych predyktorów recydywy wśród nieletnich, nawet w porównaniu z takimi zmiennymi jak funkcjonowanie intelektualne czy odczuwanie stresu. Status socjoekonomiczny w badaniach nad kryminogenezą nieletnich określany jest zwykle przez takie wskaźniki jak: dochody rodziców, wykształcenie rodziców, miejsce zamieszkania i warunki mieszkaniowe. Im niższy status socjoekonomiczny, tym wyższe prawdopodobieństwo pojawienia się zachowań przestępczych oraz problemowych u adolescentów. Środowisko szkolne oraz grupy rówieśnicze również mogą być predytkorami do zachowań agresywnych i niezgodnych z prawem. Badacze biorą także pod uwagę wpływ gier komputerowych na predyspozycje do zachowań przestępczych wśród dzieci i nastolatków, jednak nie ma pełnej zgody co do tego, że takie gry mogą stanowić kluczowy czynnik kryminogenezy. Wiele badań pokazuje, że na zachowania przestępcze mają wpływ nie tylko czynniki środowiskowe, lecz także biologiczne, takie jak funkcjonowanie mózgu czy poziom wydzielania określonych hormonów. Warto zaznaczyć, że występowanie neurobiologicznych czy genetycznych czynników ryzyka zachowań kryminalnych nie oznacza, że dana jednostka na pewno podejmie się takich zachowań. Przestępczość nie jest biologicznie zdeterminowana, ludzie nie rodzą się przestępcami. Zachowanie człowieka jest bardzo złożone i wpływają na nie różne czynniki. (Rode, D., Dukała, K., Kabzińska, J., Zalewska - Łunkiewicz, K. 2020. Kliniczna Psychologia Sądowa)

⚖️ Marzec 2024 roku w historii Mississippi już na zawsze będzie się kojarzył z tragedią jaka rozegrała się w domu 14 - letniej Carly Gregg. Ashley Smylie - matka Carly - pracowała jako nauczycielka w lokalnej szkole, dowiedziała się tam, że jej córka prawdopodobnie pali marihuanę. Po powrocie z pracy przeszukała pokój nastolatki, gdzie znalazła potwierdzenie tych doniesień. W tym czasie kamery, znajdujące się w domu, zarejestrowały Carly chodzącą po domu z czymś za plecami. Następnie na nagraniu można usłyszeć odgłosy krzyków oraz trzykrotny wystrzał z broni. Nastolatka zastrzeliła matkę w swoim pokoju, po czym wróciła do kuchni, usiadła na stołku barowym i napisała z telefonu Ashley wiadomość do ojczyma, pytając kiedy wróci do domu. Zaraz potem skontaktowała się ze swoim przyjacielem. Napisała mu o tym, że potrzebuje pomocy, zrobiła coś złego i zapytała “Widziałeś kiedyś zwłoki?”. Chłopak przyjechał do domu Carly. Dziewczyna pokazała mu zwłoki matki, po czym poprosiła aby poczekał na nią przed domem. Carly czekała w kuchni na przyjazd ojczyma. W tym czasie schowała kamerę do lodówki. Jak dotarł on na miejsce, nastolatka zaczęła krzyczeć, kiedy Heath przekroczył próg domu, ta strzeliła do niego. Trafiła w ramię, a mężczyźnie udało się szybko wyrwać dziewczynie broń. Uciekła. Ojczym zadzwonił na policję. Carly została odnaleziona i zatrzymana przez funkcjonariuszy.
Proces wzbudzał w opinii publicznej wiele emocji i spekulacji. Brano pod uwagę zdrowie psychiczne nastolatki, zmianę jej zachowania w miesiącach poprzedzających wydarzenie, pochodzenie broni, zachowanie nastolatki podczas procesu. Resztę życia Carly spędzi w więzieniu. Nagrania rozprawy jak i nagrania z monitoringu dostępne są w internecie.

🛷 W październiku 1994 pięcioletnia Silje Redergard, poszła zjeżdżać na sankach nieopodal swojego domu w Trondheim. Nie upłynęło wiele czasu od jej wyjścia, kiedy do drzwi domu zapukało jedno z dzieci znających dziewczynkę, informując jej matkę Beate, o tym, że Silje leży na stoku górki i prawdopodobnie nie żyje. Pięciolatka została pobita i pozostawiona na śniegu, na śmierć. Policja szybko odnalazła prawdopodobnych sprawców - dwóch sześciolatków. Przesłuchano ich, łącząc rozmowę z zabawą. Chłopcy przyznali się do pobicia pięciolatki. Nigdy nie doszło do procesu, chłopcy nadal mieszkali z rodzinami. Dostali oni kompleksowe wsparcie psychiatryczne, psychologiczne i socjalne. W mediach sprawa Silje została szybko wyciszona. Matka dziewczynki nie sprzeciwiła się takiemu postępowaniu wymiaru sprawiedliwość i zgodziła się z tym, że tak młodzi chłopcy nie byli świadomi swojego brutalnego czynu i nie warto pociągać ich do odpowiedzialności karnej. Po latach przyznała, że to błąd, bo rodziny chłopców zostały otoczone złożoną opieką państwa, ale jej rodzina już nie.

🗞 Przykładów na brutalne czyny bardzo młodych ludzi jest niestety wiele i o kolejnych dowiadujemy się co najmniej kilka razy w roku. Mimo tego, że ciężko jest uwierzyć, że niewinne i bezbronne dziecko może zrobić komuś krzywdę, powinniśmy być wrażliwi na wszelkie sygnały zachwiania dobrostanu i zachowania odbiegające od normy wśród najmłodszych, ale również ich opiekunów.

👉 Jeśli przeżywasz kryzys psychiczny lub w Twoim najbliższym otoczeniu jest osoba, w kryzysie, https://forumprzeciwdepresji.pl/wazne-telefony-antydepresyjne pod tym linkiem znajdują się wszystkie telefony i adresy czatów, gdzie możesz skorzystać z pomocy. Pamiętaj, nie jesteś sam/a.

📲 Zachęcamy również, aby śledzić nasz fanpage, a także nasze konto na Instagramie () gdzie regularnie pojawiają się nowe i ciekawe treści m.in. polecane filmy i seriale, relacje z działań i aktualności dotyczące naszego Koła.

L.K.

20/05/2025

📜 "Jestem pod Twoimi drzwiami" (Część 11 - Finał)

Czerń. Długo czuwała nad Sandrą. Ciemność, w której nie można się odnaleźć. Drobne przebłyski - które uciekały - nie stanowiły za żadnego przewodnika. Czerni było dużo.

Następnie pojawiły się szmery. Albo ciche szumy. Szepty? Skrzypnięcia? Nowe punkty orientacyjne w ciemności. Najpierw pojedyncze. Potem było ich więcej. Co to były za dźwięki w tej ciemności. A następnie “bip”. Powtarzające się. I coraz bardziej regularne.

Sandro. To było już głośniejsze. Sandro. Szept w crescendzie. Sandro. To nie ciemność mówiła, a coś poza nią. Sandro. Bo to było jej imię.

Biel, sterylna i jaskrawa, była kontrastem dla wcześniejszego mroku. Ciemność pojawiała się już tylko sporadycznie - a wtedy jej oczy się same zamykały. Dźwięków było więcej. Niektóre pojawiały się na krótką chwilę, inne jej nieustannie towarzyszyły. Bip. Bip. Bip. Ten nieustanny dźwięk kłuł ją w ucho.

Brała głębokie wdechy i dusiła się. Krztusiła się jeszcze częściej. W najgorszych momentach pojawiała się jakaś rozmazana sylwetka, która chwilowo łagodziła ten nieprzyjemny stan. Lecz przy ssycąco-ssających dźwiękach pojawiał się ogromny ból i niemożliwe do opanowania duszności. Chciała wtedy krzyczeć, głęboko czuła tę potrzebę, ale nie mogła - usta otwierała bowiem nieświadomie. Brak kontroli przyprawiał ją o panikę, której nie mogła opanować.

Sylwetek było więcej i one mówiły. Wszystko słyszała i rozumiała. Chciała się odezwać i mówić, odpowiedzieć im. Chciała wyraźniej spojrzeć na tych, którzy wokół niej krążyli. Przynajmniej widziała kontury i kolory dość dokładnie. To, co słyszała, napełniało jej świadomość przerażeniem. Bo to słowa - czasem bez kontekstu - potrafiły wgryźć się w jej umysł. A jeszcze gorzej było, kiedy rozpoznawała, do kogo należał głos.

Kobiecych było wiele, ale wśród nich rozpoznała matkę. Te inne mówiły matce “rokowanie jest teraz trudne do określenia” albo “trzeba być dobrej myśli” czy “w stanie apalicznym staramy się do nich dotrzeć”. Powtarzające się łkania matki i słowo “śpiączka” kłuły ją w serce.

Najbardziej przeraziła ją jedna konwersacja pomiędzy matką, a granatowymi sylwetkami. Straszny monolog o Fabianie, przerywany jedynie jęknięciami rodzicielki. Fabian wciąż żył. Był w na tyle dobrym stanie, że poddawany został regularnej rehabilitacji - to była pierwsza rzecz, która ją poruszyła. W stronę matki padały różne pytania. O Fabiana, o jej chłopaka, o samochód. I o wiele więcej. Czy matka wiedziała o zdjęciach na telefonie Sandry? Czy miała świadomość, że Kamil z Fabianem i jakąś dziewczyną zażywali grzyby psylocybinowe? Skąd pochodziły? Czy Sandra mogła zaopatrzyć chłopaka w “halucynki”? Serce dziewczyny się kroiło, przy słuchaniu tych rzeczy. Najgorsze było to, że Fabian ponoć cały czas o nią dopytywał. On i jego wewnętrzne głosy. Ale… były to tylko urojenia i omamy. To nie on, to psychoza wywołana zatruciem narkotyczną substancją. Ta okrutna ironia losu.

I leżała na szpitalnym łożu, wpatrzona w jeden punkt na suficie. Usłyszała tylko dźwięk zamykanych drzwi i głos jej matki, który znowu próbował ją ukoić. Mówiła do niej, wsłuchując się w świszczący oddech nieruchomej córki. Patrzyła na ciało, które powinno się ruszać - nie wiedząc, że Sandra gdzieś tam była głęboko.
- Kochanie. - wyszeptała, delikatnie głaszcząc głowę i włosy córki. - Tata i ja tak bardzo się cieszymy, że twoja skóra tak… - odetchnęła ciężko. - odzyskała żywe kolory. Wyglądasz… zdrowo… - dłoń drżała jej przy każdym pociągnięciu. - Wiesz, ciocia i wujek się ostatnio o ciebie pytali. Dziadek i babcia też. Co mogę im przekazać? - zapytała, słuchając milczenia. Powieki Sandry lekko opadły na oczy. - Dużo będzie się działo. Trochę planów udało nam się z tatą pozmieniać. Powinnam… albo on… powinniśmy być w czwartek. - otarła wilgotne oczy. Makijaż rozmazał się na jej palcach. - I w piątek. Co powiesz na to, żeby ci poczytać jakieś książki albo artykuły z gazetki? A tata… - jej wzrok spoczął na radiu, stojącym na stoliku w pokoju. - puści ci znowu jakieś utwory. To dobry plan?

Sandra nie odpowiedziała. Świst jej oddechu smucił matkę. Wstała powoli i ostatni raz pogłaskała Sandrę po czole. Było całe mokre od potu - dlatego delikatnie przetarła je chusteczką. Powoli, walcząc ze łzami, zbliżyła się do drzwi pokoju. Tam, obejrzała się ostatni raz na nieruchomą córkę.
- Jakbyś czegoś potrzebowała… - zadrżała, otwierając drzwi. - to… -wezbrała się w sobie. - jestem pod twoimi drzwiami.

I została sama w tym białym pokoju. Jedna, pojedyncza łza spłynęła po jej policzku. Upadłszy, zniknęła w materiale szpitalnej pościeli. Tak bardzo chciała krzyczeć, ale z jej ust słychać było jedynie świst.

S.G.