Szczepienia - Medycyna podróży

12/12/2015

Oczywiście państwo, które uplasowało się na pierwszej pozycji rankingu Happy Planet Index to Kostaryka

12/12/2015

Czy wiecie jakie państwo zyskało w 2012 roku miano najszczęśliwszego państwa na świecie, według rankingu Happy Planet Index (HPI), czyli Światowego Indeksu Szczęścia?

Odpowiedź już niebawem ;)

10/12/2015

Można się rozmarzyć, w sam raz na jesienny wieczór :)

Ogród to wspaniałe uzupełnienie każdego domu. Niezależnie od swojej wielkości dodaje mu przytulności i charakteru. W ciągu wieków ogrody posiadały różną formę i rozrastały się czasem do olbrzymich rozmiarów. Już w starożytności babilońskie Wiszące Ogrody Semiramidy zaliczane były do cudów świata. W…

06/12/2015

Z okazji dzisiejszego święta życzymy wszystkim, nie tylko tym najmłodszym, niezapomnianych i nieoczekiwanych chwil spędzonych w gronie najbliższych osób :) co najmniej takich jak te w Lubinie

28/11/2015

KOREA POŁUDNIOWA

Korea to kraj zupełnie różniący się od każdego europejskiego państwa. Kraj pełen świątyń, pałaców, a przy tym nowoczesne budynki i rażące neony dookoła.

Wiedza większości Polaków na temat Daehan Minguk (wymowa oryginalnej nazwy kraju) kończy się zazwyczaj na tym, że jest tą lepszą Koreą. Koreą demokratyczną, oddzieloną od Korei Północnej, w której od dziesięcioleci króluje krwawy reżim i dyktatura.

PRAKTYCZNE INFORMACJE:

• Waluta: koreański won (1000 WON = 2,4 zł). Największy banknot to 10,000 (ok. 24 zł). Gdy chce się kupić coś drogiego za gotówkę, pieniądze się często nie mieszczą do portfela. Bankomaty są dostępne wszędzie i z reguły obsługują wszystkie polskie karty. Pieniądze wymienia się głównie w bankach, jest bardzo mało kantorów. Kurs w bankach jest z reguły korzystny;
• Wiza: do 60 dni niepotrzebna;
• Od 1.01.2012 roku obowiązuje system biometrycznej identyfikacji, polegający na obowiązkowym pobieraniu odcisków palców oraz dokonaniu zdjęcia twarzy podczas przekraczania granicy. Z wymogu poddania się tej procedurze zwolnione są osoby poniżej 17 roku życia, urzędnicy zagranicznych rządów i organizacji międzynarodowych, wraz z towarzyszącymi im członkami rodzin oraz osoby zaproszone przez szefów koreańskiej administracji centralnej;
• Nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczenia zdrowotnego. Obowiązkowe są natomiast ubezpieczenia komunikacyjne;
• Pogoda - klimat w Korei jest dość podobny do polskiego. Zimą nie jest aż tak zimno, a w lato upalnie. Najlepszy okres jest od kwietnia do października, choć latem jest dużo deszczu. Chyba, że macie ochotę pojeździć na nartach - wtedy zdecydowanie grudzień-luty;
• Zdarzają się lata, w których nawet w listopadzie jest bardzo ciepło i przyjemnie. W zimie w Korei nie ma wiele śniegu, a za to jest silny wiatr, który sprawia, że czasem jest bardzo mroźno. Oczywiście im bardziej na południe (np. Jeju Island), tym jest cieplej i przyjemniej;
• Dla turysty zagrożenie przestępczością jest niewielkie. Przypadki rozbojów, oszustw lub kradzieży są rzadkie. W Seulu i innych większych miastach są jednak dzielnice, w których warto zachować większą ostrożność. Należy przy tym pamiętać, że ewentualny kontakt z policją (liczne posterunki w miastach) jest utrudniony z przyczyn językowych;
• Sezon - największa liczba turystów jest na pewno w latem, które jest dość obfite w deszcz, więc lepiej wybrać okres zaraz przed lub po wakacjach;
• Wtyczki elektryczne: takie jak w Polsce;
• Języki: tylko angielski, i to rzadko poza głównymi miastami;
• Przykładowe ceny: bilet na metro – 2,4zł, piwo – 7,2zł, butelka wody – 2zł, wejściówka do klubu w stolicy 10-20zł, bilety do muzeów – 2-5zł;
• Występowanie bankomatów - bankomaty są niezwykle powszechne, nie tylko w najbardziej zurbanizowanych częściach kraju, ale również w mniejszych prowincjach. Nie powinniśmy mieć żadnych problemów z ich zlokalizowaniem.
• Korzystanie z kart kredytowych - niezależnie od tego czy znajdujemy się w sklepie spożywczym, w kinie, czy też płacimy za pokój w hotelu, w większości miejsc będziemy mogli skorzystać z kart kredytowych. Sytuacja wygląda praktycznie tak samo jak w naszym kraju;
• Jaką najlepiej mieć walutę - przed przylotem do Korei Południowej najlepiej wyposażyć się w dolary. To właśnie tę walutę będzie nam najłatwiej wymienić na lokalne wony, otrzymując jednocześnie najkorzystniejsze kursy. Alternatywą jest również posiadanie euro, które w ostatnich latach zyskuje na popularności;
• Telefony - Koreańczycy w wielu kwestiach lubią się wyróżniać – w kwestii telefonii komórkowej również. Sieć telefonii komórkowej oparta jest na innym systemie – NCTS zamiast GSM, przez co telefony z innych krajów nie działają na terenie Korei, ale równocześnie telefony koreańskie nie działają za granicą;
• Aby móc dzwonić, należy kupić specjalny telefon koreański, który za to w innych krajach też działać nie będzie. Jeśli telefon jest niezbędny, najlepiej kupić używany i kartę pre-paid. Potrzebny jest do tego paszport i - najlepiej - zaprzyjaźniony Koreańczyk, bo dogadanie się po angielsku w komisach i punktach sprzedaży telefonów, mimo ich wszechobecności, do łatwych zadań nie należy;
• Etykieta i zwyczaje - w metrze są wyznaczone miejsca dla starszych ludzi - nie wolno pod żadnym pozorem na nich siadać. Jest to miejsce „święte” i dla młodych niedostępne. Ostrzegamy przed okazaniem braku szacunku do osób starszych – pamiętajcie, że osoby starsze traktujemy w Korei z nabożeństwem;
• Koreańczycy podając cokolwiek prawą ręką, lewą przytrzymują prawą (nalewając wodę dwoma rękami oddajemy należyty szacunek);
• Dostęp do Internetu - dostępem do Internetu w większych miastach nie ma problemu – bardzo rozbudowana jest sieć PC Bangów – miejsc, gdzie można grać na komputerze i korzystać z Internetu. Seul jest znany z bardzo rozbudowanej bezprzewodowej sieci. Do tego w większości kawiarni jest darmowa Wi-Fi.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW

Zgodnie z umową dwustronną między Polską a Republiką Korei kierowcy mogą przez rok od daty wjazdu posługiwać się międzynarodowym prawem jazdy. W przypadku drobnych wypadków i kolizji drogowych praktykuje się rozliczanie szkód bez udziału towarzystwa ubezpieczeniowego; sprawa wymaga jedynie uzgodnienia między stronami. Wskazane jest wezwanie policji w celu uniknięcia nieporozumień. Sieć autostrad jest bardzo gęsto rozbudowana, jednak ze względu na znaczne natężenie ruchu należy liczyć się z powstawaniem wielokilometrowych korków, szczególnie w okresie świąt lub weekendów. Drogowskazy i informacje przy drogach są w większości dwujęzyczne (w językach koreańskim i angielskim).

ZDROWIE

Przed wyjazdem do Korei Południowej nie musimy się martwić o obowiązkowe szczepienia. Są jednak szczepienia, o których warto pomyśleć, a mianowicie: żółtaczka A i B, dur brzuszny oraz błonica/tężec. Natomiast szczepienia przeciwko wściekliźnie, japońskiemu zapaleniu mózgu, kleszczowemu zapaleniu mózgu oraz malarii są zalecane u wybranych podróżnych w zależności od indywidualnego ryzyka.

Poziom opieki medycznej jest zadowalający, czasem mogą jedynie wystąpić problemy z porozumieniem się (tylko lekarze klinik międzynarodowych mówią po angielsku). Ceny zależą od rodzaju placówki i świadczenia. W klinikach dla cudzoziemców koszt samej wizyty (bez zabiegów i leków) waha się od ok. 50 tys. KRW. Dobowy pobyt w szpitalu to wydatek od 100 USD w górę. W razie poważniejszych badań należy liczyć się z opłatą rzędu 500 tys. do 2 mln KRW. Wszystkie ośrodki medyczne akceptują karty kredytowe. Większość leków jest na receptę. W przypadku drobnych dolegliwości można kupić stosowne leki po konsultacji z aptekarzem (ich koszt to 3-10 tys. KRW). Ceny leków podstawowych (np. proste antybiotyki) wynoszą ok. 20-30 tys. KRW. Leki produkowane przez międzynarodowe koncerny są dostępne.

27/11/2015

Z jakimi najdziwniejszymi atrakcjami turystycznymi się spotkaliście? Mur oblepiony gumami, muzeum męskich członków
a może radioaktywna strefa ? :D Zobaczcie sami !

Mur oblepiony gumami, muzeum męskich członków, 3-tonowy kij hokejowy czy radioaktywna strefa. To tylko niektóre miejsca, mające działać na turystów jak magnez. Oto lista, naszym zdaniem, najbardziej dziwacznych atrakcji.

25/11/2015

Tym razem wpis dotyczący gorączki krwotocznej ebola. Poniżej znajdują się odpowiedzi na 7 najczęściej zadawanych pytań.

1. Czym jest wirus Ebola?

To wirus wywołujący gorączkę krwotoczną Ebola, groźną dla życia chorobę zakaźną. Wirus został odkryty w 1976 roku w Zachodniej Afryce. Jego nazwa pochodzi od rzeki Ebola, koło której prawdopodobnie powstało pierwsze ognisko zakażenia.

Gorączka krwotoczna ebola najczęściej występuje w krajach tropikalnych, ale odnotowano również przypadki zachorowań w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Większość przypadków kończy się śmiercią z wykrwawienia - śmiertelność w przypadku zarażenia wirusem ebola waha się od 60 do 90 procent.

2. Jakie są objawy gorączki krwotocznej ebola?

Pierwsze objawy gorączki krwotocznej przypominają objawy grypy – wysoka temperatura, bóle głowy, mięśni i stawów, zapalenie gardła (z owrzodzeniem), biegunka. W miarę postępu choroby pojawiają się wymioty, bóle brzucha, klatki piersiowej oraz głowy, a także wysypka. U chorego bardzo szybko dochodzi do odwodnienia, skrajnego wyczerpania i gwałtownej utraty masy ciała. W szczytowej fazie choroby może dojść do obfitych krwawień z nosa, dziąseł, krwiste wymioty, krwioplucie oraz krwotoków wewnętrznych, niewydolności organów (nerek, wątroby). Niejednokrotnie chory może nawet w tym czasie tracić przytomność i kontakt z otoczeniem, a nawet doznawać zaburzeń psychicznych.

3. Jak dochodzi do zarażenia?

Wirus Ebola jest bardzo zakaźny. Zarazić się można przez bezpośredni kontakt z krwią, płynami ustrojowymi, moczem, wydzielinami i wydalinami chorego. Niebezpieczny może być też kontakt ze skażonymi wirusem przedmiotami (igły, strzykawki, sprzęt, którego dotykał chory). Możliwe jest też zarażenie się drogą płciową (wirus jest obecny w nasieniu jeszcze 7 tygodni po przechorowaniu eboli). Nie można natomiast zakazić się drogą powietrzną (jak np. grypą). Możliwe jest jednak złapanie eboli drogą kropelkową (gdy chory np. zbliży się i kropelki śliny lub wydzieliny z nosa przeniosą się na naszą twarz). Ponieważ tak łatwo się zarazić, wobec chorych stosuje się ścisła izolację.

4. Czy wirus ebola zagraża Polsce ?

Przedstawiciele WHO uspokajają. Wirus Ebola nie zagraża mieszkańcom Europy. Na zachorowanie najbardziej narażone są rodziny osób już zakażonych oraz pracownicy ochrony zdrowia. Aż 51 proc. przypadków zachorowań dotyczyła właśnie służb medycznych. Dodatkowo istnieją mechanizmy szybkiego reagowania. Jeżeli istnieje podejrzenie, że ktoś może być chory na Ebolę, bo np. wrócił z kraju, w którym panuje epidemia i ma objawy mogące świadczyć o zakażeniu, od razu jest izolowany i poddawany diagnostyce. Światowa Organizacja Zdrowia nie wydała także rekomendacji, w których odradzałaby wyjazd do Gwinei, Liberii czy Sierra Leone.

5. Czy istnieją leki na Ebolę?

Na ten moment niestety nie ma lekarstwa na ebolę. Dostępne na rynku leki, np. stworzony przez chiński koncern farmaceutyczny preparat JK-05 czy eksperymentalny lek ZMapp (którym leczono amerykańskiego lekarza i pielęgniarkę, który zarazili się Ebolą podczas misji humanitarnej w Afryce) są nadal w fazie eksperymentów. Od 2009 roku naukowcy pracują też nad stworzeniem szczepionki przeciwko wirusowi Ebola.

6. Jak leczy się ebolę?

Terapia gorączki krwotocznej przebiega przede wszystkim objawowo. Lekarze mogą jedynie zmniejszyć natężenie dolegliwości takich jak wymioty czy biegunka, a także ograniczyć wywołane przez nie dolegliwości. Podstawą jest wsparcie gospodarki wodno-elektrolitowej poprzez podawanie odpowiednich preparatów doustnych bądź dożylnych.

7. Jak jej zapobiec?

Rozprzestrzenianiu się epidemii zapobiegać ma szereg działań wdrożonych nie tylko na terenach zagrożonych wirusem. Chodzi przede wszystkim o nadzór nad transportem ziemnym i powietrznym, rozwinięcie badań laboratoryjnych czy sprawny i bezpieczny pochówek osób zmarłych. Ogromne znaczenie mają także działania edukacyjne, uświadomienie sposobów unikania czynników zagrożenia, takich jak choćby unikanie kontaktu z zakażonymi zwierzętami i owocami, noszenie odpowiedniej odzieży ochronnej, gotowanie produktów pochodzenia odzwierzęcego czy troska o odpowiedni poziom higieny osobistej. Na obszarach zagrożonych jest zalecana także wstrzemięźliwość seksualna lub stosowanie zabezpieczeń w postaci prezerwatyw.

22/11/2015

Okazji do świętowania nigdy za wiele, dziś Dzień Kredki :) W związku z tym mamy dla Was 5 najciekawszych wydarzeń ulicznych świata. Sprawdź jak się bawią Hiszpanie, Tajlandczycy i Koreańczycy :)

Okazji do świętowania nigdy za wiele. Czas wyjść z domu, dać się ponieść tłumowi i zatracić w oryginalnych rytuałach. Zobacz, jak świętuje się w różnych częściach globu!

22/11/2015

Dziś państwo w większości przypadków kojarzone z cygarami, ale czy tylko? Przekonajcie się sami. Kolumbia

20/11/2015

Kolejny raz przedstawiamy chorobę, która jest nazywana chorobą „brudnych rąk”. I po raz kolejny przestrzegamy przed konsekwencjami jakie niesie za sobą brak dostatecznej higieny osobistej.

Glistnica, askarioza, ascariosis – to wszystko nazwy tej samej choroby pasożytniczej człowieka wywoływanej przez glisty Ascaris lumbricoides, które są pasożytami jelita cienkiego. Glista ludzka to robak o długości 25-40 cm. Nosi je w sobie miliard ludzi, na szczęście w Europie nie jest już częsta.

Najwięcej zarażonych jest w Azji i Afryce, a więc kontynentach, na których są problemy z kanalizacją i higieną osobistą w ogóle. Ta nieprzyjemna robacznica powoduje na całym świecie nawet 20 tys. zgonów rocznie. Głównie z powodu powikłań oraz faktu, że dla człowieka mogą być groźne także inne gatunki glist, które spotkać można u ssaków: glista świńska Ascaris suis, glista psia lub kocia Toxocara canis i cati.

Najczęściej chorują dzieci. Człowiek zakaża się przez spożycie pokarmów zanieczyszczonych jajeczkami z larwami. Jaja pasożyta znajdują się zwykle w kale innego żywiciela. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową przez połknięcie jaj, przenoszonych przez brudne ręce, zanieczyszczony kałem pokarm lub wodę.

Po zakażeniu człowieka larwa dostaje się do jelita cienkiego. Tutaj wydostaje się z otoczki jaja, przebija się przez ścianę jelita do naczyń krwionośnych, a następnie z krwią wędrują do oskrzeli i pęcherzyków płucnych. Larwy odkrztuszane do jamy ustnej są połykane z plwociną i w ten sposób ponownie dostają się do jelit, gdzie dojrzewają w ciągu 2-3 miesięcy od zakażenia. Glista bytuje w jelicie 13-15 miesięcy. Po tym czasie dochodzi do samowyleczenia, o ile nie nastąpi ponowne zakażenie lub powikłania, np. niedrożność jelita czy zapalenie wyrostka robaczkowego. W jelicie może przebywać nawet kilkaset glist jednocześnie. Samica produkuje ogromne ilości jaj, które są wydalane z kałem.

OBJAWY

Objawy zakażenia glistą ludzką zależą od tego, jak silna jest inwazja pasożyta, od wrażliwości osoby zakażonej, jednak przede wszystkim od czasu inwazji.

Pierwsze objawy glistnicy pojawiają się w okresie wędrówki larw do płuc, po ok. 5-6 dniach od zakażenia. Mogą wtedy wystąpić:

- kaszel, spastyczne skurcze oskrzeli, duszności, szmer oddechowy, astma,
- plwocina podbarwiona krwią,
- nacieki w płucach,
- dreszcze,
- podwyższona temperatura ciała,
- niedrożność dróg oddechowych,
- obrzęki na powiekach,
- zmiany skórne pod postacią pokrzywki,
- cienie pod oczami.

Po ok. 2-3 miesiącach od zakażenia, kiedy w jelitach pojawiają się dorosłe osobniki glisty, wystąpić mogą:

- brak łaknienia, utrata apetytu,
- nawracające bóle brzucha,
- wzdęcia, nudności, wymioty,
- biegunka lub zaparcia,
- tłuszczowe stolce,
- zmniejszone wchłanianie witaminy A,
- niedrożność jelit,
- silne, kolkowe bóle brzucha, kolka, wymioty podbarwione żółcią.

Oprócz wyżej wymienionych symptomów mogą również występować objawy związane z działaniem toksycznych substancji wydzielanych przez glisty. Należą do nich:

• objawy neurologiczne (bóle głowy, bezsenność, uczucie pobudzenia),
• objawy alergiczne (zmiany skórne pod postacią pokrzywki, obrzęki zlokalizowane na powiekach, zapalenie spojówek, nieżyt nosa, napady astmy).

Poza tym, gdy w jelicie znajduje się duża ilość dorosłych glist, mogą się one skłębiać, powodując niedrożność przewodu pokarmowego. Glisty mogą wydostawać się z człowieka na zewnątrz wraz z kałem, znane są też przypadki, gdy podczas wymiotów glisty trafiały do jamy ustnej i dróg oddechowych, powodując ich niedrożność i uduszenie.

Glisty w mózgu i padaczka

Jak twierdzi badaczka problemu dr H. Clark glisty mogą być nawet przyczyną padaczki. Staje się tak, gdy małe larwy glist dotrą z krwią do mózgu. Larwy dostają się tam przez przypadek, bo ich naturalnym siedliskiem jest przewód pokarmowy. W tym przypadku padaczki nie wyleczą jednak leki neurologiczne, które nie mają wpływu na rzeczywistą przyczynę choroby. Do najczęstszych infekcji dochodzi u dzieci, które mają w domu zwierzę. Jaj glist są bowiem nie tylko np. w kuwecie, ale dosłownie wszędzie. Mogą nawet unosić się w powietrzu wraz z kurzem. Trafiają one więc od razu do płuc, co pozwala na ich wylęg. Odchody larw powodują natomiast kaszel, który może być pierwszą oznaką zarażenia. Warto więc w tym przypadku wykonać badanie kału na obecność pasożytów. Po wykryciu Glistnicy, należy szybko rozpocząć jej leczenie.

LECZENIE

Leczenie prowadzone jest przez lekarza. Podawanie leków: pyrantelu, albendazolu albo mebendazolu. Przy masowym zarażeniu podaje się cytrynian piperazyny. Dieta: glisty nie lubią świeżych porów, czosnku, pestek z dyni i w konsekwencji opuszczają przewód pokarmowy żywiciela wraz z kałem. Niezbędne jest wykonanie kontrolnego badania parazytologicznego kału po 4 tygodniach od zastosowanego leczenia, celem potwierdzenia jego skuteczności.

PROFILAKTYKA

Przede wszystkim przestrzegać higieny osobistej, dokładnie myć pod bieżącą wodą nie tylko ręce, ale też warzywa i owoce, które zawsze mogły mieć kontakt z kałem nosiciela. Dlatego też nie wolno pić nieprzegotowanej wody. Gdy już jesteśmy nosicielem glisty należy bezwzględnie skontaktować się z lekarzem, a nie czekać aż „samo przejdzie”. Warto też zabezpieczyć łazienkę przed owadami, które mogą przenosić jajeczka glisty np. na sztućce czy nawet bezpośrednio na jedzenie.