Gabinet terapeutyczny Horyzont Joanna Grochowska-Ludzkowska

21/11/2025

KOLEJNE ZAGROŻENIE DLA DZIECI ‼️ 😱

29/10/2025

„Kto ma dlaczego żyć, zniesie niemal każde jak”

Zabrali mu wszystko.

Dom.
Książki.
Pacjentów.
Nawet imię.

Na obozowych dokumentach widniał tylko numer: 119104.

A jednak Viktor Frankl, austriacki psychiatra z Wiednia, wciąż robił to, czego nie mogła powstrzymać żadna ściana — leczył ludzką duszę.

Najpierw został deportowany do Terezina, potem do Auschwitz, a w końcu do Dachau.
Każdego dnia widział, jak ludzie umierają nie z głodu, lecz z braku sensu.

I właśnie tam, w samym sercu piekła, odkrył prawdę, która na zawsze zmieniła psychologię:

Nawet gdy człowiek traci wszystko, pozostaje mu ostatnia wolność — wolność wyboru swojego nastawienia wobec losu.

Frankl zaczął rozmawiać z więźniami, wspierać ich słowami, przypominać, że warto trzymać się wspomnień i powodów, by żyć:
Syn, którego trzeba jeszcze zobaczyć.
Miłość, którą warto odnaleźć.
Praca, którą trzeba dokończyć.
Marzenie, które wciąż jest możliwe.

Wielu przetrwało dzięki tej niewidzialnej iskrze.
Inni zmarli, ale w pokoju, którego nie potrafił odebrać żaden strażnik.

Kiedy wojna się skończyła, Frankl ważył niewiele ponad 40 kilogramów.
Stracił rodzinę, żonę i cały swój dobytek.
Ale zachował coś bezcennego — rękopis spisany z pamięci, narodzony pomiędzy drutem kolczastym a rozpaczą.

Nazwę nadał później: Logoterapia – „leczenie przez sens”.
Nauczył świat, że człowieka można leczyć nie tylko lekami, lecz także celem i znaczeniem.

W 1946 roku opublikował książkę „Człowiek w poszukiwaniu sensu”, przetłumaczoną na dziesiątki języków.
Z przesłaniem, które nigdy nie traci mocy:

„Kto ma dlaczego żyć, zniesie niemal każde jak.”

Słowa narodzone w obozie zagłady, które do dziś leczą tych, którzy zagubili sens życia.

Bo dopóki człowiek potrafi odnaleźć znaczenie, nawet ciemność nie jest w stanie go pokonać. 🌑✨

19/09/2025

Absolwent psychologii jest psychologiem. Niestety mało kto wie o tym, żeby zostać psychoterapeutą musi skończyć kilkuletnie szkolenie specjalizacyjne, być w terapii własnej, pod stałą superwizją, przejść wymagającą, kosztowną drogę by w sposób etyczny wykonywać swoją pracę. Wiem o tym nie tylko z własnego doświadczenia i przyznam, że jestem poważnie zaniepokojona tym co się dzieje w naszym zawodowym środowisku 🥺.
Tym bardziej czuję obawę widząc, że rozprzestrzenia się jak wirus „moda otwierania prywatnych gabinetów tuż po obronie pracy magisterskiej lub ukończeniu psychoterapii”.
Nie byłoby w tym nic niepokojącego gdyby każdy, kto „zaczyna swoją zawodową przygodę” jednocześnie pracował w zespole pod okiem doświadczonych osób, korzystał z superwizji (które poza pracą w NFZ są niestety dodatkowo płatne), dzięki czemu „świeży” specjalista ma okazję do poszerzania doświadczenia ale jednoczenie zewnętrznej weryfikacji gdy popełnia błędy i ich naprawy. Co jednak dzieje się w sytuacji, gdy nie ma warunków osób , które mogą te błędy pokazać😔…?
Czy w związku z tym powyższe zachowanie jest etyczne i bezpieczne dla pacjentów?
Pozostawiam do refleksji…

Link niżej 👇👇👇

🚫 Nie zgadzamy się na psucie prawa i narażanie osób korzystających z psychoterapii!

Czy ministerstwo wybiera komfort studentów psychologii ponad bezpieczeństwo pacjentów?
Psychoterapeuta od razu po studiach?

⚠️ Dowiedz się, dlaczego mieszanie psychologii z psychoterapią bez jasnych zasad i oddzielnych rejestrów to prosta droga do chaosu.

https://stronazdrowia.pl/ustawa-powinna-przede-wszystkim-gwarantowac-bezpieczenstwo-pacjentom-psychoterapeuci-o-zmianach-w-ustawie-o-zawodzie-psychologa/ar/c14p2-27977383

Agnieszka Dziemianowicz-Bąk Janusz Cieszyński Radosław Lubczyk - Poseł na Sejm RP Marta Golbik Grzegorz Napieralski Marcelina Zawisza

16/09/2025

„Szkoła obserwacji i powtarzania”

10/09/2025

🖤 10 września – Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom.

Samotność. Poczucie wykluczenia. Brak zrozumienia. To jedne z najczęstszych powodów, dla których w człowieku pojawiają się myśli, że nie ma wyjścia…Kiedy ktoś doświadcza kryzysu psychicznego, może odcinać się od bliskich, unikać kontaktu, zamykać się w sobie. W takim stanie coraz trudniej uwierzyć, że cokolwiek może się zmienić.

Coraz trudniej też poprosić o pomoc.
Dlatego właśnie uważność, wrażliwość i świadomość mają znaczenie. To dzięki nim możemy zauważyć, zapytać, być blisko – i pomóc.

Samobójstwom można zapobiegać.
Wystarczy, że ktoś będzie obok – życzliwy, uważny, gotowy wysłuchać i wspierać.
Nie oceniaj. Nie minimalizuj. Zatrzymaj się. Zauważ.
Dla kogoś może to być początek drogi powrotu.

💙 Jeśli Ty lub ktoś z Twojego otoczenia doświadcza kryzysu – pomoc jest możliwa i dostępna. Nie jesteś sam_a. Na nas możesz liczyć!

Mamy:
- bezpłatne programy pomocy psychologicznej https://twarzedepresji.pl/pomocpsychologiczna
- telefon zaufania 22 290 44 42 (poniedziałek 19.00-21.00
/ wtorek i środa 8.00-11.00/ czwartek 19.00-21.00)
- w Poradni Psychologicznej przy al. Solidarności 78 działa Pogotowie Psychologiczne (w każdą środę od 14:00 do 18:00 i w czwartki od 12:00 do 17:00 w Poradni Fundacji Twarze Depresji dostępny jest psycholog-wolontariusz gotowy do udzielenia wsparcia psychologicznego - od ręki!)

27/08/2025

Zanim zadzwoni pierwszy dzwonek staramy się jako rodzice zadbać o to, aby dzieci miały wszystko co niezbędne na powitanie nowego roku – ubrania, podręczniki przybory szkolne. Chcemy, aby były w szkole bezpieczne, dobrze się czuły i dobrze uczyły. Początek roku szkolnego to także doskonały moment na rozmowę o tym, jak mieć dobre relacje i czuć się bezpiecznie wśród rówieśników, dlatego warto rozmawiać z dzieckiem o takich sprawach, jak:
Szacunek
Rozmawiajmy z dziećmi o tym, że każdy zasługuje na szacunek i dobre traktowanie. Inni uczniowie (zarówno z klasy dziecka, jak i spoza niej), wychowawca, nauczyciele, osoby sprzątające szkołę, a także ci, których dziecko spotyka w drodze do i ze szkoły – na ulicy, w autobusie, tramwaju. Szacunek to nie tylko mówienie „dzień dobry”, „proszę” i „dziękuję”, ale też sposób mówienia, słuchanie drugiej osoby, okazywanie cierpliwości, życzliwości, niewyśmiewanie. Warto też podkreślać, że szacunek zaczyna się od samego siebie. Od dbania o swoje potrzeby, emocje, bezpieczeństwo.
Empatia i koleżeństwo
Przypomnijmy dziecku, że każdy czasem może poczuć się i być zagubionym czy wykluczonym. Zachęćmy je, aby zauważało takie osoby i zaproponowało im rozmowę, wspólną zabawę, pomoc. Aby nie przyłączało się do wykluczania, prześladowania, dokuczania komukolwiek. Małe gesty, uśmiech, dobre słowo mogą dla kogoś znaczyć bardzo wiele. Czasem ratują dzień, a czasem nawet życie.
Granice
Wytłumacz, że każdy ma prawo powiedzieć „nie”. Zarówno dorośli wobec dzieci, jak też dzieci wobec siebie nawzajem i wobec dorosłych. Nasze granice mają wartość. Każdy powinien szanować nasze granice. My również mamy obowiązek respektować cudze.
Odwaga
Zachęć dziecko, by zawsze mówiło o tym, co je niepokoi. Zarówno tobie w domu, jak i nauczycielom w szkole. Wyjaśnij, że nie jest to donoszenie, ale dbanie o bezpieczeństwo dziecka i innych. Zachęć również do mówienia „nie” zachowaniom, które zagrażają bezpieczeństwu, godzą w innych ludzi.

Takie rozmowy prowadź z dzieckiem co jakiś czas. Pomogą mu one zbudować zdrową pewność siebie i tworzyć życzliwe, wspierające środowisko szkolne.