Przystań Na Zmianę - Psychoterapia i Mediacja / Katarzyna Wojtczak Koszalin

26/07/2025

https://www.facebook.com/share/v/1JWVnfJ8Ee/

11/07/2025

Wzruszająca historia. Przeczytajcie do końca💛

„Mam raka szukam pracy.
Dzień dobry. Mam raka złośliwego nie do odratowania, brak możliwości leczenia, prócz paliatywnego. Poszukuje jakieś firmy na terenie Dąbrowy Górniczej która dała by mi parę godzin pracy bym mógł dorobić sobie do marnej renty. Bym mógł pożyć godnie ostatnie lata, bo w tej chwili brakuje mi na życie,i jest ciężko związać koniec z końcem. Mam nadzieję że znajdzie się jakiś przedsiębiorca na terenie Dąbrowy Górniczej.”

Dokładnie tak brzmiał wczorajszy post Pana Krzysztofa, 46 latka, który wrócił do Polski by pomóc chorej mamie. Wcześniej przez kilkanaście lat sumiennie pracował na budowie w Anglii.
Był mężczyzną silnym, sumiennym i nie bał się żadnej pracy.
Gdy pomagał mamie, okazało się, że musi ratować siebie. Rak trzustki, przerzuty do węzłów chłonnych i wątroby. 8 cyklów chemii, rozpoczęcie leczenia paliatywnego.
Podczas leczenia Pan Krzysztof stracił brata.

Gdy przeczytałem wczoraj ogłoszenie o pracę, postanowiłem zaprosić Pana Krzysztof w trybie natychmiastowym do fundacji.
Jesteśmy po spotkaniu, mnóstwo łez, to naprawdę smutna historia, normalnego, spokojnego mężczyzny.
Pan Krzysztof opowiadał, że ma zasiłek z MOPSU 250 zł i…tyle.
Walczy o rentę, ale po powrocie z Anglii czuł ogromną bezradność, został z niczym, stracił wszystkie świadczenia, które przysługiwałyby mu w Wielkiej Brytanii - ale decyzji nie żałuję, wrócił dla mamy i drugiego brata. Pierwszy raz jednak znalazł się w życiu w sytuacji w której musi prosić o pomoc by mieć na podstawowe wydatki.

Pan Krzysztof ostatnie 9 lat spędził z kochającym psem, z którym się nie rozstaje. Ich galeria zdjęć w telefonie…tego nie da się opisać słowami.
Dziś walczy dla niego i mamy. Gdy o nich opowiada… miłość i oddanie.

Zaproponowaliśmy dziś Panu Krzysztofowi pracę w Fundacji Team Litewka. Bez okresu próbnego, na czas nieokreślony.
Zadaniem Pana Krzysztofa będzie… wysyłanie nam zdjęć ze spacerów z swoim psem. To nie żart, uważamy, że to ważne.
Chcemy by mężczyzna skupił się na sobie, miłości do mamy, ukochanego psa i chwili spędzonych z nimi.
Oby było ich jak najwiecej.

Panie Krzysztofie, dziś rano, to była ogromna lekcja dla nas.
Trzymamy za Pana kciuki i czekamy na zdjęcia 🙂

28/05/2025

Dobranoc — i niech jutro będzie po prostu wystarczająco dobre😘🌞.

09/05/2025

09/05/2025

🥲Jestem zdruzgotana. Zawiedziona. Zraniona.
Zobaczyłam zdjęcie z sali sejmowej — podczas debaty o asystencji osobistej dla osób z niepełnosprawnościami obecnych było... dwóch posłów. DWÓCH ❗
Reszta uznała, że to nie jest temat godny ich czasu, uwagi, obecności.
A przecież mówimy o sprawie, która dla tysięcy rodzin jest sprawą życia i przetrwania.
Asystent osobisty to nie luksus. To często jedyna nadzieja na to, by móc normalnie funkcjonować.
Dla rodziców, opiekunów — na to, by pójść do lekarza, zrobić zakupy, złapać oddech.
Dla osób z niepełnosprawnościami — by wyjść z domu, żyć z godnością, być częścią świata, choć odrobinę, choć na chwilę.

Nie tylko jesteśmy przywiązani do codzienności. Jesteśmy przywiązani do łóżek naszych bliskich. Czuwamy przy nich dniami i nocami. Oddajemy swoje marzenia, plany, pasje, często całe życie. Dla nich ( bo nad życie ich kochamy ♥️)
Bo nasze życie staje się ich życiem — bo bez nas nie są w stanie funkcjonować.
A tymczasem sala sejmowa świeci pustkami.
Bo nie jesteśmy ważni❗
Bo nie protestujemy pod Sejmem.
Bo nie mamy jak krzyczeć, palić opon, rzucać gnoju, przebijać się do mediów.
Bo jesteśmy "uwiązani" — przez miłość, przez odpowiedzialność, przez brak wsparcia.

Jesteśmy niewidzialni 😭
Nieobecni w debacie, pomijani w decyzjach, zepchnięci na margines.
A ci, którzy mają nas reprezentować, biorą ogromne pieniądze, mają przywileje… i nawet nie pofatygują się, by nas wysłuchać.
To nie tylko wstyd.
To hańba.
Proszę, usłyszcie nas. Nie prosimy o litość.Błagamy o system, który pozwoli nam żyć.

„Wielkość człowieka mierzy się tym, jak traktuje tych, którzy nie mogą się odwdzięczyć.”
– H. Jackson Brown Jr.

03/05/2025

CZUJESZ SIĘ WYCZERPANY⁉️ Zregeneruj się dzięki 7 TYPOM ODPOCZYNKU😌.

1. ODPOCZYNEK FIZYCZNY

Twoje ciało potrzebuje czasu na regenerację – czy to przez głęboki sen, czy przez delikatny ruch. Odpoczynek fizyczny pomaga odzyskać energię i zapobiega wypaleniu.

Przykłady:

Śpij jakościowo lub zrób drzemkę.
Rozciągaj się, uprawiaj jogę lub idź na spacer.
Rób przerwy od długiego siedzenia.

2. ODPOCZYNEK MENTALNY

Czujesz się rozkojarzony lub przytłoczony? Daj swojemu mózgowi chwilę wytchnienia. Mentalny odpoczynek pomaga uporządkować głowę, byś mógł myśleć jaśniej.

Przykłady:

Ustal granice pracy (np. nie sprawdzaj e-maili po godzinach).
Rób krótkie przerwy między zadaniami.
Ćwicz uważność lub głębokie oddychanie.

3. ODPOCZYNEK SENSORYCZNY

Ciągłe powiadomienia, ekrany i hałas potrafią wyczerpać. Sensoryczny odpoczynek oznacza ograniczenie bodźców, by układ nerwowy mógł się zresetować.

Przykłady:

Wyłącz powiadomienia i rób przerwy od ekranów.
Spędzaj czas w cichym, przyciemnionym otoczeniu.
Słuchaj dźwięków natury.

4. ODPOCZYNEK KREATYWNY

Utkwiłeś w martwym punkcie? Kreatywny odpoczynek nie polega na działaniu – to regenerowanie wyobraźni przez piękno, inspirację lub zachwyt.

Przykłady:

Idź na spacer do natury lub odwiedź galerię sztuki.
Posłuchaj muzyki lub przeczytaj coś inspirującego.
Zmień otoczenie, by pobudzić nowe pomysły.

5. ODPOCZYNEK EMOCJONALNY

Kiedy stale zarządzasz emocjami (swoimi lub cudzymi), potrzebujesz przestrzeni, by być sobą. Emocjonalny odpoczynek pomaga uwolnić nagromadzony stres.

Przykłady:

Porozmawiaj szczerze z kimś zaufanym.
Prowadź dziennik, by przetwarzać emocje.
Postaw granice „wampirom energetycznym”.

6. ODPOCZYNEK SPOŁECZNY

Nie każda interakcja społeczna dodaje energii. Społeczny odpoczynek to balansowanie między osobami, które cię wspierają, a ograniczaniem kontaktów, które cię wyczerpują.

Przykłady:

Spędzaj więcej czasu z wspierającymi przyjaciółmi.
Odmawiaj zobowiązaniom, które cię męczą.
Daj sobie czas na samotność, kiedy go potrzebujesz.

7. ODPOCZYNEK DUCHOWY

Czujesz się odłączony lub pusty? Duchowy odpoczynek pomaga odzyskać poczucie sensu i celu.

Przykłady:

Zastanów się nad tym, co naprawdę ma dla ciebie znaczenie.
Medytuj, módl się lub praktykuj wdzięczność.
Angażuj się w wolontariat lub czyń dobro.

21/04/2025

30 ważnych umiejętności, których powinniśmy nauczyć nasze dzieci❗

1. Mówić "nie" bez poczucia winy.
2. Zarządzać mądrze własnymi pieniędzmi.
3. Gotować proste, zdrowe posiłki.
4. Szanować własny czas i energię.
5. Bronić się w razie potrzeby.
6. Ufać swoim instynktom.
7. Wyznaczać innym granice.
8. Samodzielnie wykonywać podstawowe naprawy.
9. Wymagać od innych szacunku.
10. Czuć się komfortowo, nie mając towarzystwa.
11. Mówić wprost o swoich przekonaniach.
12. Budować i chronić własną wartość.
13. Wyznaczać cele i je realizować.
14. Mądrze wybierać przyjaciół.
15. Prosić o pomoc bez wstydu.
16. Rozpoznawać manipulację.
17. Kierować się odwagą, a nie porównaniami.
18. Radzić sobie z podatkami i rachunkami.
19. Nie zadowalać się okruchami.
20. Planować długoterminowo.
21. Mówić z życzliwością, nie ze strachem.
22. Być emocjonalnie niezależnym.
23. Szanować innych, ale nie być marionetką.
24. Radzić sobie z odrzuceniem.
25. Zabierać głos na spotkaniach lub w grupie.
26. Czytać uważnie umowy przed ich podpisaniem.
27. Uczyć się, doświadczając.
28. Nie bać się błędów.
29. Robić przerwy bez poczucia winy.
30. Mówić "nie wiem" bez wstydu.

/fot. Anastasia Shuraeva/

12/04/2025

SĄ TAKIE KOBIETY, KTÓRE JUŻ SIĘ NIE BOJĄ. Którym już za późno, by się bać. Bać się, że się nie spodobają. Że nie pasują. Że czegoś nie wiedzą. Że nie zdążą. Że nie potrafią upiec tortu „Napoleon”. Ugotować porządnego pilawu. Narysować idealnej kreski eyelinerem.

Nie boją się dopytać. Wyjść na śmieszną. Mają w co się ubrać latem. Jesienią też. I nie robią z tego problemu. W ich życiu coraz mniej braków. Już nie boją się krzywych ścieżek. Potrafią iść na skróty. Wiedzą, że piękno jest w środku. Nie boją się utonąć. Bo od dawna żyją na głębokiej wodzie. Nie wstydzą się łez. Ani z żalu, ani ze wzruszenia. I śmiać się z tego też potrafią.

Jest im już za późno, by bać się siwych włosów. Zmarszczek. Nie są już „pierwsze”. Teraz wszystko widać w ich uśmiechu. Nie obchodzi ich, co pomyślą. Koleżanki z pracy. Teściowa. Ludzie.

Już dawno mają gdzieś, czy umyte. Czy ekologiczne. Z glutenem czy bez. Jedzą to, na co mają ochotę. I nie boją się robić tego w nocy. Wcale się nie wstydzą. Wiedzą, że najgorsze to nie żyć, nie oddychać, nie chcieć.

Nie robi im różnicy, czy on przyszedł o 18:30 czy o 21:00. Jeśli kocha. Jeśli się spieszy. Ważne, że jest. Już nie boją się być same. Potrafią nie widzieć tych, którzy ich nie dostrzegają. Odchodzą od tych, którzy ich odpychają.

Mają co powiedzieć. I mają o czym milczeć.

Wiedzą, za co się modlić. Wszystko robią z serca. Są dla kogoś ukojeniem. Nie boją się wyjść na głupie. Grube. Chude. Już dawno przestały udawać. I zaczęły po prostu być.

Robić to, co kochają. Kochać tego, kto kocha. Spać z tym, z kim zasnąć się nie da. Nawet jeśli bardzo się chce.

Mówić wprost. Nie nakręcać się. Ani loków, ani siebie. Nie prostują włosów. Ale kręgosłup — zawsze. Patrzą przez palce na głupców. Wsłuchują się w ciszę.

Czarna czekolada jest dla nich słodka. Potrafią docenić czas. Poranek. Dzień. Noc. Nie zmuszają córki. Nie pouczają syna. Mają swoje sprawy. I są z nimi w zgodzie. Potrafią być ze sobą. I sobą.

Nie obwiniają już ojca. Kochają matkę. Nie boją się śmierci. Bo naprawdę żyją.

Są takie kobiety, którym już za późno, by się bać.

/źródło: przytulnosc.pl/

05/04/2025

REAKTYWNE ZABURZENIE PRZYWIĄZANIA to stan, który wpływa na to, jak ludzie łączą się z innymi. Zwykle jest diagnozowane i leczone w dzieciństwie. Istnieją jednak przypadki, w których konsekwencje reaktywnego zaburzenia przywiązania obserwuje się u dorosłych.

Osoby te mogą doświadczać intensywnego lęku przed porzuceniem, a także problemów z otwieraniem się przed innymi. Często mają przekonanie, że "nikt nie jest w stanie ich naprawdę kochać", co utrudnia nawiązywanie głębszych więzi. W relacji może to prowadzić do ciągłego sprawdzania partnera, czy nie zniknie lub nie zdradzi, w innych przypadkach do traktowania go jak wroga. Brak pozytywnego poczucia własnej wartości u osób z RAD powoduje, że często czują się niewystarczająco dobre dla innych. To może prowadzić do sabotażowania relacji.

Osoby z tym zaburzeniem z jednej strony mogą zbytnio przywiązywać się do drugiej osoby, stając się nadmiernie zależnymi emocjonalnie, oczekując od partnera nieustannego wsparcia i uwagi. Z drugiej strony mogą wycofywać się, unikając bliskości i odcinając się od swoich partnerów, aby uniknąć bólu związanego z możliwością odrzucenia.

Ludzie z RAD często mają trudności z wyrażaniem swoich uczuć, co sprawia, że ich partnerzy lub przyjaciele mogą czuć się unieważnieni lub niedoceniani. Brak umiejętności dzielenia się emocjami potrafi doprowadzić do licznych nieporozumień i napięć.

Konflikty w relacjach są naturalną częścią życia, ale osoby z reaktywnymi zaburzeniami przywiązania mogą reagować na nie w sposób przesadny, emocjonalny i niestabilny. Często zdarza się, że reagują w sposób nieproporcjonalny do sytuacji, wybuchając gniewem, złością lub, przeciwnie, wycofując się całkowicie, nie podejmując próby rozwiązania problemu.

Chociaż zaburzenie to może utrudniać życie, nie oznacza to, że nie ma nadziei. Zrozumienie jego przyczyn oraz podjęcie odpowiednich kroków terapeutycznych mogą prowadzić do znaczącej poprawy jakości życia.