Pracownia Rozwoju i Psychoterapii Sentieri

11/01/2025

"...Mijam czasem wielkie smutne oczy. Oczy dziewczyny najchudszej z najchudszych. Dostrzegam jej zimne trzęsące się dłonie. Widzę nogi w leginsach rozciągniętych jak luźne spodnie dresowe. Myślę o jej owłosionych plecach, zdartym gardle i zniszczonych zębach. Widzę jej wystający kręgosłup. Jej resztki włosów na głowie.
I chciałabym podbiec, powiedzieć, że wcale a wcale nie musisz.
Nic nie musisz, wiedz o tym.
Nie musisz określać się jednym słowem. Możesz być iloma tylko zapragniesz.
I chciałabym jej też powiedzieć :"Nie musisz, Nina umierać. By móc żyć po swojemu..."

fragment "Uwalnianie" Iga Kowalska
zdjęcie Aliyah Jamous

zapraszam na stronę sentieri.pl

23/09/2023

"Największe nadzieje pokładam w rodzinach. Jeśli mozliwa jest jakaś odmiana w ludziach, to tylko w małych kręgach rodzinnych. Na przykład, nienawiść do imigrantów i obcych można złagodzić tylko wtedy, gdy wychowa się dzieci, które nie będą czuły się zagrożone w poczuciu własnej wartości. Wiele da się zrobić, jeśli skoncentrujemy się na tym, co dzieje się między ludźmi w naszym najbliższym otoczeniu. Natomiast nie liczyłbym na polityków. Im wszystkim brakuje integralności-zarówno osobistej jak i politycznej."
Jasper Juul "Zamiast wychowania"

14/09/2021

"Po chwili się uczysz
Subtelnych różnic miedzy
Trzymaniem kogoś za rękę a uwięzieniem czyjejś duszy
i uczysz się
że miłość to nie to samo co szukanie oparcia
a czyjeś towarzystwo nie zawsze oznacza bezpieczeństwo.
Zaczynasz się uczyć
że pocałunki to nie są umowy
a prezenty to nie są obietnice
i zaczynasz przyjmować swoje porażki
z głową podniesioną do góry i spojrzeniem wybiegającym w dal
z wdziękiem kobiety a nie ze smutkiem dziecka
i uczysz się
budować wszystkie drogi na tym co jest dziś
ponieważ grunt wczoraj jest zbyt niepewny na to by snuć plany
a przyszłość miewa zwyczaj spadać w dół w środku lotu.
Po chwili uczysz się
że nawet promienie słońca mogą sparzyć
jeśli padają zbyt często
zakładasz więc własny ogród
i zdobisz więc własną duszę
zamiast czekać na kogoś kto przyniesie ci kwiaty.
uczysz się, że naprawdę możesz przetrwać
naprawdę jesteś silna
i naprawdę możesz siebie cenić
i uczysz się
i uczysz się
Z każdym pożegnaniem się uczysz…"

Veronica Shoffstall
Photo by Sylwia Bartyzel

19/05/2021

„…Uważam, że stereotyp kobiecości i męskości bardziej nam dziś przeszkadza, niż służy. Na moim seminarium zapytałem kiedyś studentów, co jest najbardziej kobiecą a co najbardziej męską cechą. Uznali, że jest to- w obu wypadkach-opiekuńczość. To wymowne i symboliczne. W końcu opiekuńczość, czyli mądre dbanie o siebie i o innych, to istota człowieczeństwa…”

Rozmowa z Piotrem Pietucha „Zwierciadło”

30/04/2021

„Kiedy panna przychodzi do Baby Jagi i pyta, jak ma znaleźć tego jedynego, Baba Jaga nie doradza jej, w jaki sposób stać się posiadaczką jędrnej pupy, zmysłowych ust czy zniewalającego stylu poruszania się. Wysyła ją, aby odkrywała swoją agresję, aby opłakała swój ból i aby poszukiwała swojej drogi. Oraz….po korale. Turkusowe. Bo korale są piękne.
Kiedy panna przychodzi do Baby Jagi i użala się nad tym, że wszystkie panny dokoła są piękne, a tylko ona jedna – straszna – Baba Jaga nie daje jej tabletek przeciwko starzeniu się, nadwadze, garbatemu nosowi czy pupie z cellulitem. Mruczy pod nosem: „Znów się panna szaleju najadła” i daje jej do powąchania leśnego rozmarynu. Od rozmarynu obficie płyną łzy i szczypie w nosie, ale wzrok panny staje się wyraźny i może wreszcie dostrzec swoje piękno.
Gdy wykończona panna przychodzi do Baby Jagi i użala się na zmęczenie i brak sił, a tu zdążyć przecież trzeba ze wszystkim, Baba Jaga nie opowiada jej o zarządzaniu czasem tak, by więcej i efektywniej zrobić i nie czyta jej afirmacji. Rozplata pannie warkocze i prowadzi ją do rozgrzanej sauny, a po saunie zawija ją ciepły koc, zaparza aromatycznej herbatki z leśnej poziomki i wypytuje, dokąd to uciekają jej siły. I panna odkrywa, jak wiele dobra stara się dać ludziom, jak niesie to, co powinni nieść inni, jak stara się zrobić tak, by wszystkim dookoła było dobrze. I jaką cenę za to płaci.
Kiedy panna przychodzi do Baby Jagi i mówi, że zabłądziła, Baba Jaga nie śpieszy się, by dać jej magiczny kłębuszek, który wskaże prawidłową drogę. Ogrzewa pannę w saunie i poi herbatką z macierzanki. Starucha wie, że sauna oczyszcza ciało, a rozmowa duszę, dlatego mówi pannie: „Opowiadaj”. I wie, że najpierw usłyszy słowa zjadliwe, pełne żółci przechodzącej w żal, i tylko z samej głębi wyjdą słowa czułe, skrywane. Zapłacze panna. Wraz ze łzami opadną z oczu klapki, a z duszy mrok. I teraz można pannie dać kłębuszek.
Kiedy panna przychodzi do Baby Jagi i płacze, bo w sercu ma smutek i nijak się go pozbyć nie może, starucha nie proponuje jej pięknych strojów i wesołych piosenek. Rozpala ogień, zaparza herbatki z borówki, i przy dźwięku trzaskających w ogniu gałązek pyta panny o to, co dawno umarło, ale nie jest pochowane i opłakane. Co przyszedł już czas odpuścić, ale nie ma sił. Opowiada jej o ciemnym czasie, kiedy drzewo traci swój ostatni liść, niczego nie wiedząc o wiośnie. O czasie, kiedy zewnętrzne życie zamiera. O chłodzie i pustce w środku. O strachu, że tak będzie zawsze. O wierze w to, że wiosna musi przyjść i muszą wyrosnąć nowe listki tam, gdzie upadły stare.
I o koralach mówi. Turkusowych. Bo korale są piękne.”
Julia Serina (tłumaczenie: Anna Ewa Wrzesińska)
Photo by Gerd Altmann

15/02/2021

„..Kobiety wiedzą ciałem.
Wiele kobiet ma trudności z życiem w kobiecym ciele, które maltretują jedzeniem, alkoholem, lekami, przepracowaniem lub nadmierną ilością ćwiczeń, by odpędzić dyskomfort bycia kobietą. Jeżeli córka przy próbach zadowolenia swojego ojca utożsamiła się z męskością, kładzie nacisk na rozwój swojego umysłu oraz intelektu i odrzuca swoje kobiece ciało. Zapomina jak słuchać jego pragnień i potrzeb. Ciało jest inteligentne; wie kiedy jest głodne, spragnione, kiedy potrzebuje odpoczynku, kiedy chce ćwiczyć, uprawiać seks, nie uprawiać seksu lub jest wytrącone z równowagi. A jednak wiele z nas nauczyło się ignorować i odrzucać komunikaty płynące z ciała(…) Kobieta bezlitośnie doprowadza samą siebie do granic wyczerpania. Zapomina jak mówić nie, musi być wszystkim dla wszystkich i ignoruje własną potrzebę bycia otoczoną opieka oraz kochaną(…)Kiedy kobieta potrafi znaleźć w sobie odwagę, by przyznać się do ograniczeń i zrozumieć, że jest wystarczająco dobra, dokładnie taka jaka jest, odkrywa jeden z prawdziwych skarbów podróży bohaterki. Może wreszcie odciąć się od kaprysów ego i dotknąć głębszych sił, które są źródłem jej życia. Może też powiedzieć: Nie jestem wszystkim… i jestem wystarczającą ilością rzeczy (...)
Kiedy wiemy coś ciałem, ale również umysłem i sercem, wtedy wiemy coś głęboko o nas samych.”

Mauren Murdock „Podróż bohaterki”
Photo by elly fairytale

30/12/2020

„…Gdy mamy za dużo, nie wiemy co mamy (…) Nie chciałam już bezrefleksyjnie konsumować, by uśmierzyć dyskomfort, nie chciałam walczyć z poczuciem wewnętrznej pustki za pomocą mechanicznego zapełniania przestrzeni rzeczami.(..) Nadszedł moment, by zajrzeć do swojego wnętrza, odnaleźć przyczyny powstania nadmiaru i chaosu i odpowiedzieć sobie na trudne pytania:
Przed czym chronią mnie niepotrzebne rzeczy?
Czy kupuje i gromadzę, by o czymś zapomnieć? O czym?
Jakie braki sobie w ten sposób rekompensuję?
Dlaczego tak szczelnie wypełniam swój terminarz, że nie starcza mi czasu nawet na sen?
Dokąd tak się spieszę?
Czemu wciąż szukam nowych pomysłów i inspiracji, chociaż nie potrafię w pełni ich wykorzystać?
(…) Gdy przestałam rekompensować sobie niedobory emocjonalne za pomocą rzeczy i nauczyłam się zaspakajać swoje potrzeby, przedmioty wróciły na swoje miejsce. Nie używam ich do odwracania uwagi, nie szukam w nich poczucia bezpieczeństwa.(…) Teraz płynę niczym nieobciążona. Czuję się wolna.”

Anna Mularczyk-Meyer „ Minimalizm dla zaawansowanych”
Photo by Daniele Levis Pulusi

10/12/2020

Zawsze jest dobry czas na uczenie się uważności. Nie tylko przed świętami...

16/11/2020

„…Decyzje moralne zwykle nie dotyczą wyboru miedzy jednoznacznie „złym” a jednoznacznie „dobrym”. Wybór moralny stawia nas raczej w sytuacji dylematu. Jeśli potrafimy wytrzymać napięcie, jakie rodzi sytuacja dylematu moralnego, jeśli umiemy oprzeć się pokusie by siebie przypisać do kategorii jednoznacznie dobrych (moralnie), a innych - do kategorii tych złych (niemoralnych), wtedy zapewne najbardziej zbliżamy się do jadra tego, o co chodzi w moralności.”

Joachim Bauer „Granica bólu. O źródłach agresji i przemocy”
Photo by Brendan Church

30/09/2020

,,..Kto powiedział, że to prawda,
że rozwijamy się tylko na własną rękę?
Nie sądzę, że musisz odejść.
Jeśli chcesz zmienić to czego potrzebujesz,
możesz się zmienić obok mnie.
Dorastamy w drodze..."

Piękne przedstawienie tańcem metafory rozstań i walki o związek.
Terapia pary jest szansą na nowe w tym, co już jest.

Ben Platt "Grow as we go"

Ben Platt's debut album Sing To Me Instead is available now: https://benplatt.lnk.to/SingToMeInsteadID Subscribe for more official content from Ben Platt: ht...

01/09/2020

„A tym, którzy z takim zapałem wołają o twardą rękę i krótsze cugle, chciałam przytoczyć, co pewnego razu opowiedziała mi jedna starsza kobieta. Wtedy gdy wierzono w takie metody, była młodą matką. „Oszczędzaj rózgi, a zniszczysz brzdąca”, właściwie w to nie wierzyła, ale raz jej mały synek zrobił coś takiego, że uznała, iż powinna go ukarać rózgą, pierwszy raz w życiu. Nakazała mu wtedy, żeby sam przygotował rózgę. Chłopiec wyszedł i długo nie wracał. W końcu przyszedł zapłakany i powiedział: „Nie znalazłem żadnej rózgi, ale masz tu kamień, którym możesz we mnie rzucić”. Wtedy mama także się rozpłakała, ponieważ nagle wszystko ujrzała oczami dziecka. Dziecko musiało pomyśleć: „Moja mama chce mi zadać ból, a do tego równie dobry może być kamień”. Objęła go i przez chwilę płakali razem. A potem położyła kamień na półce w kuchni i leżał tam na wieczną pamiątkę tej obietnicy, którą złożyła sama sobie w tamtej chwili: nigdy przemoc!”.

“Portrety Astrid Lingren” Jacob Forsell
Photo by mammal

25/08/2020

Do serca w tobie – nie bój się odczuwać.
Do słońca w tobie – nie bój się promienieć.
Do miłości w tobie – nie bój się zagoić.
Do oceanu w tobie – nie bój się rozszaleć.
Do ciszy w tobie – nie bój się przełamać.

Najwa Zebian „ Usłysz mnie”
Photo by Jure Orlić