Magdalena Zielińska / Selfine - psychoterapia

23/03/2025

Przypomniał mi się widziany przed laty film i postanowiłam się nim podzielić, bo mam wrażenie, że przywraca skalę, ale tak serio, przez duże S. Od paru lat słyszę, że w zasadzie wszyscy są zmęczeni. Czy weekend czy wakacje, bez różnicy. Zmęczeni i przeciążeni, bo wpływa na nas nie tylko sytuacja osobista, ale i to, co płynie z zewnątrz – jako zwolenniczka systemowej wizji człowieka tak to właśnie rozumiem. Metakryzys: wszechobecna polaryzacja, agresja, fake newsy, katastrofa klimatyczna, pandemia, wojny... lista wydaje się nie mieć końca. Brakuje stabilizatorów, bezpieczeństwa, odporności, nadziei. Aż tu nagle astronauci, ludzie bądź co bądź rozumni, opowiadają, że można doświadczyć miłości do świata. :)
Nikt z nas pewnie nie poleci w kosmos (czy może czyta to Sławosz Uznański-Wiśniewski?), ale od czego mamy wyobraźnię! Co bym wtedy czuł/a? Z czym nowym w sobie bym wrócił/a? Co by to we mnie zmieniło?
W komentarzu link do podcastu i do filmu o niesamowitym, transformującym fenomenie, jakiego doświadcza się, widząc Ziemię z kosmosu.
To tak w ramach autorefleksji na niedzielę.
🚀🌏 ☮
p.s. panu Elonowi życzę rychłej podróży na Marsa i najlepiej niech tam zostanie!

18/01/2025

Możecie się już zapisywać w kolejce do najbliższej biblioteki, jeśli chcecie niebawem przeczytać .
Tym razem miałam przyjemność przetłumaczyć zbiór esejów Niny Coltart, nieżyjącej już brytyjskiej psychoterapeutki, pod wiele obiecującym tytułem "Jak przetrwać w zawodzie psychoterapeuty". Autorka dzieli się w tej książce nieraz bardzo osobistymi spostrzeżeniami na temat wyzwań i przyjemności związanych z praktyką terapeutyczną oraz ukazuje kulisy zawodu, w którym granice między empatią a wypaleniem bywają cienkie.
Coltart, znana ze swojego oryginalnego stylu bycia i odwagi w łamaniu schematów, mówi wprost o tym, co często pozostaje niewypowiedziane – o trudach bycia obecnym dla innych. Operuje przy tym językiem pełnym niuansów, metafor i specyficznego humoru (angielskiego?), a poza tym – co w dzisiejszych czasach się już nie zdarza – buduje zdania na wielokrotnie złożone, na kilka linijek (ekhm, na pół strony!), zatem moja praca nie była łatwa! Proszę o słowa wsparcia! ;)

30/12/2024

Jeśli nie zrobiliście jeszcze podsumowania roku 2024, a dookoła w social/mediach widzicie pełne sukcesów i przygód podsumowania znajomych i robi się wam z tego powodu smutno, przykro, źle, gorzko, wstydliwie, i zaczynacie już nawet myśleć, że ten rok to porażka, to wyłączcie komputer, wylogujcie się z IG. Podsumowania można robić także kiedy indziej, na przykład w bardziej sprzyjających czasach, albo w lutym! Nikt tego nie sprawdza!

12/11/2024

Od stycznia 2025 otwieram nabór do GRUPY GENOGRAMOWEJ DLA PSYCHOTERAPEUTÓW i SEKSUOLOGÓW pod tytułem „Mój genogram seksualny”.

Poprowadzę ją wraz z dr. Romanem Hilscherem.
Grupa będzie pracować w dwa weekendy: 7-8 VI oraz 20-21 IX 2025 w Fundacji Rozwoju Terapii Rodzin Na Szlaku.

Grupa jest poświęcona pracy z genogramem ze szczególnym uwzględnieniem wątków dotyczących seksualności. Uczestnicy będą mieli możliwość przyjrzenia się przez ten pryzmat własnym przekazom transgeneracyjnym, wartościom, ograniczeniom, wstydowi, ale także rozumieniu ról płciowych, bliskich relacji intymnych – czyli własnej biografii (psycho)seksualnej. Rozumienie osobistych uwarunkowań w obszarze seksualności przyczyni się do swobodniejszej pracy z tymi wątkami u pacjentów.
Jeśli jesteś seksuologiem, albo psychoterapeutą, ciekawi cię praca genogramowa tego typu, zapraszam do kontaktu z Fundacja Rozwoju Terapii Rodzin Na Szlaku

(obrazek przypadkowy) :)

19/09/2024

Rozmawiałam z Caroliną o tym, co nam robi mieszkanie w mieście, czy sztuka może uszkodzić (albo uzdrowić!), kto ma dbać o zdrowie psychiczne odbiorców kultury oraz też trochę się pośmiałyśmy. Posłuchajcie na Spotify!

12/07/2024

Najnowszy numer kwartalnika już dostępny!

"Psychoterapia" – kwartalnik Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego

03/04/2024

Tłumaczę teraz psychoanalityczny esej dla młodych terapeutów – o tym, jak sobie poradzić w tym zawodzie, który jest przecież trudny, emocjonalnie wymagający i nie dostarcza natychmiastowej gratyfikacji (choć ta w dalszej perspektywie czasowej jest niezwykle satysfakcjonująca!).

Ważnym elementem mojej pracy jest praca w zespole (FRTR Na Szlaku), ale przez część tygodnia pracuję sama. Tym bardziej cieszę się wtedy z wygody mojego gabinetu, który zapewnia mi stałość i mojość, i w którym mogę myśleć swobodnie, w ciszy. Do którego prowadzą znane mi drogi, a za oknami mam lipy. W którym doświadczam intensywnie prawdziwych spotkań z ludźmi.

W mojej branży mówi się przekąśliwie o terapeutach-pustelnikach, którzy wyobcowani i osamotnieni pracują w pojedynkę, z czasem osuwając się w kompletne odklejenie. Nie sądzę, by mi to groziło, ale rzeczywiście, dobrze mi się tu prowadzi sesje, czyta, uczy, szkoli. I oczywiście tłumaczy!
Z tej strefy komfortu nie chce mi się wychodzić.