02/11/2025
"Mentalizacja to aktywność naszej wyobraźni, która interpretuje zachowania ludzkie w kategoriach celowych stanów psychicznych. Ważną kwestią jest podkreślenie słowa „wyobraźnia”, ponieważ to ona stanowi podstawę mentalizacji; to ona umożliwia nam domyślanie się myśli, uczuć i zamiarów osób, które nas otaczają, i w ten sposób pozwala rozumieć sens ich działań w taki sam sposób, w jaki porządkujemy swoje subiektywne doświadczenia. „Stany psychiczne” oznaczają potrzeby, pragnienia, uczucia, przekonania, fantazje, dążenia, celów i motywacje drugiej osoby. Mentalizacja na ogół ma charakter przedświadomy , ale może być również celowym działaniem polegającym na refleksji. Ma kluczowe znaczenia dla reprezentacji, komunikacji i regulacji uczuć i przekonań powiązanych z naszymi chęciami i pragnieniami, niezależnie od tego, czy są realizowane, zagrożone czy niweczone. Te same mechanizmy psychologiczne i neuronalne, które wykorzystujemy żeby zrozumieć siebie, wykorzystywane są w celu zrozumienia innych. W taki sposób kładziemy fundamenty pod nasze interakcje społeczne.
Mentalizacja jest procesem społecznym o charakterze fundamentalnie dwukierunkowym czy też transakcyjnym ( Fonagy, Target 1997). Rozwija się w kontekście wczesnych relacji przywiązania i interakcji z innymi, a jej poziom w dużym stopniu zależy od tego, jak dobrze radziły sobie z mentalizacją osoby w naszym otoczeniu. Doświadczenie bycia obiektem mentalizacji jest uwewnętrzniane i umożliwia nam pogłębianie własnego potencjału empatii i głębszego angażowania się w interakcje społeczne."
Eia Asen, Peter Fonagy „ Terapia rodzin oparta na mentalizacji”
fot Clarissa Crosset
