My Own Way Psychoterapia i Rozwój - Marcin Mąka

13/07/2025

Żyję w bańce dużego miasta, które jest kolorowe, różnorodne – ale czasem zapominam, że poza tą bańką istnieje zupełnie inny świat, mniej przychylny inności.

Wtedy przypomina mi się moja nastoletniość, która przypadła na małomiasteczkowość a nawet na „epizod wiejski”. Mimo, że nie byłem niebinarny i byłem hetero i nie byłem nawet neuroróżnorodny, ale miałem długie włosy, słuchałem dziwnej muzyki i dziwnie się ubierałem wystarczyło by skupiać na sobie nie tylko tę dobrą uwagę.

A przecież ten Inny/Różny – choć tak często staje się obiektem lęku czy wykluczenia – wnosi w relacje społeczne coś, co jest bezcenne: rozszerza granice wyobraźni i empatii.

To dzięki Innemu/Różnemu uczymy się, że normy, w których się poruszamy, są tylko umownym konstruktem – a nie uniwersalnym prawem natury. I to dzięki temu spotkaniu z Innym/Różnym mamy szansę wyjść poza własną bańkę, nawet jeśli czasem jest to trudne, niewygodne czy konfrontujące.

Oszczędzę Wam cytatów, bo okładka jest już sama w sobie jest wymowna wymowna.

Publikacja uzyskana od Wiernego z Podkarpacia.

- My Own Way -
MyOwnWay.pl

02/07/2025

"Wykorzystaliśmy słaby punkt ludzkiej psychiki. Dajemy ci działeczkę dopaminy" – przyznaje twórca LIKE’a z Facebooka. 🔥

Jak platformy projektują uzależnienie?

Co tracimy, nie umiejąc "odłożyć" ekranu?

Zobacz ABC cyfrowej detoksykacji od ekspertki + wstrząsające badania o wpływie na dzieci.
-My Own Way -
www.MyOwnWay.pl

https://www.facebook.com/share/p/19FDwkKX5r/

Berenika Steinberg: Co takiego dzieje się na ekranach, że tak trudno się od nich oderwać?
Magdalena Bigaj, edukatorka higieny cyfrowej: Funkcjonuje wiele błędnych opinii na temat tego, w jaki sposób nowe technologie na nas wpływają. Jedna z nich brzmi, że są jak młotek albo nóż – są neutralne i od nas zależy, jak ich użyjemy. To nieprawda. Oczywiście, kod programistyczny jest neutralny. I możesz go wykorzystać w dobrym celu, np. w diagnostyce nowotworów, albo w złym, np. do tworzenia pornograficznych deep fake’ów.
Oczywiście, te firmy muszą zarobić i to jest okej. Ale już sposoby pozyskiwania naszej uwagi nie są w porządku – są manipulacyjne. Początkowo o ciemnych wzorcach projektowania – tzw. dark patterns – mówiło się tylko w kontekście wprowadzania użytkownika w błąd. Dziś określa się tak sposoby projektowania, które celowo sprawiają, że tracimy kontrolę nad uwagą.

DS: Na przykład?
MB: Kiedy ktoś do nas pisze w komunikatorze, widzimy trzy pływające kropeczki. Zostało to wprowadzone po to, żebyśmy przypadkiem nie odłożyli telefonu i nie zajęli się czymś innym. Albo infinite scroll – możesz przewijać stronę w nieskończoność, a się nie przeładuje, lecz skłania cię np. do zachowania zwanego doomscrolling – kompulsywnego poszukiwania niepokojących, negatywnych informacji. Na TikToku zostało to doprowadzone do perfekcji, nie trzeba już nawet ruszać palcem, feed sam będzie proponował kolejne filmiki. Jedno z badań wykazało, że już 37 minut na TikToku zaczyna powodować symptomy charakterystyczne dla uzależnienia: nie chcesz odłożyć telefonu, czekasz na kolejną nagrodę.
Sean Parker – były prezes rady nadzorczej Facebooka, twórca „kciuka” – powiedział: „Wykorzystaliśmy słaby punkt ludzkiej psychiki. Dajemy ci działeczkę dopaminy”.
Nieżyjący już prof. Clifford Nass z Uniwersytetu Stanforda, który badał wpływ nowych technologii na ludzi, powiedział: „Jeżeli w każdej wolnej chwili, w windzie, na spacerze, w kolejce w sklepie sięgasz po telefon – to znaczy, że twój mózg został już wytresowany do dekoncentracji”.
Mało tego, kiedy piszemy ręcznie, siłą rzeczy dokonujemy syntezy, uczymy się. A zbyt długie przebywanie w internecie powoduje, że mózg ma za mało czasu na klasyfikację treści i tym samym zatraca umiejętność syntezy, czyli wyciągania tego, co najważniejsze, a co za tym idzie, trafnego podejmowania decyzji. Zachęcam, żeby myśleć o swoim mózgu jak o mięśniu, który umie to, co pozwalamy mu powtarzać.

DS: A w jaki sposób fakt, że stale jesteśmy zajęci swoimi telefonami, może wpływać na nasze zdrowie społeczne?
MB: Jedno z ostatnich badań pokazuje, że dzieci zaczynają później mówić. Autorzy postawili hipotezę, że wynika to nie tylko z coraz wcześniejszej ekspozycji na ekrany, ale też z faktu, że po prostu przy dzieciach się dzisiaj mniej mówi. Przecież my żyjemy w cichych rodzinach!
Wyobraźmy sobie raczkujące dziecko. Mama z tatą nie rozmawiają, bo każde siedzi w swoim telefonie. Starsze rodzeństwo się nie kłóci, bo jedno gra, a drugie siedzi na TikToku. W tym domu nie ma odgłosów życia codziennego, a dziecko przecież uczy się mowy poprzez słuchanie i obserwowanie mówiącego.
Korzystanie z urządzeń cyfrowych wpływa na nasze relacje. Zamykamy się w łazienkach na sesje z telefonem, leżymy w łóżkach z telefonem – każdy ze swoim. Atrakcyjność treści cyfrowych może powodować, że życie poza ekranem wydaje się mniej atrakcyjne. Że rozmowa z drugim człowiekiem nie jest tak ciekawa, jak przeglądanie memów.

ABC higieny cyfrowej
Kontroluj swój czas ekranowy i zwracaj uwagę, czy nie zabiera ci przestrzeni na inne czynności.
W domu, razem z resztą domowników, odkładaj telefon w jedno wspólne miejsce, nie noś go cały czas przy sobie.
Wyłączaj wszystkie zbędne powiadomienia dźwiękowe, zostawiając tylko sygnał rozmowy przychodzącej i SMS.
W czasie czynności wymagającej skupienia odkładaj telefon poza zasięgiem wzroku.
Podczas posiłków nie używaj urządzeń ekranowych.
Kiedy rozmawiasz z innymi, nie patrz równocześnie w telefon.
Po godzinie 22 nie używaj urządzeń ekranowych, a na czas snu telefon pozostaw poza sypialnią.
Dbaj o spontaniczną aktywność fizyczną każdego dnia.
Rozwijaj swoje zainteresowania w trybie offline.
Zwracaj uwagę na treści, które obserwujesz, i uważnie dobieraj je pod kątem tego, jak na ciebie wpływają.
Opracowano na podstawie materiału fundacji Instytut Cyfrowego Obywatelstwa

fragment rozmowy - z Tygodnika Powszechnego
fot Niklas Haman

08/06/2025

Praca emocjonalna to niewidzialny wysiłek kontrolowania swoich emocji, by inni czuli się komfortowo.

Termin stworzyła socjolog Arlie Hochschild – badała stewardessy, które MUSIAŁY uśmiechać się do pasażerów… nawet gdy same bały się turbulencji.

Gdzie można ją zobaczyć? Kilka przykładów:

🍽️ W RESTAURACJI:
Kelner, gdy klient krzyczy, że danie jest zimne:
✅ Tłumi złość, uśmiecha się: „Przepraszam, wymienię od razu!”
✅ Ukryty koszt: W kuchni trzaska tacą – boi się skargi, że jest „nieprofesjonalny”.

✈️ W SAMOLOCIE:
Stewardessa podczas 12-godzinnego lotu:
✅ Uspokaja rozeźlone dziecko, choć ma migrenę.
✅ Ukryty koszt: Po pracy płacze w łazience – bo przez 10 godzin musiała być „chodzącym uśmiechem”.

👨‍👩‍👧 W DOMU:
Rodzic po 8 godzinach w pracy:
✅ Udaje entuzjazm do klocków – choć myśli: „Dajcie mi minutę spokoju!”
✅ Ukryty koszt: Wieczorem jest tak wyczerpany emocjonalnie, że nie może czytać książki.

💬 WŚRÓD ZNAJOMYCH:
Spotkanie przy kawie:
✅ Wysłuchujesz godzinę narzekania koleżanki – bo „nie wypada przerwać”.
✅ Ukryty koszt: Wracasz do domu „wypompowany”.

❗ Dlaczego to PALĄCY PROBLEM?
➤ To „drugi etat”: Niewidzialny, nieopłacony, wyczerpujący.
➤ Prowadzi do wypalenia: Zwłaszcza w zawodach pomocowych (terapeuci, nauczyciele, pielęgniarki).
➤ Nierówny podział: 68% kobiet robi to „z obowiązku” (HBR, 2023).

💡 Jak się CHRONIĆ? Praktyczne strategie:

1️⃣ NAZYWANIE = ODCIĄŻENIE
Gdy ktoś mówi: „Jesteś taki cierpliwy!” – możesz odpowiedzieć:
„Staram się – następnym razem ja wpadam do Ciebie na kawę"☕

2️⃣ GRANICE TO TWOJA TARCZA
• W pracy: „Przepraszam, na tę decyzję potrzebuję czasu do jutra”
• W domu: „Kochanie, teraz potrzebuję 20 minut dla siebie”

3️⃣ DZIELENIE SIĘ = LECZENIE
• W zespole: Deleguj obowiązki
• W rodzinie: „Ty pograsz z synem, a ja zrobię kolację? Zmieniamy się!”

4️⃣ SPECJALNE ZASADY DLA POMAGACZY (terapeutów, nauczycieli):
• Superwizja – nie bądź sam ze swoim ciężarem!
• Rytuały przejścia – np. spacer po pracy, by „zdjąć płaszcz terapeuty”.
• zmień limit czasu pracy
-My Own Way -
MyOwnWay. pl

02/06/2025

O zjawisku niejednoznacznej straty

Niejednoznaczna strata to termin psychologiczny opisujący szczególny rodzaj straty, której nie sposób jednoznacznie opisać, przeżyć czy zakończyć. Taki, który pozostawia ludzi w zawieszeniu, między nadzieją a rezygnacją. Autorką tej koncepcji jest prof. Pauline Boss z University of Minnesota.
◾▪️
Czasem trudno stwierdzić co dokładnie się stało. Nie było wybuchu. Nikt nie trzasnął drzwiami. Nikt nie ogłosił końca, nie powiedział "to już wszystko". A jednak coś przestało istnieć. I to coś obejmuje jakąś dziwną, trudną do zdefiniowania stratę, na tyle niejednoznaczną, że skreśla ona możliwość tradycyjnego, konwencjonalnego przeżycia żałoby. Ten szczególny rodzaj straty pozostawia ludzi w zawieszeniu, gdzieś pomiędzy nadzieją i rezygnacją.
⚖️⛓️‍💥
Niejednoznaczna strata może mieć charakter zbiorowy, może dotykać całych społeczności. Gdy bowiem wspólne symbole, obietnice oraz relacje międzyludzkie tracą spójność, albo gdy zmienia się krajobraz społeczny i kulturowy, wówczas pozostaje dziwne milczące uczucie, które tak trudno uchwycić w garść. To zjawisko bywa również określane jako kolektywna dezorientacja i stanowi przedmiot analiz psychologii społecznej. Wyniki badań nad tożsamością narodową, pamięcią zbiorową i narracją historyczną wskazują, że tego typu momenty często prowadzą do jeszcze większej polaryzacji, dezorganizacji emocjonalnej, a nawet swego rodzaju apatii społecznej. Czasami ludzie przestają wierzyć, że ich działania mają sens. Albo - wręcz przeciwnie – reagują złością, która jednak nie zawsze ma konkretny cel.
💢🍃
Psychologowie podkreślają, że w leczeniu niejednoznacznej straty nie chodzi o samo odzyskanie "normalności", ale o swego rodzaju rozwinięcie psychicznej elastyczności, czyli o wyrobienie w sobie umiejętności życia z tym, co istnieje (i próby nadania temu sensu) oraz przyjęcia niepewności jako pewnej stałej.
W obliczu niejednoznacznych strat kluczowe jest wiec zrozumienie, że brak zakończenia nie oznacza braku możliwości adaptacji. Poprzez uznanie straty, rozwijanie elastyczności oraz wspólne wsparcie, dotknięci stratą mogą znaleźć drogę do nowej równowagi, mimo tego, że początkowo wydaje się to być nierealne.



/Boss, Pauline. 1999. Ambiguous Loss: Learning to Live with Unresolved Grief. Cambridge, MA: Harvard University Press/

18/05/2025

Zagłosowaliście? Dajcie czadu💪✍️

09/05/2025

Rzecz niezbyt częsta w ostatnich latach ale stała się💥WOLNE TERMINY!

Counselling/Mentoring - Jeśli zakończyłeś/aś już psychoterapię, ale szukasz regularnego wsparcia, które pomoże Ci utrzymać równowagę, uporządkować myśli lub znaleźć inspirację w codziennych wyzwaniach — zapraszamy na counselling/mentoring.

Dla kogo?
Dla osób, które radzą sobie z życiem, ale potrzebują mentoringu, okazjonalnego przewodnictwa lub bezpiecznej przestrzeni na refleksję.
Dla tych, którzy chcą pielęgnować swoje postępy i szukają „przystanku” co 2 tygodnie, by nabrać oddechu.

Co możesz zyskać?
Wsparcie w praktyce – omówimy bieżące sytuacje, cele lub wątpliwości.
Porządek w myślach – pomogę Ci spojrzeć na sprawy z jasnej perspektywy.
Mentoring – dzielę się narzędziami, które ułatwią Ci codzienne wybory.

Spotkania są elastyczne i spersonalizowane – to Ty decydujesz, nad czym pracujemy. Nie jest to kontynuacja terapii, a przestrzeń do wzmacniania swoich zasobów.

Kiedy? Co 2 tygodnie, piątki w godzinach 9.00-14.00.

Jak zacząć? Wystarczy się umówić – jestem tu, by towarzyszyć Ci w kolejnym etapie rozwoju.
MyOwnWay.pl
tel. 791 579 233

Pamiętajcie: prosić o pomoc, gdy wszystko jest „w porządku”, to przejaw mądrości i troski o siebie.
Do zobaczenia!

11/04/2025

Za Laboratorium psychoedukacji wklejam i jestem ciekawy Waszego zdania:

„Jednostki, które z ufnością oczekują, że terapeuta im pomoże, stanowią mniejszość. Większość ludzi zgłasza się na terapię po wypróbowaniu wszelkich innych metod radzenia sobie.(…) Terapia to dla nich zazwyczaj ostateczność. Jakkolwiek byśmy szanowali naszą profesję, wiara w to, że społeczeństwo wysoko ceni nasz zawód byłaby łudzeniem samych siebie. Terapeuci są powszechnie uważani za jednostki z poważnymi problemami psychicznymi... W rezultacie większość nowych pacjentów jest nastawiona sceptycznie. Mimo to, gdy spotkają rzeczywistego terapeutę i stwierdzą, że jest to najwyraźniej zdrowy psychicznie, kompetentny człowiek, mogą zdobyć się na odrobinę optymizmu.”

Nancy McWilliams, Opracowanie przypadku w psychoanalizie
fot George Pagan
- My Own Way -
MyOwnWay.pl

22/03/2025

WIOSNA w Nowej Hucie🌞
Zapraszam do nowego miejsca na os. Teatralnym 9A, pok. 218🍀
- My Own Way -
MyOwnWay.pl

15/03/2025

Małymi krokami, choć z lekkim opóźnieniem idzie NOWE🙂.
Plan jest taki, że od 24 marca Nowa Huta jest nasza💪💚
W każdym razie praca wre! Będzie pięknie 🤩
- My Own Way -
MyOwnWay. pl

13/03/2025

Regulacja zawodu psychoterapeuty. (Audio)

W ostatnich miesiącach intensywnie toczą się prace nad ustawą regulującą zawód psychoterapeuty – temat, który dotyka serca ochrony zdrowia psychicznego w Polsce.
Jakość tej regulacji nie jest jedynie kwestią formalności. To przede wszystkim sprawa bezpieczeństwa i dobra pacjentów, którzy powierzają terapeutom swoje najgłębsze trudności, traumy i nadzieje.

Dlaczego tak ważne jest, by prawo tworzono z rozwagą?

Bo brak jasnych standardów kształcenia, nadzoru i etyki naraża osoby szukające pomocy na ryzyko niewłaściwego wsparcia, a nawet krzywdy.
Dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy przepisów, które zagwarantują, że każdy specjalista będzie realnym wsparciem opartym na wiedzy, empatii i sprawdzonych metodach.
To od jakości tej ustawy zależy, czy terapia stanie się przestrzenią zaufania, a nie loterii.

Warto o tym mówić – dla dobra nas wszystkich.

https://www.rdc.pl/podcast/debata-rdc_sVaJc11nGE8kNI5SopUA?fbclid=IwY2xjawI_i61leHRuA2FlbQIxMQABHZUZq4fE0qwkq8KMTaYvDoZ8w6286sJv9XtHHV1FbIOm_dJEoLNWfwnDQQ_aem_ZTzB-uwqs8XNQsBdJCwDMA

07/03/2025

A gdyby tak poddać analizie tekst pewnej piosenki...? Ileż ja już takich historii usłyszałem

https://youtu.be/dNZK4i1gTdE?si=Muyvytc9PJSrdOR7
"Król Palantów" – psychologiczna analiza więzi, która niszczy 💔🎭

Ta piosenka to studium relacji opartej na intermitentnym wzmocnieniu – mechanizmie, który uzależnia jak narkotyk 💊. Gdy partner raz nagradza uwagę 😊, a raz ją odbiera 😢, mózg ofiary wchodzi w stan chronicznego oczekiwania ⏳ (analogia do eksperymentów Skinnera z przerywanymi nagrodami).

Mechanizmy w działaniu:

Cykl przemocy emocjonalnej (idealizacja–dewaluacja–odrzucenie) 🔄:
„Czaruje, a potem rezygnuje” – to klasyczny schemat narcystycznego źródła zaopatrzenia. Partner tworzy iluzję wyjątkowości („jesteś najważniejsza” ⭐), by po fazie degradacji („łzy sprawia” 😭) wzmocnić swoją władzę.

Dysonans poznawczy (Festinger) 🤔:
„Wychodzi nad ranem, jest dobrym kompanem” – racjonalizacja krzywdy poprzez skupianie się na incydentalnej „dobroci”, która utrzymuje iluzję kontroli („może jednak się zmieni”).

Wyuczona bezradność (Seligman) 😞:
„Nie radzę z nim sobie” – powtarzające się niepowodzenia w zakończeniu relacji prowadzą do przekonania, że ucieczka jest niemożliwa, nawet gdy koszty rosną.

Dlaczego więź trwa? 🤷‍♀️🤷‍♂️

Układ nagrody w mózgu 🧠:
Huśtawka między aktywacją dopaminergiczną („namawia, rozbawia” 😊) a odstawieniem („łzy sprawia” 😢) przypomina mechanizm uzależnienia chemicznego.

Trauma bonding (Dutton i Painter) 😢:
Silna więź powstająca w wyniku przerywanej opieki (ang. intermittent care), gdzie mieszanka strachu 😨 i ulgi 😌 aktywuje system przywiązania (Bowlby) – nawet ból staje się formą „bliskości”.

Projekcja i fantazja naprawcza 💭:
„Zdecyduj się wreszcie” to próba przeniesienia odpowiedzialności na partnera, by podtrzymać fantazję o „ratowaniu” relacji – częsty wzorzec u osób z cechami współzależnościowymi (Współzależność, Melody Beattie).

Jak przerwać cykl? 🚫🔓

Nazywaj mechanizmy 💡:
„To nie miłość, to trauma więzi – twój mózg myli chaos z namiętnością.”

Restrukturyzacja poznawcza (terapia CBT) 💬:
Zamień pytanie „Czy on mnie kocha?” na „Czy to relacja wspiera mój dobrostan psychologiczny?”.

Eksperyment behawioralny 🔬:
Testuj rzeczywistość – wprowadź granice (np. brak kontaktu po awanturze 🚪) i obserwuj, czy partner szanuje twoją autonomię (teoria samodeterminacji Deci i Ryan).

Kluczowe pytanie ❓

„Czy chcesz być więźniem układu limbicznego, czy gospodarzem własnego życia?” 💪

Warto wiedzieć ℹ️

Toksyczne relacje często aktywują dysfunkcyjne schematy (Young), np. lęk przed porzuceniem.

Próby „naprawy” partnera to kompulsja powtarzania (Freud) – nieświadoma chęć przezwyciężenia dawnej traumy.

Podsumowanie:
Świadomość mechanizmów toksycznych relacji to pierwszy krok do odzyskania kontroli nad własnym życiem. Uważna obserwacja swoich emocji, wyraźne nazywanie mechanizmów oraz konsekwentne wprowadzanie granic może pomóc w przełamaniu cyklu uzależnienia emocjonalnego. Każdy krok w kierunku zmiany jest ważny 💪😊.
- My Own Way -
MyOwnWay.pl

TELEDYSK: Król Palantów – Mademoiselle Dorota🎤🎶📝 Słowa, muzyka, wokal: Dorota Sacewiczhttps://www.instagram.com/mademoiselledorotahttps://www.tiktok.com/@...

04/03/2025

Niewerbalna predyspozycja: czy Twoja postawa przyciąga agresorów? – eksperyment Grayson i Steina (1981)

Badaczki Betty Grayson i Morris I. Stein postawiły pytanie: czy nasze niewerbalne sygnały, takie jak chód, postawa i gesty, mogą nieświadomie wskazywać sprawcom, kto jest „łatwym celem”?

Metodologia:
• Nagrania uliczne w Nowym Jorku – przez dwa dni filmowano 60 przypadkowych pieszych, rejestrując ich naturalne zachowania.
• Ocena przez przestępców – 53 więźniów skazanych za brutalne przestępstwa mieli za zadanie wybrać osoby, które uznaliby za najbardziej podatne na atak.

Kluczowe odkrycia:
• Osoby o niepewnym chodzie, zamkniętej postawie, braku świadomości otoczenia oraz wyróżniającym się tempie ruchu były intuicyjnie postrzegane jako łatwiejsze ofiary.
• Efekt ten występował niezależnie od płci – zarówno kobiety, jak i mężczyźni mogli być oceniani jako „łatwe cele”.
• Decyzje opierały się głównie na „instynkcie”, bez racjonalnego uzasadnienia.

Znaczenie badania:
• Wnioski te dają podstawę do tzw. teorii predyspozycji ofiar, sugerując, że pewne sygnały mogą nieświadomie przyciągać agresorów.
• Wyniki eksperymentu wpłynęły na metody treningu samoobrony – uczymy m.in. pewności siebie w chodzeniu i utrzymywania kontaktu wzrokowego.
-My Own Way -
MyOwnWay.pl